2014 Şubat Anneleri - Doğum Hikayeleri

BTKYAN · 19 Şubat 2014

haksever .!.:
selam anneler birlikte çıktığımız yolda kimimiz erkenden bebekelrimizi aldık kucagımıza kimimiz halen bekliyoruz ... rabbim bu yoldakileri oyalamasın sag salim yavrularına kavuştursun inşallah...

son dakka doktorumuzu değiştirdik malum doktorumdan ve hastaneden yana içim rahat değildi son kontrollerde hemde maddi anlamda zorlucaktı bizi son anda doktor değiştirdik ki bekledigimden cok iyi geçti ve sezeryan günümüzü almıştık artık saati bile belliydi 08.02.2014 cumartesi....

son geceler uykusuz hazırlıklarla geçti son gece ütüler yapıldı temizlikler misafirlere ikramalr bebek şekerlerim bile son günlerde bitti... son gece kendimi hazırladım saçlarımı düzleştirdim artık korkunun yanında heycan endişe daha önce tarifi olmayan bi duygu vardı içimde... uyuyamadım gece son gece teheccüd namazımı kıldım kuran okudum sabah namazımı kıldım dualar ettim sonra artık gözlerim dayanmadıda uykuya daldım tam daldımda sabahın seheride zil çaldı sucu gelmişbidahada uyumadam ... saat öğlen saatlerine geldi çantalar anaucagı arabaya taşındı kızım akrnımda canım burnumda....

öğlen namazımızı kılıp hastaneye gittik... doguma geldik demek ne kadarda tuhaf insan sancısı olur felan gider böle ayaklarıyla güle oynaya dogumama mı gelinir

yatış ilemlerimiz yapıldı bizi odamıza götürdüler herkez eşyaalrını dolaba yerleştiriyo bebeğin eşyaları benimkiler çıkıyo ben öyle kal geldi etrafıma bakınıyorum içimde sonsuz dualar korkular....

sonra hata bakıcı geldi soydu beni ameliyat önlüğü giydirdi... elim karnımda canım burnumda ...

sonra damar yolu açıldı nst takıldı kalbim artık agzımda atıyo korkuyorum deli gb korkuyorum artık....

nst çıakrıldı sedye geldi doguma gidiyoruz:18:

herkezin gözü bende herkezin gözü yaşlı asansörde ameliyat katına geldik ameliyathaneye girerken artık tutamıyorum ve gözlerimden sicim gb akıyo yaşlar....hasta bakıcı nasıl girersen öyle çıakrsın diyip güldürmeye çalışıyo beni

ve ameliyathanedeyim masaya aldıalr 2si genç 1i yaşlı 3 erkek 2 bayan var hiçbirisini daha önce görmedim endişelerim artıyo titreme geldi ve ağlamak artık hıçkıra hıçkıra ağlıyorum tanıdık bi yüz bi nefes arıyorum korkuyorum ama kimsem yok... allahım yardım et diyebiliyrum sadece agzımdan başka kelime çıkmıyo anestezici yaşlı olan erkek işinin ehli belliki beni yatıştırmaya çalışıyo anestesi iğnemi oluyorum acı sızı yok ama korkudan ölücekmişim gb kolumun birine tansiyon aleti bağlanıyo digerinde serum sakinleştici iğne yapıyolar çünkü gidişatım hiç iyi değil artık düzenli nefes alamıyorum gözlerim kararıyo başımda sürekli korkma bebeğinde sende iyisiniz diyen tanımadıgım insanlar gözyaşımı silen ayrı elimden sıkıca tutan ayrı korkmayayaım diye elinden gelni yapan insanalr var... anestezici dalga geçiyo bunun kızı alınmaz nazlı kızı dahada nazlıdır diye bende dişlerim birbirine vuruken diyorum benim kızım çok nazlı 6 sene sonra geldi... oo diyo hiç almam o zman kızını gülüşüyolar ben hala korkuyorum epiduralim bitiyo sıra sondaya geliyo utancımdan ölücem erkekelr olmasa sanki daha raaht olucaktım bilmiyorum korkuma utancımda ekleniyo yüzlerine bakamıyorum cocukların oda iyimisin gözüme bak başınmı dönüyo ne hissediyosun diye soruyo gözyaşımı silerken... neyse sondada takılıyo...

ve doktorum kapıdan giriyo bana maske takıyolar çünkü titreme ve nefes alışım iyice bozuluyo... doktorum sempatik bi şekilde kızıyo noluyo özge hiç bişey yok daha niye kokuyosun anestezici doktoruma sus işareti yaptı ve sonra omuzlarımdan göğsüme masaj yapmaya başladı ...güvenli bi el hisettim kalbimin atışı nefesim biraz olsun rahatladı... sonrası tarif edilemez bi duygu... göğsümden aşama bişeyler sürdüler tek diyebildigim hissediyorum herşeyi hissediyorum daha başlamadık diyolar ama biliyorum başladılar karnımı çekiştiriyolar bastırıyolar bu sırada altımdan sıcak scak bişeyler akıyo ben hiçbişey yapaıyorum vucudum sanki parçalanıyo ama ben acı hissetmiyorum...

sonra bi ağlama sesiiiiiiiiiiikızımmmmmm yavrummmmmmm iyimi kızım iyimi diyorum sürekli cok iyi diyolar doktor şuan kontrol ediyo göbek bağını kesmişler bile kızım aglıyo benim kızım mı diyorum... anestezici yok playbek diyo gülüşüyolar ... kızımı yanagıma dayadılar öptüm yavrumm annemmmmmmm dedimanestezici hemende anne oldun aferim dedipamuk kızım benim nefesim düzeldi kalbim normale döndü kızımı götürdüler beni dikiyolar hala dizşlerim titriyo artık üşüme hissediyorum sadece ... çekiştiriyolar ama acı yok tuhaf bişey insan anlayamıyo onu kabule tmeyi idrak edene kadar zaten işlem bitiyo....

08.02.2014 saat 15:05 ZEYNEBİM DÜNYAYA GELDİ 2940GR 49CM ....

saat 15:45felan odaya çıkarılıyorum ameliyat kapısında beni beleyenelre iyiyim korkmayın diyorum hasta bakıcı kendin korkudan öldün bide aileni sakinleştiriyosun diyo

odaya giriyorum kızım beni bekliyo orda yatagıma yatırıldım yarım saat sonra kızımı kucagıma verdiler önlüğü yırttık emzirdim kuzumu nasılda öğrenmişte gelmiş nasılda acıkmış kuzummm o an annne oldum ben aramızda tarfi imkansız bi bağ oluştu...

her anına her saniyesine şükrederek bitmicek bi can bize emanet artık...

çok şükür rabbime binlerce şükürler olsun...hepimizin evladı sağlıklı huzurlu olsun hayırlı evlat olsun inşallah...

Rahmetli annemin hissettiklerini hissettim yazınızla. Allah uzun yıllar saglik ve mutlulukla yasatsın ayrı koymasın inşallah sizi. Tebrik ederim arkadasım. :nazar:

meneksee · 19 Şubat 2014

haksever .!.:
selam anneler birlikte çıktığımız yolda kimimiz erkenden bebekelrimizi aldık kucagımıza kimimiz halen bekliyoruz ... rabbim bu yoldakileri oyalamasın sag salim yavrularına kavuştursun inşallah...

son dakka doktorumuzu değiştirdik malum doktorumdan ve hastaneden yana içim rahat değildi son kontrollerde hemde maddi anlamda zorlucaktı bizi son anda doktor değiştirdik ki bekledigimden cok iyi geçti ve sezeryan günümüzü almıştık artık saati bile belliydi 08.02.2014 cumartesi....

son geceler uykusuz hazırlıklarla geçti son gece ütüler yapıldı temizlikler misafirlere ikramalr bebek şekerlerim bile son günlerde bitti... son gece kendimi hazırladım saçlarımı düzleştirdim artık korkunun yanında heycan endişe daha önce tarifi olmayan bi duygu vardı içimde... uyuyamadım gece son gece teheccüd namazımı kıldım kuran okudum sabah namazımı kıldım dualar ettim sonra artık gözlerim dayanmadıda uykuya daldım tam daldımda sabahın seheride zil çaldı sucu gelmişbidahada uyumadam ... saat öğlen saatlerine geldi çantalar anaucagı arabaya taşındı kızım akrnımda canım burnumda....

