Hiç Evlilikten Ve Eşinizden Sıkıldığınız Bunaldığınız Ve Sogudugunuz Zamanlar Oluyor mu ?

evet bizde öyleydik sabah olmadan geçerdi.. yada 1 2 saat ama şimdi yok geçmiyor ve işin acı tarafı eşim şu an tam istediğim gibi birisi herkes ne kadar şanslı olduğumu söylüyor
dün yorgunum diye
balkonu yıkamış çamaşırları asmıs ben cocugu uyutana kadar bir kahve koymuş marketten sevdiğim çikolatayı almış gelmiş.. ama ben hiç mutlu olmuyorum ki.. çünki hislerim yok oldu çok üzülüyorum

Artık tam istediğiniz gibi biri olmuş madem eksikleriyle sevdiğiniz bu adamı sevmek artık daha
kolay olmalı değil mi?

Böyle şeyler düşünüp üzülmek yerine evliliğinize heyecan katmak adına bir şeyler denediniz mi?

Çocuğunuzun babası ve ciddi hatalar olmadı diyorsunuz.
Yazdıklarınız bence de klasik sorunlar.

Evliliğin süper sorunsuzuna inanmıyorum.
Ayyy hiç sorun yaşamadım hiçç diyen kadının kocasıyla siz belki çıldırırdınız.
Beklenti uyum meselesi nihayetinde.

Böyle zamanlarım çok olmuştur benim de..

Bilmem bana göre ben çok daha ağırlarını yaşadım.
Uzun soğukluk dönemlerim oldu. Kafamda binlerce kez boşadım onu belki.
Onsuz daha güzel bir hayatım olur diyen bir yanım bile var ki belki de güçlü bir yanımdır.

Yine de vefa duygusu çok yüksek bir insanım ben.
Beni ya da sevdiklerimi (Ailemden herhangi biri için ) düşünerek yaptığı en küçük şey
ona olan bağımı güçlendirir. Ben de onun için daha fazlasını yapabilmeliyim duygusu taşırım.

Çok kötü erkekler demeyeyim de artık çok kötü insan dolu ortalık..
Daha iyisi var mıdır, varsa da beni bulur mu?
Hadi buldu o da başka yerden yer ömrümü diyorum.
Oturuyorum aşağı :)
Çocuk mocuk da yok.

Evet bir daha karar verdim.
Ben baya aşığım benim herife :işsiz:
 
Tükenmislik sendromuna girmis olabilir misiniz?
Esiniz olmadigi zamanlarda nasilsiniz mesela keyif aldiginiz olaylar,mekanlar veya insanlar var mi ööyle hic bir sey yapmadan kalayim modunda misiniz?
Belki esinizle alakali degil de kendinizle alakali genel anlamda bikma durumunuz olusmus olabilir..
Evlilikte mutlu olabilmek önemli tabi.Ayrilmak icin sevgim bitti sebebi gecerli bir sebep ama cocuk var.
Cocuk olan evliliklerde "aman bosan gitsin" diyemiyorum ben.
Belki su siralar bu kadar iyi gitmesi mi monotonlastirdi?
Arada ufak capli tartismalar alevleyin bakalim degisiklikler olacak mi hislerinizde?
Ufak bir tatil,cevre degisikligi yapin.Bir psikolog yardimi alin.Su karamsar havayi bir dagitin bence.Uzun vadede sorunun ne oldugundan emin olursunuz zaten.Sonrasinda daha dogru karar alacaginiza inaniyorum..
 
