Sonsuza dek böyle mi olacak ?

Kızlar yine ben.
Yine uyku tutmadı. Yine mutsuz umutsuz ve yalnızım. Biraz içimi dökmek istiyorum. Uzun olacak malesef şimdiden söyleyeyim. Hatta belki yanlış ve de kuralsız bir yazım olacak. Çünkü içimden geleni yazıya dökebilmişken, caymadan yazmak istiyorum.
Güzel ülkemin unutulmuş bir şehrinde yaşıyorum. Ailem kmlerce uzakta. Ben tekim. Çok yalnız hissediyorum.Yanlış anlaşılmasın bir sürü arkadaşım var iyi anlaştığım ama benim ruhum çok yalnız. Annemle ailemle görüşmek istemiyorum tüm bu yalnızlığıma rağmen.

Küçükken kuzenlerimle oynarken bir taciz olayı geçti başımdan. Daha yeni okul çağıma gelmiştim. Anneme ve anneanneme korkarak anlattım. Tabiki bana bağırdılar kızdılar korkudan adamı dışarda her gün görmeme rağmen bu adamdı diyemedim. Dövdüler mi hatırlamıyorum silmişim hafızadan senesini falan da hatırlamıyorum yok saymak işime geldi çünkü hep.
Tüm kuzenlerim oyun oynarken ben ağlaya sızlaya izin alırdım. Çocukluğumu çocuk gibi yaşayamazdım anneannemlere gittiğimizde çünkü ön planda erkek olan kuzenim olurdu hep. Onun anne ve babası çok dominantlardı ve maddi olarak bizden iyilerdi. Kuzenimle aramızda 1ay bile yok. Ama ona özel kahvaltılar hazırlardı annesi içeriğinden bahsetmeyeceğim. Kahvaltıda yenilmeyecek şeylerdi ama daha o zamandan değersiz olduğumu düşünmüşüm şimdi farkediyorum. Bu arada hep beraber dedemlerde geçerdi okul dışında zamanlarımız yani kardeş gibi büyüdük denebilir. Kuzenim yenildiğinde ağlayan ortalığı kaldıran bir tipti annesi de ona destek olurdu basit bir şeyde bile o yenilince biz stres olurduk artık. Erkek olmasına rağmen ondan iş istenmezdi. Ağır ağır şeyleri bana taşıtırlardı oraya buraya götüreyim diye. Dedem ona sorardı oğlum sana ne yemek getirteyim ne istersin diye çünkü benim babam onun babası gibi zengin ve kariyerli değildi. Bana bir kere sorulmadı ta ki mesleğimi elime alıp iyi bir maddiyata saygınlığa gelene kadar yani 20 yıl falan gecikmeli aynı değere geldim onlarla. Niye anlatıyorum. Annemle ailemle konuşmama isteğimi buna bağlıyorum ben artık.
Annem beni seviyor belki evet ama koruyamadı, beni ve kardeşimi her zaman ezdirdi. Babasını sevdiği kadar bizi sevmedi. Ta ki okudum güzel yerlere geldim o zaman saygı duyuldu bize. Ağlayarak yazıyorum bunları belki çocukça ama ben incinmişim işte.

Beni çok baskı altında büyüttüler. Sınavlarda derece yapardım annem bak yine yapman lazım kötü gelirse yanlışlıkla yaptın sanarlar başarısız derler diye bana baskı yapardı. İlgilendiğim bir spor vardı sırf dersane ve okulum reklam yapacak diye beni ağlata ağlata çıkarmışlardı takımdan. Bir süre sonra geri döndüm ailemi ikna edip.

Bu süreçte duygusal ilişkilerim eksik kaldı. Bir sevdiğim vardı küçüktüm ortaokul falandı. Mesajlaşırdık o kadar .Beni sevdiğini söylerdi ben de utanırdım öyle saçma çocukçaydı işte. Oysa ki arkadaş grubumuzda artık herkesin vardı mesajlaştığı ama ilk darbeyi öğretmenim diyeceğim adam vurdu bana. O zaman ne sebeple bilmiyorum bana ders vermek istedi herhalde. Anneme ispiyonlamıştı beni. Eve gittiğimde annemden dayak yedim. Çok sevdiğim halde o çocuğu bıraktım yaşımız küçük böyle şeyler saçma diye. Yıllarca peşimden koştu gittiğim şehre gelip gizlice bana baktığını itiraf etti. Çocuk da olsak ona haksızlık ettim. Belki de ahını aldım. Hala mutsuzum.

Ondan sonra bana kim gelse (üniversitede dahil) daha erken ne ilişkisi ya dedim.
Geçen sene birine tamam diyecek oldum. O da sevdiği için değil kullanmak için gelmiş muhtemelen. Ayrıntıya girersem çıkamıyorum başka konularda var zaten ayrıntısı.

Gün geçtikçe her konuda dibe vuruyorum. Eskiden başarılıydım. Şimdi öylesine yapıyorum her şeyi. Amacım yok. Annemi sevmiyorum galiba ben. Babamı uzunzamanlar yalnız bıraktığı(ki babamın ailesi ölmüş), beni kardeşimi babamı ailesine karşı asla korumadığı için. Onlara göre her türlü fedakarlığı onlar yaptı. Babam sorumsuz bir adam ama kendilerinden tek farkı onlar gibi süper zengin değildi. Dedem maddiyata güce saygı duyar o kadar. Babamın para kazanmayı içten içe nasıl istediğini ben biliyorum. Ki normal bir aileyiz yani bıraksalar öyleydik. Babamın hırsları ile yüklü borçlar vs oldu. Ama bunu tetikleyen hep dedem ve annemdi.
Annem babasına çok düşkün. Ben babamı ezdiklerini seyretmemek için artık gitmiyorum ailemi görmeye. Bu şehirde yalnız olma pahasına evime tıktım kendimi.