öğlen namazımızı kılıp hastaneye gittik... doguma geldik demek ne kadarda tuhaf insan sancısı olur felan gider böle ayaklarıyla güle oynaya dogumama mı gelinir

yatış ilemlerimiz yapıldı bizi odamıza götürdüler herkez eşyaalrını dolaba yerleştiriyo bebeğin eşyaları benimkiler çıkıyo ben öyle kal geldi etrafıma bakınıyorum içimde sonsuz dualar korkular....

sonra hata bakıcı geldi soydu beni ameliyat önlüğü giydirdi... elim karnımda canım burnumda ...

sonra damar yolu açıldı nst takıldı kalbim artık agzımda atıyo korkuyorum deli gb korkuyorum artık....

nst çıakrıldı sedye geldi doguma gidiyoruz:18:

herkezin gözü bende herkezin gözü yaşlı asansörde ameliyat katına geldik ameliyathaneye girerken artık tutamıyorum ve gözlerimden sicim gb akıyo yaşlar....hasta bakıcı nasıl girersen öyle çıakrsın diyip güldürmeye çalışıyo beni

ve ameliyathanedeyim masaya aldıalr 2si genç 1i yaşlı 3 erkek 2 bayan var hiçbirisini daha önce görmedim endişelerim artıyo titreme geldi ve ağlamak artık hıçkıra hıçkıra ağlıyorum tanıdık bi yüz bi nefes arıyorum korkuyorum ama kimsem yok... allahım yardım et diyebiliyrum sadece agzımdan başka kelime çıkmıyo anestezici yaşlı olan erkek işinin ehli belliki beni yatıştırmaya çalışıyo anestesi iğnemi oluyorum acı sızı yok ama korkudan ölücekmişim gb kolumun birine tansiyon aleti bağlanıyo digerinde serum sakinleştici iğne yapıyolar çünkü gidişatım hiç iyi değil artık düzenli nefes alamıyorum gözlerim kararıyo başımda sürekli korkma bebeğinde sende iyisiniz diyen tanımadıgım insanlar gözyaşımı silen ayrı elimden sıkıca tutan ayrı korkmayayaım diye elinden gelni yapan insanalr var... anestezici dalga geçiyo bunun kızı alınmaz nazlı kızı dahada nazlıdır diye bende dişlerim birbirine vuruken diyorum benim kızım çok nazlı 6 sene sonra geldi... oo diyo hiç almam o zman kızını gülüşüyolar ben hala korkuyorum epiduralim bitiyo sıra sondaya geliyo utancımdan ölücem erkekelr olmasa sanki daha raaht olucaktım bilmiyorum korkuma utancımda ekleniyo yüzlerine bakamıyorum cocukların oda iyimisin gözüme bak başınmı dönüyo ne hissediyosun diye soruyo gözyaşımı silerken... neyse sondada takılıyo...

ve doktorum kapıdan giriyo bana maske takıyolar çünkü titreme ve nefes alışım iyice bozuluyo... doktorum sempatik bi şekilde kızıyo noluyo özge hiç bişey yok daha niye kokuyosun anestezici doktoruma sus işareti yaptı ve sonra omuzlarımdan göğsüme masaj yapmaya başladı ...güvenli bi el hisettim kalbimin atışı nefesim biraz olsun rahatladı... sonrası tarif edilemez bi duygu... göğsümden aşama bişeyler sürdüler tek diyebildigim hissediyorum herşeyi hissediyorum daha başlamadık diyolar ama biliyorum başladılar karnımı çekiştiriyolar bastırıyolar bu sırada altımdan sıcak scak bişeyler akıyo ben hiçbişey yapaıyorum vucudum sanki parçalanıyo ama ben acı hissetmiyorum...

sonra bi ağlama sesiiiiiiiiiiikızımmmmmm yavrummmmmmm iyimi kızım iyimi diyorum sürekli cok iyi diyolar doktor şuan kontrol ediyo göbek bağını kesmişler bile kızım aglıyo benim kızım mı diyorum... anestezici yok playbek diyo gülüşüyolar ... kızımı yanagıma dayadılar öptüm yavrumm annemmmmmmm dedimanestezici hemende anne oldun aferim dedipamuk kızım benim nefesim düzeldi kalbim normale döndü kızımı götürdüler beni dikiyolar hala dizşlerim titriyo artık üşüme hissediyorum sadece ... çekiştiriyolar ama acı yok tuhaf bişey insan anlayamıyo onu kabule tmeyi idrak edene kadar zaten işlem bitiyo....

08.02.2014 saat 15:05 ZEYNEBİM DÜNYAYA GELDİ 2940GR 49CM ....

saat 15:45felan odaya çıkarılıyorum ameliyat kapısında beni beleyenelre iyiyim korkmayın diyorum hasta bakıcı kendin korkudan öldün bide aileni sakinleştiriyosun diyo

odaya giriyorum kızım beni bekliyo orda yatagıma yatırıldım yarım saat sonra kızımı kucagıma verdiler önlüğü yırttık emzirdim kuzumu nasılda öğrenmişte gelmiş nasılda acıkmış kuzummm o an annne oldum ben aramızda tarfi imkansız bi bağ oluştu...

her anına her saniyesine şükrederek bitmicek bi can bize emanet artık...

çok şükür rabbime binlerce şükürler olsun...hepimizin evladı sağlıklı huzurlu olsun hayırlı evlat olsun inşallah...

Allah analı babalı büyütsün çok içten anlatmışsın gözyaşlarımı tutamadım

sezremm · 19 Şubat 2014

37+2 epidural sezeryanla 5şubatta çarşamba oğlumu kucağıma aldım Allahın izniyle
bir gece öncesi çantamızı son kez kontrol ettik eşimle
gece yarısı sarılıp birbirimize vedalaştık resmen
korkuyordum ben bana birşey olacak diye ilk bebeğini kaybetmiş biri olarak ölüm korkusu çok sarsmıştı
eşime dedim ki eğer ben ve bebeğime doğumda birşey olursa bir müddet sonra hayatına devam etmek için yeniden evlen senden bunu istiyorum ama ben gidersem de bebeğimle sen kalırsan artık çok zor bir görevin var sen düşün ne yapacağını
sabah tan hastane ye gittik boş oda yoktu yatışımızı yaptılar rastgele bir odada beklettiler
halbuki doğum sonrası kalacağım odam beli olsaydı çantamı yerleştirecektim odamı düzenleyecektim ama bekledik öyle hastane odasından dışarıyı izleyip gülüyorduk sanki sezeryana değilde gezmeye gelmiş gibiydik
sonra geldiler kıyafetimi verdiler giyinmeme için giyinip yatağa yatırıp götürecekelri zaman duygulandım birtek sımsıkı sarıldım eşime
birazdan dünyanın en yakışıklısıyla dönüp geleceğim diyip el sallayarak bindik asansöre
ameliyata gittiğimde epey beklettiler ben biran önce başlasınlar istiyordum gram hyecan yoktu ama artık rüya mı gerçek bebeğime kavuşmak istiyordum
ameliyathanede hazırlamaya başladılar diyorlarki ne kadar sakinsin
anestesici tek tek anlatıyor korkma irkilme filan diyor bende tık yok
doktorum dedi maşşalah hastam 9ay boyuncada çok sakindi biran önce bebeğine kavuşmak istiyor
ve inanın sezeryanın o aşamaları hiçte acı korku tedirginlik gerektirmiyor
sanki zaman geçmiyordu
sonra doktorum dedi annesi bebeğimiz geldi demesiyle oğlum bıcır bıcır ağlamaya başladı ve o an öyle bir oh çok şükür demişim ki
hepsi güldü bana sesini duyduk diye
nasıl çok şükür demem ilk bebeğimi suni sancıyla doğurmuştum ama karnımda öldügü için bebeğimi kucağıma alamamak sesini duyamamak kadar can yakan bir durum yoktu
ebe hemen getirdi yanağıma dokundurdu burnndan öptüm öyle güzel ve masumdu ki doyamadım öpmeye ebe birdaha öptürdü
sonra bebeğimi götürdüler benim içinse artık ne olursa olsundu
yogunluktan mı zaman geçsin diye kendimi koşullandırmaktan mı ne uykum geldi hep
ameliyat bitti 10dk ayılma odasında bekleyeceksin dediler ama hemşirenin gevezeliğinden beni orada unutup 45 dk bekledim
normalde beklemek sorun değildi beklerdim
ama bebeğim beni bekliyordu eşim beni bekliyordu bu kadar geç sürünce birşey oldu diye korkabilir diye düşündüm
sonra odaya çıkartıldım minik oğlumu getirdiler yanıma yatırdılar ve işte o an hayat benim için durdu ve hayatımdaki herşeyi erteledim
uyurken bile oğlumu özlüyorum sürekli kokluyorum ayaklarını seviyorum bugüne kadar yaşamak değilmiş bizimkisi bebeğimiz dünyaya gelince yaşadığımızın bir anlamı oldugunu anladım

gozitaa · 20 Şubat 2014

Bugun bende yavruma kavustum cok sukur.Epidural sezeryan oldum.Dogum icin gun sayanlar icin allah kolayliklar versin insallah.

