Sizce abartıyor muyum?

Camgulu .!.:

Benim yeğenimde eskiden böyleydi. Benim oğullarimdan küçük ama onlara fiziksel zarar veriyordu. Isırma,vurma. Kardeşim ve eşi bununla gurur duyuyor, A yi dövdü, B yı ısırdı, C yi korkuttu diye gülerek anlattılar. Ben açık açık yeğenim olmazsa eve almam, insanlar sizi iyi çekiyor, bunlar komik değil. Tavrınızı değiştirin yoksa okulda çok sıkınti olur dedim. Bir süre küstüler sanırım. Ama en azından çocuklarım zarar görmedi.

Şimdi o davranışları kayboldu ama onunla oynamaktan hoşlanmıyorlar. Tavırları hoşlarına gitmiyor.

Genişletmek için tıkla...

Sizin dediğinizi desem biz de küseriz büyük ihtimalle. Bir şey demeden evime gideceğim artık ama böyle olmaz soğudum. O yüzden çocuklarınızı çok iyi anlıyorum. Sonra nasıl barıştınız?

tynkerbell .!.:

Merhaba kızlar, sizin fikirlerinize her zaman güvendiğim için bir şey i danışmak istiyorum. Kardeşim ve eşi beni bir kaç günlüğüne evlerine davet ettiler. Üç yaşında bir çocukları var, kendileri aşırı koruyucu ve çocuğun neredeyse her dediğini yapan anne babalar. Çocuk sinirlenince bana vuruyor ya da eşyalarımı fırlatıyor ve ben yapma deyince aşırı ağlama krizlerine giriyor, çünkü kimse hayır dememiş bugüne kadar. Kardeşim ve eşi buna şahit oldukları halde yapma öyle olmaz vurulmaz demiyorlar. Tam tersi bana abartma bir şey olmaz, çocuk şiddetli vuramaz ki falan diyorlar. Çocuğa tamam ağlama ben ona kızacağım diyorlar. Bu beni aşırıı derecede rahatsız etti. Boynumu çizdi sinirimden ağladım ya. Siz bu durumda olsanız, kişisel sınırlarınızı koruyamayacak duruma gelseniz ne yapardınız? Bir daha gelmemeyi bile düşünüyorum. Abartıyor muyum?

Genişletmek için tıkla...

Gitmem bir daha saygısız çocuk hiç sevmem kendi yarattıkları belayı kendileri çeksin dursun bütün gün ben çekmek zorunda değilim

tynkerbell .!.:

Kesinlikle böyle ailelerin çocuklarıdır. Çocuklara karşıdakinin sınırlarına saygı göstermeyi öğretmezsen bu sonuç kaçınılmaz oluyor.

Genişletmek için tıkla...

Maalesef bıktım gerçekten. Sene başından itibaren kaç kez suluk aldım hepsini kırdılar çelik alıyorum alıp suyunu yerlere dökmüşler. Çantalar kalemler saymakla bitmiyor. Keşke herkes anne baba olmasa.

tynkerbell .!.:

Sizin dediğinizi desem biz de küseriz büyük ihtimalle. Bir şey demeden evime gideceğim artık ama böyle olmaz soğudum. O yüzden çocuklarınızı çok iyi anlıyorum. Sonra nasıl barıştınız?

Genişletmek için tıkla...

Kendileri küstü, kendileri barıştı. Ben umursamadım. Herkesin bebesi kendine kıymetli.

He zaten bizim çok sıcak bir ilişkimiz yoktu. Ayda bir görüşüyorduk, bir kaç hiç görüşmedik. Ben üç maymunu oynadım. Çocuklarım hiç istemiyordu yeğenimi görmeyi. Hatta o gelmesin diye ağladıklarını bilirim.

Annem oğullarıma "x size vurursa, sizde ona vurun" bile dedi. O kadar çileden çıkmıştık biz. Ki aralarında 2 yaş var. Oğullarım büyük.

Ama en çok çocuğa zarar veriyorlar. Okula başlayınca görecekeler. Bizim gelini en çok okul korkuttu. Bu halde hangi okul onu kabul eder dedim. İnsanlar okula çocukları dayak yesin diye yollamıyor dedim. Ama netice de herkesin kendi tercihi.

Abartmıyorsunuz, haklısınız. Ben olsam bir daha evlerine gitmem. Kendi evime de çağırmam.