Son düzenleme:
Gerçekten merak ediyorum bu durumu bir tek ben yaşıyorum diye düşünmüyorum yaşamış olanların tecrübelerini merak ediyorum. 5 yıllık evliyim bir oğlumuz var ikimizde çalışan insanlarız
Evliliğimizde ufak tefek problemler tartışmalar dışında bir sorunumuz yok.
Ama ben yaklaşık 2 bucuk 3 aydır felan nedense böyleyim. Eşime karşı birden bire soğudum sanki, ona karşı hiç birşey hissetmez oldum, gün içerinde araması bana mesaj atması hiç birşey ifade etmiyor
onunla konuşurken daralıyorum bunalıyorum ne bileyim..
akşam sohbet muhabbet edelim birbirimize vakit ayıralım diye iple çekerdim, şimdi umrumda değil.. sohbet etmiş etmemiş, günümüz dolu dolu geçmiş vs onu hiç özlemiyorum bile..
Bir hafta iş dolayısı ile ayrı kaldık kendisi ilçede bir yerde çalışması gerekti , yokluğunu evet aradım ama öyle aşk sevgi özlem anlamında değil, çünkü bana sagolsun her konuda destek olur zorlandım birde çalışınca..
Eşim sorumluluklarını bilen bana her daim yardımcı işinde gücünde bir insandır.. tabiki eksi yönleride var olumsuz yanları, mesela sinirli olması , ailesini her daim savunması , coğu düşüncemi es geçmesi , sabit fikirli olması vs vs vs.. ( şu an benim sabrımı zorlayan hiç birşey yapmıyor evliliğimiz rayına oturdu yani öyle bir büyük sıkıntılarımzda kalmadı ) yani zaten hepsini anlatmam yahut eşimin karakterini tamamen yansıtmam mümkün değil
bu durum 2 aydır felan devam ediyor ve ben gerçekten boğuluyorum artık
şu an buraya konu açarken bile whatsappdan birşey sormuş.. önceden yazdığı zamanlarda ne çok mutlu olrdum aradığında işten 5 dakika geç gelse yolunu gözlerdim, ama yok yani hiç birşey yok..
Bir an ona birşey olduğunu ve onsuz kaldığımı düşünüyorum kendime gelmek adına çok üzülüyorum , sonra geri bu hisler bütün vücudumu beynimi kalbimi bütün hücrelerimi dolduruyor sanki..
Öyleki artık cinsellik bile zor gelmeye başladı sırf o istediği için geri çevirdiğim zman kırılmasın diye..
Neden böyleyim eşime karşı bilmiyorum çok üzülüyorum. ya gerçekten ona karşı sevgim bittiyse ? bir ömür nasıl geçer diyorum böyle ama evlilik bekar hayatı gibi değil.. en önemlisi ortada bir çocuk var.. bir düzenim var
Ve en acısı ise benim eşimden başka kimsem yok, herkesden darbe yedim ne yazık ki dönüp baktığımda bir eşim arkamdaydı deli gibi sevdiğim adama karşı neden böyle hissediyorum ? yada benim bu durumumun çözümü nedir ?
O nedenle size sormak istedim sizinde böyle eşinizden soguduğunuz evlilikten sıkıldığınız zamanlar oldu mu nasıl baş ettiniz ?
belki de genel olarak hayattan yorgun olabilirsiniz...
 
Eski ilişkim aklıma geldi.
3 yıl boyunca çok sevdim,öldüğümde nasıl onsuz olacağım gibi saçma düşüncelerim korkularım bile vardı. Sonra sanki bi anda bitti sevgim öpmek bile istemiyordum geriye kalan tek şey arkadaşça bir sevgiydi baktım geçmiyor ayrıldım. Tabii evlilik için aynı şey söz konusu değil ayrılıyorum diyip çekip gidemezsiniz,evlilik terapisti fikrine katılıyorum...
 
Ohooooo hemde ne soguma kendimi oldurmeye kalktim geldi hastaneye gebermedin mi dedi. Ailesi surekli benimle ugrastilar her turlu hakarete sinsilige kufure maruz kaldim ve esim her seferinde zorla beni onlarla konusmaya zorladi. En son bigun canima tak etti ve gozumu hastanede actim cocuklarimi bile gozum gormedi. Su an sadece cocuklarim elimden gider korkusuyla devam ediyorum . Senin buyuk bir sorunun da yokmus . Boyle donemler atlatilir araya ucuncu kisiler girmezse. Bence evliligini kurtarmaya calis en azindan cocugun icin.
:KK57:
Nasıl yani ya..?
Arkanızda kimse yokmu bu adamla nasıl evli kalıyorsunuz çocuklarınızı neden alsınlar ki?
 