nilfa15 · 21 Şubat 2014

sezremm .!.:
37+2 epidural sezeryanla 5şubatta çarşamba oğlumu kucağıma aldım Allahın izniyle
bir gece öncesi çantamızı son kez kontrol ettik eşimle
gece yarısı sarılıp birbirimize vedalaştık resmen
korkuyordum ben bana birşey olacak diye ilk bebeğini kaybetmiş biri olarak ölüm korkusu çok sarsmıştı
eşime dedim ki eğer ben ve bebeğime doğumda birşey olursa bir müddet sonra hayatına devam etmek için yeniden evlen senden bunu istiyorum ama ben gidersem de bebeğimle sen kalırsan artık çok zor bir görevin var sen düşün ne yapacağını
sabah tan hastane ye gittik boş oda yoktu yatışımızı yaptılar rastgele bir odada beklettiler
halbuki doğum sonrası kalacağım odam beli olsaydı çantamı yerleştirecektim odamı düzenleyecektim ama bekledik öyle hastane odasından dışarıyı izleyip gülüyorduk sanki sezeryana değilde gezmeye gelmiş gibiydik
sonra geldiler kıyafetimi verdiler giyinmeme için giyinip yatağa yatırıp götürecekelri zaman duygulandım birtek sımsıkı sarıldım eşime
birazdan dünyanın en yakışıklısıyla dönüp geleceğim diyip el sallayarak bindik asansöre
ameliyata gittiğimde epey beklettiler ben biran önce başlasınlar istiyordum gram hyecan yoktu ama artık rüya mı gerçek bebeğime kavuşmak istiyordum
ameliyathanede hazırlamaya başladılar diyorlarki ne kadar sakinsin
anestesici tek tek anlatıyor korkma irkilme filan diyor bende tık yok
doktorum dedi maşşalah hastam 9ay boyuncada çok sakindi biran önce bebeğine kavuşmak istiyor
ve inanın sezeryanın o aşamaları hiçte acı korku tedirginlik gerektirmiyor
sanki zaman geçmiyordu
sonra doktorum dedi annesi bebeğimiz geldi demesiyle oğlum bıcır bıcır ağlamaya başladı ve o an öyle bir oh çok şükür demişim ki
hepsi güldü bana sesini duyduk diye
nasıl çok şükür demem ilk bebeğimi suni sancıyla doğurmuştum ama karnımda öldügü için bebeğimi kucağıma alamamak sesini duyamamak kadar can yakan bir durum yoktu
ebe hemen getirdi yanağıma dokundurdu burnndan öptüm öyle güzel ve masumdu ki doyamadım öpmeye ebe birdaha öptürdü
sonra bebeğimi götürdüler benim içinse artık ne olursa olsundu
yogunluktan mı zaman geçsin diye kendimi koşullandırmaktan mı ne uykum geldi hep
ameliyat bitti 10dk ayılma odasında bekleyeceksin dediler ama hemşirenin gevezeliğinden beni orada unutup 45 dk bekledim
normalde beklemek sorun değildi beklerdim
ama bebeğim beni bekliyordu eşim beni bekliyordu bu kadar geç sürünce birşey oldu diye korkabilir diye düşündüm
sonra odaya çıkartıldım minik oğlumu getirdiler yanıma yatırdılar ve işte o an hayat benim için durdu ve hayatımdaki herşeyi erteledim
uyurken bile oğlumu özlüyorum sürekli kokluyorum ayaklarını seviyorum bugüne kadar yaşamak değilmiş bizimkisi bebeğimiz dünyaya gelince yaşadığımızın bir anlamı oldugunu anladım

Darısı başımızaaaa Rabbim sağlık versin ikinizede inş

esenglvedat · 21 Şubat 2014

merhaba kızlar ancak yazabiliyorum :))
bebeğin adı : Osman Emir
doğum şekli: genel anestezi sezeryan
doğum tarihi : 13.02.2014
doğum saati : 10:16

9 günlük olduk :)

hamile olduğumu öğrenmiştim eşimle çok mutlu olmuştuk. daha önceden iki kaybımız vardı çok tedirgin ve endişeliydik. rahat bi hamileleik geçiriyordum herşeyimiz normaldi taki toxoplazma çıkana kadar .. bir sürü testler vs derken amniyosentez olduk sonuç güzel çıkmıştı. detaylıdanda tam not almıştık . herşey yolunda idi ben yemek seçen biriyim herkes bebeğimi besleyemeyeceğimi düşünürken oğluşum annesini üzmüyor gayet güzel büyüyordu içimde . bir bedende iki kalp olduk birbirimize iyice alıştık sarıldık oğlumla :)) hareketlerini tam olarak hissetmeye başladığımda dünyalar benim olmuştu artık eşimde anlayabiliyordu oğlumuzun hareketlerini :) ben normal doğumdan çok korkuyorum bunun için doktorumuza her gittiğimizde sezeryen istediğimi dile getiriyordum doktor sadece bakarız deyip geçiştiriyordu . doktorum çok iyi birisiydi sanki ablammış gibi çook iyi ilgilendi benimle :) doğuma az kalmıştı 33 haftalık hamileydim doktorum hastaneden ayrıldı geceleri uyuyamaz oldum ne yapıcam diye hastaneye yeni gelen doktorla tanışmaya gittik eşimle gayet iyi biriyi birazda yaşı vardı bana kızım diyordu :) anlaşmıştık sevmiştik yeni doktorumuzu :) gene sezeryan istiyordum ama doktor önce sıcak bakmadı ama benim gerçekten korktuğumu anladığında tamam demişti . son 1 hafta kalmıştı doğuma 14 şubata gün almıştık . 8 şubatta kontrole gittik beni,m sancılarım çıkmıştı nstde doktorum iğneyi bırakmamı ve artık her an hazır olmamı söylemişti belkide beklemez bu demişti. pazartesi tekrar gittik nstye girdik sancılar gene vardı ama hafif hafif . salı günü hastalanmıştım boğazım ağrıyordu öksürüyordum hemen doktoruma gittik dahiliyeden bana bakıttı ve ilaca başladık perşembe tekrar nstye gelmemi söyledi . perşembe sabahı 9 da eşimle çıktık evden ogün evde temizlik yapılıcak yarın doğum olucak hastanede işimiz erken bitsin istiyorum . nstye bağlandım bebek hareketleri azdı bende 2 gündür daha az hissediyordum hareketlerini . doktorum ultrasonla baktı bebek kafasını yaslamış harekleride azalmış dedi hemen yatış veriyorum biz bunu alalım şimdi dedi. ben eve gidebilirmiyim dedim güldü hayır dedi.. şok olduk eşimle hem sevindim hem üzülüyorum korkuyorum bişey olucak diye . yatış yapıldı beni ameliyata hazırladılar eşim beni ameliyata hazırladı ve yolladı . ameliyathaneye girmiştik 1 nolu ameliyathaneye alın dediler bu ameliyathaneye ikinci girişim geçen sene 19 şubatta kürtaj olmuştum genel anesteziyle çok duygulandım .doktorum geldi onlar belden uyuşturmak istedi ama korktuğumu söyledim genel anestezi istedim tamam dediler. ellerim bağlandı önüme perde çekildi .anestezi uzmanı geldi o ara doktorum karnımı temizliyordu çok korktum uyumadan keserse felan diye ama hazırmısın dediler evet dedim ve ilaç verildi uyudum :)) uyanmak çok zordu canım baya acıyordu bişey yapın diye yalvardım ilk başta sonra azalmaya başladı. aklıma oğlum geldi neden canımım acıdığını o an anladım . oğlum nasıl dedim çok iyi dediler bişeyi varmı dedim yok gayet iyi korkma dediler tekrar oğlum nasıl diye sormuşum hatırlamıyorum hemşire bu 7. soruşun bidaha cevap vermiycem uyanda öyle konuşalım dedi :) sonra odaya getirildim yatağa konulurken canım çok acıdı bağırdım . oğlumu gösterdi annem mincik dedim ağlama başladım . sonra bebek neden ağlamıyor diye ağlamaya başladım . eşim ben odaya gelince çok üzülmüş odadan çıkmış iyice kendime geldim mis kokulumu kucağıma verdiler tarifi imkansız allahım herkese yaşatsın bu duyguyu.. sonrasında pek sorun yaşamadım kaldırdılar yürttüler vs derken eve geldik daha rahattık :) baktıkça bakasım geliyor çok güzel bi duygu . allahım ona uzun ömürler versin hayırlı bi evlat olsun . hayırlısıyla sağlıklıca büyüteyim onu yeter. :)

