2. Evlilik çok kararsızım

gullucem .!.:

Aynen ayrılınca sanki çok güzelmiş ben hata yapmış gibi hissetmiştim. Ama 1 yıl önceydi ve bu kış yaşanılanlar olmamıştı henüz. Yine de bir bağ var burdaki kadınlar kadar güçlü değil miyim kendimi iyice kötü hissettim bugün

Genişletmek için tıkla...

ephona .!.:

Neden güçsüz olacakmışsın. Bir boşanma geçirmişsin. Tek başına aslanlar gibi kızını büyütmüşsün. Sen güçlü bir kadınsın bence. Ayrılıklar hep zor olur özellikle de uzun süreli ilişkiyse ve karşı taraf az çok manipülatifse. Çoğu insan ayrılık sonrası acıdan kaçınmak için, aslında derdin daha büyüğüne daha uzun süre katlanıyor ne yazık ki Ama ilişki uzadıkça ayrılmak da daha da zorlaşıyor. Alışkanlıklar yerleşikleşiyor çünkü. Sen kendini ne zaman hazır hissedersen o zaman böyle bir yola gidersin, gerekirse destek al bence. Ama bu kadar problem varken evlilik kararı daha çok üzülmene yol açabilir

Genişletmek için tıkla...

gullucem .!.:

Merhabalar. Çok uzun yıllar oldu ilk eşimden ayrılalı. Küçük yaşta ailevi nedenlerle evliliği seçmiş, bir çocukla ayrılıp iş hüç sahibi olmuş biriyim. Çocuğumu en iyi şekilde yetiştirmek için evlenmedim hayatıma birini de alamadım o istemiyordu bende bu sebeple hep korktum bir ilişkiden ama bir gün mutlu olmayıda hep bekledim. Doğru kişi doğru zamanı bekledim kısaca.
Çocuğum üniversiteyi başka şehirde okumak istedi. O gidince bende hayatıma birini alıp evleneyim diye düşündüm. Ama bu kadar bocalayıp huzursuzluğa düşeceğim aklıma gelmezdi. Galiba bu evlilik işi bana göre değil. Sevgili olmak hayatı paylaşmak kolay ve çok güzel ama benim yaşam tarzım uzun süre bunu sürdürmeye uygun değil.
Nerdeyse 3 yıldır biriyle birlikteyiz. 2.5 yıl nişanlılık var. Bir türlü evlenemiyoruz. Anlaşmazlıklar var. O istese ben istemiyorum ben istesem o istemiyor derken evleri birleştirip evlenelim dedik ama ben erteledim.
Kendisini seviyorum alışkanlıklar da oldu tabi. Ayrılmalarımızda oldu ancak başaramadım. Ondan ayrılınca çok mutsuz oldum acabalar ve pişmanlıklarla barışıp bu güne geldi.
Sorun benim çocuğumun artık kendi ayakları üzerinde durması ancak onun çocuklarının (iki kız) iş güç sahibi olamayacak durumda olmaları. Büyük liseyi zor bitirdi, küçükte unut vaad etmiyor. Muhtemelen bizimle yaşamaya başlayacaklar. Zaten hafta sonları bizdeler. Büyük bana karşı saygısı sevgisi olmayan biri. Küçük içinde en ufak bir yorumumda olay çıkaran mustakbel eş. Bunların maddi manevi en iyi şekilde bakımını babaları üstlenmiş öyle de olmalı. Annede zaten işsiz. Ara ara girip çalışıyor sonra çıkıyor falan. Çocuk sorumluğu belliydi bunların hepsine tamam demiştim ama birlikte yaşamak tamam demek kadar kolay değil. Bir de bu konu belirsiz bazen annede bazen bizde de olabilir.
Neyse
Tüm bunlardan sonra birde ailesi çıkmış durumda. Sürekli aileye maddi yardım. Ben kurban bayramında kurban keselim diye ikna etmeye çalıştım. tamam diyen adam on gün sonra gelip ben anneme kurban keseceğim diye bana sürpriz yaptı. Onlar zaten kesiyor ama o babasınaymış bizimki illa anneye kesecekmiş. Kendisi kesmek istemiyormuş. Büyükbaş hisse ve bir tane küçükbaş kesildi annesgile. Bizede 5 kilo kadar et getirmiş günler sonra. Buna da tamam olabilir. Bu konuda alındığım şey benim çok istemiş olmam ve annem var onlar kesemiyor biraz götürüm biraz çocuğuma veririm demiştim. Sanırım buna içi elvermedi. İstediği gibi de oldu. Çünkü bende kesemedim kendi adıma.
Ben çalışıyorum, nikah olmazsa maaşından beş kuruş istemem dedi bana. Ben yinede mutfağa katkı yaparım ama inkar eder. Dışarıda hesap öderim. Ona yüküm hiç yok kişisel harcamamda. Zaten bir yüzük bir alyanstan başka bir şeyde yapmadı bilezik sözü olduğu halde yapmıyor. Durumu yokmuş. Ama ailesi defalrca para istedi iki üç bilezik parasıdır istedikleri hiç ikiletmez verir. Parada bağ evi yapıyorlar diye sürekli isteniyor. Onun dışında uçak paraları vs hep destek yani onlara. Verebilir tabi ki ama ben bilezik diyince olay oluyor, ben tatile gidelim dediğimde para yok oluyor. Tatile sen götür oldu. Sonra çocuğumda gelsin gidelim oldu sonra memlekete gidelim tatile gitmeyelim derken muallakta..bu arada 90 bin geliri var. Ev kendinin.
Yani iyi ki bir yola çıktım ben nereye düştüm modundayım. Ama ayrılamıyorum bu şekilde devam da edemiyorum bana göre değil. Karar aşamasındayım aslında. Ya tüm bunları görmezden gelip bunlara alışıp evlenicem yada eşyamı alıp çıkıcam. Sanırım sadece ben seviyorum yoksa bunları bana yapmazdı. Bundan sonra çizgiyi çekip ondan önceki hayatıma dönmek konusunu yenemiyorum. Bir de ben mi olumsuzum beni manipüle ediyor da kendisi

