Kızlar merhaba,
Daha önce bununla alakalı konu açmadım ama konu yorumlarinda sürekli bahsediyordum bir ara. Benim birkaç yıl önce bir sevgilim olmuştu. Narsist kelimesini herkese kullanmayı sevmem ama ilişkinin son dönemlerinde gitmeye başladığım psikiyatrist bu taniyi onun için koymuştu. Üstüne daha önce de narsist bir adamla evlenip ayrilinca sorunun bende olduğunu kabullenip bu konuda adım atıp baya ilerleme gösterdim ve daha sağlıklı insanlar ilgimi çekmeye başladı. Psikoloğa gittim ve süreci tamamladim. Bu arada seansa başladığım siralarda psikolojik olarak karmakarisiktim. Ne ayrilabiliyor ne beraber olmak istiyordum. Kendimi hiç ezdirmedim ama direnirken çok sinirlerim bozuldu. En sonunda da hayatımdan cikardim. Bu kişi tipik bir narsist olarak hemen akabinde bir hanimla tanıştı ve süreç sonunda evlendi. Ben bunu ayrılık sonrası iki sevdiğim arkadaşımla konuşurken ogrenmistim. Tesadüf mü bilmiyorum ama kadın bu iki arkadaşımın arkadasiydi. O dönem bana ulaşmaya çalışıyordu adam ve bende ona saf gibi terapi alıp bu durumdan kurtulmasini, ileride mutlu ilişkiler yaşamak için bunun şart olduğunu ve onun iyiliğini dusundugumu soyledim. Tabi cevap olarak hastasin sen senin ihtiyacın var tarzı şeyler duydum. O sırada bu kızla tanıştı ve devam etti. O süreçte kızın ortak arkadaşlarına adamın böyle bir sorunu olduğunu ve kız yakın arkadaşları ise bu durumla ilgili isterlerse uyarabileceklerini soyledim onlar da karismayiz dediler. Sen uyar dediler ben de üstünde durmadim konu kapandı sonra da konusu gecmedi. Bir iki ay sonra adam gene yazınca da engelledim gitti. Yaşadıklarım da ders oldu bana.
Bu kadar zaman sonra o arkadaşlardan biri ile gorustum. Bana diğer hanımın ayrıldığını, adamın baya şeyler yaptığını, tipik narsist davranışları sergilediğini ve kızın da ailesinin de çok kötü durumda olduğunu söyledi. Neşe saçan bir kizken şu an durumlarinin baya kötü olduğunu ana kızın sürekli ağladığını ve kızın kendisini afedersiniz bk gibi hissettiğini söyledi. Narsist partnerlri olanlar beni iyi anlar o süreç berbat bisi. Adam valla umrumda değil de kız için o kadar üzüldüm ki. Neden üzüldüm onu da bilmiyorum. Evlendiğini duyduğumda da üzülmüştüm ama yemin ediyorum adam için değil kız için üzülmüştüm sonra gecmisti. Kız 20 kilo vermiş stresten. Maddi manevi baya kaybı olmuş. Belki de o ben olabilirdim diye empati yaptığım için üzüldüm bilemiyorum.
Konuya gelecek olursak arkadaşımın bana bunu anlatma sebebi şuydu. O kızın yaşadıklarını sen bize birebir anlatmistin. Hepsi çıktı. ( çünkü bende yasamistim). Üstüne bunlar şu sebeplerden su surede bosanir olan kiza olur, iyi biriyse sevdiginiz bir arkadasiniz ise uyarin dedin.Madem öyle niye kizi uyarmadin ya da bize ustelemedin diyor. Kızın evinde cenaze evi gibi her şey. Babası fenalasmis falan. Yani benim kıza ulaşıp bu adam şöyle böyle demem ne kadar doğru olabilir ki. Ne kadar inanırdı bana? Ben gerçekten çok üzüldüm sanki kendi kızımın başına gelmiş gibi. Çünkü basit anlasmazliklar değil. Kendini değersiz hissettirip kandırılmak, kullanılmak, yalanlar, sinir krizleri, yalancı konumuna dusurulmek, başkaları ile flortlerinde paranoyak ilan edilmek öyle çok şey var ki. Sizce uyarmali miydim? Bosanmalara üzülen biri değilim normalde hayatın genel akisi gibi gelir üzüldüğüm bosanmalarindan ziyade yaşadıkları. Şu an ne kadar uzgundur tahmin ediyorum. Kendini sucluyordur. Aynı şeyleri defalarca aynı adam tarafından yıllarca yaşadım ve cehennem gibiydi. Evliliğin eşiğinden döndüm diyelim yüzük evlenme teklifi falan kabul etmiştim. Vicdan azabı çekmeli miyim? Bir kadının hayatını mi mahvettim cidden?