mineati · 22 Şubat 2014

mrb arkadaşlar.ben 33+0 günlük 29 aralık 2013 te doğum yaptım.
oğlumun adı mete oldu.
normalde 16 şubatta doğması gerekiyordu.çok şükür şu an gayet sağlıklı ve yanımda:)

sudenazy · 23 Şubat 2014

8 yıllık birliktelik sonrası evlendik eşimle ve hiç beklemediğim bir şekilde 3,5 yıl vajinumusla uğraştımm.. Ağlamakla geçen 3,5 yılll.. Sonunda 31 Ocak 2013 te yine kadınlar kulübü sayesinde ve Mevlamın izniyle yendik sorunu hemen bebek için uğraşmaya başladık çünkü artık çevremdeki herkes çocukları olmuyor bakışları altında kalmaktan,yapamadığım cinsel yaşam konuları çok yormuştu ... Güzel Mevlam 4 ay sonra nasip etti o güzel haberi almayı Haziran'da öğrendim hamileyimm.. Güzel bir dokuz ay geçirdik.. Ilk 3 ay sol yumurtalıkta kist oluşumları yordu ama geçti... Vajinumus yaşadığımı doktoruma bir türlü söyleyemedim o yüzden normal doğum korkum vardı hep aklımda.. Son haftaya kadarda hiç alttan muayene olmamıştım içim içimi yiyordu doğumda kasılırsam bebeğime zarar verir miyin????? Bir sürü soru vardı aklımda .. Neyse 39 hafta doktor alttan bakayım dedi kalbim küt küt ama korktuğum gibi olmadı ve çok rahat atlattım muayeneyini kasmadım kendimi.. Hoş hiç açılmam yoktuu.. Bebeğimde aşağıya inmedi.. 40 hafta oldu hala inmedi.. Maşallah kilosu da iyiydi 4 kg olunca riske atmak istemedim... 40 hafta oldu sancı yok nişan yok açılma yok bebek kanala girmemiş Dr bana bıraktı suni sancı istersen başlayalım diye ama cesaret edemedim sezeryan ile alalım dedim.. Salı günü 18 Şubat saat 12.00 da genel anastezi sezeryan ile doğuma girdim ... 1 saat sonra uyanmak çok fena bir duyguymuş ne olduğumu anlayamadım.. Acıma , titreme .. Sonunda bebeğimi sordum çok iyi bir kızın var dediklerinde herşey bitti... Yukarı odaya çıktık ağrın kesici yapıldı bebişime baktım öyle masum ağlıyordu ki ... Ebeler hemen emzirmeye çalıştılar ama nerede süt felan yok mecbur mama verdik yavruma.. Şimdi sarılık geçiriyor en zorunda buymuş.. Birde millet normal doğum değil ya... Süt te geç geldi normal doğum değil yaaaa... Sözleri benî gıcık ediyor... Meleğim şimdi yanımda ve sütümde geldi huzurla uyuyor... Mevlam herkese nasip etsin ...

pretty_rose · 24 Şubat 2014

hy_patia .!.:
merhaba şubat anneleri ve bebişleri. ben de kızımı kucağıma aldım çok şükür. 7 şubat cuma sabah hazırlıklarımızı tamamlayıp evden çıktık. yine sezeryan olacaktım ama bu sefer içimde bir korku vardı. sanırım ilkinde her şey apar topar olduğu için bir şey anlamamışım. hastaneye yatışı yaptık, benim hazırlıklarım tamamlandı. ne olduğunu anlamadan sedye geldi. ameliyathane, doktorumla sohbetim diğer doktor ve hemşirelerin hazırlıkları derken bayıldım. (heyecan dolayısıyla tansiyon problemim olduğu için doktorumun da tavsiyesiyle genel anestezi oldum) sonra cart curt diye bazı sesler çok derinden gelen konuşmalar, neredeyim ne oluyor filan derken aklıma birden nerede olduğum ve ne amaçla orada olduğum geldi. tüm gayretimi toplayıp kafamı sağ tarafıma çevirmeye çalışıyordum. amacım mı ne elimdeki bilekliği görmek mavi mi, yoksa pembe mi? çok komik bir nedeni vardı bunun: hamileliğim boyunca doktorum ve eşim hariç kimseye kız olduğuna inandıramadım. sadece ufak bir göbeğim vardı. artık hayırlısı olsun ne yapalım erkekse de ilk 3 ay pembe giyer diyordum, sözde takmıyordum ama sanırım bilinçaltıma işlemiş ki uyanmaya çalışırken ilk bakmak istediğim bu olmuş. neyse pembeyi görünce savaşı bitirmiş asker gibi rahatla kafamı geriye attım. sonra yine bir koşuşturma, beni odaya aldılar. kardeşim ve eşim hemen yanımda bitti ve kızımı anlatmaya başladılar o anda hemşire yavrumu kollarıma getirdi. ufacık bir şey kedi gibi:) ama oğlumu da çok özlemiştim. neyse ki o da geç kalmadan geldi. bundan büyük mutluluk olur mu?

çok şaşırdımmm doktorun hep erkek dedi kızın mı oldu :53:

çok güzel yaa..

jelibon25 · 25 Şubat 2014

merhaba senin kide biraz erken gelmiş. her işte vardır bir hayır. allah analı babalı büyütsün bebeğinide. inşallah sağlıklı bi bebek olur.

aslifatih .!.:
Herkese öncelikle merhaba

Normalde doğum tarihim 12\02\2014 olcaktı erken doğum nedeniyle 02\12\2013 te gece 23:40da oğlum emirirm dünyaya geldi. 29+5 günlük 1450 gr 39 cm doğdu canım oğlum.
Doğumumda şöyle oldu akşam üzeri saat 6 gibi mutfakta yemek yapıyodum birden altımdan bişeyler aktığını hissettim hemen odama gidip o panikle kontrol ettim kanamam gelmiş iç çamaşırımı ve taytımı batırmış korkuyla ve ağlaya ağlaya eşimi aradım oda panik yapma doktorunu ara ben üstünü değiştir ben geliyorum dedi ben doktorla konuşup giyininceye kadar eşim sağolsun hemen bi taksi tutup gelmiş hastaneye varır varmaz doktorum hemen aldı beni alttan muayene etti 3 cm açılma var bebek geliyo dedi sonra karnımı falan elledi karnın hiç sert değil bunun normal olmadığını söyleyip nstye bağladı beni sancımda çıkmadı bizle öyle bi konuştuki kesin dedi bu bebek gelmicek seni bi kaç gün yatırırız sonrada hamileliğini yatarak tamamlarsın dedi ama yinede en kötü ihtimal için ben seni burda yatırmak istemiyorum burdaki küvezler bebeğin doğarsa uygun değil o yüzden denizliye sevk etcem dedi bizde doğum olmıcak rahatlığıyla ben ambulansla eşim arabayla arkadan geldi hastaneye vardığımızda da hemen beni odaya aldılar ve bi anda etrafımda bi kalabalık oldu beni ameliyata hazırlamaya başladılar bende panikle doğumamı alcaksınız beni diye sordum evet 3cm açılman var hemen doğum yapman lazım dedi raporuna göre almamız gerekiyo dedi beni ne bi muayene nede bi kontrol ettiler bide özel hastane o kadar korktumki o anı anlatamam allahtan telefonumu yanıma almıştım onlar beni hazırlarken ben eşimi aradım nerdesin beni doğuma alıyolar yetiş diye onu gördüm ve ameliyathanede tanıştım doktorla hala beni kontrol etmedi ve uyuttu uyandığımda sezeryan olmuştum ve bebeğim küveze alınmıştı karnım bomboş kalmıştı bunda ihmal varmı yokmu hiç bilmiyorum ama bana hala çok tuhaf geliyo ertesi günüde muğladaki kendi doktorum aradı aslı nasıl oldun senin yanında gönderdiğim hemşire söyledi seni hemen doğuma almışlar muayene falan etmedilermi dedi bende hayır dedim sizin raporlara göre doğuma aldılar beni dedim ben raporda doğum olcak diye yazmadımki dedi çok sinir oldu ama beni üzmemek içinde hayırlısı buymuş bebeğin durumu iyi hiç korkma her şey yoluna girer falan dedi ama arayıp böyle konuşmasıda garip bilmiyorum sonuçta oğlum erkenden dünyaya geldi bunun bi sorumlusu varsa allahından bulsun diyorum her şeye rağmen allahıma çok şükür bebeğimin durumu her gün daha iyiye gidyo birde kucağıma alsam dünyalar benim olcak...