Ne olacak bilmiyorum. Ne aileden yana ne de ilişkiden yana umudum yok. Ne yapayım ben ? Abartıyor muyum bilmiyorum ki. Psikologa gittim ama bunları anlatmaya utandım. Benim babam ezik güçsüz diyemedim anlatamadım. Bana dirençlisin dedi yol katedemedik zaten yarıda kesildi tedavi. Burda içimden geldiği gibi yazabiliyorum bir tek. Geçen sene hayatıma giren o kişiyle her şey değişti artık mutlu olabilirim beklediğim zaman geldi sandım. Nasıl dua ediyordum nasıl şükrediyordum. Allahım bana gönlüme göre verdin şansımı bahtımı burada güldürdün diye. Fakat hayatımın en büyük çöküşünü yaşadım.
Şimdi inancım da zayıfladı. Beni çok düzgünüm diye bırakan o kişi için çok hata yaptım. Öyle ki kardeşim bana artık saygı duymuyor kuzenim ve yakın arkadaşlarım da. Ben öyle hissediyorum. Çünkü ben de kendime saygı duymuyorum. Ben rezil bir insanım.

Herkese inanıp kolayca sırlarımı döküp iki gün sonra darbe yiyorum. Fakat akıllanmıyorum. Sosyal ilişkilerim de başarısız yani. Daha geçen hafta arkadaşım seslenmiş duymamışım. Sonra iş çıkışı yanına gittim ben gidiyorum işim var dedi.
Birkaç saat sonra aradım biz şurdayız gel diye yok dedi. Sonra başka arkadaşa demiş ki yulin bana bilerek bakmadı. Ben şok oldum.
Böyle bir şey olabilir mi ? Bilerek bakmayacak insan oraya buraya çağırır mı? 10gün oldu belki aramıyor beni. Bu neyin kini ? Ki diğer arkadaşım da o arkadaşı haksız buldu dalga geçti o öyle diye. Napayım yapmadığım şey için özür mü dileyeyim?Bende ne sıkıntı var niye böyle şanssızım böyle saçma şeylerde bile.
Niye yaşıyorum ben ? Çıkamıyorum kısır döngüden. Benim hangi işim rast gidecek diyorum.Evim darmadağın, saçlarım hala ıslak sabahın köründe işe gitcem ama hiçbir şey hazır değil. Yaşamayı bıraktım sanki. Hatta artık dua da etmeyi bıraktım kızlar. Olmuyor çünkü.
Bu da böyle bir iç dökmeydi gözleri kanayan herkesten özür dilerim.

Her şeyi biraz fazla abartıyorsunuz.

Bence yardım almalısınız. Demek ki kendinizin çözemeyeceği şeyleri dert etmişsiniz. Yükünüz ağır gelmiş. Psikolojiniz sebebi ile sanırım elinizdeki güzel şeylerin farkına varamıyorsunuz. Ne güzel işiniz var,eviniz var,arkadaşlarınız var .. hatta sorumsuzda olsa,zamanında hatalar da yapsa arkanızda bir aileniz var sizi merak eden... sırf elinizdeki değerlerin farkına varmak,hayattan zevk almak,geçmişin sizi aşağılara çekmesine izin vermemek ve en önemlisi mutlu olmak için yardım alın.. Bu kaybetmiş,hayatın tokadını yemiş,sevilmeyen insan modundan çıkmazsanız daha da diplere inip mutlusuzluk denizinde boğulursunuz ben size söyleyeyim.. Mutluluklar diliyorum

Boleyn Kizi .!.:

Her şeyi biraz fazla abartıyorsunuz.

Genişletmek için tıkla...

Belki de haklısınız

zencefilli limonata .!.:

Bence yardım almalısınız. Demek ki kendinizin çözemeyeceği şeyleri dert etmişsiniz. Yükünüz ağır gelmiş. Psikolojiniz sebebi ile sanırım elinizdeki güzel şeylerin farkına varamıyorsunuz. Ne güzel işiniz var,eviniz var,arkadaşlarınız var .. hatta sorumsuzda olsa,zamanında hatalar da yapsa arkanızda bir aileniz var sizi merak eden... sırf elinizdeki değerlerin farkına varmak,hayattan zevk almak,geçmişin sizi aşağılara çekmesine izin vermemek ve en önemlisi mutlu olmak için yardım alın.. Bu kaybetmiş,hayatın tokadını yemiş,sevilmeyen insan modundan çıkmazsanız daha da diplere inip mutlusuzluk denizinde boğulursunuz ben size söyleyeyim.. Mutluluklar diliyorum

Genişletmek için tıkla...

Anlattıklarım eksik aslında fakat yine de haklısınız belki de hayatımda güzelliklere odaklanmalıyım. Çok teşekkürler. Size de mutluluklar :)

Bazen beklersin beklersin umitlice ve hic gelmez o guzel gunler.
Neden biliyomusun?
Cunku hep uzaklara bakiyodur insan, yakinindaki guzellikleri gormuyordur.
Gundelik biseyden bahsedicem. Benden mesela.
Orman daga tasa bayilan ben, uzaklardaki ormanlari kesfetmek isteyen ben. Tatilde gittigim sehrin koca koca binalarla dolu gorup, orman diye bisey olmadigini gorunce yasadigim mahallenin nasil bi nimet oldugunu gordum.
Bugun mesela parkta oturup otusen kuslari dinledim.
Ben neden uzak uzak ormanlaraa heveslenirnisim ki? Oysaki benim kapimin onu yesilliklerle dolu bi cennetmis.
Bu bi ornek.

