- 2 Mayıs 2023
- 564
- 220
Merhaba. Daha önce de buraya böyle uzun uzun yazılar yazdım içimi döktüm. 7 Aydır bu sürecin içindeyim ve o zamandan beri değiştim. Artık daha öfkeli, mutsuz, her gün gözyaşı akıtan, özgüvensiz bi kişiliğe büründüm. Tüm negatif şeyler toplandı diyebilirim. Bunlar bi kabus da her an uyanıcam ve derin nefesler alıp şükredecekmişim gibi geliyo. Her sabah acı içinde kalkıp acı içinde uykuya dalıyorum. Terapi görmek istedim çok kişi aradım ağlayarak ama onu bile yapamıyorum maddi imkansızlıklar yüzünden. Bu süreçte olduğumu ailem dahil kimse bilmiyor çok yalnız hissediyorum kendi kendime konuşmaktan kendi kendimi teselli etmeye çalışıp bunu yapamamaktan. Bir gün ayağa kalkıp diğer gün düşmekten. Eşimle konuşuyordum ama artık onu da çok çok negatif etkilediğimi gördüm ve çektim kendimi. Sorundan önce Bunları neden anlattım? Bu tedavi bana zarar veriyor... eğer benim durumumda olup sonuç alamayan varsa bu yoldan dönmek istiyorum çünkü yaşamanın anlamı olmadığını düşündüğüm zamanlar oldu. Sorunumuz şu; 1yıllık evlilik 7. Ayda hastalık öğreniyoruz, 30 yaş amh 0.11 ve eşte 3. Derece varikosel. Adet ile sperm çıkışı var. 3-5 adet. Bunlarla eylülde bi deneme oldu 2 embriyo biri donduruldu diğeri 5 e beklendi gitmedi donan transfer ve negatif. Sperm faktörüne bağladılar 3. Gün embriyosuydu. Şimdi ameliyat olamıyor eşim çünkü amh düşük. Bununla tekrar tedavi olsa yine aynısı olabilir. Bu ayrıca canımı yakıyor. Köşeye sıkışmış bi şekilde bekliyorum öylece. Gözümde yaşlar. Ne yapmalıyım bu yol beni götürdü kendimden. Belki de hiç umut beslemediğimden bilemiyorum. Okuduğunuz için teşekkürler. Umarım bi şeyler yazarsınız.