:KK57:
Nasıl yani ya..?
Arkanızda kimse yokmu bu adamla nasıl evli kalıyorsunuz çocuklarınızı neden alsınlar ki?
Babam vefat etti annem de yalniz ve annemi de tehdit ediyor ailesi . Intihar ettigim icin psikolojisi bozuk ve tekrar yapabilir raporum var. Bosandigim zaman cocuklarimi elimden alacaklar.
 
Babam vefat etti annem de yalniz ve annemi de tehdit ediyor ailesi . Intihar ettigim icin psikolojisi bozuk ve tekrar yapabilir raporum var. Bosandigim zaman cocuklarimi elimden alacaklar.
Anneni nasıl tehdit ediyorlar ya psikopatlar..
O raporla alınabilme ihtimali var mı kesin araştırdınız mı?

Allah onları.... neyse beddua etmiyim cuma gecesi.
Allah yardımcınız olsun ...
 
Anneni nasıl tehdit ediyorlar ya psikopatlar..
O raporla alınabilme ihtimali var mı kesin araştırdınız mı?

Allah onları.... neyse beddua etmiyim cuma gecesi.
Allah yardımcınız olsun ...
Kucuk bir kardesim var onunla tehdit ediyorlar. Evet avukatla konustum canim cocuklari alir babasi elinden dedi allah hepimizin yardimcisi olsun sabretmeye devam edecegim
 
Tam da aynı moddayım.sanki eşini anlatırken benim eşimi anlatıyor gibi hissettim.ozellikleri huyu çok benziyor.ve galiba yılların birikimi oldu.yazin tatilde önceden ben memlekete gitmek istemezdim zorla yıllardı ailesinin yanına.bu sene gitme tek sıkılıyorum diye söylenip durdu ama artık ben eşimle vakit geçirmek istemiyorum. Ne zaman bir yere gitsek genelde sinirlenir bağırır tat alamazdim gittiğim yerden.yemek yapsam beğenmez mutlaka birseyime kusur bulur.eskiden çocuklar uyuyunca başbaşa kalmak için fırsat kollardım şimdi içimden bile gelmiyor çocuklarla uyuyorum.sohbet etmeye çalışsam çok konuşuyorsun der.saymakla bitmez.o yüzden doydum galiba iletişime çok fazla girmek istemiyorum.özel hayatımız gayet iyi.ama 3 ay yoktu mesela yokluğunu aramadım kendimi hafiflemiş hissettim.evde sürekli sinirli bağıran her şeye karışan biri olmayınca kafama göre yaşadım.çocuklarima çok iyi bir baba yeri geldi mi evde bana yardımcı da olur.ama bu sene ne olduysa birlikte vakit geçirmek istemiyorum.ogrenilmiş çaresizlik galiba benimki aman sanki gezmeye çıksak keyif mi alacam onla diyorum gidesim gelmiyor.cok anlatmak istediğim birşey oluyor aman diyorum dinlemiyor zaten vazgeçiyorum anlatmaktan
 
Bana sevginiz aşkınız bitmiş manevi olarak eşinizden vazgeçmişsiniz gibi hissettirdiniz.

Geriye sadece alışkanlık kalmış gibi.
Sorunlu ilişkilerde bir kabulleniş kopuş aşaması oluyor ya onun gibi.

Oturun düşünün eşinizin tamamen hayatınızda olmadığını hayal ettiğinizde ne hissediyorsunuz?

Bir karar vermeden terapi yolunu seçin derim
.
 
Sabah bosayip aksam eve aliyorum. Aksam bosayip sabah işe gönderiyorum 10 yildir böyleyiz. Hatta herkes bunlar en kisa zamanda boşanır diyorlar ama 4 kere dava actim hep vazgeçtim. Olmuyor olmuyor olmuyor en sonunda gidişine biraktim.
 
