- 28 Nisan 2013
- 226
- 103
evet arkadaşlar gelelim benim doğum hikayeme. nisan ayında adetim gecikince evde test yaptım. ve sonuç çift çizgi hamileydim. 5 yaşında bir kızım daha var. eşim iş için şehir dışına gitmişti. evde kızım ve ben vardım sadece. eşim eve gelince nasıl bir süpriz yapsam diye düşünürken telefonum çaldı.arayan eşimdi .rüyasında hamile olduğumu görmüş. çok şaşırdım.ne diyeceğimi bilemedim . süpriz yapmaktan vazgeçip evet hamileyim dedim. çok sevindi. ve benim hamilelik maceram başlamış oldu. 4 ay şiddetli bulantı kusma halsizlik uyku hali vs o zamanla istanbulda oturuyorduk kontroller iççin özel bir hastaneye gidiyordum. 4. ayda oğlum olacağını öğrendim. 6 aylık hamileyken eşimin işi dolayısıyla şehir dışına bandırmaya taşınmak zorunda kaldık. ve ben doktor arayışına girdim. kendime iyi bir doktor bulana kadar bari devlet hastanesinde testlerimi falan yaptırayım dedim. devlet hastanelerine karşı önyargıları bilirsiniz ben de hep çekinmişimdir hep bu yüzden ama bu hastane kesinlikle öyle değil. rastgele bi doktodan sıra numarası aldım. kontrol için içeri girdiğimde asık suratlı hiç konuşmayan, ben sormadan bebeğin durumu hakkında bilgi vermeyen,meymenetsiz bi tip beklerken tam tersi oldu. espirili ,insanı rahatlatan,işinde çok titiz, güleryüzlü, en ice ayrıntısına kadar bebek hakkında tüm bilgileri ben sormadan söyleyen mükemmel bir beyefendi. dedim kendi kendime tamam ben aradığım doktoru buldum. eşimin doğumu özelde yapmam konusunda aşırı ısrarına rağmen ben devlet hastanesinde bu doktorda yapmak istediğimi söyledim. düzenli kontrollerle 38. haftaya girmiştim. doktorum haftaya hazırlan dediğinde çok heyecanlandım. 23 aralık çarşamba günü rutin kontroller sonrasında nihayet yatışım yapıldı. kan değerlerim düşük olduğu için bir gün erkenden yattım. şehir dışından taşındığımız için kimsemiz yoktu. bilirsiniz devlet hastanelerinde kadın doğum servisine sadece bayan refakatçi zorunluluğu vardır. bende doktorumla görüşüp eşim dışında kimsenin yanımda olamayacağını söyledim. doktorumda hastane yönetimiyle görüşüp,bana eşimle kalabileceğimiz ayrı bir oda verdiler. 24 aralık sabahı hemşire hanım hadi hazırsan gidiyoruz dedi. evraklarımı hazır edip beni doğumhane katına aldılar. oraya erkeklerin girmesi kesinlikle yasak . eşim dışarıda kaldı. bir an yapayalnız kaldım. nst ye bağladılar.serum takıldı. bi kaç hasta daha vardı yanımda. hepsinin annesi kardeşi yanında ben tek başıma kalmıştım. nevresimi yüzüme çekip sessiz sessiz ağladım. eşimin kapının dışında olduğunu düşünüp kendimi toparlamaya çalıştım. sonda takıldı. üzerimdekileri çıkarıp ameliyat önlüğü bone giydim. ve sedyeye yatırıldım. doktorumu gördüm . yanıma geldi nasılsın dedi iyiyim sağolsun dedim. korkuyormusun dedi hayır dedim aferin sana rahat ol dedi. hemşirelere seslendi hastayı alın dedi. hemşireler sedyeyi ameliyathanenin kapısına kadar getirdiler . eşim gördüm. yeşil yakışmış dedi . gülümsedim. hiç bişey