Insan hep uzaktakini bekler, oysaki mutluluk senin en yakinindakidir. Tamda kalbindedir. Bugun mesela cocuklarla elimiz olmasaydi ne olur du? Ayaklarimiz olmasaysi nasil yapardik? Peki gozlerimiz gormeseydi ne olurdu? Bunu konustuk.
Bu bile bi mutlu olma sebebi. Cocuklara ayklari olmadan dizleri uzerinde hoplamalarini soyledim. Ve nefes nefese kaldilar. Yere yikildilar. Sonra rolden cikip ayaklarinin oldugunun gercegini hatirlamak varya? Iste buda bi mutluluk.
Ve biliyomusun, cok sukur ellerimiz varmis bizim. Aksi halde ben kapiyi acip, evimden cikip kuslarin o civil civil seslerini duyamazdim.

sapsik58 .!.:

Bazen beklersin beklersin umitlice ve hic gelmez o guzel gunler.
Neden biliyomusun?
Cunku hep uzaklara bakiyodur insan, yakinindaki guzellikleri gormuyordur.
Gundelik biseyden bahsedicem. Benden mesela.
Orman daga tasa bayilan ben, uzaklardaki ormanlari kesfetmek isteyen ben. Tatilde gittigim sehrin koca koca binalarla dolu gorup, orman diye bisey olmadigini gorunce yasadigim mahallenin nasil bi nimet oldugunu gordum.
Bugun mesela parkta oturup otusen kuslari dinledim.
Ben neden uzak uzak ormanlaraa heveslenirnisim ki? Oysaki benim kapimin onu yesilliklerle dolu bi cennetmis.
Bu bi ornek.

Insan hep uzaktakini bekler, oysaki mutluluk senin en yakinindakidir. Tamda kalbindedir. Bugun mesela cocuklarla elimiz olmasaydi ne olur du? Ayaklarimiz olmasaysi nasil yapardik? Peki gozlerimiz gormeseydi ne olurdu? Bunu konustuk.
Bi biliyomusun, cok sukur ellerimiz varmis bizim. Aksi halde ben kapiyi acip, evimden cikip kuslarin o civil civil seslerini duyamazdim.

Genişletmek için tıkla...

Canım ne güzel yazmışsın. Çok haklısın. Son zamanlarda yukardaki örnek gibi bir iki arkadaşım böyle saçma sebeplerle beni kötü hissettirdi. Sanırım iyice çöktüm. Şükretmek için çok sebep var haklısın. Bedenen bir bütünüm çok şükür. Fakat artık ruhuma yetemiyorum. Hayatıma o girdiğinde çok iyiydim. Ben de kendime kendimi ispatlamış saçma düşünceleri bırakmıştım. Beni tepelere çıkarıp attılar sanki. Çevremde herkes evli ve sürekli onların dertlerini dinliyorum yok kaynana yok iş. Kimseye içimi dökemiyorum halbuki eşleri var her an yanlarında. Bir kere dedim biraz mutlu şeyler konuşalım mı diye arkadaşım kırıldı yine içime attım sustum. Kendi farkında hatta bak sen anlat bir dahaki konuşmada seni konuşalım diye ama yine onu dinledik. BSıkıldıklarında en kötü ihtimal bir yürüyüşe çıkarlar. Ben tek çıkamıyorum mesela illa birinin müsait olması lazım. Kendimi onlardan eksik hissediyorum artık. Ve ruhum çok yalnız. Geçen gün başka bir arkadaşım farketti sen hiç iyi değilsin birkaç gün git uzaklaş burdan dedi. Olay olduğum yer değil ama kızın aklına gelen çözüm oydu sadece sağolsun beni düşündü.
Ben yakın zamanda ölmek için dua etmiş planlar yapmış mektuplar yazmış ve bunu psikologsuz ilaçsız atlatmaya çalışmış biri olarak başka dert dinlemeye hazır değilim ama bunu arkadaşıma anlatamıyorum kırılıyor. Onunla ne zaman buluşsak eve gelip ağlıyorum. Evli ama ihtiyacı var diyorum anlatsın diyorum ama altından kalkamıyorum. Ben de buraya yazıyorum bunaldıkça. Yoksa acıların çocuğu modunu hiç sevmiyorum çevremde hep şakacı eğlenceli biri olarak görürler beni. Bu yüzümü sadece çok yakınlarım ve ailem biliyor. Bir de siz :)

Artık kocamansiniz ve size yaşatılanların yanlış olduğunu görebilmişsiniz çok şükür. Ya hala ailenizin çocukları ayırdığını fark etmeseydiniz? Kendini ailesine birazcık yaranabilmek adına köle eden insanlar da var.
Benden size tavsiye mutluluğu bir erkeğe bağlamayın. Aile baskısıyla büyüyünce bir erkeğe güvenmenin ne kadar zor olduğunu da biliyorum. Güzel yerlere geldiğinizi söylüyorsunuz. Mutluluğunuzu birine bağlamayın. Bu arada iliskinizle ilgili rezil oldum falan demeyin. Kimseye de böyle bir şey söyletmeyin. Kimsenin haddine değil çünkü sizi yargilamak. Kardeşinizi bilmem ama kuzeninizi hele hiç ilgilendirmez. Bundan sonra hiç kimseye bir şey anlatmayin eğer aleyhinizde kullaniyorlarsa.
Ailenizle ilgili ne yapacağınızı söylemek bana düşmez ama ben olsam pek sık görüşmezdim. Insan değer vermeyi kesmeden yapılanları affedemez çünkü bence. Değer vermeyi de kesemezsiniz ki aile sonuçta.
Bundan sonra eskiyi ve kötülükleri dusuneceginize önünüze bakin. Geçmişi degistiremezsiniz ama geleceğinizi siz yapacaksiniz. Etrafınızda da sizi üzecek insanları bulundurmayin. Mesela yulin duymazliktan geldi diyen kişi gibi. O an duymazliktan geldiysem neden her yere çagirayim? Pişman olup çagirdiysam daha ne istiyor? Pişman olunmuş işte. Neyse tam anlatamamis olabilirim.
Söylemesi uygulamasindan kolay olsa da etrafiniza olumlu enerji yaymaya çalışın. Kendinizle barışın ki hayat da barışsın.

