- 30 Ekim 2015
- 1.605
- 2.366
- 28
Hayırlı geceler herkese
Bu gece beni huzursuz edem bir durumdan bahsetmek istiyorum aslında bi çözümü yok ama bi nevi iç döküş biraz karmaşık ama olabildiğince toparlamaya çalışacağım
Aile apartmanında yaşıyorum oldukça kalabalığız hala amca vs her haftasonunu bir arada geçiriyoruz sabah kahvaltıdan akşam yemeğine kadar. Eskiden daha sıktı yeme içme hep beraberdik.
Yengelerimi çok seviyorum amcalarımı da keza bana emeklerini inkar edemem. Ama beni gıcık eden bi durum var utanarak yazıyorum küçük çocukla ne alıp veremediğin var diyeceksiniz ama amcamın 10 yaşındaki kızı beni delirtiyor sadece beni değil tüm aileyi.
Şımarık ukala tavırları. Hakaret içeren cümleleri çıldırtıyor adamı. Şu an kafam davul gibi hala sesi yankılanıyor . Bugün bizde toplandık başka bi yere davet edilmeme rağmen ayıp olmasın diye gitmedim. Beraber yedik içtik güzelce bu kız sürekli laf dinliyor hani telefonu tableti alıp kenara çekilen çocuklardan değil üstelik lafın ortasında araya girip millete laf yetiştiriyor. Kahve içtik kendine de fal baktırıyor
Anne-babasının en ufak bi müdahalesi yok tamamen freni patlak kamyon gibi. haliyle diğer yengem kuzenler vs de hazmetmiyorlar ama hatır gönül ses edemiyoruz. Boncuklarla el işi yapıyorum gelip karıştırıyor bilgisayarımı verdim çizgi film izlesin oyalansın diye yok. Telefonumu kilidi açık yakaladı bi türlü alamıyorum elinden. Özel eşyalarımı sürekli alıp babasına soruyor ablam bana bunu versin diye babası da bekliyor vermemi ama kıyamıyorum eşyalarıma bi yere kadar
Ben de çok değer verdiğim şeyleri vermek istemiyorum bi kere kumbaramı götürmek istemişti vermemek için ona benzerini aldım. Elimden geldiğince diğer çocuklarla eşit davranmaya çalışıyorum. Diğer amcalarımın çocuklarına ne yapsam onlara da yapıyorum. Bugün battaniyemi istedi vermedim direkt söyledim zaten. Canımı sıkan nokta da şu biraz çıkıştım sesimi yükselttim farkında olmadan boyalarını saçıp yere kağıt parçalarını kırpıp kırpıp atmıştı. Bir de çocuklarla kavga ederken diğerlerine inşallah ölürsünüz salaklar falan dedi artık bende kayış kopuyor.
Bu yaramazlıklar hiç önemli değil sonuçta çok çocuk baktım sabrederim ama terbiyesizliklere dayamıyorum. Gel gelelim bana düşmez tabi ama elimde değil halimden tavrımdan belli ediyorum malesef ve bu yüzden yengemle amcamı kırdığımı düşünüyorum çok mutsuzum şu an. Annem de akşam ‘sabırlı ol kızım bu zamana kadar kırmadık’ dedi iyice kötü oldum . Bilmiyorum belki de ben çocukken dedem nenem bırakın bu hareketleri sesli gülmemize bile izin vermezdiler gürültü yapmamak için mumya gibi büyüdük kardeşimle ben. Sonradan aile genişledi diğer çocuklara bize yapılanların hiç biri yapılmadı. Çizgi film bile bize rüyaydı. Canım annem ne kadar sabırlı 30 senedir neler çeliyoruz anlatsam bitmez . O yüzden burda aile apartmanı konusu açan tüm kadınlara bıkamadan ‘asla’ diyorum. Velhasılı bu gece de uyku yok canım çok sıkkın kendimi suçlu hissediyorum belki telafi etmeye çalışırım yengeme karşı ama ne yapacağımı da bilmiyorum
Bu gece beni huzursuz edem bir durumdan bahsetmek istiyorum aslında bi çözümü yok ama bi nevi iç döküş biraz karmaşık ama olabildiğince toparlamaya çalışacağım
Aile apartmanında yaşıyorum oldukça kalabalığız hala amca vs her haftasonunu bir arada geçiriyoruz sabah kahvaltıdan akşam yemeğine kadar. Eskiden daha sıktı yeme içme hep beraberdik.
