Merhaba arkadaşlar bu sayfayı bir süredir takip ediyordum sonunda üye olup konu açmak bana da kısmet oldu. Ben 30 yaşında bir hemşireyim büyük bir hastanede çalışıyorum evliyim. Hastanede bana takıntı yapan bir adam var (40 yaşında, doktor, evli ve iki çocuğu var) ve iş yerindeki huzurumu nasıl tekrar sağlayacağımı bilmiyorum. Kısaca bahsedeceğim.
Her şey bana bir aşk mektubu vermesiyle başladı. Beni nasıl sevdiğini vb. anlatmış ilk bakışta masum bir mektup idi. Kendisiyle net bir şekilde konuştum, dedim ki ben de evliyim sen de evlisin bu işin olma ihtimali imkansız. Evli olmasak bile olmazdı senden hoşlanmıyorum dedim. O da bana dedi ki zaten aramızda bir şey olamayacağının farkındayım, içimde tutamadığım için sana bunları yazıp verdim. Tamam dedim bunlar hiç olmamış gibi davranalım. Konu burada kapandı, ya da en azından ben öyle sandım.
Birkaç hafta içinde sürekli yanıma gelmek için saçma bahaneler uydurmaya başladı. Bunu görmezden gelip başımdan saldıkça dozu arttırmaya başladı. Kısa süre sonra da gecenin köründe uzun mesajlar atmaya başladı. Bir sabah arabesk müzik müdavimleri gibi derdo bir mesajla uyanınca ben sabah ilk iş bunun yanına gittim. Annesine kadar sövdüm sonra dedim ki bana bir daha mesaj atarsan senin topuğuna sıktırırım. Suratı bembeyaz oldu dedim tamam bu sefer kurtuldum. Ama bu kurtuluşum sadece birkaç hafta sürdü. Birkaç hafta sonra yine uzun bir mesaj atmış, mesajın içeriğini de görseniz şok olursunuz beni çok seviyormuş ama bir erkeğin bir kadını seveceği gibi sevmiyormuş. Bana cinsel arzu duymuyormuş, ben onun için çok da üst bir mertebeymişim???? Niye böyle şeyler yazdı anlamadım ama sinirden aklım gitti. Ertesi gün bunu buldum. Dedim gel seninle yürüyüşe çıkacağız. Aldım götürdüm hastaneden uzakta iki üç sokak öteye. Avazım çıktığı kadar bağırıp çağırdım, biraz itip kaktım hırpaladım. Sonra da gerçek anlamda yakasından tutup hastaneye geri getirdim. Whatsapptan da engelledim (bu ana kadar engellemememin sebebi hastalarla ilgil orderları bazen mesajla veriyordu ama bu noktadan sonra naparsa yapsın diyip engelledim).
Bu sefer mevzu gerçekten bitti sandım. Ama bitmemiş. Bazen onu uzak bir yerde beni izlerken yakalıyorum. Hiç işi olmadığı halde bulunduğum yerlerde gezinirken yakalıyorum. Artık işe giderken ayaklarım geri geri gidiyor. Ne yapacağımı bilemiyorum. Başhekime vb idareye söylesem olay çok yayılır, bu salağın karısını ve çocukları kendisine çok düşkün ve onları düşündüğüm için kimseye söylemedim. Kendi kocama da söylemedim çünkü kocam polis ve ne tepki vereceğini bilmiyorum. Allah göstermesin çeker vurur bu vicdan azabıyla yaşayamam. Sizden akıl bekliyorum.
Her şey bana bir aşk mektubu vermesiyle başladı. Beni nasıl sevdiğini vb. anlatmış ilk bakışta masum bir mektup idi. Kendisiyle net bir şekilde konuştum, dedim ki ben de evliyim sen de evlisin bu işin olma ihtimali imkansız. Evli olmasak bile olmazdı senden hoşlanmıyorum dedim. O da bana dedi ki zaten aramızda bir şey olamayacağının farkındayım, içimde tutamadığım için sana bunları yazıp verdim. Tamam dedim bunlar hiç olmamış gibi davranalım. Konu burada kapandı, ya da en azından ben öyle sandım.
Birkaç hafta içinde sürekli yanıma gelmek için saçma bahaneler uydurmaya başladı. Bunu görmezden gelip başımdan saldıkça dozu arttırmaya başladı. Kısa süre sonra da gecenin köründe uzun mesajlar atmaya başladı. Bir sabah arabesk müzik müdavimleri gibi derdo bir mesajla uyanınca ben sabah ilk iş bunun yanına gittim. Annesine kadar sövdüm sonra dedim ki bana bir daha mesaj atarsan senin topuğuna sıktırırım. Suratı bembeyaz oldu dedim tamam bu sefer kurtuldum. Ama bu kurtuluşum sadece birkaç hafta sürdü. Birkaç hafta sonra yine uzun bir mesaj atmış, mesajın içeriğini de görseniz şok olursunuz beni çok seviyormuş ama bir erkeğin bir kadını seveceği gibi sevmiyormuş. Bana cinsel arzu duymuyormuş, ben onun için çok da üst bir mertebeymişim???? Niye böyle şeyler yazdı anlamadım ama sinirden aklım gitti. Ertesi gün bunu buldum. Dedim gel seninle yürüyüşe çıkacağız. Aldım götürdüm hastaneden uzakta iki üç sokak öteye. Avazım çıktığı kadar bağırıp çağırdım, biraz itip kaktım hırpaladım. Sonra da gerçek anlamda yakasından tutup hastaneye geri getirdim. Whatsapptan da engelledim (bu ana kadar engellemememin sebebi hastalarla ilgil orderları bazen mesajla veriyordu ama bu noktadan sonra naparsa yapsın diyip engelledim).
Bu sefer mevzu gerçekten bitti sandım. Ama bitmemiş. Bazen onu uzak bir yerde beni izlerken yakalıyorum. Hiç işi olmadığı halde bulunduğum yerlerde gezinirken yakalıyorum. Artık işe giderken ayaklarım geri geri gidiyor. Ne yapacağımı bilemiyorum. Başhekime vb idareye söylesem olay çok yayılır, bu salağın karısını ve çocukları kendisine çok düşkün ve onları düşündüğüm için kimseye söylemedim. Kendi kocama da söylemedim çünkü kocam polis ve ne tepki vereceğini bilmiyorum. Allah göstermesin çeker vurur bu vicdan azabıyla yaşayamam. Sizden akıl bekliyorum.
hani böyle hasta adamlar dünyada var o kısmı fake gelmedi de, gidip topuğuna sıktırırım tehditleri, sokak ortasında bağırarak itişip kakışmalar…. Bu kısımlar bir garip geldi oturmadı kafamda. Özellikle olay duyulmasın diye başhekime şikayet etmeyen birinin hastanenin iki üç sokak ötesinde sokak ortasında avazı çıktığı kadar bağırıp adamı hırpalaması garip 