Genişletmek için tıkla...

gullucem .!.:

Aynen ayrılınca sanki çok güzelmiş ben hata yapmış gibi hissetmiştim. Ama 1 yıl önceydi ve bu kış yaşanılanlar olmamıştı henüz. Yine de bir bağ var burdaki kadınlar kadar güçlü değil miyim kendimi iyice kötü hissettim bugün

Genişletmek için tıkla...

gullucem .!.:

Ben zaten ailevi çok zorluk çekmiş daha doğrusu param parça olmuş bir ailenin kızıyım. annemin annesi olmuş sonra pes etmiş biriyim. Bazı şeyleri tanıdık vardır diye yazamıyorum. Bırakınca da toz pembe bir hayat yok aslında bambaşka sorunluluklar beni bekliyor. Ama müstakbel eşde bana hayatı kolaylaştırmıyor ve ben mutlu değilim. Kiraya çıkıp maddi zorluklarla baş etmek huzursuzluktan iyidir

Genişletmek için tıkla...

gullucem .!.:

Merhabalar. Çok uzun yıllar oldu ilk eşimden ayrılalı. Küçük yaşta ailevi nedenlerle evliliği seçmiş, bir çocukla ayrılıp iş hüç sahibi olmuş biriyim. Çocuğumu en iyi şekilde yetiştirmek için evlenmedim hayatıma birini de alamadım o istemiyordu bende bu sebeple hep korktum bir ilişkiden ama bir gün mutlu olmayıda hep bekledim. Doğru kişi doğru zamanı bekledim kısaca.
Çocuğum üniversiteyi başka şehirde okumak istedi. O gidince bende hayatıma birini alıp evleneyim diye düşündüm. Ama bu kadar bocalayıp huzursuzluğa düşeceğim aklıma gelmezdi. Galiba bu evlilik işi bana göre değil. Sevgili olmak hayatı paylaşmak kolay ve çok güzel ama benim yaşam tarzım uzun süre bunu sürdürmeye uygun değil.
Nerdeyse 3 yıldır biriyle birlikteyiz. 2.5 yıl nişanlılık var. Bir türlü evlenemiyoruz. Anlaşmazlıklar var. O istese ben istemiyorum ben istesem o istemiyor derken evleri birleştirip evlenelim dedik ama ben erteledim.
Kendisini seviyorum alışkanlıklar da oldu tabi. Ayrılmalarımızda oldu ancak başaramadım. Ondan ayrılınca çok mutsuz oldum acabalar ve pişmanlıklarla barışıp bu güne geldi.
Sorun benim çocuğumun artık kendi ayakları üzerinde durması ancak onun çocuklarının (iki kız) iş güç sahibi olamayacak durumda olmaları. Büyük liseyi zor bitirdi, küçükte unut vaad etmiyor. Muhtemelen bizimle yaşamaya başlayacaklar. Zaten hafta sonları bizdeler. Büyük bana karşı saygısı sevgisi olmayan biri. Küçük içinde en ufak bir yorumumda olay çıkaran mustakbel eş. Bunların maddi manevi en iyi şekilde bakımını babaları üstlenmiş öyle de olmalı. Annede zaten işsiz. Ara ara girip çalışıyor sonra çıkıyor falan. Çocuk sorumluğu belliydi bunların hepsine tamam demiştim ama birlikte yaşamak tamam demek kadar kolay değil. Bir de bu konu belirsiz bazen annede bazen bizde de olabilir.
Neyse
Tüm bunlardan sonra birde ailesi çıkmış durumda. Sürekli aileye maddi yardım. Ben kurban bayramında kurban keselim diye ikna etmeye çalıştım. tamam diyen adam on gün sonra gelip ben anneme kurban keseceğim diye bana sürpriz yaptı. Onlar zaten kesiyor ama o babasınaymış bizimki illa anneye kesecekmiş. Kendisi kesmek istemiyormuş. Büyükbaş hisse ve bir tane küçükbaş kesildi annesgile. Bizede 5 kilo kadar et getirmiş günler sonra. Buna da tamam olabilir. Bu konuda alındığım şey benim çok istemiş olmam ve annem var onlar kesemiyor biraz götürüm biraz çocuğuma veririm demiştim. Sanırım buna içi elvermedi. İstediği gibi de oldu. Çünkü bende kesemedim kendi adıma.
Ben çalışıyorum, nikah olmazsa maaşından beş kuruş istemem dedi bana. Ben yinede mutfağa katkı yaparım ama inkar eder. Dışarıda hesap öderim. Ona yüküm hiç yok kişisel harcamamda. Zaten bir yüzük bir alyanstan başka bir şeyde yapmadı bilezik sözü olduğu halde yapmıyor. Durumu yokmuş. Ama ailesi defalrca para istedi iki üç bilezik parasıdır istedikleri hiç ikiletmez verir. Parada bağ evi yapıyorlar diye sürekli isteniyor. Onun dışında uçak paraları vs hep destek yani onlara. Verebilir tabi ki ama ben bilezik diyince olay oluyor, ben tatile gidelim dediğimde para yok oluyor. Tatile sen götür oldu. Sonra çocuğumda gelsin gidelim oldu sonra memlekete gidelim tatile gitmeyelim derken muallakta..bu arada 90 bin geliri var. Ev kendinin.
Yani iyi ki bir yola çıktım ben nereye düştüm modundayım. Ama ayrılamıyorum bu şekilde devam da edemiyorum bana göre değil. Karar aşamasındayım aslında. Ya tüm bunları görmezden gelip bunlara alışıp evlenicem yada eşyamı alıp çıkıcam. Sanırım sadece ben seviyorum yoksa bunları bana yapmazdı. Bundan sonra çizgiyi çekip ondan önceki hayatıma dönmek konusunu yenemiyorum. Bir de ben mi olumsuzum beni manipüle ediyor da kendisi

