Stres ile mücadele edememek

Herkese merhaba,
1,5 yıldır bir şirkette çalışıyorum. Büyük ve kurumsal olduğunu düşünerek başlamıştım. Ama şuan sanırım psikolojik olarak bitmek üzereyim.
Aynı pozisyonda 5 kişiyiz ama iş yükü olarak benim iş yüküm çok fazla. Ve artık tükendiğini hissediyorum. Bu süreçte pek çok başvurum oldu ve bu ay sonuna kadar belli olacak istediğim bir iş görüşmesi yaptım. Dualar ediyorum lütfen olsun diye. O da olmaz ise hepten sıyıracak gibiyim.
Çok yoğun bir baskı var. Toplantıların sunumların olacağı günlerin gecesinde uyuyamıyorum bir an önce sabah olmasın diye. Sabahları beton gibi kalkıyorum. Şuan anlatırken bile nefesim kesiliyor. Ben böyle biri değildim. Hep mücadele eden, güçlü ve çirkef bile sayılabilecek biriydim. Ama artık içine sinik bir tip oldum.
Maddi sebeplerden dolayı şuan bırakamıyorum. Ama kaçmak gitmek istiyorum. İşi işte asla bırakamıyorum. Hep aklımın köşesinde bu stres var. Eve gelip çalışıyorum yine de yetişmiyor. Amaan deyip salamıyorum. Gecenin bu saatinde bile hala boğazımda bir yumru var.
Projem için gece gündüz çalıştım hazırladım günlerce. Olmamış sar başa dediler ve çook kısa bir zaman dilimi verdiler. Yapamıyorum. Yetiştiği kadar diyemiyorum. Çok stresliyim.
Bu yaşadıklarım normal mi? Bu kadar sinir stres normal mi ? İştekiler bu halin ne diyorlar. Artık katlanamıyorum.
Geçen gün çok uykum vardı uzandım gece 11 civarıydı. Döndüm yatakta duramadım kalktım bilgisayarı açtım ve çalıştım. Benimle aynı pozisyondaki hiç bir arkadaş benim gibi değil. Evden çalışmıyorlar ama benim evden çalışmam da yetmiyor.
Şu iş olsun diye dualar ediyorum ama olmaz ise sanki tutulacak tek dalı da kaybedip iyice dibe çökecek gibiyim. Bu iş konusu eşimle aramdaki ilişkiyi de etkiliyor. Ona da sürekli dert yanıyorum.
Beni ne normalleştirebilir ? Şuan istifa edip azıcık kafamı dinleyecek konforum yok.
Siz akıl sağlığınızı nasıl sağlıyorsunuz ? İşi işte nasıl bırakıyorsunuz ? Allah aşkına bir yol gösterin

Hanımlar yok mu bir tavsiyeniz ?

Tam olarak bilmediğimden soruyorum sizinle aynı pozisyonda olanların neden sizin kadar iş yükü yok peki?

yosunlukek .!.:

Tam olarak bilmediğimden soruyorum sizinle aynı pozisyonda olanların neden sizin kadar iş yükü yok peki?

Genişletmek için tıkla...

O iş biraz karmaşık ve uzun bir mesele. Ben aslında başka birimin işine bakıyordum. Sonra birimler birleşti ve iki departmanın da işi bana kaldı.Bir yerden sonra dayanamadım görüştüm kimse dikkate almadı. Tamam tamam denildi 2 ay geçti hala bir değişiklik yok. Geceleri evden çalışıyorum sırf iş yetişsin diye. Ama yok.
Baskı ve iş çok olduğu için yetiştiremiyorum stres yapıyorum. Hasta oldum resmen.
Maaş konuşmak yasak ama eminim aynı departmanda olup adamakıllı iş yapmayan biri benden fazla alıyor

Siz ikramiyenizi alıp çıkma zamanını da kaçırdınız değil mi? Sanki öyle bir şey vardı?

feliscatus .!.:

Siz ikramiyenizi alıp çıkma zamanını da kaçırdınız değil mi? Sanki öyle bir şey vardı?

Genişletmek için tıkla...

Evet. Vaat edildi sabret düzelecek diye herşey daha kötü noktaya geldi. Bir de o dönem iş bulamadım. Yani evdeki hesap çarşıya uymadı. Ama artık katlanamıyorum.

olduğu kadar diyeceksin. olmamış yeniden yap mı diyorlar, olduğu kadar yap. gecenin bi yarısı asla kalkıp bir şey yetiştirmeye çalışma. yazık sağlığın elden gider. adam gibi iş istiyorlarsa adam gibi süre versinler. görev tanımın belli olsun. kendini paralama. ne kadar çok şeyin altından kalkabildiğini görürlerse o kadar çok yüklenirler. sonuçta iki üç kişinin yapabileceği işi tek kişi yapıyor herkesin işine gelir. performansını beğenmiyorlarsa versinler tazminatını.

