- 16 Kasım 2014
- 2
- 0
- 1
- 30
Merhaba arkadaşlar.
Ben 20 yaşındayım. Boy 1.76 . 1.5 ay önce tartıda 105.800 ü gördüm. 2 sene önce 3 ayda 94 kilodan dükan diyetiyle 74 kiloya inmiştim. Sonrasında malesef koruma yapmadım ve geri aldım. Aslında küçüklüğumden beri hayatım diyetler , kısa sürede kilo verip - almalarla geçti. Üniversite , part - time iş , sınavlar , stress diye diye bahaneler üreterek kendimi kandırdım hareketsiz kaldım ve 19 yaşında 105 kiloluk bir obeze döndüm. Istediğim şeyleri giyemiyor , istediğim şeyleri yapamıyor , ortamlardan kaçıyordum. Elbise almak kabusa döndü benim için. Kilolarım yapmak istediğim her şeyi engelledi. Çünki özgüvenim kırılmıştı. Kilo almak artık umrumda değildi .Tartılardan kaçarak abur cubura abandım. Sağlıksızca yedim de yedim hiç spor yapmadım. 1.5 ay önce dank etti kafama niye böyle yaşıyorum ki diye sordum kendime. Yemek yemek senin için gerçekten bu kadar önemli mi ? Yapmak istediğin şeylerden vazgeçecek , olmak istediğin kişiden taviz vererek aciz olacak kadar mı ? Yemek yemek gerçekten o kadar önemli mi ? 19 yaşında yüksek kolestrol sahibi olucak kadar , 2 adım yürüyünce nefes nefese kalıcak kadar , arkadaş ortamlarında kilolarımdan utanıcak kendim olamayacak kadar , hep gitmek istediğim dans ( tango ) , gitar kursunu kilolarım yüzünden sürekli erteleyecek kadar , aynaya bakınca kendimi 20 değilde 30 yaşında bir kadın olarak görecek kadar önemli mi gerçekten yemek yemek ?? Her seferinde cevabım hayırdı. Hemen gidip bir spor salonuna yazıldım . Yüzmesiydi , fitnessiydi derken akşamları yemeyerek , bol - bol su içerek , sağlıklı beslenmeye özen göstererek 1 ayda 9 kiloyu verdim. Daha sonra spor salonuna gitmeyi bıraktım ve evde koşu bandında yürümeye devam ettim. Beslenmeme de aynen devam ettim. Ve lakin 1 hafta gibi bir sure vize haftasında (+ regl dönemi ) yedim de yedim spor da yapamadım. Verdiğim hızla aynı şekilde 3 kilo geri aldım. Sınavlar bitince bende normale döndüm ve 4 günde ödem , şişkinlik olduğunu düşündüğüm 3 kilo + 300 gram aynen geri gitti. Şu anda 96.500 kiloyum. Hedefim 65 kiloya kadar inmek. Süre koymadım. Rahat bir şekilde diyetteyim stressini yaşamadan kiloları yavaş yavaş vermek istiyorum. 9 u gitti 30 u kaldı. Yolum uzun ama iradem güçlü sporla , az - az yiyerek olmam gereken ideal kiloma ulaşmak istiyorum. 1 senede sürse 2 senede sürse sorun değil artık benim için. Ilk başlarda hızlı kilo vermem çok kolay ve motive edici ama bir yerden sonra işlerin zorlaşacağını da çok iyi biliyorum. Şok diyetlere yeltenmeden , kendimi stresse sokmadan küçük küçük hedefler koyarak ilerliyorum. Çok da mutluyum. 9 kiloyu bile verdikten sonra çok rahatladım. Eyvah ayy diyeti bozdum diye motivasyonumu bozup verdiklerimin hepsini geri almadan toparlanmayı kendimi salmadan aynen devam etmeyi öğrendim. Kendime ödüller koydum her istediğim kiloya indiğimde , ilk hedefi gerçekleştirdiğimde kendimi ödüllendiriyorum. Mutluyum , sağlıkımı geri kazanıyorum , kendi kendime mahvettiğim gençliyimi geri alıyorum. Yılmak yok son gaz hedefe devam Fighting Bu başlıkta bir- birimizi motive edelim, dertleşelim. Kilo verince geri kazanacağımız şeylerden, güzel günlerden ,hayallerimizden bahsedelim. Motive olalım ve bir - birimizi motive edelim. Kilo verme serüvenimizden bahsedelim. Kurtulalım bu fazla kilolarımızdan . Artık olmak istediyimiz kişi olarak istediyimiz gibi yaşıyalım hayatı. Yüzü güzel , sempatik kilolu kız olmaktan bıktım ben . Istediğim , hayal ettiğim vücuta sahip olmak istiyorum ve bunun için tenbelliyi bırakıp savaşmam gerektiğini biliyorum . Uzun yazdım belki ama ben sizlerin kilo verme günlüklerini okudukça motive oluyorum bu yüzden içimdekileri uzun uzun yazmak istedim
