Bende bi değişiklik yok, her ay hamilelik için uğraşıyom. bebek doğuranların bebişlerini ziyarete gidiyom, darısı sana diyorlar amin diyorum. belkide içlerinden acıyorlardır. her ay yalvar yakar günler geçiyor, hamile kalamıyorum, deli gibide istiyorum, bi taraftan korkuyorum. tekrar kaybetmekten. bebek sahibi olmak niye bu kadar zor. Bazı kişiler düşündükleri dakka nasıl kalıyorlar. Olmuyor, bebek olsa tekrar yaram kabuk bağlayacak ama olmadıkça kızımı kaybettiğimede üzülüyorum. Karanlığın içinde bir umut yokmu, sonunda bu savaşı kazanmak bu kadar zormu.
Şimdi benim arkdaşların hepsi doğurdu, maşallah, bi ben doğuramadım. Eksik kaldım, yarım kaldım. Acımla kalakaldım. hasben kader şans eseride hamile kalmadım, ne zorluklarla ümitlerle kaldım. Elde var sıfır. Acımla soru işaretleriyle, öbür tarafta beni bekleyen, yüzünü bile göremediğim, koklayamadığım canım kızımın ateşiyle kalakaldım. Hiç kimse anlamıyor, gençsin olur diyor, olmuyor işte. ha deyince doğrulmuyor. Amannn çok dertlendim. Allah büyük, inşallah olur bi gün bebeğim. Bilmiyorum bende o günleri görürmüyüm.