TheQueeninthenorth .!.:

olduğu kadar diyeceksin. olmamış yeniden yap mı diyorlar, olduğu kadar yap. gecenin bi yarısı asla kalkıp bir şey yetiştirmeye çalışma. yazık sağlığın elden gider. adam gibi iş istiyorlarsa adam gibi süre versinler. görev tanımın belli olsun. kendini paralama. ne kadar çok şeyin altından kalkabildiğini görürlerse o kadar çok yüklenirler. sonuçta iki üç kişinin yapabileceği işi tek kişi yapıyor herkesin işine gelir. performansını beğenmiyorlarsa versinler tazminatını.

Genişletmek için tıkla...

Bir de sunumlar hep üst yönetim ve amirlere yapılıyor. Bu nedenle sunum öncesi ekstra stresli ve halsiz oluyorum.
Bir kaç ay önce bir ön denetim gerçekleştirecektik. Bir sunumu erteleyelim veya sonra anlatalım diğer arkadaşlar yapsın demiştim amirime o da bildirmişti üst yönetime. Gece gündüz denetime hazırlandım. Ve sunuma hazırlanmadım. Denetimin olduğu sabah müdürüm sunuma katılmak zorunda olduğumuzdan bahsetti. Başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Alelacele hazırladım ve denetçi bin bir surat astı. Gittim hemen anlatıp çıkayım diye. Daha 2. Sayfasında böyle anlatacaksan anlatma dedi gmy herkesin içinde. Peki çıkabilir miyiz denetim var dedik. Çıkın zaten kaçmak için gelmişsiniz dedi. Resmen kovuldum. Ama bir kaç ay sonraki sunumda arkadaşlardan biri yıllık izinde olduğu İçin sunuma katılmadı. Ben bu iş yeri için gecemi gündüze katmışken bunları görüp bir başkasına böyle davranılması çok gücüme gitti.
Ben o günden beri her sunum öncesi karın ağrıları yaşıyorum. Stres oluyorum. Önüne geçemiyorum bunun.

whitesneaker .!.:

Herkese merhaba,
1,5 yıldır bir şirkette çalışıyorum. Büyük ve kurumsal olduğunu düşünerek başlamıştım. Ama şuan sanırım psikolojik olarak bitmek üzereyim.
Aynı pozisyonda 5 kişiyiz ama iş yükü olarak benim iş yüküm çok fazla. Ve artık tükendiğini hissediyorum. Bu süreçte pek çok başvurum oldu ve bu ay sonuna kadar belli olacak istediğim bir iş görüşmesi yaptım. Dualar ediyorum lütfen olsun diye. O da olmaz ise hepten sıyıracak gibiyim.
Çok yoğun bir baskı var. Toplantıların sunumların olacağı günlerin gecesinde uyuyamıyorum bir an önce sabah olmasın diye. Sabahları beton gibi kalkıyorum. Şuan anlatırken bile nefesim kesiliyor. Ben böyle biri değildim. Hep mücadele eden, güçlü ve çirkef bile sayılabilecek biriydim. Ama artık içine sinik bir tip oldum.
Maddi sebeplerden dolayı şuan bırakamıyorum. Ama kaçmak gitmek istiyorum. İşi işte asla bırakamıyorum. Hep aklımın köşesinde bu stres var. Eve gelip çalışıyorum yine de yetişmiyor. Amaan deyip salamıyorum. Gecenin bu saatinde bile hala boğazımda bir yumru var.
Projem için gece gündüz çalıştım hazırladım günlerce. Olmamış sar başa dediler ve çook kısa bir zaman dilimi verdiler. Yapamıyorum. Yetiştiği kadar diyemiyorum. Çok stresliyim.
Bu yaşadıklarım normal mi? Bu kadar sinir stres normal mi ? İştekiler bu halin ne diyorlar. Artık katlanamıyorum.
Geçen gün çok uykum vardı uzandım gece 11 civarıydı. Döndüm yatakta duramadım kalktım bilgisayarı açtım ve çalıştım. Benimle aynı pozisyondaki hiç bir arkadaş benim gibi değil. Evden çalışmıyorlar ama benim evden çalışmam da yetmiyor.
Şu iş olsun diye dualar ediyorum ama olmaz ise sanki tutulacak tek dalı da kaybedip iyice dibe çökecek gibiyim. Bu iş konusu eşimle aramdaki ilişkiyi de etkiliyor. Ona da sürekli dert yanıyorum.
Beni ne normalleştirebilir ? Şuan istifa edip azıcık kafamı dinleyecek konforum yok.
Siz akıl sağlığınızı nasıl sağlıyorsunuz ? İşi işte nasıl bırakıyorsunuz ? Allah aşkına bir yol gösterin

Genişletmek için tıkla...

