merhaba.. yaklaşık 10 gün önce yeni bir hayata adım attım..nerdeyse 5-6 yıllık bir birlikteliğin mutluluğa ulaşmasıydı bizim evliliğimiz..ancak evlendiğimiz gece bile dahil olmak üzere içimdeki huzursuzluk geçmedi geçemedi.. hep ailemi özlüyorum onlardan ayrıldığım için büyük pişmanlıklar yasıyorum..onları haftada 1 kez de olsa görme sansım var aynı sehirde yasıyoruz ama bu bana yetmiyor.. sabahları mutsuz uyanıyorum sürekli ağlıyorum..sanki ayrılsam ailemle başka bir hayat kursam hersey geçicekmiş gibi geliyor...eşimi seviyorum ama ailesinden nefret ediyorum..her an ailesi arıcak gelicek die panik yasıyorum onları görmek dahi istemiyorum..yaşanan bir cok sey var onun ailesiyle benim aramda ve benim ailem arasında bundan kaynaklandı hersey.. ama bazı seylerin üstüne sünger çekmek gerekir evlilik için bazı seylere ama ben yapamıyorum.. ailemi her gecen gün daha cok özlüyorum ve cok zorlanıyorum..eşimin ailesini asla istemiyorum..ne yapmalıyım bilmiyorum..kafam çok karışık..bana kalsa ailemin yanına gidip yeni bir hayat kurma fikri var aklımda..hiçbir seye cesaret edemiyorum....ne mutlu olabiliyorum ne de bişiler yapabiliyorum...nolur bana bir akıl verin...cok mutsuzum...
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
"10 günlük evliyim hala alışamadım..düşüncelerime yardım edin..."
- Konu Sahibi newwbride
- Başlangıç Tarihi
- 20 Ağustos 2013
- 2.388
- 2.411
- 178
- 23 Mayıs 2014
- 658
- 518
- 123
bende aynıydım annemler gelince arkalarından aglardım eşim kızardı sanki gurbetesin die 11 ay oldu halada aynıyım ailemin birşeye ihtiyacı olsun hemen kendime kızarım neden evlendiimki ben die sonra derim seninde artık bi evin var ama olmuyo işte ilk zamanlara göre biraz daha iyiyim bende eşimin ailesini sevmiyorum belkide onlardan kötülük gördükce kıymet biliyoruz o pisikolejide olabilir biraz zamana birak eşini seviyosan alışırsın ben yeni yeni başladım 20 gündür annemi göremiyorum ölücem sıkıntıdan 
ben sana ne diyimki şimdi kelin ilacı olsa :):) yazmadan duramadım ama
ben sana ne diyimki şimdi kelin ilacı olsa :):) yazmadan duramadım ama ahh ahh annemin değerini kıymetini o kadar iyi anlıyorumki şimdi...ayaklarının altını öpesim geliyor..evlenerek hata mı yaptım diyorum ama..ne doğru ne yanlış karar veremiyorum su ruh halimde..ailemi cok özlüyorum her gecen gün bu acıya dönüşüyo artık...eşimin ailesinden nefret etmem işimi daha da zorlaştırıyor..adapte olamıyorum...herseye aglmaya başladım..cok zorlanıyorum cok....
- 23 Eylül 2014
- 3.882
- 4.026
- 178
eğer evliliğinde bir sorun yoksa eşin sana ve ailene saygılıysa evliliğine odaklan ve kapat eski defterleri Herşeye rağmen evlenerek zaten yeni bir sayfa açmayı kabullenmişsin
- 4 Aralık 2012
- 14.265
- 10.132
- 198
Ben de boyleydim.
Ailelerin tartismalari, yasanan olaylar mahvetmisti beni.
Sanki zorla evlenmisim gibi her gun agliyodum. Bi de ustune 3 ay vajinismus yasadim.
İnan hic degmiyor eger esini seviyorsan.
Benim alismam bir yili buldu. Cozum olarak ailelerle cok gorusmuyoruz. Mesafeliyiz. Sadece kendi yuvamizla ilgileniyoruz. Duzeliceksin canim eger istersen.
Ailelerin tartismalari, yasanan olaylar mahvetmisti beni.
Sanki zorla evlenmisim gibi her gun agliyodum. Bi de ustune 3 ay vajinismus yasadim.
