Melankolik düşüncelerden nasıl kurtulabilirim sizce?

Merhaba. Ben aslında derdimi nasıl anlatacağımı bilmiyorum. Dün buraya ilk ve son kez bir şey yazıyorum sanıyordum ama değilmiş. İnsanın anlattıkça anlatası geliyor sanki. Kendimi tuhaf hissediyorum. Kafam çok çok fazla karışık gibi. Yani duygularımı bile çözemiyorum artık sanki. Bazen -sebepszice- dünyanın en mutlu ve umutlu insanı gibi hissediyorum. Bazense o kadar yorgun, hayattan bezmiş ve tabi beraberinde int*har düşünceleri ( bu düşünce 8-9 yaşlarımdan beri var bu arada)
Bazen sevilmeyi hiç haketmiyormuşum gibi. Kendimi sevmeye çalışıyorum ama bir oluyor bir olmuyor falan. Anlayacağınız durum karışık. Hep evdeyim 3-4 günde bir market bahanesiyle dışarı çıkabiliyorum sadece. İşin kötü yanı dört duvar arasında olmaya o kadar alıştım ki artık çıkmak, gezmek bir hava almak istemiyorum. Bazen sonumun nasıl olacağını merak ediyorum gerçekten. Çok sıkışmış hissediyorum galiba ama ne yapacağımı bilmiyorum. Böyle işte. Merak eden olursa 22 yaşındayım.

Canım bunalımdasın ve gerçek anlamda önce psikolojik tedbir alman gerekiyor bu senin kendi kendine yenebileceğin bir şey mi değil? Sensiz olacak bir şey de değil. Öncelikle inanç hedef ve umut gerekli.

Kim izin vermiyor çıkmana? Sosyal hizmetlere bildir durumunu

Terapiye başlayin acilen ve iyi hissetmek diye bir kitap var ona da bakın