Bende oyleydim. Ruyalarima giriyordu artik. Sonra baktım kıymet bilen yok, maaş da az banane demeyi ogrendim. En fazla ne olabilir ki diyorum.

baheyyy .!.:

Bende oyleydim. Ruyalarima giriyordu artik. Sonra baktım kıymet bilen yok, maaş da az banane demeyi ogrendim. En fazla ne olabilir ki diyorum.

Genişletmek için tıkla...

Herkesin içinde laf işitmek istemiyorum, çok gücüme gidiyor. Şuan iyi bir yerden cevap bekliyorum. Son 4e kaldım. Şansım %25. O da olmazsa hepten modum düşecek.

Insallah en kısa sürede gönlünüze göre bir iş bulursunuz

İnşallah Allah gönlünüze göre verir.
Ama her yerde bu tarz insanlar var maalesef. En mükemmel şirketlerde dahi var. Stres sizin gittiğiniz yere gelir çoğu zaman,çünkü siz kafanızda yaratırsınız stresi. Aldırmamayı öğrenmelisiniz. Elinizden geleni yapıyorsanız,aldığınız parayı hak ediyorsanız sıkıntı yapmayın kendinize. Dimdik durun. O zaman sizi ezemezler bu kadar.

whitesneaker .!.:

Evet. Vaat edildi sabret düzelecek diye herşey daha kötü noktaya geldi. Bir de o dönem iş bulamadım. Yani evdeki hesap çarşıya uymadı. Ama artık katlanamıyorum.

Genişletmek için tıkla...

İşte benim 20 senelik tecrübem o vaatlerin hiçbir işe yaramadığı ve bazen gemileri yakmak gerektiği. Keşke siz de vaktinizi geçirmesydiniz. Umarım herşey gönlünüze göre olur çünkü özel sektör dev bir tımarhane.

feliscatus .!.:

İşte benim 20 senelik tecrübem o vaatlerin hiçbir işe yaramadığı ve bazen gemileri yakmak gerektiği. Keşke siz de vaktinizi geçirmesydiniz. Umarım herşey gönlünüze göre olur çünkü özel sektör dev bir tımarhane.

Genişletmek için tıkla...

Maddi olarak cesaret edemedim çünkü eşimle yüklü ödemelerimiz vardı. Ben de iyi bir iş bulana dek mücadele edeyim dedim. Ama katlanamıyorum. Şuan basıp gitmekte çözüm değil hala maddi yüklerim devam ediyor. İyi bir yerden haber bekliyorum demiştim ya orası dönse maddi manevi çok rahatlayacak gibiyim. Dualarınıza talibim:)

darkmore .!.:

İnşallah Allah gönlünüze göre verir.
Ama her yerde bu tarz insanlar var maalesef. En mükemmel şirketlerde dahi var. Stres sizin gittiğiniz yere gelir çoğu zaman,çünkü siz kafanızda yaratırsınız stresi. Aldırmamayı öğrenmelisiniz. Elinizden geleni yapıyorsanız,aldığınız parayı hak ediyorsanız sıkıntı yapmayın kendinize. Dimdik durun. O zaman sizi ezemezler bu kadar.

Genişletmek için tıkla...

Önceki iş yerlerimde böyle değildim. Ama nedense burada sindirildim ve buna izin verdim. Birşeyleri eksik yapıyorum bı doğru. Ama hiç bir şeyi tam olarak yetiştirmek için vaktim yok, olmuyor.
Şirkette böyle yoğun baskı ile çalışmayan onlarca insan var. Tüm gün elinde telefon takılan tipler. Bazı şeyler gerçekten gücüme gidiyor. Zaten ben de stresli biriyim. Aman boşver diyemedim. Sizler nasıl diyebiliyorsunuz ? Benim bunu öğrenmem gerek. Elimden geleni yaptıktan sonra aman banane diyebilmem gerek

ERSGY .!.:

Insallah en kısa sürede gönlünüze göre bir iş bulursunuz

Genişletmek için tıkla...