İnan hic degmiyor eger esini seviyorsan.
Benim alismam bir yili buldu. Cozum olarak ailelerle cok gorusmuyoruz. Mesafeliyiz. Sadece kendi yuvamizla ilgileniyoruz. Duzeliceksin canim eger istersen.
- 5 Mart 2014
- 2.089
- 1.177
- 158
kendi kendine mutsuzluk yaratma ,eşinin ailesiyle sorunlar yaşamış olabilirsin ve anladığım kadarıyla daha 10 günlük evlisin,eşinin ailesinin sana gidiş gelişi sıklaştırma gibi bir durumu olmamış henüz. boşa kuruntu yapma kendine,sevdiğin adamla evlenmişsin ne güzel. yemeklerini yap eşine güler yüz göster at bu kuruntuları kafandan. yeni bi hayata başladın zaten hemde sevdiğin insanla. eşinin ailesi gelir gider ha sen samimi davranmayıp mesafeni korursan zaten zırt pırt gelemezler. sıkma canını...
çok teşekkür ediyorum.. sizler böyle yazdıkça yüreğime su serpiliyor sanki.. şimdi ikimizde iş yerindeyken annelerimizle görüşüyoruz eve gittiğimizde kimse kimseyle konuşmuyor.. ikimizde ailelerimizden bahsetmiyoruz.. derin bir sessizlik var yani.. inşallah bir sorun çıkmaz bu konu hakkında çünkü esimin ailesinin böle görüşülmemesinden dolayı onu doldurduklarına cok eminim... ailesini idare edebilirsem ve ailemi daha cok görebilirsem adapte olabileceğime inanıyorum inşallah bu sekilde olur.. yoksa daha simdiden boşanma fikri bile beliriyor kafamda..öyle umutsuzca yani...alalh herkese hayırlı yazılar yazsın die boşuna dememişler.... inşallah ayrılmayız inşallah ailesi herseyimize müdahale etmekten vazgeçer.. henüz cok erken biliyorum ama kendimi huzursuz hissettiğim için yazmak istedim...
- 4 Kasım 2011
- 407
- 14
- 68
canım şu mesajı okudum. bir yıl önce olsa ben de aynısını yazardım herhalde. ben evlendiğimin ikinci günü pişman olmuştum. keşke evlenmeseydim diye :) ben de eşimin beni aileme götürmemesinden çektim hala da çekiyorum. sen yine iyisin. aynı şehirde olmamıza rağmen hem de. ayda bir ancak görüyorum. şükür ki onlar bize gelmek istediği zaman asla tek laf etmez. gitmekte zorlanır ama onlar gelicek dediğimde peki der. bu yüzden ben de bır bır konuşmamayı öğrendim :)
ailemi hala çok özlüyorum. evime gitsem, yatağıma bir uzansam diye çok istiyorum bazen ama bir taraftandan da şu anda bir yılda artık alıştığım bir düzen var. yavaş yavaş bütün olmayı öğreniyorum ben de :)
bence ailelerle görüşme konusunda aranızda anlaşabilirsiniz. 15 gün- 15 gün yapın ama onun ailesi ile de iyi olmaya bak, eşinin gönlünü ancak böyle yaparsın. senin ailen senin için ne kadar önemliyse onun ailesi de onun için o kadar önemli.
