Merhabalar;
Başınızı ağrıtmak değil derdim, fakat ufak bir konuda "farklı bakış açılarına" ihtiyaç duyduk.
Sizlere şöyle özetmelek gerekirse durumu;
Benim bir kız arkadaşım var. Nana diyelim. Nana Rus bir bayan, 3 sene önce Antalya'da tanışmıştık, bu hayatta sadece annesi var. Nana Türkiye'ye yerleşmek istediğini söylerdi, biraz biraz Türkçe öğrendi, tabi şuan gayet konuşabiliyor. Nana burada sağlıklı bir şekilde kalabilmek için evlenmeyi uygun bulduğunu söyledi, aslında Türkiye'ye gelmeden önce de bu fikir aklındaymış. Sonraları benim İstanbul'da bir arkadaşım vardı, pek samimi olmadığım ama tanıdığım biriydi, evlenmek istiyordu, ona da kimo diyelim. Ben kimoyu nanayla tanıştırmak için Antalya'ya davet ettim, geldi. Konuştular görüştüler anlaştılar. Fakat nananın annesi kilodan hoşlanmadı, bir akşammış kafede tartışmışlar anne ve kimo, kimo nanaya "eğer annen varsa ben yokum" demiş ne haddineyse. (Duyunca kızmıştım) işin tuhaf tarafı nananın "anne sen Rusya'ya dön ben kimoyla burada yaşayacağım" demesiydi. İşin boyutu burdan sonra değişiyor. Ben İstanbul'a döndüm, kimo ve nana kısa sürede evlilik kararı aldılar ve İstanbul'a geldiler. Kimo muzhip bir ailenin ortanca çocuğu, kapalı görüşlü, kendi hallerinde diyelim. Fakat kimo tabip. Okumuş-gelişmiş. Nana da farklı değil, o da hukuk mezunu. Nana kimonun ailesiyle tanıştığında yanında ben yoktum, fakat tüm haberlerini aldım. İlk başta bu olmaz gibi söylemler olsa da nana kafayı koymuş evlenicem diyor. Kimo da aynı fikirde olsa ki nanaya "kapan, bir süre burada (ailemle) yaşayalım, daha sonra bizim evimiz olur" demiş. Nana da kabul etmiş, kapandı. Tabi nana Türkiye'de tek. Nananın diğer hayatı bırakıp bu hayata girmesi beni şaşırttı aslında. İçmeyi, eğlenmeyi, gezmeyi, süslenmeyi seven ve uygulan biriydi. Bu hayatta (muzhipliğin ağır bastığı) yaşayabilmesini enteresan karşıladım doğrusu. Nana çok sürmedi hatta muhtemelen gerdekte hamile kaldı. Nanaya "ilk önce alış demiştim. Hemen kendini bağlama." Bendeki de iş, daha ne kadar bağlanacak ki? Ben nanayı tanıyorum, fakat kimoyu nanadan daha iyi ve daha önceden tanıyorum. Tabi nananın yanında oluyorum o ayrı.
Evet, genel hikayeyi anladınız sanıyorum, sorunumuz şurada başlıyor.
(1 yıl öncesinden bahsediyorum)
Nana 4 aylık evliyken, (3 aylık hamile) kimo Türk bir kadınla görüşmeye başladı. Ben bunun çok samimi olacağını düşünmedim. Aradan çok süre geçmedi, kimo bana birinden hoşlandığını söyledi. Saçmalama dememden tutun adam değilsine kadar gitti muhabbetim. Yok anlamadı kas kafalı. Zaman geçti arkadaşlar, kimo nana ile anlaşamaması başladı. Tabi nananın en büyük problemi kimonun annesiyle anlaşamamasıydı.
Nanaya çok üzülmekle birlikte çok kızıyordum. Bir adam için anneni bıraktın, bambaşka bir ülkeye tek başına kime güvenerek??? Tabi kimoya babadan daha çok kızdım, madem aldın bu kızı derdin neydi neden evlendin hadi evlendin neden çocuk???
1 yıl öyle böyle geçti. Nana Doğum yaptı, kimo Türk kadınla birlikteliğini sürdürüyor hatta ona aşık. Kimo şimdilerde nanadan ayrılma planları yapıyor, neymiş Türk kadını alacakmış. Sen gavatsın onu da bırakırsın dedim, acaba tanıştırmakta hata mı ettim ama nerden bilebilirdim ki?
Nana bu arada çok isyankar oldu, haklı da.
Kimo da ne yaptığını bilmiyor gibi birşey..
Sizden istediğim biraz empati.
Bu ikisini de samimi şekilde tanıyorum, konuşuyorum. Ne olmalı bunların hayatında, nanaya akıl veren bir ben varım, kimonun da kararlarında etkim var.
Sizce bu yolda nasıl doğruluk bulunur?