noples .!.:

Artık kocamansiniz ve size yaşatılanların yanlış olduğunu görebilmişsiniz çok şükür. Ya hala ailenizin çocukları ayırdığını fark etmeseydiniz? Kendini ailesine birazcık yaranabilmek adına köle eden insanlar da var.
Benden size tavsiye mutluluğu bir erkeğe bağlamayın. Aile baskısıyla büyüyünce bir erkeğe güvenmenin ne kadar zor olduğunu da biliyorum. Güzel yerlere geldiğinizi söylüyorsunuz. Mutluluğunuzu birine bağlamayın. Bu arada iliskinizle ilgili rezil oldum falan demeyin. Kimseye de böyle bir şey söyletmeyin. Kimsenin haddine değil çünkü sizi yargilamak. Kardeşinizi bilmem ama kuzeninizi hele hiç ilgilendirmez. Bundan sonra hiç kimseye bir şey anlatmayin eğer aleyhinizde kullaniyorlarsa.
Ailenizle ilgili ne yapacağınızı söylemek bana düşmez ama ben olsam pek sık görüşmezdim. Insan değer vermeyi kesmeden yapılanları affedemez çünkü bence. Değer vermeyi de kesemezsiniz ki aile sonuçta.
Bundan sonra eskiyi ve kötülükleri dusuneceginize önünüze bakin. Geçmişi degistiremezsiniz ama geleceğinizi siz yapacaksiniz. Etrafınızda da sizi üzecek insanları bulundurmayin. Mesela yulin duymazliktan geldi diyen kişi gibi. O an duymazliktan geldiysem neden her yere çagirayim? Pişman olup çagirdiysam daha ne istiyor? Pişman olunmuş işte. Neyse tam anlatamamis olabilirim.
Söylemesi uygulamasindan kolay olsa da etrafiniza olumlu enerji yaymaya çalışın. Kendinizle barışın ki hayat da barışsın.

Genişletmek için tıkla...

Beni gerçekten anladığın için çok teşekkür ederim. Yorumunu ağlayarak okudum. Haklısın yalnız kalma pahasına da olsa atacağım öylelerini hayatımdan. Benim için safsın kolay kanıyorsun deyip sonra yulin bilerek duymadı diyen arkadaşıma tek kelime etmeyeceğim. Kendi kötü niyeti çünkü. Kendi kurgusu.
Aileme sınır çekmeye çalışıyorum. Hatta anneme hiç istemeyerek kavga sırasında seni sevmiyorum işte anla dediğim de oldu. Çok pişman oluyorum ama gidip içten sarılıp özür dileyemiyorum. Çünkü annem değil sanki. Küçücük kızım tacize uğrasa ben aynı tepkiyi mi verirdim diyorum kendime? Geçen gün konuyu açtım ağladı o da. Sen bize söylemedin kim olduğunu ben hep acaba bu mu şu mu diye düşünüyordum dedi. Ona da çok üzüldüm. Ama unutamıyorum anneannemin bana kızıp sen gidemezsin bir yere demesini. Orada suçlu hissettirilmeyi atamıyorum. O pislik adamı kucağında kızıyla (üstelik bebek) gördüğümde nasıl hissettiğimi unutmuyorum. O adamı gördüğümde ya bir şey yaparsa diye korkuyla nasıl kaçtığımı unutmuyorum. Ben onca travma yaşamışken beni duygusal olarak tek bırakmalarını, psikolojimi düşünmemelerini, cahilce davranmalarını unutmuyorum. Son birkaç senedir bu sebepten annem ve anneanneme kızgınlığımı yeni farkediyorum.
Yorum için çok teşekkürler.

yulin34 .!.:

Beni gerçekten anladığın için çok teşekkür ederim. Yorumunu ağlayarak okudum. Haklısın yalnız kalma pahasına da olsa atacağım öylelerini hayatımdan. Benim için safsın kolay kanıyorsun deyip sonra yulin bilerek duymadı diyen arkadaşıma tek kelime etmeyeceğim. Kendi kötü niyeti çünkü. Kendi kurgusu.
Aileme sınır çekmeye çalışıyorum. Hatta anneme hiç istemeyerek kavga sırasında seni sevmiyorum işte anla dediğim de oldu. Çok pişman oluyorum ama gidip içten sarılıp özür dileyemiyorum. Çünkü annem değil sanki. Küçücük kızım tacize uğrasa ben aynı tepkiyi mi verirdim diyorum kendime? Geçen gün konuyu açtım ağladı o da. Sen bize söylemedin kim olduğunu ben hep acaba bu mu şu mu diye düşünüyordum dedi. Ona da çok üzüldüm. Ama unutamıyorum anneannemin bana kızıp sen gidemezsin bir yere demesini. Orada suçlu hissettirilmeyi atamıyorum. O pislik adamı kucağında kızıyla (üstelik bebek) gördüğümde nasıl hissettiğimi unutmuyorum. O adamı gördüğümde ya bir şey yaparsa diye korkuyla nasıl kaçtığımı unutmuyorum. Ben onca travma yaşamışken beni duygusal olarak tek bırakmalarını, psikolojimi düşünmemelerini, cahilce davranmalarını unutmuyorum. Son birkaç senedir bu sebepten annem ve anneanneme kızgınlığımı yeni farkediyorum.
Yorum için çok teşekkürler.