Kendimden biliyorum, acaba fazla düşüncelere dalıp, artık neyin doğru neyin yanlış olduğunu mu anlayamıyorsunuz acaba. Ben de evlenmeden önce bu çelişkilere girdim, sürekli düşünmekten ne nişanımdan ne düğünümden bir şey anladım. Nişanlımı sevmediğimi düşünüyordum. Heyecan arıyordum. Aşık değilim diyordum. Şimdi neden öyle yapmışım ki diyorum. Sonuç psikolog, teşhis anksiyete. Belki siz de takıntı yaptınız bu meseleyi. Diğer konularınızı da okudum, derinlemesine düşünen birisiniz. Yazdıklarınızdan eşinizden boşansanız, ya da ona bir şey olsa mahvolursunuz gibi hissettim. Bence evlilik için de en önemli bağ bu değil midir. Benim de deli gibi kalbim çarpmıyor eşime ama çok mutluyum. Biraz da nasıl düşünmek istersen öyle hissediyoruz sanki.
 
Aa iki ay iyiymiş benim soğukluk 2 yıl sürdü :) muhtemelen ona kızdığınız mevzuların üstünü örtmenizle alakalı bir durum. Barışmak, durumu çözmez sadece üstünü örter. Kızgınlığınızı dile getirip "evet bu konularda sen çok haklısın özür dilerim" cümlesini duymadıkça soğukluk başlar, normaldir. Yani yanlış olan davranışı artık yapmıyor olması tamamiyle çözmüyor sorunu. Sizin o yanlışlar karşısında ne kadar kırıldığınızı anlaması ve kabul etmesi gerek. Kadın milleti ancak o şekilde tatmin oluyor. Kendimden biliyorum.
Hislerime tercüman oldu yazın :KK68:
 
Evliliklerde 5.yıl, 10.yıl vs gibi beş yıllık zaman dilimleri önemli dönüm noktalarıdır, istatistikler bunu gösteriyor. Bu zamanlamanın verdiği bir sorun olabilir ya da gerçekten aşkınız sevginiz bitmiş olabilir. Her şey bitti gibi bi paniğe kapılmayın bence şuan. Gidin kişisel olarak terapi alın. Bu süreci bir de terapi desteğiyle değerlendirmeye çalışın. Sizin farkında olmadığınız birçok şeyi bu terapilerde farkedebilirsiniz. Belki de hiçbir sonuca varamayacaksınız belki de gerçekten tamamen duygularınız bitmiştir. Ama tüm bunları iyice sorgulamadan, çaba göstermeden bilemezsiniz. Ayrıca bu şekilde rutine binmiş ve her şeyin bittiği düşünülen evliliklerin canlandığını da biliyorum. Umutsuz olmayın..
 
Canım olur öyle dönem dönem.
Bazen uzun sürer bazen kısa.
Sadece kendini tekrar eski hislere döncem diye zorlama iyice soğursun.
Akışına bırak.
Merak etme çoğu çift böyle şeyler yaşar.
Banada olur zaman zaman.
Evlilik kolay bişey değilki.
Uzun süre aynı kişi ile olmak.
Bazen bekar olası geliyo insanın.
Kendinizi suçlamayın.
 