Daha önce bununla alakalı konu açmadım ama konu yorumlarinda sürekli bahsediyordum bir ara. Benim birkaç yıl önce bir sevgilim olmuştu. Narsist kelimesini herkese kullanmayı sevmem ama ilişkinin son dönemlerinde gitmeye başladığım psikiyatrist bu taniyi onun için koymuştu. Üstüne daha önce de narsist bir adamla evlenip ayrilinca sorunun bende olduğunu kabullenip bu konuda adım atıp baya ilerleme gösterdim ve daha sağlıklı insanlar ilgimi çekmeye başladı. Psikoloğa gittim ve süreci tamamladim. Bu arada seansa başladığım siralarda psikolojik olarak karmakarisiktim. Ne ayrilabiliyor ne beraber olmak istiyordum. Kendimi hiç ezdirmedim ama direnirken çok sinirlerim bozuldu. En sonunda da hayatımdan cikardim. Bu kişi tipik bir narsist olarak hemen akabinde bir hanimla tanıştı ve süreç sonunda evlendi. Ben bunu ayrılık sonrası iki sevdiğim arkadaşımla konuşurken ogrenmistim. Tesadüf mü bilmiyorum ama kadın bu iki arkadaşımın arkadasiydi. O dönem bana ulaşmaya çalışıyordu adam ve bende ona saf gibi terapi alıp bu durumdan kurtulmasini, ileride mutlu ilişkiler yaşamak için bunun şart olduğunu ve onun iyiliğini dusundugumu soyledim. Tabi cevap olarak hastasin sen senin ihtiyacın var tarzı şeyler duydum. O sırada bu kızla tanıştı ve devam etti. O süreçte kızın ortak arkadaşlarına adamın böyle bir sorunu olduğunu ve kız yakın arkadaşları ise bu durumla ilgili isterlerse uyarabileceklerini soyledim onlar da karismayiz dediler. Sen uyar dediler ben de üstünde durmadim konu kapandı sonra da konusu gecmedi. Bir iki ay sonra adam gene yazınca da engelledim gitti. Yaşadıklarım da ders oldu bana.
Bu kadar zaman sonra o arkadaşlardan biri ile gorustum. Bana diğer hanımın ayrıldığını, adamın baya şeyler yaptığını, tipik narsist davranışları sergilediğini ve kızın da ailesinin de çok kötü durumda olduğunu söyledi. Neşe saçan bir kizken şu an durumlarinin baya kötü olduğunu ana kızın sürekli ağladığını ve kızın kendisini afedersiniz bk gibi hissettiğini söyledi. Narsist partnerlri olanlar beni iyi anlar o süreç berbat bisi. Adam valla umrumda değil de kız için o kadar üzüldüm ki. Neden üzüldüm onu da bilmiyorum. Evlendiğini duyduğumda da üzülmüştüm ama yemin ediyorum adam için değil kız için üzülmüştüm sonra gecmisti. Kız 20 kilo vermiş stresten. Maddi manevi baya kaybı olmuş. Belki de o ben olabilirdim diye empati yaptığım için üzüldüm bilemiyorum.
Konuya gelecek olursak arkadaşımın bana bunu anlatma sebebi şuydu. O kızın yaşadıklarını sen bize birebir anlatmistin. Hepsi çıktı. ( çünkü bende yasamistim). Üstüne bunlar şu sebeplerden su surede bosanir olan kiza olur, iyi biriyse sevdiginiz bir arkadasiniz ise uyarin dedin.Madem öyle niye kizi uyarmadin ya da bize ustelemedin diyor. Kızın evinde cenaze evi gibi her şey. Babası fenalasmis falan. Yani benim kıza ulaşıp bu adam şöyle böyle demem ne kadar doğru olabilir ki. Ne kadar inanırdı bana? Ben gerçekten çok üzüldüm sanki kendi kızımın başına gelmiş gibi. Çünkü basit anlasmazliklar değil. Kendini değersiz hissettirip kandırılmak, kullanılmak, yalanlar, sinir krizleri, yalancı konumuna dusurulmek, başkaları ile flortlerinde paranoyak ilan edilmek öyle çok şey var ki. Sizce uyarmali miydim? Bosanmalara üzülen biri değilim normalde hayatın genel akisi gibi gelir üzüldüğüm bosanmalarindan ziyade yaşadıkları. Şu an ne kadar uzgundur tahmin ediyorum. Kendini sucluyordur. Aynı şeyleri defalarca aynı adam tarafından yıllarca yaşadım ve cehennem gibiydi. Evliliğin eşiğinden döndüm diyelim yüzük evlenme teklifi falan kabul etmiştim. Vicdan azabı çekmeli miyim? Bir kadının hayatını mi mahvettim cidden?