Genişletmek için tıkla...

Geçmişe ve geçmişte olanlara kizginliklarim aklima geldikçe ben kafamda konuyu kapatmaya çalışıyorum. Şu an neyi değiştirebilirim esas mevzu bu diyorum.

Tacize uğrayan çocuğu suçlu hissettirmek korkunç, cahillikten olsa bile. Ama bugün kendinizi koruyabilirsiniz ve kimseye muhtaç değilsiniz. Şöyle düşünün o gün ihtiyacım olanlar yanımda değildi ama bugün kimseye ihtiyacım yok.
Evli arkadaşınızın derdini dinleyip ağlamak ne demek bu arada? Insan bunu kendine niye yapar? O kırılmasın diye kendini parçalamak niye? Çok mu zor buluşmak istediğinde bahane uydurmak. Sizi cok güzel kafasini dagitip dert anlatmak için kullaniyor, siz de her şeyi içinize atıp duruyorsunuz. Lütfen bunu kendinize yapmayin. Kaliteli yalnizlik kuru kalabaliktan iyidir sözünü tekrarliyorum. Kendinize tek başınıza zevk alacağınız bir hobi edinin. Puzzle yapmak örgü örmek gibi. İnanın bu arkadaslarinizdan çok daha iyi gelecektir.

noples .!.:

Geçmişe ve geçmişte olanlara kizginliklarim aklima geldikçe ben kafamda konuyu kapatmaya çalışıyorum. Şu an neyi değiştirebilirim esas mevzu bu diyorum.

Tacize uğrayan çocuğu suçlu hissettirmek korkunç, cahillikten olsa bile. Ama bugün kendinizi koruyabilirsiniz ve kimseye muhtaç değilsiniz. Şöyle düşünün o gün ihtiyacım olanlar yanımda değildi ama bugün kimseye ihtiyacım yok.
Evli arkadaşınızın derdini dinleyip ağlamak ne demek bu arada? Insan bunu kendine niye yapar? O kırılmasın diye kendini parçalamak niye? Çok mu zor buluşmak istediğinde bahane uydurmak. Sizi cok güzel kafasini dagitip dert anlatmak için kullaniyor, siz de her şeyi içinize atıp duruyorsunuz. Lütfen bunu kendinize yapmayin. Kaliteli yalnizlik kuru kalabaliktan iyidir sözünü tekrarliyorum. Kendinize tek başınıza zevk alacağınız bir hobi edinin. Puzzle yapmak örgü örmek gibi. İnanın bu arkadaslarinizdan çok daha iyi gelecektir.

Genişletmek için tıkla...

Ben esprili falan olunca arkadaş ortamında sanırım kaldırabiliyorum diye düşünüyor. Özel konularda her zaman yardımcı olurum sevdiğim bir insan çünkü onun travmaları büyük hatta ama iş konusunda düşünceleri biraz abartı geliyor sıkılıyorum dinlerken. Bazen dinleyemeyecek durumda oluyorum. Evet birazcık ben de güzin abla gibi hissetmeye başladım bu konuda ama söylersem kırılacak. Başbaşa buluşmamak belki çare olur.
Ben de seni güzin abla yaptım gibi oldu. Kusura bakma :)

yulin34 .!.:

Ben esprili falan olunca arkadaş ortamında sanırım kaldırabiliyorum diye düşünüyor. Özel konularda her zaman yardımcı olurum sevdiğim bir insan çünkü onun travmaları büyük hatta ama iş konusunda düşünceleri biraz abartı geliyor sıkılıyorum dinlerken. Bazen dinleyemeyecek durumda oluyorum. Evet birazcık ben de güzin abla gibi hissetmeye başladım bu konuda ama söylersem kırılacak. Başbaşa buluşmamak belki çare olur.
Ben de seni güzin abla yaptım gibi oldu. Kusura bakma :)

Genişletmek için tıkla...

Kendi çapımda yardımcı olmak için yazdim kusura bakilacak bir şey yok
Evet en azindan başbaşa buluşmayın ki her şeyi anlatmasın. Siz de aklınızı geçmişe takmayin. Önünüzdeki hayat çok daha heyecanlı bence arkanızda bıraktığınızdan.

noples .!.:

Kendi çapımda yardımcı olmak için yazdim kusura bakilacak bir şey yok
Evet en azindan başbaşa buluşmayın ki her şeyi anlatmasın. Siz de aklınızı geçmişe takmayin. Önünüzdeki hayat çok daha heyecanlı bence arkanızda bıraktığınızdan.

Genişletmek için tıkla...

