- Konu Sahibi Umuthepvar_
- #21
Çocuğunuz tam en zor döneminde. 3 yaş olunca anaokuluna verin. Siz çalışmasanız bile biraz üstünüzden yük kalkar. 1 sene dişinizi sıkın çocuk 4 yaşına gelince iş de bulursunuz. O zaman kendiniz de rahatlarsınızMerhabalar onceden çok kez konu açmıştım. 1 yıl süren bir evlilik sonrasinda babaevinde 2.5 yıl süredir kalisim o sürede çekişmeli dava açıp sonrasinda Anlaşmalı biteli 1 yıl olan bir evlilik. Bu arada dünyalar tatlısı 2.5 yaşında bir oğlum..
Kısa zamanda tahmin bile edemeyeceğim çok şey yaşadım. Ruhsal anlamda bitigim şu an çünkü çok güçlü mutlu gözükmeye çalıştım ama bünyem kaldırmadı artık sanırım. Annemi kaybettim 4 Ay önce. Oğlumla bir yola çıkmak istedikce daha da zor oldu he4 şey benim icin. Oğlumun babası beni tüketti ilk günden beri sonra aile içindeki sorunlar derken günden güne eridim ama asla pes etmedim oğluma tutundum maddi manevi tek başımaydm. Babası 600 Tl nafaka veriyor ama sanki dunyayi yapıyor havalarında, işinde gucunde keyfinde ,bense babaevinde sıkışıp kaldım.Baba ,3 kardeş ve oğluma hizmet etmekten başka bi vasfım yok.Onca emeğe rağmen bir maddi karşılıkta yok,çalışamıyorum da.Tum bunlar beni iyice bunalıma surukledi. Her şeye şükrettim he5 zaman ama artık yapamiyorum.
Oğlumun babası vicdandan yoksun bir insan.Aglama sinir krizlerin3 girdim kaç kez ,o ise güldü alay etti benim caresizligimle. Simdi oyl3 bi duruma geldim ki oglumdan bile soğudum gibi, sanki o da onun gibi olacak gibi. Anneligimi bile küçümseyen bir adam ,al sen bak kolaysa dediğimde, bakarım kreşe veririm vs diyor çok basitmis gibi ,o yüzden sanırım artık pes ediyo4um kendimi kazanmam lazım çünkü.
Lütfen empati kurarak yorum yapın siz olsanız nasıl davranirdiniz