Merhabalar,
Lütfen yorumumu yanlış anlamayın.
Annelik çok kutsal bir o kadar da zor bir meslek. Yalnız ben şunu fark ettim. Nerde huysuz cocuk var hepsi Türk, nerde kendini yerlere atan çocuk var hepsi Türk. Yabancıların çocukları sus pus efendi. Ben bunu çocukların her istediklerini yerine getirmemize bağlıyorum. Sizin de çocuğunuzun tüm ihtiyaçlarını karşılayan bir anne olduğunuzu düşünüyorum. Ağla sa huysuzlansa da kendi başına vakit geçirmeyi öğrenmesi lazım değil mi? Kaldı ki klasik bir deyim olacak "bizim zamanımızda bu kadar oyuncak mı vardı biz ne yapıyorduk?" Ağlayan zırlayan durmayan çocuklar da özellikle 2000lerden sonra meydana çıktı. Bir başka yönden bakarsak bu çocuk ilerde ne yapacak her sıkildığında oyalanacak bir seylere mi ulaşacak ya da cevreden bir kişinin ilgisine mi ihtiyaç duyacak?
Tabi ben bunları bekar biri olarak söylüyorum ama anne yüreği, dayanamazsınız.
Yine de çocuğunuzun bu durumuna çare ararken aynı zaman da bu huysuzluğunun kaynağı olmaz. Sonuçta insanız gözümüz doymaz, istedikçe gördükçe daha daha istiyoruz, hep istiyoruz.
İşiniz zor, Allah kolaylık versin size.