Yengelerimi çok seviyorum amcalarımı da keza bana emeklerini inkar edemem. Ama beni gıcık eden bi durum var utanarak yazıyorum küçük çocukla ne alıp veremediğin var diyeceksiniz ama amcamın 10 yaşındaki kızı beni delirtiyor sadece beni değil tüm aileyi.
Şımarık ukala tavırları. Hakaret içeren cümleleri çıldırtıyor adamı. Şu an kafam davul gibi hala sesi yankılanıyor . Bugün bizde toplandık başka bi yere davet edilmeme rağmen ayıp olmasın diye gitmedim. Beraber yedik içtik güzelce bu kız sürekli laf dinliyor hani telefonu tableti alıp kenara çekilen çocuklardan değil üstelik lafın ortasında araya girip millete laf yetiştiriyor. Kahve içtik kendine de fal baktırıyor
Anne-babasının en ufak bi müdahalesi yok tamamen freni patlak kamyon gibi. haliyle diğer yengem kuzenler vs de hazmetmiyorlar ama hatır gönül ses edemiyoruz. Boncuklarla el işi yapıyorum gelip karıştırıyor bilgisayarımı verdim çizgi film izlesin oyalansın diye yok. Telefonumu kilidi açık yakaladı bi türlü alamıyorum elinden. Özel eşyalarımı sürekli alıp babasına soruyor ablam bana bunu versin diye babası da bekliyor vermemi ama kıyamıyorum eşyalarıma bi yere kadarBen de çok değer verdiğim şeyleri vermek istemiyorum bi kere kumbaramı götürmek istemişti vermemek için ona benzerini aldım. Elimden geldiğince diğer çocuklarla eşit davranmaya çalışıyorum. Diğer amcalarımın çocuklarına ne yapsam onlara da yapıyorum. Bugün battaniyemi istedi vermedim direkt söyledim zaten. Canımı sıkan nokta da şu biraz çıkıştım sesimi yükselttim farkında olmadan boyalarını saçıp yere kağıt parçalarını kırpıp kırpıp atmıştı. Bir de çocuklarla kavga ederken diğerlerine inşallah ölürsünüz salaklar falan dedi artık bende kayış kopuyor.Bu yaramazlıklar hiç önemli değil sonuçta çok çocuk baktım sabrederim ama terbiyesizliklere dayamıyorum. Gel gelelim bana düşmez tabi ama elimde değil halimden tavrımdan belli ediyorum malesef ve bu yüzden yengemle amcamı kırdığımı düşünüyorum çok mutsuzum şu an. Annem de akşam ‘sabırlı ol kızım bu zamana kadar kırmadık’ dedi iyice kötü oldum . Bilmiyorum belki de ben çocukken dedem nenem bırakın bu hareketleri sesli gülmemize bile izin vermezdiler gürültü yapmamak için mumya gibi büyüdük kardeşimle ben. Sonradan aile genişledi diğer çocuklara bize yapılanların hiç biri yapılmadı. Çizgi film bile bize rüyaydı. Canım annem ne kadar sabırlı 30 senedir neler çeliyoruz anlatsam bitmez . O yüzden burda aile apartmanı konusu açan tüm kadınlara bıkamadan ‘asla’ diyorum. Velhasılı bu gece de uyku yok canım çok sıkkın kendimi suçlu hissediyorum belki telafi etmeye çalışırım yengeme karşı ama ne yapacağımı da bilmiyorum