jelibon25 · 25 Şubat 2014

gözün aydın. allah analı babalı büyütsün arkadaşım bebeğini.

aDaLLy .!.:
Selam kızlar.Ah analık ah diyerek başlıyorum yazmaya.Halsizlik ve emzirme anında uyuklama diz boyu neyse gelelim doğum hikayeme.31 ocak Cuma sabahı malum olduğu üzere hastanenin yolunu tuttuk.Damar yolu açıldı pembe önlük giyildi tabi arkası tam eripte kapanamadığından don dışarda anama kaynanama kocama makara çıktı ama o hadi gidiyoruz anı geldiğinde gördüler makarayı bu sefer ben gülüyorum onlar tedirgin ameliyathaneye indik soydular soğuttular uyuttular derken hoppaa Poyrazım 3665 gram 51 cm olarak çıkmışta şaşkoloza dönmüşler göbek atarak girdiğim yerden oy anam ne tatlı uyku diyerek çıktım içim geçiyordu bu narkoz bi harika dostum sonrası malum olduğu üzere ilk adım atma koridorlar şahit azmime, sonra ilk emişme ki sütüm colk colk çektiği için şükür ki geldi.Ben her ne kadar tam olarak hareket kabiliyetimi kazanamamış olsamda en ufak bi mıyk sesine ayaktayım sol göğsüme karşı bir garezi sağ göğsüme karşı da bi sempatisi var kuzumun.Totalde 11 kilo gitti.Az sarılık çıktı onu da düşürdük çok şükür.bebeğine kavuşan herkesin gözü aydın Allahım sağlıklı uzun ömürler versin tek tek öpüyoruz hepinizi.

jelibon25 · 25 Şubat 2014

allah analı babalı büyütsün zeynebi.

haksever .!.:
selam anneler birlikte çıktığımız yolda kimimiz erkenden bebekelrimizi aldık kucagımıza kimimiz halen bekliyoruz ... rabbim bu yoldakileri oyalamasın sag salim yavrularına kavuştursun inşallah...

son dakka doktorumuzu değiştirdik malum doktorumdan ve hastaneden yana içim rahat değildi son kontrollerde hemde maddi anlamda zorlucaktı bizi son anda doktor değiştirdik ki bekledigimden cok iyi geçti ve sezeryan günümüzü almıştık artık saati bile belliydi 08.02.2014 cumartesi....

son geceler uykusuz hazırlıklarla geçti son gece ütüler yapıldı temizlikler misafirlere ikramalr bebek şekerlerim bile son günlerde bitti... son gece kendimi hazırladım saçlarımı düzleştirdim artık korkunun yanında heycan endişe daha önce tarifi olmayan bi duygu vardı içimde... uyuyamadım gece son gece teheccüd namazımı kıldım kuran okudum sabah namazımı kıldım dualar ettim sonra artık gözlerim dayanmadıda uykuya daldım tam daldımda sabahın seheride zil çaldı sucu gelmişbidahada uyumadam ... saat öğlen saatlerine geldi çantalar anaucagı arabaya taşındı kızım akrnımda canım burnumda....

öğlen namazımızı kılıp hastaneye gittik... doguma geldik demek ne kadarda tuhaf insan sancısı olur felan gider böle ayaklarıyla güle oynaya dogumama mı gelinir

yatış ilemlerimiz yapıldı bizi odamıza götürdüler herkez eşyaalrını dolaba yerleştiriyo bebeğin eşyaları benimkiler çıkıyo ben öyle kal geldi etrafıma bakınıyorum içimde sonsuz dualar korkular....

sonra hata bakıcı geldi soydu beni ameliyat önlüğü giydirdi... elim karnımda canım burnumda ...

sonra damar yolu açıldı nst takıldı kalbim artık agzımda atıyo korkuyorum deli gb korkuyorum artık....

nst çıakrıldı sedye geldi doguma gidiyoruz:18:

herkezin gözü bende herkezin gözü yaşlı asansörde ameliyat katına geldik ameliyathaneye girerken artık tutamıyorum ve gözlerimden sicim gb akıyo yaşlar....hasta bakıcı nasıl girersen öyle çıakrsın diyip güldürmeye çalışıyo beni

ve ameliyathanedeyim masaya aldıalr 2si genç 1i yaşlı 3 erkek 2 bayan var hiçbirisini daha önce görmedim endişelerim artıyo titreme geldi ve ağlamak artık hıçkıra hıçkıra ağlıyorum tanıdık bi yüz bi nefes arıyorum korkuyorum ama kimsem yok... allahım yardım et diyebiliyrum sadece agzımdan başka kelime çıkmıyo anestezici yaşlı olan erkek işinin ehli belliki beni yatıştırmaya çalışıyo anestesi iğnemi oluyorum acı sızı yok ama korkudan ölücekmişim gb kolumun birine tansiyon aleti bağlanıyo digerinde serum sakinleştici iğne yapıyolar çünkü gidişatım hiç iyi değil artık düzenli nefes alamıyorum gözlerim kararıyo başımda sürekli korkma bebeğinde sende iyisiniz diyen tanımadıgım insanlar gözyaşımı silen ayrı elimden sıkıca tutan ayrı korkmayayaım diye elinden gelni yapan insanalr var... anestezici dalga geçiyo bunun kızı alınmaz nazlı kızı dahada nazlıdır diye bende dişlerim birbirine vuruken diyorum benim kızım çok nazlı 6 sene sonra geldi... oo diyo hiç almam o zman kızını gülüşüyolar ben hala korkuyorum epiduralim bitiyo sıra sondaya geliyo utancımdan ölücem erkekelr olmasa sanki daha raaht olucaktım bilmiyorum korkuma utancımda ekleniyo yüzlerine bakamıyorum cocukların oda iyimisin gözüme bak başınmı dönüyo ne hissediyosun diye soruyo gözyaşımı silerken... neyse sondada takılıyo...

ve doktorum kapıdan giriyo bana maske takıyolar çünkü titreme ve nefes alışım iyice bozuluyo... doktorum sempatik bi şekilde kızıyo noluyo özge hiç bişey yok daha niye kokuyosun anestezici doktoruma sus işareti yaptı ve sonra omuzlarımdan göğsüme masaj yapmaya başladı ...güvenli bi el hisettim kalbimin atışı nefesim biraz olsun rahatladı... sonrası tarif edilemez bi duygu... göğsümden aşama bişeyler sürdüler tek diyebildigim hissediyorum herşeyi hissediyorum daha başlamadık diyolar ama biliyorum başladılar karnımı çekiştiriyolar bastırıyolar bu sırada altımdan sıcak scak bişeyler akıyo ben hiçbişey yapaıyorum vucudum sanki parçalanıyo ama ben acı hissetmiyorum...

sonra bi ağlama sesiiiiiiiiiiikızımmmmmm yavrummmmmmm iyimi kızım iyimi diyorum sürekli cok iyi diyolar doktor şuan kontrol ediyo göbek bağını kesmişler bile kızım aglıyo benim kızım mı diyorum... anestezici yok playbek diyo gülüşüyolar ... kızımı yanagıma dayadılar öptüm yavrumm annemmmmmmm dedimanestezici hemende anne oldun aferim dedipamuk kızım benim nefesim düzeldi kalbim normale döndü kızımı götürdüler beni dikiyolar hala dizşlerim titriyo artık üşüme hissediyorum sadece ... çekiştiriyolar ama acı yok tuhaf bişey insan anlayamıyo onu kabule tmeyi idrak edene kadar zaten işlem bitiyo....

08.02.2014 saat 15:05 ZEYNEBİM DÜNYAYA GELDİ 2940GR 49CM ....

saat 15:45felan odaya çıkarılıyorum ameliyat kapısında beni beleyenelre iyiyim korkmayın diyorum hasta bakıcı kendin korkudan öldün bide aileni sakinleştiriyosun diyo

odaya giriyorum kızım beni bekliyo orda yatagıma yatırıldım yarım saat sonra kızımı kucagıma verdiler önlüğü yırttık emzirdim kuzumu nasılda öğrenmişte gelmiş nasılda acıkmış kuzummm o an annne oldum ben aramızda tarfi imkansız bi bağ oluştu...

her anına her saniyesine şükrederek bitmicek bi can bize emanet artık...

