Yengeç burcundaki Ay, Jüpiter ve Venüs’ten aldığı enerjiyi Chiron’a taşıyor. Venüs ise Chiron’la açıya yaklaşıyor. Ve gökyüzü tam da bu kavuşumlarla birlikte soruyor:
“Böyle mi kurtulacaksın ondan? Adını anmayarak, yok sayarak mı?”
Geçti sandıklarımız, üstünü örttüklerimiz, yok saydıklarımız… şimdi bir şarkının kıyısında, tanıdık bir yüzde, yıllar önce yürüdüğümüz bir sokakta birden bire karşımıza dikiliyor. “Bitti” dediğin, “sildim” sandığın her şey, dün yaşanmış kadar canlı.
Ve işte tam orada başlıyor isyan.
Tek bir konuya değil… her şeye birden.
Kendi değerini sevilmek uğruna yok sayan yanına isyan.
Oldurmaya çalışıp da olduramadıklarına isyan.
Yeniye yelken açarken, aynı yerde dönüp dolaşmanın isyanı.
“Bunca kıyametin içinde ben seni sevmiştim” diyen kalbinin isyanı.
Yok sayılmanın, duyulmamanın, değersizleşmenin isyanı.
Ve en büyüğü… adını bile anmadığın, hiç yaşanmamış gibi hayatından silmek istediğin duyguların isyanı.
Bu isyanın yankısı yalnızca sende değil; karşıya da ulaşıyor. Çünkü aslında soruların muhatabı ona da yöneliyor