Geleceğin problemli kişiliğini yetiştiriyorlar haberleri yok. Yani başkasının çocugu fikir de verilmez, ben olsam gitmezdim. Öyle yeğen aşkıyla yanıp tutuşmuyorsanız salın. Şımarık çocuklara tahammül edilmiyor gerçekten de

Kendileri bilir ağaç yaşken eğilir çocuk psikolojisi demekde hiç sınır bilmeden her istediğini yapmak değil çocuğun birinin özgürlüğü başladığı yerde digerininki biter yoksa karmaşa kaos olur buna sınır diyoruz .Zaten dış dünya ve içindekiler böyle değil çocuk büyüyünce duvara toslamasinda kimse annesi babası gibi kaprisini nazını çekip hizaya girmeyecek yani umarım böyle olmaz zararı kendilerine zararı çocuğa diyorum....3 yaşında boynunuzu çizecek kadar güc nasıl uyguluyor orasını çok anlayamadim ama konuda masum olan gene o bebe....Güzelce yapma etme deseniz diyorum yada dikkatini başka yöne çekmek vs ....yani böylede olmuyorsa bilemiyorum açık açık düşündüklerinizi dile getirebilirsiniz bence ...genede ufaklık masum anne baba hiç hayır denediği için bu şekilde sanırım bir gün hem anne ve babası hem o bunu öğrenecek hayat bizde ne eksikse onu öğretir bu böyle .....

Şimdi Sözde onlar sonsuz toleranslı gerçek anne baba hissediyorlar kendilerini ama aslında öyle değil Esasen çocuktan kaçıyorlar çocuğun sesinden çocuğun yaratacağı problemleri çözmeye çalışmaktan kaçıyorlar Yeter ki sesi bize gelmesin ne istiyorsa verelim ne diyorsa yapalım Bu davranışlarının onlar için anı kurtardığını ileride çok daha büyük sorunların ortaya çıkacağını bilmiyorlar Daha doğrusu biliyorlar da işlerine gelmiyor diyelim kestiremiyorlar tam

Yeğeniniz o farkında mısınız? Ayrıca 34 yaşında mısınız gerçekten. Ana babası kafalının önde gideni tamam da siz de bu kadar sevgisiz olmasaydınız keşke

tynkerbell .!.:

Merhaba kızlar, sizin fikirlerinize her zaman güvendiğim için bir şey i danışmak istiyorum. Kardeşim ve eşi beni bir kaç günlüğüne evlerine davet ettiler. Üç yaşında bir çocukları var, kendileri aşırı koruyucu ve çocuğun neredeyse her dediğini yapan anne babalar. Çocuk sinirlenince bana vuruyor ya da eşyalarımı fırlatıyor ve ben yapma deyince aşırı ağlama krizlerine giriyor, çünkü kimse hayır dememiş bugüne kadar. Kardeşim ve eşi buna şahit oldukları halde yapma öyle olmaz vurulmaz demiyorlar. Tam tersi bana abartma bir şey olmaz, çocuk şiddetli vuramaz ki falan diyorlar. Çocuğa tamam ağlama ben ona kızacağım diyorlar. Bu beni aşırıı derecede rahatsız etti. Boynumu çizdi sinirimden ağladım ya. Siz bu durumda olsanız, kişisel sınırlarınızı koruyamayacak duruma gelseniz ne yapardınız? Bir daha gelmemeyi bile düşünüyorum. Abartıyor muyum?

Genişletmek için tıkla...

Abartmıyorsun ve ekliyorum uyaririm çocuğu bana yaklaşmasın diye ayrıca eşyalarıma zarar verirse elektronik ise aileye ödetirim. Magdem çocuktur abartma diyorlar ödesinler. En sevmediğim çocuk türü. Her çocuk annesine babasına tatlı sadece.

tynkerbell .!.:

Merhaba kızlar, sizin fikirlerinize her zaman güvendiğim için bir şey i danışmak istiyorum. Kardeşim ve eşi beni bir kaç günlüğüne evlerine davet ettiler. Üç yaşında bir çocukları var, kendileri aşırı koruyucu ve çocuğun neredeyse her dediğini yapan anne babalar. Çocuk sinirlenince bana vuruyor ya da eşyalarımı fırlatıyor ve ben yapma deyince aşırı ağlama krizlerine giriyor, çünkü kimse hayır dememiş bugüne kadar. Kardeşim ve eşi buna şahit oldukları halde yapma öyle olmaz vurulmaz demiyorlar. Tam tersi bana abartma bir şey olmaz, çocuk şiddetli vuramaz ki falan diyorlar. Çocuğa tamam ağlama ben ona kızacağım diyorlar. Bu beni aşırıı derecede rahatsız etti. Boynumu çizdi sinirimden ağladım ya. Siz bu durumda olsanız, kişisel sınırlarınızı koruyamayacak duruma gelseniz ne yapardınız? Bir daha gelmemeyi bile düşünüyorum. Abartıyor muyum?

Genişletmek için tıkla...

Haklısın böyle anne babalar var maalesef.Biraz büyüsün o zaman kendi hatalarını anlarlar ama çok geç oluyor öyle.Gidin evinize neden kalıyorsunuz ki.

Çocuktan nefret ederseniz abartmış olursunuz evet ama sık görüşmek istememekle abartmış olmazsınız hareketli çocuk başka şımarık çocuk başka ben çocukları çok seviyorum ama hepsini değil mesela .....Toleransim çok yüksek çocuklara yetişkinlere değil mesela .... genede anne baba yetiştirmesi yanında karakter diye bir olguda var ...Genede şımarık yetişkine göre çocuk bir nebze daha tahammül edilesi bence .Sonucda bu dünyada yalansız kendini ortaya koyma evresi daha masum aslında ihala degisebilir iyiye olumluya doğru kemikleşmiş huyları olan yetişkinler daha çekilmez bence genelleme değilde bazıları çocuk gene bilinçsiz yada uyarilabilir düzeltilebilir durumda yetişkinler çok daha vahim bu açıdan da bakmalı bu fikir size iyi gelebilir

tynkerbell .!.:

Merhaba kızlar, sizin fikirlerinize her zaman güvendiğim için bir şey i danışmak istiyorum. Kardeşim ve eşi beni bir kaç günlüğüne evlerine davet ettiler. Üç yaşında bir çocukları var, kendileri aşırı koruyucu ve çocuğun neredeyse her dediğini yapan anne babalar. Çocuk sinirlenince bana vuruyor ya da eşyalarımı fırlatıyor ve ben yapma deyince aşırı ağlama krizlerine giriyor, çünkü kimse hayır dememiş bugüne kadar. Kardeşim ve eşi buna şahit oldukları halde yapma öyle olmaz vurulmaz demiyorlar. Tam tersi bana abartma bir şey olmaz, çocuk şiddetli vuramaz ki falan diyorlar. Çocuğa tamam ağlama ben ona kızacağım diyorlar. Bu beni aşırıı derecede rahatsız etti. Boynumu çizdi sinirimden ağladım ya. Siz bu durumda olsanız, kişisel sınırlarınızı koruyamayacak duruma gelseniz ne yapardınız? Bir daha gelmemeyi bile düşünüyorum. Abartıyor muyum?

Genişletmek için tıkla...

Çocukla oyun oynayarak başlasanız ve oyun esnasında bu yaptığın can acıtabilir oyuncakların zarar görebilir yapma böyle gibi cümlelerde devam edip yola getirmeniz mümkün değil mi? 3 yaş çok sıkıntılı bir süreç kendini kanıtlama derdinde şu an. Bir şeyi yap diyince yapmıyor çocuklar o yaşta. Oyun ve ikna yoluna gidebilmeniz denemeniz mümkün mü insallah başarılı bir süreç olur hislerinizi anlıyorum

JustDerya .!.:

Yeğeniniz o farkında mısınız? Ayrıca 34 yaşında mısınız gerçekten. Ana babası kafalının önde gideni tamam da siz de bu kadar sevgisiz olmasaydınız keşke

Genişletmek için tıkla...