çok şükür rabbime binlerce şükürler olsun...hepimizin evladı sağlıklı huzurlu olsun hayırlı evlat olsun inşallah...

jelibon25 · 25 Şubat 2014

canım allah analı babalı büyütsün.

hy_patia .!.:
merhaba şubat anneleri ve bebişleri. ben de kızımı kucağıma aldım çok şükür. 7 şubat cuma sabah hazırlıklarımızı tamamlayıp evden çıktık. yine sezeryan olacaktım ama bu sefer içimde bir korku vardı. sanırım ilkinde her şey apar topar olduğu için bir şey anlamamışım. hastaneye yatışı yaptık, benim hazırlıklarım tamamlandı. ne olduğunu anlamadan sedye geldi. ameliyathane, doktorumla sohbetim diğer doktor ve hemşirelerin hazırlıkları derken bayıldım. (heyecan dolayısıyla tansiyon problemim olduğu için doktorumun da tavsiyesiyle genel anestezi oldum) sonra cart curt diye bazı sesler çok derinden gelen konuşmalar, neredeyim ne oluyor filan derken aklıma birden nerede olduğum ve ne amaçla orada olduğum geldi. tüm gayretimi toplayıp kafamı sağ tarafıma çevirmeye çalışıyordum. amacım mı ne elimdeki bilekliği görmek mavi mi, yoksa pembe mi? çok komik bir nedeni vardı bunun: hamileliğim boyunca doktorum ve eşim hariç kimseye kız olduğuna inandıramadım. sadece ufak bir göbeğim vardı. artık hayırlısı olsun ne yapalım erkekse de ilk 3 ay pembe giyer diyordum, sözde takmıyordum ama sanırım bilinçaltıma işlemiş ki uyanmaya çalışırken ilk bakmak istediğim bu olmuş. neyse pembeyi görünce savaşı bitirmiş asker gibi rahatla kafamı geriye attım. sonra yine bir koşuşturma, beni odaya aldılar. kardeşim ve eşim hemen yanımda bitti ve kızımı anlatmaya başladılar o anda hemşire yavrumu kollarıma getirdi. ufacık bir şey kedi gibi:) ama oğlumu da çok özlemiştim. neyse ki o da geç kalmadan geldi. bundan büyük mutluluk olur mu?

jelibon25 · 25 Şubat 2014

canım allah analı babalı büyütsün miniğini. 2 doğumunda güzel olmuş.

caglardamla .!.:
Ay ne guzel masallah sizlere ve bebislere.ne guzel de anlatmissiniz darisi basimiza ins hayirlisiyla...

jelibon25 · 25 Şubat 2014

canım allah analı babalı büyütsün miniği. 2 doğumunda kolay olmuş. suni sancıdan çabuk kurtulmuşsun.

bbilim .!.:
Bugün 17 günlük olduk doğum hikayemi ancak yazabildim, fakat iki doğum hikayemi birden yazayım dedim 5,5 yıl önce oğlumu doğurduğum zamanı,
haftası: 39+3 cinsiyet : Erkek doğum günü : 13 ekim 2008 doğum kilosu :3600gr
doğum şekli : Normal doğum ismi : Ilim
gebeliğm süresince normal doğumdan hiç korkmadım herkes yapabiliyorsa bende yaparım dedim hep, sezeryana karşı değildim fakat zorda kalmassam sezeryan olmam dedim,
37. Haftamda henüz izne yeni ayrılmıştım ki, bir gece sancılandım 7-8 bazen 10 dkda bir giren adet sancısı gibi sancılarım oluyordu, sabaha kadar bekledim biraz uyur biraz uyanık, sabah zaten kontrolüm vardı doktora gittiğimde ilk kez çatala çıktım biraz canım acıdı, 2 cm açıklığım vardı drum doğumun başlamış olabileceğini nst ye girmem gerektiğini söyledi girdim ancak sancılar düzenli değildi, eve git sancıların sıklaşınca gel dedi bana, doğum başladı diye herkese haber verildi oysa sancılar yalancıymış ertesi gün sancı falan kalmamıştı, tam 2,5 hafta geçirdim 2 cm açıklıkla bu arada normal yaşantıma devam ettim, 39+1 de yine sancılandım aynı tür sancı gece acile gittik ve düzensiz sancılar açıklık 2,5 cm eve geldik bekliyoruz ancak sancı yine kesildi sabah olunca, sabah çok ağladım doğramıcam galiba dedim ya bebeğim kakasını yerse diye ağladım eşime sezeryan istedimi söyledim, oda annemi falan aramış bana çaktırmadan drumu aradım yarın sabah gel 7,30 da sezeryan istiyorsan dedi, sözleştik yarın 7,30 da oğlum kucağımda olacaktı, annem geldi sonra kv de geldi beni ikna ettiler tekrar sezeryandan vazgeçtik, drumu yine aradım ben sabah kontrole gelecem sezeryandan vazgeçtim dedim, annem bizde yattı o gece, annemin yatağını açtım saat 12 idi tam oturayım biraz annemle konuşalım diye kanepeye otururken birden suyum geldi, hemen eşimi uyandırdım, çantamız hazırdı zaten kv yide aldık ve hastaneye koştuk çok mutluydum çünkü dönüşü yoktu doğum başlamıştı artık, 15 dkya hastanedeydik açıklık kontrolünden 3 cm çıktı açıklığım suni sancı verecekmisiniz dedim ebeye oda kendi sancımı bekliceklerini söyledi, saat 1 gibi kendi sancım geldi, tabiki dayanılmayacak olduğu durumlarda vardı o ara sezeryan diye bağırdımı anımsıyorum, sabah 6 gibi açıklık 10 cm olmuştu drumu aradılar geldi doğumhaneye gittik, fakat oğlum aşağıda değildi kanala girmemişti ve zorlu bir ıkınma süreci başladı benim için tam 1 saatten fazla ıkınma faslı ile geçti sonunda göğüslerimin altından bastırarak oğlumu ittirdi ebe v drda aldı oğlumu şükür sonunda ağlama sesi, 7,30 da oğlum doğmuştu, dünyam değişti o dakkadan sonra ben anne olmuştum artık, korku heyecan, mutluluk tarif edemeyeceğim duygular içindeydim çok şükür dedim hep çok şükür...

Ve kızımın hikayesi;
doğum şekli: Normal doğum
haftası : 39+2 doğum kilosu :3370gr ismi : Ilke
doğum günü: 1 şubat 2014

oğlum 5 yaşındaydı artık kardeş zamanı gelmişti ocak ayında gebe olduğumu öğrendim, fakat şubatta kalbi durdu bebeğimin kürtaj oldum, 3 ay aradan sonra mayısta yine gebe olduğumu öğrendim mayısın son günlerinde.
Yine 37. Haftamda bu defa sabah vakti iş yerindeyken sancım oldu, saat 4 e kadar bekledim ve druma gittim fakat açıklık yoktu bu kez yalancı sancıydı yine,
izne ayrıldım hemen o gün, 10 gün sonra hamama gittim açıklığım olur ümidiyle 39 haftamda gittiğimde açıklığım 2 cm di, 38+6 da nişanım geldi o sabah hastaneye gittik, açıklık 3 cm di hafif sancılarım vardı ama ciddi değildi drum hemen yatış yabileceğimi suni sancı ile 2 saate doğrabileceğimi söyledi fakat istemedim kendi sancım akşam gelir diye düşünüyordum, ama gelmedi olan sancımda kesildi, 2 gün acaba suni sancıyı kabul etsemmi diye düşünmekle geçti, çünki suni sancı öyküleri hep korkutucuydu, yinede karar verdim 31 ocak akşamı drumu aradım yarın geelceğim dedim oda ebeleri talimat veririm sabah erkenden gel sen dedi; sabah 6 gibi uyandık, 7 de evden çıktık, oğlumu annemle birlikte evde bıraktım, doğum olunca gelecekti o çünkü beni sancı çekerken görmesini istemedim, 8 e çeyrek kala gibi suni sancıyı bağladılar çok fazla rahatsız edici değildi 1,5 saat kadar sancılar geldiğinde gül koklar gibi nefes alıp mum üfler gibi verdim, yanımda kv ve eşim vardı, 9,35 gibi ebe geldi açıklığa bakmak için bağrarak sancı çekmediğim için açıklığımın arttına inanmıyordum beni doğumhaneye götürdü, açıklığım 5 cm olmuştu yolu yarılamışsın dedi bana, suyumu patlattı, o andan sonra ağrım çok artmıştı, odama aldıklarında bağırmaya başlamıştım baya kötüydüm 4 veya 5 kez bağırdım yani 4 ve ya 5 kez şiddetli sancı çektim, sonrasında ebe yine geldi, ona epidural istedimi söyleidm fakat sen yarım saate doğrursun dedi bana, ben inanmadım tabi, elinde bir iğne vardı serumun içine yaptı onu yapınca ağrım iyice arttı, hemen doğumhaneye aldılar, açıklık 10 cm olmuştu, 3 kez ıkındm gelmedi kızım 4.ıkınmamda drun ellerindeydi artık, 9:45 de doğmuştu, gerçektende kolay bir doğum olmuştu suni sancı hiçte abartı birşey değildi,
artık 4 kişilik bir aileydik allah acılarını görtermesin, kimseye göstermesin

jelibon25 · 25 Şubat 2014

allah analı babalı büyütsün bebeğini biraz geç kaldım ama. birazda siz geç yazınca. ama bebekten pek fırsat kalmaz.