- 29 Ekim 2007
- 2.174
- 1.026
- 698
- 41
evlendiğim ilk aylar bende senin gibiydim annemler gelirler giderler balkona çıkar garip kuşlar gibi ağlardım sanki erken evlenmişim gibi gelirdi gerçi erkendide 22 yaşındydım dediğin gibi kayın validelmler gelecek diye diken üstünde olurdum ama inan bana geçiyor şimdi bazen eşim il dışına iş dolayısıyla gidiyor annemlerde kalmak istemiyorum evim daha rahat geliyor bir zaman sonra eşin annen baban gibi oluyor bağlanıyorsun onsuz yatamıyorsun bile ben ilk hafta dayanamayıp hafta sonu annemlerde kalmıştım kendi yatağımda uyumuştum:) ama şimdi evimi hiçbirşeye değişemem ...böyle mahzun hissetmen gayet normal yüksek yüksek tepelere türküsü boşuna yakılmamış değil mi
haklısınız.. kendimi öylesine yalnız öylesine hüzünlü hissediyorum ki.. hiç alışamıcakmışım gibi geliyor.. annem her gün telefonda kızım alışırsın die öğütler veriyor alışmam için telkinlerde bulunuyor ama karsı tarafta o görmüyor ben ağlıyorum...konuşmak bile yetmiyor hep yanında olmak istiyorum... kendimi 5 yasındaki çocuklar gibi hissetmeye başladım..biraz fazla yoğun duygusalım farkındayım ama alışmayı cok istesem de cok zorlanıyorum :'(
- 23 Eylül 2014
- 3.882
- 4.026
- 178
eşimle aramızda her sey normal ancak ailesi söz konusu olduğunda annesinin fikirlerine karsı cıktıgımda sanki karsımdaki o değil de başka bir insan oluyor..bana bu konuyla ilgili bağırdığı bile oluyor..annesinin cok etkisi oluyor sürekli kendi fikirlerine göre yasamamızı istiyor bende buna karsı çıkıyorum..eşimle sakin bir sekilde konuştum bize müdahale etmemeleri gerektiğini... zaten ne zaman ailesi hakkında bişiden bahsetsem hemen benim ailem hakkında konuşmaya başlıyor..bu böle karşılıklı mı olucak diyorum bana sen ailem hakkında örnek vererek konusuyosun bende senin ailen hakkında örnek veriyorum diyerek konuşuyor.. sonra sakinleşiyoruz her sey normale dönüyor ama ben ailesinin etkisiyle öle konuştuğunu bildiğim için ailesinden dahada nefret ediyorum.. asamayacagım konu onun ailesini sevmem olur heralde.. çünkü hiçbir zaman sevebileceğim sanmıyorum büyük bir nefretim var..
- 23 Mayıs 2014
- 658
- 518
- 123
canım daha çok yeni evliligin ne olduda bu kadar düşmanlık duyuyosun merak ettim bide kendini şartlandırma asla sevemem die ama yapamıyosanda eşine annesini şikayet edip durma zamanla bu problem dahada büyücek kendini şartlandırıcak ve devamlı onları korucak ben de düştüm bu hataya sonra aldım eşimi konustum sen erkeksin bu dengeyi sen korucaksın eger sen böle yaparsan ben seni adam yerine koymam die işe yaradımı dersen kısmen en azından şimdi biraz daha dikkatli hala anneye laf yok ama bende şikayet etmeyi bıraktım eşimede söledim kendi pisliklerinde bogulsunlar eger bana dokunurlarsa o zaman yapacaklarımdan kork die eşim beni devamlı kendi ailemle tehtit ediodu işte annem bize gelemiyo senin annende gelemez o zaman bende dedim tamam ben konusurum ailemle onlar benim mutlulugum için gelmezler bize kendince taktik uyguluyodu ama tutmadı o yüzden sevmesende içinde tut eşine belli etme düşün anneni ne kadar çok seviyosun onda annesini seviyo ve sen onun hayatında daha yenisin sabret düzelicek ben sabrediorum umarım herşey güzel olucak
ne oldu da bu kadar düşmanlık duyuyorum hemen söliyim nişanlandıktan sonraki aşamada yaptıkları bana ve aileme yetti zaten.. sonrasında da herseye müdahale etmesi.. günlük pijamalarımı cıkardıgımızda nereye koymamız gerektiğine kadar fikrini sölemesi kadar diyebilirim.. müdahale etmeye calısması.. ben mesafe koymasaydım kahve içmeye cay içmeye diye sürekli gelicekti ve her geldiğinde de yeni bir fikir sunu söle yapın bunu böle yapın diyerek.. ben bu sekilde mutlu olamam bunu bildiğim için nefret ettiğimi açıkça söledim.. eşime ailen söle böle asla demiyorum kötülemiyorum.. suan sadece adapte olmaya çalışıyorum ama dediğim gibi nefret duygumdan dolayı alışmaya calısmam cok daha zor oluyor...
- 23 Mayıs 2014
- 658
- 518
- 123
benimkide aynı yawrum yaaa bi oğlan bunlar doğurdu sankiii peki bu sorunları annene anlatıyomusun ????