Gerçekten merak ediyorum bu durumu bir tek ben yaşıyorum diye düşünmüyorum yaşamış olanların tecrübelerini merak ediyorum. 5 yıllık evliyim bir oğlumuz var ikimizde çalışan insanlarız
Evliliğimizde ufak tefek problemler tartışmalar dışında bir sorunumuz yok.
Ama ben yaklaşık 2 bucuk 3 aydır felan nedense böyleyim. Eşime karşı birden bire soğudum sanki, ona karşı hiç birşey hissetmez oldum, gün içerinde araması bana mesaj atması hiç birşey ifade etmiyor
onunla konuşurken daralıyorum bunalıyorum ne bileyim..
akşam sohbet muhabbet edelim birbirimize vakit ayıralım diye iple çekerdim, şimdi umrumda değil.. sohbet etmiş etmemiş, günümüz dolu dolu geçmiş vs onu hiç özlemiyorum bile..
Bir hafta iş dolayısı ile ayrı kaldık kendisi ilçede bir yerde çalışması gerekti , yokluğunu evet aradım ama öyle aşk sevgi özlem anlamında değil, çünkü bana sagolsun her konuda destek olur zorlandım birde çalışınca..
Eşim sorumluluklarını bilen bana her daim yardımcı işinde gücünde bir insandır.. tabiki eksi yönleride var olumsuz yanları, mesela sinirli olması , ailesini her daim savunması , coğu düşüncemi es geçmesi , sabit fikirli olması vs vs vs.. ( şu an benim sabrımı zorlayan hiç birşey yapmıyor evliliğimiz rayına oturdu yani öyle bir büyük sıkıntılarımzda kalmadı ) yani zaten hepsini anlatmam yahut eşimin karakterini tamamen yansıtmam mümkün değil
bu durum 2 aydır felan devam ediyor ve ben gerçekten boğuluyorum artık
şu an buraya konu açarken bile whatsappdan birşey sormuş.. önceden yazdığı zamanlarda ne çok mutlu olrdum aradığında işten 5 dakika geç gelse yolunu gözlerdim, ama yok yani hiç birşey yok..
Bir an ona birşey olduğunu ve onsuz kaldığımı düşünüyorum kendime gelmek adına çok üzülüyorum , sonra geri bu hisler bütün vücudumu beynimi kalbimi bütün hücrelerimi dolduruyor sanki..
Öyleki artık cinsellik bile zor gelmeye başladı sırf o istediği için geri çevirdiğim zman kırılmasın diye..
Neden böyleyim eşime karşı bilmiyorum çok üzülüyorum. ya gerçekten ona karşı sevgim bittiyse ? bir ömür nasıl geçer diyorum böyle ama evlilik bekar hayatı gibi değil.. en önemlisi ortada bir çocuk var.. bir düzenim var
Ve en acısı ise benim eşimden başka kimsem yok, herkesden darbe yedim ne yazık ki dönüp baktığımda bir eşim arkamdaydı deli gibi sevdiğim adama karşı neden böyle hissediyorum ? yada benim bu durumumun çözümü nedir ?
O nedenle size sormak istedim sizinde böyle eşinizden soguduğunuz evlilikten sıkıldığınız zamanlar oldu mu nasıl baş ettiniz ?

Belirli zamanlarda bana da oluyor. Esinize kizdiginiz kirildiginiz birdey olduda uzerini mi kapattiniz son zamanlarda ?
Genelde kirilip cozulmeden barisinca oluyor bana. Birde ilk zamanlarinizi hatirlayin o zaman geciyor. Beraber anilarinizi tazeleyin. Birde eger cinsel sorunlr araya girince o sogukluk mutlaka oluyor.
 
Sizin eski konularınıza da yorum yaptım sanırım.
Değişen eşiniz değil sizsiniz.
5 senelik evlilikte siz siz olmaktan çıkıp, mutsuz bir kadına dönüştünüz.

Evliliğinizin en başından beri sevgi, ilgi göstermeyen, sadece cinsellik için yanaşan, cinsellikte dahi siz adım atınca yanaşan bir odunu yontamadınız; kendinizi eğip bükmeyi tercih ettiniz.
Ve sonuç, kırıldınız.

Bu kırgınlığınızı tamir edecek sevgi ve ilgi dolu bir eş yok karşınızda.

Ayrılıp ayrılmamak sizin kararınız ancak sanırım ben olsam ayrılırdım.

Ayrıca bu arkadaşın yorumuna cevap vermemişsiniz, ben konularınızı bilmiyorum ama süreç eğer böyle işlediyse öyle çok da nedensiz görünmüyor bu durumunuz. Özellikle cinsellik kısmı oldukça vurucu bence. Şuan suların durulmuş olması yaşananları yok saymaz. Öncelikle bu kırgınlıklarla yüzleşmeniz gerekiyor.
 
X