- 16 Haziran 2007
- 6.730
- 4
Dilimin ucuna gelen onca sözcük... Boğazıma diziliyor... Saygısızlık etmemek adına susuyorum
Yorgunum , çok yorgunum.
Üzgünüm , kırgınım.İçimde gittikçe büyüyen bir isyan var.
Kendimi tanıdıkça , isyanım büyüyor , bana sunulana baş kaldırıyorum. Benden beklenilenlerden usandım ,
Bütün olanlar için kızgınım.
Kendimi hapsetsem odalara,
Kulaklarımı tıkasam , duymasam , çıt çıkmasa
Kaybolup gitsem..Şahit olmasam çirkinliklere
Kendi zindanıma kendim söz geçirsem
Öfkelere maruz kalmasam.
Kini öfkeyi yıkayabilsem
Gözlerim çirkinliklere kapansa , karanlıklara ışık olsa
Yüreğim hissetmese sevgisizlikleri
Huzuru , ta içimde hissedebilsem
Kaygılardan , endişelerden , uzak kalabilsem
Günlerimi sakin durgun yaşaybilsem
Başkaları beni incitmese kanatmasa yüreğimi ,Çok şey mi istiyorum sizce ?
Dilimin ucuna gelen onca sözcük
Boğazıma diziliyor
Saygısızlık etmemek adına susuyorum.
Susmayı bana öğretmişler , susmazsan asi olursun.
Saygısız olursun
Susmak neyi değiştirecek , sadece başkalarının seni sindirdiğini düşünmesine yarayacak
Seni susturduğunu düşüneneler yüreğinide susturabilirlermi?
Ben artık susmak istemiyorum
Yeterince susmadım mı?
İçimdeki isyanı boğmaya çalışmak beni geriyor , mutsuz ediyor..
Susmak , nereye kadar , ne zamana kadar.
Başkalarını mutlu etmek adına , evet yada hayır demek zorunda değilim
Bunu anlatamıyorum , insanlara
Yoruldum. Kısır döngülerden, dediğim dedik söylemlerden..
Bugüne kadar bana kimse sormadı ? Sen ne istersin ne düşünürsün diye.
Yaşlanıyorum , bütün yapmak istediklerim tek tek aklımda
Kendi istediklerimi yapabilmek için fırsat istiyorum., yapmadıklarım için pişmanlık duymak istemiyorum artık.
Yüreğim zindan yeri , birçok yangından geriye soğumaya yüz tutmuş küller ya şimdi tutuşacak , kocaman bir alev olup beni ayakta tutacak yada küller bir daha tutuşmamak üzere sönecek ve yüreğimle birlikte sonsuza kadar susacak.
sürayya türkoğlu
Yorgunum , çok yorgunum.
Üzgünüm , kırgınım.İçimde gittikçe büyüyen bir isyan var.
Kendimi tanıdıkça , isyanım büyüyor , bana sunulana baş kaldırıyorum. Benden beklenilenlerden usandım ,
Bütün olanlar için kızgınım.
Kendimi hapsetsem odalara,
Kulaklarımı tıkasam , duymasam , çıt çıkmasa
Kaybolup gitsem..Şahit olmasam çirkinliklere
Kendi zindanıma kendim söz geçirsem
Öfkelere maruz kalmasam.
Kini öfkeyi yıkayabilsem
Gözlerim çirkinliklere kapansa , karanlıklara ışık olsa
Yüreğim hissetmese sevgisizlikleri
Huzuru , ta içimde hissedebilsem
Kaygılardan , endişelerden , uzak kalabilsem
Günlerimi sakin durgun yaşaybilsem
Başkaları beni incitmese kanatmasa yüreğimi ,Çok şey mi istiyorum sizce ?
Dilimin ucuna gelen onca sözcük
Boğazıma diziliyor
Saygısızlık etmemek adına susuyorum.
Susmayı bana öğretmişler , susmazsan asi olursun.
Saygısız olursun
Susmak neyi değiştirecek , sadece başkalarının seni sindirdiğini düşünmesine yarayacak
Seni susturduğunu düşüneneler yüreğinide susturabilirlermi?
Ben artık susmak istemiyorum
Yeterince susmadım mı?
İçimdeki isyanı boğmaya çalışmak beni geriyor , mutsuz ediyor..
Susmak , nereye kadar , ne zamana kadar.
Başkalarını mutlu etmek adına , evet yada hayır demek zorunda değilim
Bunu anlatamıyorum , insanlara
Yoruldum. Kısır döngülerden, dediğim dedik söylemlerden..
Bugüne kadar bana kimse sormadı ? Sen ne istersin ne düşünürsün diye.
Yaşlanıyorum , bütün yapmak istediklerim tek tek aklımda
Kendi istediklerimi yapabilmek için fırsat istiyorum., yapmadıklarım için pişmanlık duymak istemiyorum artık.
Yüreğim zindan yeri , birçok yangından geriye soğumaya yüz tutmuş küller ya şimdi tutuşacak , kocaman bir alev olup beni ayakta tutacak yada küller bir daha tutuşmamak üzere sönecek ve yüreğimle birlikte sonsuza kadar susacak.
sürayya türkoğlu