konuşamadım. düğüm düğümdü boğazım bi kelime çıksa ağzımadan sanki bağıra bağıra ağlayacaktım. hasta bakıcı bi abi geldi yanıma ve beni ameliyathane yazan kapıdan içeri aldı. uzun uzun koridorlar labirent gibi. en son bir odaya geldik beni ışıkların altına aldılar. altımdaki önlükle birlikte 1 2 3 yapıp ameliyat masasına taşıdılar.doktorum geldi. üşüyormusun dedi hayır dedim. önlüğünü giydi. odada belki 15 kişilik bi ekip vardı. ortam çok sıcaktı. bende ne korku ne endişe vardı. üzerimdeki ameliyat önlüğünü yırtarak çıkardılar. anestesi uzmanı geldi başıma. kendini tanıttı. sakin olmamı bişey olmayacağını söyledi yapacağı işlemleri anlattı. çok tatlı dilli biriydi. belimi boyadı sonra iğne yaptı ve hop ayaklarıma inen bi sıcaklık hissi. ayaklarımı anında his kaybı oldu . ayağını havaya kaldır dedi kaldırmaya çalıştım ne mümkün. anestezi uzmanı başlayalım dedi. ve başladı. evet yapılan herşeyi hissediyorsunuz. ama kesinlikle acı yok. başımda 4 kişi sürekli beni konuşturuyor.kollarımı bağladılar masaya. tansiyon aleti ,kalp ritmini ölçen cihaz vs her yerimde bi kablo vardı. bir ara çok midem bulandı. başımdaki anestezi uzmanına söyledim. hemen müdahale ettiler. doktorum ara ara nasılsın sıkıntın varmı diye sordu hayır dedim. çok terlemiştim hemşireler terimi sildiler. ameliyat dışında şeylerden konuşuldu. doktora kesi izim aynı yerdenmi olacak diye sordum evet tek çizgi olacak merak etme dedi. yarım saatten fazla zaman geçti. başımdaki hemşirelerden biri oooo bebek geliyor dedi. anestezi uzmanı şimdi karnını biraz gerdiricekler. hissediceksin ama acımayacak panik yapma dedi tamam dedim. şiddetli bir gerdirme hissi. ve çığlık çığlığa ağlayan bir bebek. doktorum göstereyimmi bebiğini dedi. evet dedim . yok göstermicem hiç heyecanlı değilsin dedi lütfen gösterin dedim. örtünün üzerinden kaldırıp gösterdi . yapış yapış beyaz bi maddeyle kaplı. yandaki hemşireye verdi.hemşire ameliyat önlüğüne sardı. biraz temizledi. sonra getirip yanağıma dayadı. kollar masaya bağlı olduğu için sarılma gibi bi imkan olmuyor ama yanağı bile o kadar yumuşaktıki doktorum hemen bebeği yoğum bakıma alın ısınsın 1 saat sonra odaya getirirsiniz dedi. ve bebişim gitti. dikişlerim atıldı. hadi bakalım artık bitti dediler . amelyathaneden çıkarıldım. odaya alındım. eşim yanıma geldi. eee hani bebek dedi. hemşire hanım gelicek dedi. bana ağrı kesici iğne yapıldı serumlarım değiştirildi. ve yaklaşık bir saaat sonra paşam odaya geldi. 3.800 kilo 50 cm. hemşirenin yardımıyla biraz emzirdim. ayaklarımı hissetmeye başladığımda sondayı çıkardılar. ameliyattan 6 saat sonra ayağa kalktım. bebeğime o gece ben baktım. ertesi gün taburcu oldum zaten. şimdi paşamla evdeyiz. ben hastanedende doktorumdanda çok memnun kaldım. doktorum alihan tığlı beye ve ekibine ne kadar dua etsem az . ama her özel hastanenin aynı olmadığı gibi her devlet hastaneside aynı değildir. allah herkese hayırlı doğumlar nasip etsin. rabbim kimsenin kucağını boş bırakmasın .