renksizgokkusagi .!.:
Oglum şu an 20 günlük teyzelerii evet biraz geç kaldım doğum hikayemi yazmya ama geç olsun güç olmasın dimi? :) .. Gelelim doğum hikayeme. Planlı bir hamilelikti benimkisi. İstiyorduk ve Allah nasip etti. Ne de güzel oldu. Neler yaşadım hamileliğim boyunca. Kanamalar, düşük tehlikesi, plesanta previa... Daha bir çok ve bir çok korku kaygı hepsi bir arada.. Çoğu kez sıktım etrafımdaki insanları sorularımla, çoğu kez de kendimi yedim içten içe. Fakat bir şekilde geçti. Bitti hamilelik. İnanamıyorum hala.. Oğlum 38+0 da sezeryanla dünyaya geldi. Erken geliştiği için alalım beklemeyelim dedi doktorum. Canım doktorum ona burdan el sallıyorum :) o kadar iyi bir iş çıkardı ki ameliyatın 2. Günü ayaktaydım. Neyse.. Gelelim o güne. O sabah saat 7'de bi haşlanmış yumurta iki dilim kaşar ve bi bardak da ıhlamur içtim. Kulaklikla eminem&rihanna The monster sarkisini dinledim :) Arkadaşlarım sağolsunlar çok güzel motive ettiler beni, dua ve dilekleriyle. Spinal anestezi olacaktım. Evet uyanık olacaktım ameliyat esnasında. Ben. Panik ben. Uyanık? :) o anda ne yapacağım, ya hissizleşmezsem falan diye bisürü soru kafamda örümcek ağı olmuştu. Araba kapıya geldi. Saat 11 gibi. Doğum çantası ve ihtiyaç malzemeleri bagaja yüklendi. Bindik. Hepimiz pür heyecan. Kv hasta. Kızım mız mız.. Hastaneye vardık yatış yapıldı bir girdik el kadar oda! Kanepe.bile yok bir tekli koltuktan başka! Çok doluymuş hastane başka oda yokmuş. Neyse dedik hayırlısıyla doğsun da. Hemşireler geldi beni giydirdi damar yolu açıldı serum takıldı falan. Tabi ben öğlen 2'de doğurucam sanıyorum. Zannedilenin aksime gayet sakinim. Annemler geldi. Bekliyoruz hepimiz derken saatler geçti. Diyoruz neden böyle? Benim ameliyat 2'deydi? Meğerse acil bir olay varmış. 8 yaşında bir çocuk ağır bir kaza geçirmiş onu yaşatmaya çalışıyorlarmış doktorum geldi dedi ameliyathane dolu. Ben boşalır boşalmaz seni ameliyata alıcam. Peki dedim. Saatler geçtikçe gerginlik arttı. Eşim başladı bu hastaneyi seçmeyecektik devlet hastanesi bile bundan iyidir bir de özel olacak! diye.. Kızım hiç durmadı. Ben saatlerdir aç susuz.. Gerildim, bunaldım, ateşler içinde kaldım. Sevincim neşem.sıfıra indi.. Derken saat 18:00'da pat diye sedye ile odaya daldılar hadi ameliyata diye. O anda simirlerim boşaldı. Hüngür hüngür ağlamaya başladım. Sedyeye uzandım. Sonda takıldı. Herkese herşeye kızgın küskündüm. Hiçbirine bakmadım sedyeyle taşınırken. Kızımdan başka. Bay bay anne dedi. Gözlerim iyice doldu. Sonra sakinlik duaları ettim. Derin derin nefes aldım. Hadi, topla kendini. Oğlun gelecek... Ameliyathaneye soktular beni. Başka bi sedyeye yatırdılar. Dedim sonda çıkmaz dimi? Dediler herşey çıkar o çıkmaz.. Serkan diye hafiftan yumuşak karakterli bir bey yanıma geldi. Neden ağlıyorsun? Dedi. Sinirlerim bozuldu dedim. Üzülme sana çok iyi bakıcaz dedi. Ordan bi bayan spinal dimi? dedi. Evet dedim. İlk doğumunda uyutulmuş muydun? dedi. Evet dedim. Merak etme bu daha iyi olacak dedi. Anestezist geldi. Bana ellerimi öne kavuşturmamı kafamı öne eğmemi söyledi. Belime soğuk birşey sürdü ve hop ilk iğne :) tabi ben öne sıçradım iğne girince :) dedim ben hareket ettim sakat kalmam dimi? yok öyle bişey mümkün değil dediler. Derken ikinci iğne.. Ve sağ bacağıma kalçamdan bi elektrik girdi. Acıyla inledim normal bunlar dedi anestezist. İlaç etki ediyormuş. Hop bi elektrik daha aynı bacağıma. Dedim bu hep aynı bacağıma oldu ya öteki uyuşmazsa? Yatırdılar beni. Önüme perde çekildi. Doktorum geldi. Bacaklarım birden ısındı " oh en azından sıcacık oldum" dedim doktorum dedi kaldır bakalım bacağını. Hafifçe kaldırdım. İyice kaldır dedi. Yok kalkmıyo. Öksür bol bol dediler. İyice ilacın karışması için. Tuttu mu tutmadımı derken karnımda bi dalgalanma. Aman allahım bir baskı. Sanki içimi karıştırıyorlar.. Sanki bi su torbasına bastırır gibi. Dedim tamam. Bunlar beni kaşla göz arasında kestiler ameliyathane ışıkları var ya hani kocaman. Ona yansıyordu görüntü. Bir baktım karnımi açmışlar içi ful kan :O dedim kendime yahu ne bakıyosun kusacan şimdi !! O anda bi rahatlama hissettim karnımda. Bi boşalma. Ve viyaklama :)) oğlum doğmuştu. Allahim.o nasil da güzel bir sesti.. Ağladım. Oğlumu verin dedim. Yıkansın gelecek annesi dediler. O nasıl bir ses.. Yıktı inletti ameliyathaneyi ) kuzumu getirdiler biraz sonra.. Yeşil beze sarılı.. Bembeyaz.. Tombul yanaklı.. Kıpkırmızı dudaklı.. Öptüm.. Sıcacık yumuşacık.. O an hiç bitmesin istedim. O nasıl kutsal bir andı.. Üşümesin diye götürdüler..bekle anneciğim gelicem dedim.. Ve yine o soğuk yerfe bir basıma.. Bu kez kalbime ve mideme feci bir ağrı saplandı.. Sol omzum taşla ezilmiş gibi ağrıyordu. Neyin var dediler. Anlattım. Bebek çıkarken organlarım ittirilmiş bu ağrı normalmiş. Gel.de dayan. Nefes alamadım resmen.. Terlemeya başladım soğuk soğuk.. Ecel bir nefes kadar yakındı sanki.. Dualar ettim.. Dualar ettim.. Allahım nolur bitsin artık. Sağ salim çıkayım.. Kabus gibiydi.. Doktoruma sordum.. Ne kadar var daha?..çok değil.. 8-10 dakika.. Sabret dedi.. Sabrettim. Bitti. Hadi hayırlı olsun dedi doktorum ve gitti. Temizlediler beni ve çıktık. Titriyorum. Üzerimi örttüler.. Nasıl şoktayım hala.. Yukarı çıkardılar. İlk annem geldi yanıma. Sevdi beni. Ağlayacaktım, tuttum.. İçeri girdik giyindirdiler. Babam geldi canım kızımm.. O kadar tatlı ki bebek.. Gördüm onu.. Maaşallah bak sende gör.. Bayılacaksın dedi.. Etirdiler kuzumu.. Eşim de geldi. Tavır yaptım ona ilk önce.. Sonra yumuşadım yüzündeki ışıltıyı görünce.. Kızım geldi.. Anne kardeşim çok tatlı òpebilir miyim lütfeeen dedi :) kucağımdaydı yavrum.. Biri yanımda biri kollarımdaydı. Acım vardı elbet ama umrumda olmadı. Bu tablo herşeye değerdi.. Herşeye..
Kerem Taha'm.. 24.01.2014 cuma günü saat 19:00'da doğdun oğlum.. İyi ki doğdun.. İyi ki bizi tamamladın.. Seni her zaman sonsuz bir sevgiyle seveceğiz..