Kişisel sınırlarım var benim kim olursa olsun. Bu sevgisizlikse tamam sevgisizim.

garciaas .!.:

Çocuktan nefret ederseniz abartmış olursunuz evet ama sık görüşmek istememekle abartmış olmazsınız hareketli çocuk başka şımarık çocuk başka ben çocukları çok seviyorum ama hepsini değil mesela .....Toleransim çok yüksek çocuklara yetişkinlere değil mesela .... genede anne baba yetiştirmesi yanında karakter diye bir olguda var ...Genede şımarık yetişkine göre çocuk bir nebze daha tahammül edilesi bence .Sonucda bu dünyada yalansız kendini ortaya koyma evresi daha masum aslında ihala degisebilir iyiye olumluya doğru kemikleşmiş huyları olan yetişkinler daha çekilmez bence genelleme değilde bazıları çocuk gene bilinçsiz yada uyarilabilir düzeltilebilir durumda yetişkinler çok daha vahim bu açıdan da bakmalı bu fikir size iyi gelebilir

Genişletmek için tıkla...

Teşekkürler bu açıdan bakmaya çalışacağım. Ben çocuktan çok anne babaya kızdım aslında. Çocuk vurduğunda ya da çizdiğinde gülüyorlar şu bak şuna diye, aradan bir süre geçince yine aynısını yapıyor. Benim en çok zoruma giden şey buna maruz bırakılmak. Ben uyarım yapma öyle bak canım açıyor diye bu sefer çığlık çığlığa ağlamaya başlıyor sen git diyor. Ben eğitenem ki anne baba yapacak kararlılıkla.

yasayipgorelim .!.:

Çocukla oyun oynayarak başlasanız ve oyun esnasında bu yaptığın can acıtabilir oyuncakların zarar görebilir yapma böyle gibi cümlelerde devam edip yola getirmeniz mümkün değil mi? 3 yaş çok sıkıntılı bir süreç kendini kanıtlama derdinde şu an. Bir şeyi yap diyince yapmıyor çocuklar o yaşta. Oyun ve ikna yoluna gidebilmeniz denemeniz mümkün mü insallah başarılı bir süreç olur hislerinizi anlıyorum

Genişletmek için tıkla...

İlk gün oyun oynadık iyiydi aramız ikinci gün test ediyor beni vursam nasıl tepki veriyor diye. Oyuncak atmayla başladı sonra yanında otururken birden vurmaya falan başladı. Sadece anne babası varken yapıyor ama yalnızken oynuyor benle.

VuslataDair .!.:

Şimdi Sözde onlar sonsuz toleranslı gerçek anne baba hissediyorlar kendilerini ama aslında öyle değil Esasen çocuktan kaçıyorlar çocuğun sesinden çocuğun yaratacağı problemleri çözmeye çalışmaktan kaçıyorlar Yeter ki sesi bize gelmesin ne istiyorsa verelim ne diyorsa yapalım Bu davranışlarının onlar için anı kurtardığını ileride çok daha büyük sorunların ortaya çıkacağını bilmiyorlar Daha doğrusu biliyorlar da işlerine gelmiyor diyelim kestiremiyorlar tam

Genişletmek için tıkla...

Bence de. Ağlayınca ya dediğini yapıyorlar ya da uyutuyorlar. Anne baba olunca kıyılmıyormuş öyle diyorlar.

Ablamın aile tanışmasında eve bir çocuk geldi cenderme gibiydi ranza üstümne çıkıp annesinin kafasına eşya atıyordu asla durmuyordu annesi kafama tavan indi sandım vs demişti hepimiz güldük kadına o an ama çocuk gerçekten yerinde asla durmayan 3 yaşında manyak ötesi hareketli bir şeydi .Çocuktan ne olur ki vs demişler ama bu benim bahsettiğim çocuk nasıl yapmış bilmiyorum ama babasının burnunu kırmış ve henüz 3 yaşında...aile böyle yetiştiriyor yarın bir gün o çocuk ergenlğe girip evi birbirine katarsa görürüm ben onları.Bide sanki siz suçluymussunuz gibi sacma sapan davranmıslar.Ailede siddet var ki cocukta gordugunu yapıyor mutlu ailelerde böyle terbıyesız veletler olacagını sanmıyorum.

Ay 9 aylık oğlum var korkuyorum ilerde böyle olmasından.Şuan bebek zaten birşey anlamıyor ama şımarık yetiştirmeyi asla istemiyorum.Önerileri okumaya geldim buraya.Ağaç yaşken eğilir

Niye açık açık konuşamıyorsunyz ki.. Kardeşiniz sonuçta. 3 yaş bebesi böyle oluyor ama. Yapma dese de yaparlar orası ayrı . Telefon olayı da ilginçmiş

İnsan Bi uyarır... Ya açık açık konuşun yada gitmeyin