son haftalarda iyice sıkılmıştım bir an önce prensesime kavuşmak istiyordum doğumum hızlansın ve kolay olsun diye bol bol yürüyordum hurma yiyiyordum ama kızımdan tık yoktu 39 haftadaki muayenemde 1 cm açıklık var dedi dr ve eve geldik 40ncı hafta bitince tekrar muayene oldum hiç sancım yoktu ve ben ha bire ne zman olcak diye soruyordum sıkıldım beklemekten dedim dr muayene etti 3 cm olmuş bugün yada yarın gelebilir dedi bu gece yatış yapalım dedi bende hazırlıksızız eve gidelim ağrım olmazsa sabah geliriz dedim memleketten annemler yola çıktı biz evimizde kızım gelmeden son günümüz diye heyecanlıyız tabii..ikide bir odasına beşiğine bakıyorum falann..neyse sabah oldu 6 da yola çıktık 7de hastanedeydik.dr ebelere söylemiş zaten gece gelir büyük ihtimal açıklığı var diye..beni hazırladılar lavman yaptılar dr.um muayene etti 4 cm olmuş oo ağrın yok mu hala dedi gerçektende ağrım yoktu sonra suni sancı takıldı ben hesap yapıyorum 4 cmye kadar ağrım yoksa ne kalmışki 6 cm daha...kendimi avutuyorum tabii..sonra ağrılar başladı ben iice koptum zaten annemi bi çağırıyorum ağrım yokken ağrım başlayıncagit diyorum.. anne yardım et bana ne olurr anne şöyle böyle..eşim zaten se desem tamam sezeryan ol dicek..ha bire tuşe(alttan muayene)yapıyorlar artık ebelerin elini tutuyorum yeter gücüm kalmadı ben yapamıcam çok yoruldum diye yalvarıyorum..bi türlü açıklığım ilerlemedi elleriyle genişletiyolar falan..saat oldu 18.00 tekrar muayene ettiler 8-9 cm dediler artık doğumhaneye alalım ama hala sezeryan olabilirsin diyolar bende bu kadar acıyı çektikten sonra istemedim..eşim son muayenede almasalardı sezeryan olsun dicekmiş zaten..neysse gittik doğumhaneye anestezi uzmanı beni bekliyo normal olmazsa diye ameliyathane ekibide hazırlanmış..dr ıkın diyo olmuyor ben yapamıcam diyorum olucak yaparsın hayır ben öldüm galiba diyorum herkes gülüyor..ıkın olmuyo falan derken bacaklarımın arasından bişi kaydı balık gibi..benim minik prensesim 18.25te doğdu..sonra dikişler falan gülerek doğumhaneden çıktık odamıza geldik..şanssız ben tabi antibiyotiğe alerjim oldu doğumdan sonra gerçekten ölüyordum nefes alamadım başım uyuştu hemen oksijen verdiler ilaçlar yaptılar falan..
doğumum çok zor oldu gerçekten ama insan bütün acıları unutuyo yavrusunu görünce..Allah herkese bu duyguyu yaşamayı nasip etsin..
doğumum çok zor oldu gerçekten ama insan bütün acıları unutuyo yavrusunu görünce..Allah herkese bu duyguyu yaşamayı nasip etsin..