Çok teşekkür ederim güzel dilekleriniz için

whitesneaker .!.:

Önceki iş yerlerimde böyle değildim. Ama nedense burada sindirildim ve buna izin verdim. Birşeyleri eksik yapıyorum bı doğru. Ama hiç bir şeyi tam olarak yetiştirmek için vaktim yok, olmuyor.
Şirkette böyle yoğun baskı ile çalışmayan onlarca insan var. Tüm gün elinde telefon takılan tipler. Bazı şeyler gerçekten gücüme gidiyor. Zaten ben de stresli biriyim. Aman boşver diyemedim. Sizler nasıl diyebiliyorsunuz ? Benim bunu öğrenmem gerek. Elimden geleni yaptıktan sonra aman banane diyebilmem gerek

Genişletmek için tıkla...

Yeri geliyor günde 18 saat çalışıyorum. Bunun 5-6 saatinin telefonda geçtiği günler oluyor. Ertesi günü 11den önce işe gitmiyorum,kimse de nerdeydin diyemiyor. Dedirtmem çünkü,deseler alacakları cevabı bilirler. Bu en basit örneğim. Ben en başımdan beri böyleydim ama. Duruşumdan kimse yaklaşamaz işyerinde. Bence tarz meselesi,sizden o ışığı görmüşler ki üstünüze geliyorlar. Bir dahaki işyerinizde en başından ona göre başlayın. İlk intibanızı ona göre alırlarsa adam gibi davranırlar.

whitesneaker .!.:

Herkesin içinde laf işitmek istemiyorum, çok gücüme gidiyor. Şuan iyi bir yerden cevap bekliyorum. Son 4e kaldım. Şansım %25. O da olmazsa hepten modum düşecek.

Genişletmek için tıkla...

Bir psikolog der ki; herkesin içinde laf işitecek olsan, nolur? Sahi nolur? Siz emek verip, işin doğru olduğunu düşündğkten sonra, böyle uyarılmaz diye kendini savunduktan sonra ne olur? Terapi dicem de.. şu ekonomik durumda öyle zor bir seçenek oldu ki..

cunkuneden .!.:

Bir psikolog der ki; herkesin içinde laf işitecek olsan, nolur? Sahi nolur? Siz emek verip, işin doğru olduğunu düşündğkten sonra, böyle uyarılmaz diye kendini savunduktan sonra ne olur? Terapi dicem de.. şu ekonomik durumda öyle zor bir seçenek oldu ki..

Genişletmek için tıkla...

İhtiyacım var terapiye farkındayım . Sürekli onaylanmak istiyorum ve sanırım emek verip olmadıkça kendimi yıpratıyorum. Taktir edilmek zaten yok.
Biraz boşvermeye ihtiyacım var. Ama daha önce yapamadığım için şuan nasıl yapacağımı bilmiyorum. Uykularım kaçıyor. Sabah uyanmak istemiyorum. Ve bu eziyetin karşısında aldığım maaş 25 bin TL. Hayatın adaletsizliğini de hala kabullenemedim.

darkmore .!.:

Yeri geliyor günde 18 saat çalışıyorum. Bunun 5-6 saatinin telefonda geçtiği günler oluyor. Ertesi günü 11den önce işe gitmiyorum,kimse de nerdeydin diyemiyor. Dedirtmem çünkü,deseler alacakları cevabı bilirler. Bu en basit örneğim. Ben en başımdan beri böyleydim ama. Duruşumdan kimse yaklaşamaz işyerinde. Bence tarz meselesi,sizden o ışığı görmüşler ki üstünüze geliyorlar. Bir dahaki işyerinizde en başından ona göre başlayın. İlk intibanızı ona göre alırlarsa adam gibi davranırlar.

Genişletmek için tıkla...

İş tanımım çok geniş. O yüzden yeni aldığım birime 7 ay olmasına rağmen adapte olamadım alışamadım. Kapsamlı. Öğrenemedim. O nedenle çatır çatır savunamıyorum da.
Dedim benim görev tanımımı açıklayın ben hepsini idare edemiyorum. Tamam dendi 2,5 ay geçti ses yok. Gönlüme göre bir işte bulamadım. Öyle rüzgarda sallanan bir başak tanesiyim. Ekibimdeki arkadaşlarımla da aramda uyum yok. Maaşım bu stresin asla karşılığı değil 25 bin.
Bu kadar dedikodu seven bir ekipte görmedim. Neresinden tutarsam elimde kalan bir işim var. Hayata karşı eşime karşı sorumluluklarım var diye bırakamadım da. Ama hep psikolojimden yiyorum.