jelibon25 · 25 Şubat 2014

canım allah analı babalı büyütsün. ilk bebeğin içinde geçmiş olsun. acısı hala geçmemiştir.

sezremm .!.:
37+2 epidural sezeryanla 5şubatta çarşamba oğlumu kucağıma aldım Allahın izniyle
bir gece öncesi çantamızı son kez kontrol ettik eşimle
gece yarısı sarılıp birbirimize vedalaştık resmen
korkuyordum ben bana birşey olacak diye ilk bebeğini kaybetmiş biri olarak ölüm korkusu çok sarsmıştı
eşime dedim ki eğer ben ve bebeğime doğumda birşey olursa bir müddet sonra hayatına devam etmek için yeniden evlen senden bunu istiyorum ama ben gidersem de bebeğimle sen kalırsan artık çok zor bir görevin var sen düşün ne yapacağını
sabah tan hastane ye gittik boş oda yoktu yatışımızı yaptılar rastgele bir odada beklettiler
halbuki doğum sonrası kalacağım odam beli olsaydı çantamı yerleştirecektim odamı düzenleyecektim ama bekledik öyle hastane odasından dışarıyı izleyip gülüyorduk sanki sezeryana değilde gezmeye gelmiş gibiydik
sonra geldiler kıyafetimi verdiler giyinmeme için giyinip yatağa yatırıp götürecekelri zaman duygulandım birtek sımsıkı sarıldım eşime
birazdan dünyanın en yakışıklısıyla dönüp geleceğim diyip el sallayarak bindik asansöre
ameliyata gittiğimde epey beklettiler ben biran önce başlasınlar istiyordum gram hyecan yoktu ama artık rüya mı gerçek bebeğime kavuşmak istiyordum
ameliyathanede hazırlamaya başladılar diyorlarki ne kadar sakinsin
anestesici tek tek anlatıyor korkma irkilme filan diyor bende tık yok
doktorum dedi maşşalah hastam 9ay boyuncada çok sakindi biran önce bebeğine kavuşmak istiyor
ve inanın sezeryanın o aşamaları hiçte acı korku tedirginlik gerektirmiyor
sanki zaman geçmiyordu
sonra doktorum dedi annesi bebeğimiz geldi demesiyle oğlum bıcır bıcır ağlamaya başladı ve o an öyle bir oh çok şükür demişim ki
hepsi güldü bana sesini duyduk diye
nasıl çok şükür demem ilk bebeğimi suni sancıyla doğurmuştum ama karnımda öldügü için bebeğimi kucağıma alamamak sesini duyamamak kadar can yakan bir durum yoktu
ebe hemen getirdi yanağıma dokundurdu burnndan öptüm öyle güzel ve masumdu ki doyamadım öpmeye ebe birdaha öptürdü
sonra bebeğimi götürdüler benim içinse artık ne olursa olsundu
yogunluktan mı zaman geçsin diye kendimi koşullandırmaktan mı ne uykum geldi hep
ameliyat bitti 10dk ayılma odasında bekleyeceksin dediler ama hemşirenin gevezeliğinden beni orada unutup 45 dk bekledim
normalde beklemek sorun değildi beklerdim
ama bebeğim beni bekliyordu eşim beni bekliyordu bu kadar geç sürünce birşey oldu diye korkabilir diye düşündüm
sonra odaya çıkartıldım minik oğlumu getirdiler yanıma yatırdılar ve işte o an hayat benim için durdu ve hayatımdaki herşeyi erteledim
uyurken bile oğlumu özlüyorum sürekli kokluyorum ayaklarını seviyorum bugüne kadar yaşamak değilmiş bizimkisi bebeğimiz dünyaya gelince yaşadığımızın bir anlamı oldugunu anladım

HSkuzu · 27 Şubat 2014

melegim39 .!.:
inşşşşşallah öyledir yaa bende hiç belirtim yok diyordum.bu cumartesi 40 hafta bitecek.cuma da kontrol var.olmazsa pazartresi sezaryen olmayı isticem inş bu 5 gün içinde gelir. Allah herkesi evladına kavuştursun

Ben hala doğm yapmadım çok sıkıcı bi durum

HSkuzu · 27 Şubat 2014

Bugün son günüm 40+0 ne sancı var ne bişey üstüne hastayım soğuk almıştım îyileşemedim bugün de göz nezlesi oldum doğurmaya takatim yok

Era2014 · 27 Şubat 2014

Slm kızlar hazır vakit bulmuşkenn doğum hikayemi yazayım dedim :)

Ha doğdu ha doğacak sancım mı geldi derken 13 Şubat gecesi saat 12.30 gibi bi ağrı sızım sızım yok değildir dedim fln eşim hadi yürüyelim dedi evin içinde bi o yana bi bu yana derken derken sancılar 20 15 10 diya düşmeye başladı ama ben hala gaz bu gaz diorum yalancı kasılma diorum ama karnım kaskatı öyle çok öldürecek gibi bi ağrı da değil di ondan aldandım sonradan doktorlar dalga konusu oldu kan aldırmakttan korkan kadın doğum sancısını sallamıyor dedi :) neyse sabah karşı yoğun bi akıntı pembe işte dedim gelio doktorunaradım gelmbi bakalım dedi gittik 5 gibi doktor açılma var dedi o an ki heyecanı asla anlatamam ben bi başladım ağlamaya eğer ağlarsan böyle olmaz dedi doktor bebeğin strese girer ameliyat olmak zorunda kalırsın dedi bi iğne vurdular sakinleştim saat 8 gibi suyum geldi sanki bardak bardak su dökülüo sancılar ondan sonra çok sıklaştı epidural yapıldı onu taktıktan sonra ağrım dinmeye başladı sadece kasılmalar geliodu biraz rahatlayınca bi saat uyumuşum doktorum geldi tekrar uyan uykucu doğuma gidiyoruz dedi :) bu sırada tabi saat 5 oldu akşam üstü açım susuzum ama makyajım tam heheheh :) bi yandan dua ediyorum bi yanda neşirmiş sakinleştiryorum el ele göz göze saat 6.30 gibi doğuma girdik 19,15 de oğlumuzu kucağıma aldım ilk sesi ilk ağlaması yanağımda ilk meme arayışı allahım herkese tattırsın bu duyguyu normal doğum isteyenler korkmayın dirayetli olun ve inanın 15 dk sürdü doğumum doktorum salosuna binlerce kez Allah razı olsun :)
14 Şubat 2014 saat 19.15 de 3700 54 cm olarak oğlumuzu dünyaya getirdim ...çok karışık duygular bunlar yazarken bile gözlerim doluyor.doğumda sıvı yuttuğu için enfeksiyon kapmış 2 gün de yenidoğan yoğun bakımında kaldık 2 günlükken ayrı kalmak onu camdan sevmek doktorun müsaade ettiği vakitte girio emzirmek minicik elindeki damar yoluna ağlayacak bakmak...allahım bunları da kimseye yaşatmasın çok şükür şimdi ikimizde iyiyiz evimize geldik mışıl mışıl yatağında istediğim zaman benm kollarımda...

İşte höyle bayanlar :nazar:

2014 Şubat Anneleri - Doğum Hikayeleri

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

egem

Aktif Üye

Aktif Üye

Üye

Allahım sana emanetiz ...

...önce sağlık

Guru

BK: 62.7 GK:60.6 HK:55

3 melek annesi

3 melek annesi

3 melek annesi

3 melek annesi

3 melek annesi

3 melek annesi

3 melek annesi

3 melek annesi

Betül'üm 03.03.2014

Betül'üm 03.03.2014

Üye

Benzer Konular