Ben 20 yaşındayım. Boy 1.76 . 1.5 ay önce tartıda 105.800 ü gördüm. 2 sene önce 3 ayda 94 kilodan dükan diyetiyle 74 kiloya inmiştim. Sonrasında malesef koruma yapmadım ve geri aldım. Aslında küçüklüğumden beri hayatım diyetler , kısa sürede kilo verip - almalarla geçti. Üniversite , part - time iş , sınavlar , stress diye diye bahaneler üreterek kendimi kandırdım hareketsiz kaldım ve 19 yaşında 105 kiloluk bir obeze döndüm. Istediğim şeyleri giyemiyor , istediğim şeyleri yapamıyor , ortamlardan kaçıyordum. Elbise almak kabusa döndü benim için. Kilolarım yapmak istediğim her şeyi engelledi. Çünki özgüvenim kırılmıştı. Kilo almak artık umrumda değildi .Tartılardan kaçarak abur cubura abandım. Sağlıksızca yedim de yedim hiç spor yapmadım. 1.5 ay önce dank etti kafama niye böyle yaşıyorum ki diye sordum kendime. Yemek yemek senin için gerçekten bu kadar önemli mi ? Yapmak istediğin şeylerden vazgeçecek , olmak istediğin kişiden taviz vererek aciz olacak kadar mı ? Yemek yemek gerçekten o kadar önemli mi ? 19 yaşında yüksek kolestrol sahibi olucak kadar , 2 adım yürüyünce nefes nefese kalıcak kadar , arkadaş ortamlarında kilolarımdan utanıcak kendim olamayacak kadar , hep gitmek istediğim dans ( tango ) , gitar kursunu kilolarım yüzünden sürekli erteleyecek kadar , aynaya bakınca kendimi 20 değilde 30 yaşında bir kadın olarak görecek kadar önemli mi gerçekten yemek yemek ?? Her seferinde cevabım hayırdı. Hemen gidip bir spor salonuna yazıldım . Yüzmesiydi , fitnessiydi derken akşamları yemeyerek , bol - bol su içerek , sağlıklı beslenmeye özen göstererek 1 ayda 9 kiloyu verdim. Daha sonra spor salonuna gitmeyi bıraktım ve evde koşu bandında yürümeye devam ettim. Beslenmeme de aynen devam ettim. Ve lakin 1 hafta gibi bir sure vize haftasında (+ regl dönemi ) yedim de yedim spor da yapamadım. Verdiğim hızla aynı şekilde 3 kilo geri aldım. Sınavlar bitince bende normale döndüm ve 4 günde ödem , şişkinlik olduğunu düşündüğüm 3 kilo + 300 gram aynen geri gitti. Şu anda 96.500 kiloyum. Hedefim 65 kiloya kadar inmek. Süre koymadım. Rahat bir şekilde diyetteyim stressini yaşamadan kiloları yavaş yavaş vermek istiyorum. 9 u gitti 30 u kaldı. Yolum uzun ama iradem güçlü sporla , az - az yiyerek olmam gereken ideal kiloma ulaşmak istiyorum. 1 senede sürse 2 senede sürse sorun değil artık benim için. Ilk başlarda hızlı kilo vermem çok kolay ve motive edici ama bir yerden sonra işlerin zorlaşacağını da çok iyi biliyorum. Şok diyetlere yeltenmeden , kendimi stresse sokmadan küçük küçük hedefler koyarak ilerliyorum. Çok da mutluyum. 9 kiloyu bile verdikten sonra çok rahatladım. Eyvah ayy diyeti bozdum diye motivasyonumu bozup verdiklerimin hepsini geri almadan toparlanmayı kendimi salmadan aynen devam etmeyi öğrendim. Kendime ödüller koydum her istediğim kiloya indiğimde , ilk hedefi gerçekleştirdiğimde kendimi ödüllendiriyorum. Mutluyum , sağlıkımı geri kazanıyorum , kendi kendime mahvettiğim gençliyimi geri alıyorum. Yılmak yok son gaz hedefe devam Fighting Bu başlıkta bir- birimizi motive edelim, dertleşelim. Kilo verince geri kazanacağımız şeylerden, güzel günlerden ,hayallerimizden bahsedelim. Motive olalım ve bir - birimizi motive edelim. Kilo verme serüvenimizden bahsedelim. Kurtulalım bu fazla kilolarımızdan . Artık olmak istediyimiz kişi olarak istediyimiz gibi yaşıyalım hayatı. Yüzü güzel , sempatik kilolu kız olmaktan bıktım ben . Istediğim , hayal ettiğim vücuta sahip olmak istiyorum ve bunun için tenbelliyi bırakıp savaşmam gerektiğini biliyorum . Uzun yazdım belki ama ben sizlerin kilo verme günlüklerini okudukça motive oluyorum bu yüzden içimdekileri uzun uzun yazmak istedim