Çok yardımcı oldun canım. Sabahtan beri boş boş bakıyordum. Biraz rahatladım. Çok teşekkürler. İnşallah dediğin gibidir. Bol mutluluk sağlık huzur dilerim sana da :)

yulin34 .!.:

Canım ne güzel yazmışsın. Çok haklısın. Son zamanlarda yukardaki örnek gibi bir iki arkadaşım böyle saçma sebeplerle beni kötü hissettirdi. Sanırım iyice çöktüm. Şükretmek için çok sebep var haklısın. Bedenen bir bütünüm çok şükür. Fakat artık ruhuma yetemiyorum. Hayatıma o girdiğinde çok iyiydim. Ben de kendime kendimi ispatlamış saçma düşünceleri bırakmıştım. Beni tepelere çıkarıp attılar sanki. Çevremde herkes evli ve sürekli onların dertlerini dinliyorum yok kaynana yok iş. Kimseye içimi dökemiyorum halbuki eşleri var her an yanlarında. Bir kere dedim biraz mutlu şeyler konuşalım mı diye arkadaşım kırıldı yine içime attım sustum. Kendi farkında hatta bak sen anlat bir dahaki konuşmada seni konuşalım diye ama yine onu dinledik. BSıkıldıklarında en kötü ihtimal bir yürüyüşe çıkarlar. Ben tek çıkamıyorum mesela illa birinin müsait olması lazım. Kendimi onlardan eksik hissediyorum artık. Ve ruhum çok yalnız. Geçen gün başka bir arkadaşım farketti sen hiç iyi değilsin birkaç gün git uzaklaş burdan dedi. Olay olduğum yer değil ama kızın aklına gelen çözüm oydu sadece sağolsun beni düşündü.
Ben yakın zamanda ölmek için dua etmiş planlar yapmış mektuplar yazmış ve bunu psikologsuz ilaçsız atlatmaya çalışmış biri olarak başka dert dinlemeye hazır değilim ama bunu arkadaşıma anlatamıyorum kırılıyor. Onunla ne zaman buluşsak eve gelip ağlıyorum. Evli ama ihtiyacı var diyorum anlatsın diyorum ama altından kalkamıyorum. Ben de buraya yazıyorum bunaldıkça. Yoksa acıların çocuğu modunu hiç sevmiyorum çevremde hep şakacı eğlenceli biri olarak görürler beni. Bu yüzümü sadece çok yakınlarım ve ailem biliyor. Bir de siz :)

Genişletmek için tıkla...

Depresyondasin bu belli.
Herkes beni sakaci biliyor diyosun.
Cok tanidik geldi bu bana. Bende sevgilimden ayrildiktan snra sakaci bisey olmustum, herkese saka yapip, bazen guldurur eh bazende gulduremeyince " kimse sakama gulmedi' diyip kahkahalar atardim deligibi yerlere yatip gulerdim.
Bi maske takmayi secmistim, mutluluk maskesi. Boylelikle kimse bana " nasilsin sapsik58" diye sormayacakti. Oysaki en belirgin depresyon ozelligi buymus, bunu bana internette hic tanimadigim dertlestigim birisi soylemisti. O zmana kadar ben kendimi cidden mutlu saniyordum. Kendimden bile gizliyormusum meger.

Sana tavsiyem su surecte, tamda sana guven verip yari yolda birakan insanoglunun ornegini gormusken. Bi baska insana guvenme.
Bu hem baska asklara atilma, hemde arkadaslarindan medet umma demek.
Disari cikip gezmek icin neden birisi lazim olsunki??
Sen yanliz gezmeyi seviyosun!! Onlarin yaninda o takman gereken masken lazim ama sen yanlizken sensin.
Yanlizken odana kapatma kendini disari cik gez. Mesela istasyonun onunde dur, haritaya bak. Gozunu kapatip parmaginla biyeri sec. Iste o senin duzergahin olsun o gunluk. Yolculuk yap kalabalik yerlerde yanliz kalmak yerine. Ama yaninda arkadasinda olmasin.
Ac kulakligi yuksek sesle muzik dinle.
Ama o dert uzerine dert anlatan arkadaslarin hicte lazm degl bunu bil.
Ara istasyonlardada tuvalete gidip agla deli gibi. Kimse seni tanimaz. Maskeni cikar kendini germe. Mutsuzsan mutsuz bak sokakta. Kimse beni gormesin diye gulucuk sacma bosuna. Cunku gulmek istemiyosun.
Bende zamaninda olmek icin dua ediyodum..Allahim simdu tm zamani diyodum.
Issiz bi daga cikip deliler gibi kufur etmek, sesim kisilana kadar aglamakta istemistim.
Bas bas bagrmak istemistim.
Bana nasil olmadi sana olur belki.
Beni kendime getiren o maskem, o insanlar degildi. Beni kendme getiren gecelerin basimi yastigima koydugumda aglayip icimdeki zehri bosaltabilmemdi. Kendi kendime merhem olmamdi. Bi sefer olanlari dusuneyecek kadar kalabaliklara atilip baska zaman ne zmn gerek gorsem oturup kendimi kasmadan aglamamdi. Icine akitma zehrini disari at.
Sakin merhemim bi dostla arkadasla dertlesmek deme. Cunku o zmn mutlulugunu yine bi insanogluna bagliyosun. Hatta maalsef cogu seyide anlatamiyosun, gizliyosun. Cunku korkuyosun gidip baskasina anlatir diye. Sen kendi kendini mutlu etmelisin. Ve dertlesiceksen hic tanimadigin birini bul. Bize yaz, akrabaya arkadaslara anlatma.
Snra bide ordan bi yikim yasama.

Tedaviye tekrar başlayın iyi gelecektir. Kendinizi sevmediğiniz ve saygı duymadığınız sürece kalıcı sağlıklı ilişkiler kuramazsınız.
Annenizle de konuşmanızı tavsiye ederim. En azından içinizi dökün suçlayacak şekilde değil de size hissettirdiklerini söyleseniz bile büyük rahatlama yaşarsınız.
Neden bilmiyorum sarılasım geldi size biraz kendimi gördüm galiba. Halbuki sarılınmayı da pek sevmem :)

sapsik58 .!.:

Depresyondasin bu belli.
Herkes beni sakaci biliyor diyosun.
Cok tanidik geldi bu bana. Bende sevgilimden ayrildiktan snra sakaci bisey olmustum, herkese saka yapip, bazen guldurur eh bazende gulduremeyince " kimse sakama gulmedi' diyip kahkahalar atardim deligibi yerlere yatip gulerdim.
Bi maske takmayi secmistim, mutluluk maskesi. Boylelikle kimse bana " nasilsin sapsik58" diye sormayacakti. Oysaki en belirgin depresyon ozelligi buymus, bunu bana internette hic tanimadigim dertlestigim birisi soylemisti. O zmana kadar ben kendimi cidden mutlu saniyordum. Kendimden bile gizliyormusum meger.

