- 2 Aralık 2022
- 72
- 54
- 28
- Konu Sahibi lemansgel1
- #1
Bundan 1.5 sene önce çalıştığım iş yerinden biriyle nişanlandım nişanlanalı 2 ay oldu. İlk başlarda pek sevgi oluşmadı ama sonradan içim attı birazda yaşım geldi diye düşündüm ve nişana karar verdik. Ben 27 nişanlım 30 yaşında. Evin tek çocuğu ve ailesi özellikle annesi üzerine çok düşüyor, babası burnu havada gibi biri sanki ailemin ezildiğini hissediyorum bana belli etmiyorlar ama onlar gelip gittikten sonra bi yüzleri düşüyor tuhaf oluyor enerjileri. Ailesi merkeze 80 km uzakta bir ilçede yaşıyorlar babasının iş yeri orada tarım hayvancılıkla uğraşıyor. Bir keresinde habersiz nişanlımla oraya gittiğimizde annesi ahırda ineklerle uğraşıyordu böyle perişan halde kadın. Yanlış anlamayın küçümsemiyorum asla ama az buz hayvanları yok. Sanki kadına değer vermeyen insanlar gibi hissettim ve kendi kendime dedim ki annesi böyleyse ilerde bende böyle olurum bir an kendimi gördüm. Kendimi çok kötü hissediyorum bende vet. Teknisyeniyim ama ailesinin babasının iş yerinde o işi yapmak istemem. Nişanlıma soramıyorum daha düğüne en az 8 9 ay var yanlış anlar diye nerde oturacağız köyde yaşamayalım diyemiyorum ama ailesinin fikri bu gibi geliyor çünkü dediğim gibi evin tek çocuğu, diğer kardeşini vefat etmiş 5 sene önce. O yüzden çok düşkünler oğullarına. Ve çok korkuyorum beni ezerler o köyde otururuz vs diye. Nişanı atmayı bile düşündüm ama o kadar emek var açık açık konuşamıyorumda nişanlımla. Lütfen yardımcı olun ne diyip konuşayım nasıl ifade edeyim kendimi. Annesinin o halini görünce bende mi aynı olacağım diye düşünmeye başladım.