- 28 Mart 2014
- 16.087
- 55.121
- 598
Evlilik yolunda illaki tatsız şeyler yaşanıyor sanki olmak zorundaymışcasına, herşey güzel giderken pat diye bir olumsuzluk tüm neşeyi kaçırtıyor.Oysaki o yol ne güzel ne tılsımlı ne neşeli geçmeli aslında.. Ama yok illa bir çomak sokulup tatsızlaştıran insanlar bunu kendine görev edinen insanlar mutlaka oluyor mutlaka. Ben15 aylık evliyim evliliğimin başlarında herşey her tatsızlık aklımda yüreğimde hep tazeydi. Her istişarede bunu gündeme getirip eşime söylüyordum böyle böyle oldu canımı sıktılar unutamam bunları diye. Bir zaman sonra baktımki sizin dediğiniz gibi bu unutamadıklarım beni evliliğimden eşimden uzaklaştırıyor. Çünkü sürekli zihnim yaşananlara konsantre olmuş yaşanacakları görmüyordu farketmiyordu. Sürekli geçmiş geçmiş. Ailemi geçmişe öfkeli oduğum zamanlarda daha çok özlüyordum arıyordum yanımda istiyordum çünkü yalnız hissediyordum eşimin yanında dahi kendimi. Ben eşimle bir yola girdim tüm bedenimle ruhumla geçmişimle geleceğimle. Bir oldum onunla dedim. O yaşananlar bunu engelleyemez dedim onun ailesi beni mutsuz edemez dedim buna izin vermem dedim. Çünkü düşünsenize siz eşinizle mutlu bir anınızda hop o yaşanan şeyler geliyor aklınıza o kişiler orda olmadıkları halde sizin duygularınızı ele geçirip eşinizle aranıza mesafe koyuyor. Ben izin verirmiyim buna.. Zamanla sizde farkedeceksiniz izin vermeyeceksiniz. Yaşanan tatsız olaylara değilde yaşanacak mutlu günlere konsantre olun. Geçmişi nasıl olsa değiştiremeyeceksiniz bari geleceğiniz sizin gayretinizle güzelleşsin neşe dolu olsun. Geçmişte ne olduysa affedin hepsini gitsin. İnanın bana hafifleyeceksiniz. Biraz yoğunlaşın kendinize affetmek hafifletecek sizi.. Biraz uzun oldu kusura bakmayın ama bende aynen sizin gibiydim çıkıp gitsem diyordum ama çıkıp gitmek kolay tarafı işin. Zor olan devam ettirmek herşeye rağmen... Mutluluklar..
yazdıkların için çok teşekkür ederimm...
çok haklısın sanki mutluluğumuzu bozmak zorundalarmış gibi herseye müdahele etmeseler olmuyor..
ben eşimi cok seviyorum ve aramızda sorun edicegimiz hiçbir sey yok...
sadece ailesi yüzünden tartışmalarımız olduğu cok oluyor... tabi tartısınca ok benim aileme yöneliyor... kırıyoruz birbirimizi...
tabi böle oldukça ben ailemi daha cok özlüyorum her an ağlıyorum.. onlarsızlıga dayanamıyorum.. herseyı bırakıp gidesim geliyor..inşallah cok mutlu oluruz...
çok haklısın sanki mutluluğumuzu bozmak zorundalarmış gibi herseye müdahele etmeseler olmuyor..
ben eşimi cok seviyorum ve aramızda sorun edicegimiz hiçbir sey yok...
sadece ailesi yüzünden tartışmalarımız olduğu cok oluyor... tabi tartısınca ok benim aileme yöneliyor... kırıyoruz birbirimizi...
tabi böle oldukça ben ailemi daha cok özlüyorum her an ağlıyorum.. onlarsızlıga dayanamıyorum.. herseyı bırakıp gidesim geliyor..inşallah cok mutlu oluruz...
- 7 Aralık 2012
- 416
- 248
- 63
Alışacaksın merak etme. Çoğu kadın yaşar bunu ama alışır sonunda. Ben şimdi annemde kaldığımda yıllarca yattığım yatakta rahat edemiyorum.
Ama eşinin ailesiyle durumu düzeltmen gerek. Bu şekilde mutlu olmanız zor. O senin ailenden nefret etse ne hissederdin düşün.
Yeni ev , yeni eşyalar , sevdiğinle uyumak bunlar güzel şeyler tadını çıkarmaya bak.