Sana tavsiyem su surecte, tamda sana guven verip yari yolda birakan insanoglunun ornegini gormusken. Bi baska insana guvenme.
Bu hem baska asklara atilma, hemde arkadaslarindan medet umma demek.
Disari cikip gezmek icin neden birisi lazim olsunki??
Sen yanliz gezmeyi seviyosun!! Onlarin yaninda o takman gereken masken lazim ama sen yanlizken sensin.
Yanlizken odana kapatma kendini disari cik gez. Mesela istasyonun onunde dur, haritaya bak. Gozunu kapatip parmaginla biyeri sec. Iste o senin duzergahin olsun o gunluk. Yolculuk yap kalabalik yerlerde yanliz kalmak yerine. Ama yaninda arkadasinda olmasin.
Ac kulakligi yuksek sesle muzik dinle.
Ama o dert uzerine dert anlatan arkadaslarin hicte lazm degl bunu bil.
Ara istasyonlardada tuvalete gidip agla deli gibi. Kimse seni tanimaz. Maskeni cikar kendini germe. Mutsuzsan mutsuz bak sokakta. Kimse beni gormesin diye gulucuk sacma bosuna. Cunku gulmek istemiyosun.
Bende zamaninda olmek icin dua ediyodum..Allahim simdu tm zamani diyodum.
Issiz bi daga cikip deliler gibi kufur etmek, sesim kisilana kadar aglamakta istemistim.
Bas bas bagrmak istemistim.
Bana nasil olmadi sana olur belki.
Beni kendime getiren o maskem, o insanlar degildi. Beni kendme getiren gecelerin basimi yastigima koydugumda aglayip icimdeki zehri bosaltabilmemdi. Kendi kendime merhem olmamdi. Bi sefer olanlari dusuneyecek kadar kalabaliklara atilip baska zaman ne zmn gerek gorsem oturup kendimi kasmadan aglamamdi. Icine akitma zehrini disari at.
Sakin merhemim bi dostla arkadasla dertlesmek deme. Cunku o zmn mutlulugunu yine bi insanogluna bagliyosun. Hatta maalsef cogu seyide anlatamiyosun, gizliyosun. Cunku korkuyosun gidip baskasina anlatir diye. Sen kendi kendini mutlu etmelisin. Ve dertlesiceksen hic tanimadigin birini bul. Bize yaz, akrabaya arkadaslara anlatma.
Snra bide ordan bi yikim yasama.

Genişletmek için tıkla...

Alıp başımı gidebilsem keşke ama işim izin alması zor bir iş. Şehir içinde toplu taşıma yok bile denebilir o kadar küçük ki. Eskiden yaşadığım şehirde yapardım o dediğini öylesine yolumu uzatırdım. Burda hava güzelken tek başıma yürüyüşe çıkayım dedim fakat hemen dikkat çekti. Ordan burdan sizi yürürken gördük çok dikkatimi çektiniz tarzında yılışmalar oldu. Farklı anlaşılıyor yani. Yalnız kadın yürüyor biz bunu tavlayalım diyorlar herhalde. Vazgeçtim bunlardan sonra. İşyerimdekiler bile özgürlüğüne düşkün o kız diye arkamdan konuşmuşlar sebebi tek yaşamam ve gezmem. Niye hala burdayım diyorsanız burası küçük burda diğer konularda çok rahatım. Şehir beni yormuyor. Beni strese sokanlar uzakta. Gideceğim her yer çok yakın vs vs.
Doğru diyorsun sanırım gerçekten depresyondayım. Zaten aylar önce beck depresyon ölçeğinde en üst puandan 6-10 puan falan ancak eksiktim yani şiddetli çıkmıştı depresyonum. Ama kendi kendime biraz toparladım. Kendime aktivite bulmaya çalışacağım yoksa böyle ne bir adım ileri ne bir adım geriyim yoruyor bu durum.
Bundan sonra kimseye anlatmayacağım deyip duramıyorum. Eskiden hiç kimseye hiçbir şey anlatmazdım asla o günler daha mı güçlüydüm acaba diyorum. Yine anlatmayı bırakacağım inşallah. Çok haklısın canım.
Çok teşekkürler cevabın için :)

AbsolutPromise .!.:

Tedaviye tekrar başlayın iyi gelecektir. Kendinizi sevmediğiniz ve saygı duymadığınız sürece kalıcı sağlıklı ilişkiler kuramazsınız.
Annenizle de konuşmanızı tavsiye ederim. En azından içinizi dökün suçlayacak şekilde değil de size hissettirdiklerini söyleseniz bile büyük rahatlama yaşarsınız.
Neden bilmiyorum sarılasım geldi size biraz kendimi gördüm galiba. Halbuki sarılınmayı da pek sevmem :)

Genişletmek için tıkla...

