- 6 Ekim 2006
- 700
- 3
Yalnız başıma kalmak,kafamı dinlemek istiyorum.Herkesin hayatıma müdahale etmesinden,söz sahibi olma hakkını kendinde görmesinden yoruldum artk.İnsanlarla bir arada olmak istemiyorum.En ufak yanlışları gözüme batıyor.En ufak hatasında karşımdakini silmek istiyorum.Kötü huya,insanlar arasındaki hasetlik,ikili insan ilişkilerindeki iğneleme kırıcı söz yalan dolan hepsine gıcık oluyorum.Kendi düzenimi kurduktan sonra biraz kendi başıma olmayı istiyorum.Senelerdir akrabalar vs. iç çe vıcık vıcık bi haldeyiz.Sevmiyorum bu durumu.Haliyle insanlardan tamamen kopmaya başladım.Oldukalrı gibi kabul edemiyorum onları.Hoş,onlar da beni edemiyorlar.Belki de en büyük nedeni bu."neden şöylesin,neden böylesin,neden şunu şöyle yapmıyorsun,neden bunu böyle yapıyorsun,neden bunun yerine şöyle yapmıyosun..." Bıktım neden'lerden.Neden'le başlayan soru cümlelerinden.Kimsenin müdahale etmediği kendi kararlarımı rahatça verebildiğim bi hayat kurmak istiyorum kendime.O aradaki mesafeyi koruyamıyorum kimbilir.Cevapları gereken yerde veremiyorum kendimi müdafaa edemiyorum ve sonra kahroluyorum bu da birike birike zamanla herkese düşman olmama herkesi de aynı kalıba koymama neden oluyo.İnsanları nasıl sevebilirim.Etrafımdakileri geçmişimdekileri sevebileceğimi sanmıyorum.Çünkü kötü hatıralarla dolu benim için.Ama ya gelecekte hayatımda olacak insanlar?İşte bu da beni korkutuyor.Bana yardımcı olun.