Beynimi kemirircesine düşünerek geçirdiğim her gündüz ve gram uykusuz sabahladığım her gecenin faydasızlığını görüp artık birileri ile bir şeyler paylaşabilmeliyim diyerek araştırmalarım sonucu sizlere ulaştım.Bu forumu bütün postları olmasa da çoğunluk ile inceledim.. Deneyimleriniz paylaşımlarınız ve telkinleriniz ile birbirlerinizin doktoru olmuşsunuz. Sanal ortamda bu elektriği yakalayabilmek çok güzel.Bu güzel zincirin içerisinde yer alabilmek ümidiyle başlıyorum.
2 yaşında bir kız bir oğlan ikiz annesiyim. İkiside fiziksel olarak yaşıtlarından önde devam ediyorlar.Kızım diğer yönleriylede bir hayli güzel sürdürüyor gelişimini. Fakat oğlum maalesef içimin sızısı..İlk 18 aylıkken fark ettim ters giden bir şeyler olduğunu. Konuşmuyordu.Göz teması zayıftı.Çevresine ilgisiz,amaçsız oyuncaklar ile oynayarak tamamlıyordu gününü.. Kızım her şeyi problemsiz yerken oğlum çok seçici ve her şeyi püre istiyor.Geceleri 10-15 kere uyanıp amaçsızca ağlıyor..Ayağımda sallamazsam asla uyumuyor.1 yaş civarı baba mama dede dedi..Yürümesi zamanında oldu.Tvye çok maruz kaldı. Tv varken keyifli.Yoksa huzursuz mutsuz.. Canı isterse anne der,canı isterse baba..Ama nadiren. Başını,gözlerini gösterip kaldır ellerini dediğimde ellerini havaya kaldırabiliyor.Topa vuruyor.Baloncuk üflüyor.Ayaklarını yere vur dediğimde vuruyor.gel,al,ver,tak,çıkar,getir,kapat vs komutların hepsini yapıyor.ce oynuyor.merdiven inip çıkabiliyor.çak yapabiliyor. Puzzle boyama çivi oyunu Legolar ile güzel ve amacına uygun oyunlar oynuyor.Aynısını ver dediğim şekilin aynısını veriyor. Aynısını yap dersem Legolar ile yapıyor.Hadi eee yapalım dersem elimden tutup beni yatağına götürüyor.Ama asla konuşmuyor ,işaret parmağını kullanmıyor,ve ismine canı isterse ya da al Ata dersem dönüp bakıyor.. 18 aylık iken burada(kayseri) iki doktora (bir psikiyatr ve bir çocuk nöroloğu) götürdüm.Teşhis için çok küçük olduğunu 2 buçuk -3 yaştan önce bu hastalığa teşhis konmaması gerektiğini söylediler.İlgi eğitim ve gözleme devam dediler. Ve kreş önerdiler. Tatmin olamadım ve20 aylıkken Ankaraya Fatih Ünala götürdüm. O da erken olduğunu söyledi.Zihinsel sıkıntı yok fakat iletişimi çabuk sonlandırıyor.Kapıları hemen kapatıyor. Bu kapıyı daha çok açık tutabilmek için uğraşacağız dedi.Eğitim için bekleyin (!) kreşide henüz önermiyorum dedi..Eğer yaşıtlarını yakalayamaz ve sıkıntı yaşarsa kreşte kendini iyice içe kapatabilir dedi.İşte bütün çelişkilerim burada başladı. %90 kreş derken şimdi ne yapmalıydım ?Özel eğitimde ister başlatın ister 2 ay daha bekleyin dedi..Açıkçası Fatih Beyden de beklentilerimin cevabını bulamadım.Gerçi ne demeleri lazım bu da tartışılır (!) Biz belkide içinde bulunduğumuz buhran dolayısıyla biraz doyumsuzuz. Nitekim Evde 3 gün özel eğitime başladık..öğretmeni gayet memnun ve uyumlu diyor.Sesler çıkardığını ve bu babıldama tarzı seslerin arkasından konuşmanın geleceğini söyleyerek bizi ümitlendiriyor.İnşallah öyle olur.Yinede kreşe verdim.Orda da çok problem yaratmıyor ama tabiî ki diğer çocuklar gibi de asla değil.taklite ve grup faaliyetlerine katılmayı redediyor. Aralık ayında birde Nahit Motavalli mukaddese götürmeyi planlıyorum.Sizlerin bu doktor hakkında deneyimlerini öğrenmek isterim.. Artık hazırım. Teşhis konulsun yeter ki..Bunun adı ne ? Çünkü bu şekilde beklemek beni daha çok üzüyor.Boşa vakit kaybetmekten korkuyorum.Zaten bu şehirde çok ta içimin rahat edeceği ve verim alacağım şeyler yakalayamadım hissi ile içim içimi yiyor..KAYSERİ'de olup bu sorun ile mücadele eden,yol kateden kim varsa özellikle görüşmek isterim..Ve elbetteki önerilerinizi değerlendirmeye hazırım..Bizim hikayemiz de böyle. Tekrardan merhaba..
(