Yaa Sulugöz müyüm neyim gözüm doldu yorumunla :) ben de hiç sevmem ama tanısak sarılırdık bence
Anneme biraz biraz belli ediyorum ama üzülüyor o da. Kendim çözmem lazım galiba. Belki de dedikleri gibi ben abartıyorum bilmiyorum. Son birkaç senedir böyleyim aslında hiç şımarık bir çocuk da değildim sanırım patlak verdi bir yerden sonra. Teşekkürler canım :)

yulin34 .!.:

Alıp başımı gidebilsem keşke ama işim izin alması zor bir iş. Şehir içinde toplu taşıma yok bile denebilir o kadar küçük ki. Eskiden yaşadığım şehirde yapardım o dediğini öylesine yolumu uzatırdım. Burda hava güzelken tek başıma yürüyüşe çıkayım dedim fakat hemen dikkat çekti. Ordan burdan sizi yürürken gördük çok dikkatimi çektiniz tarzında yılışmalar oldu. Farklı anlaşılıyor yani. Yalnız kadın yürüyor biz bunu tavlayalım diyorlar herhalde. Vazgeçtim bunlardan sonra. İşyerimdekiler bile özgürlüğüne düşkün o kız diye arkamdan konuşmuşlar sebebi tek yaşamam ve gezmem. Niye hala burdayım diyorsanız burası küçük burda diğer konularda çok rahatım. Şehir beni yormuyor. Beni strese sokanlar uzakta. Gideceğim her yer çok yakın vs vs.
Doğru diyorsun sanırım gerçekten depresyondayım. Zaten aylar önce beck depresyon ölçeğinde en üst puandan 6-10 puan falan ancak eksiktim yani şiddetli çıkmıştı depresyonum. Ama kendi kendime biraz toparladım. Kendime aktivite bulmaya çalışacağım yoksa böyle ne bir adım ileri ne bir adım geriyim yoruyor bu durum.
Bundan sonra kimseye anlatmayacağım deyip duramıyorum. Eskiden hiç kimseye hiçbir şey anlatmazdım asla o günler daha mı güçlüydüm acaba diyorum. Yine anlatmayı bırakacağım inşallah. Çok haklısın canım.
Çok teşekkürler cevabın için :)

Genişletmek için tıkla...

Bence yinede cuma gunu yola cikip biyerleri amacsizca gezip pazar gunu geri donebilirsin pazartesi is basi yapabilmek icin :)
Kulaginda kulaklik, sokaklarda nereye gittigini bilmeden. Kaybolmak, hic sonunu dusunmeden, dumduz ilerlemek. Cok guzel bi plan bence, plansiz yasamak :)
Aklima biyer gelirdi benim, yada ufukta biyer gorurdum. Hemen yola cikardim kafayi basar giderdim. Kaybolursamda cok guzel, elbet eninde sonunda varicam eve. Ha 1 saat snra ha 6 saat snra.

Silent_women .!.:

Bi yerlere gelmiş kendi ayakları uzerinde durabilen birisiniz.
Anneniz sizi belkikk zorluklarla buyutmuş sorumsuz bir baba ayirim yapan bir dede ile.
Bence annenizi sevin.kimse super degil herkesin hataları olur hayatta.
Bende cok baski altında büyüdüm..
En yakın arkadaşimin dogum gunune bile gondermemisti ailem o kadar aglamistimki.istedigim liseye yollanmadim..ama sonra savasi ben kazandim ve istedigim bolumu okudum sevdigim kisi ile evlendim universteyi uzak sehirde okuyup baskidan kurtulup biraz olsun ozgur yasadim.
Ama ileme hic kizmadim biliyormusun..cunku o onlarin dogulariydi..ve istanbul gubi bi yerde evlat yetistirmeye calisiyorlardi..
5 kardesiz ve herbirimizin damak tadi farkli..bir tek ben annem onume ne koyarsa yerdim o yuzden bana ozel bisey hic yapilmadi:) ne yapsin 4 kardes yeterince yeme konusunda yoruyordu annemi olaya hic sizin gibi bakmadim ben..hani degersiz hissetmedim.
Bence detaylarla kendinizi bogmayin..
Cocukluktan kalma bir tek travmaniz taciz bence..digerleri inanin bos şeyler:)
Ortaokul cagindaki cocuga haksizlik ettiginizi dusunmeniz falan..:) cocuktunuz.benimde ortaokulda bi sevgilim vardi..adi neyse iste seviyorduk birbirimizi ama aile korkusundan biraktim onu.cok pesimden kostu ama hic sallamadim hicde haksizlik ettigimi dusunmedim..zamanla buyudum gercek asklari yasadim.en son esimle tanisip evlendik.
Gecmise hic takilmam ben..gecmise takildiginiz icin geleceginizi etkiliyorsunuz bosverin..biraz rahat dusunun

Genişletmek için tıkla...

Annemi üzüyorum çok üzülüyorum sen de haklısın. Dedemin babamı defalarca kovdu. Babamın annesi babası yok hep tek kaldı. Ben babam gelecek kavga çıkacak diye çok korkardım. Beni hep babama karşı doldurdular. Annem de babamı bırakırdı hep. Devamlı kavga gürültü. Geceleri uykumdan beni uyandırır kim haklı diye sorarlardı bana daha doğrusu bunu babam yapardı. Anneme haksızlık ediyorum belki. Anneannem ve dedeme olan sinirimi ondan çıkarıyorum. Kötü evlat gibi davranıyorum belki de. Annem babasını annesini o kadar önde tutup bizi bırakmasa belki geçecek öfkem ama dedem anneme de çok baskı yapıyor. Kadıncağız arada kalıyor. Bir öyle düşünüyoruö bir öyle. Oraya gittiğimde dedemleri görmeye beni zorlamaları olmasa anneme yaklaşcam ama devamlı yazık üzülüyorlar diye acındırıyor. Kaç yaşında insanlar sürekli evde onlarla oturalım istiyorlar. Güya yıllardır o şehirde geçti uzun zamanım hiçbir yerini bilmiyorum çünkü dedem üzülüyor