Genişletmek için tıkla...

gullucem .!.:

Aynen ayrılınca sanki çok güzelmiş ben hata yapmış gibi hissetmiştim. Ama 1 yıl önceydi ve bu kış yaşanılanlar olmamıştı henüz. Yine de bir bağ var burdaki kadınlar kadar güçlü değil miyim kendimi iyice kötü hissettim bugün

Genişletmek için tıkla...

MakrokozmosileMikroKozmos .!.:

Neden tekrar böyle biriyle evlenmek istiyorsunuz ki?

Bir kere adamı sevmiyorsunuz. Gözünüze perde inmiş değil. Mantık evliliği deseniz bu mantıksız bir evlilik olur. Adamın iki kızı hep sizde olacak. Maaşınız tümden eve gidecek. Hadi adamın kızları sizi sevse belki diyeceğim o da yok. Sizden haz etmiyorlar. Hep kendi evinizde diken üstünde olacaksınız.

Çocuğunuz var. Çocuk için de evlenmiyorsunuz. Neden evleniyorsunuz ki?

Adamı sevmiyorsunuz sadece alışkanlık var. Adama aşık değilsiniz. Adamla beraber iki kızı da sürekli sizin sorumluluğunuzda olacak. Hadi manevi açıdan his yok. Maddi olarak da adamın durumu iyi değil. Tüm maaşınızı eve harcayacaksınız. Eğer kızları sizi sevse diyeceğim ki manevi tatmin için evlenin ama o da yok.

Aklıma sadece yalnız kalmamak için evleniyorsunuz gibi geliyor. Yalnızlık çok korkutucu bir şey değil. Sizi sevecek biri olunca evlilik çok güzel. Bende evliydim, şimdi boşanıyorum. Eşim beni hiç sevmemiş. Sizin belki yapacağınız gibi evlenmek için evlenmiş. Ben evliliğimde tüm olumsuzluklara rağmen mutluydum. Çünkü eşime çok aşıktım onu çok seviyordum. Bu evliliğimi iyi kılıyordu. Ama eşim çok mutsuzmuş, hep mutlu gibi rol yapmış. Nedeni de beni sevmemesi imiş sonradan evlilikten çıkınca gözümdeki perde kalktı.

Sevgisiz evlilik yapmayın. Karşınızdaki kisiye tahammül edemezsiniz. Karşınızdaki kişi kanatlı melek olsa kanatları bile rahatsız eder o derece. Onun size sevgisi karşısında ezilirsiniz ve sırf ilişkiyi sabote etmek için ona agresif davranmaya başlarsınız. Her şeye kulp bulursunuz. Benim eski eşim ona olan aşkım karşısında ezildi çünkü beni sevmiyordu. O yüzden ne kadar çocuk istiyor olsam da bir daha evlenecek olursam bile sırf evlenmek için evlenmem. Çünkü bu karşımdaki kişiyi zulüm olur, onu sevmezsem de her yaptığı batar, ona tahammül edemem. O yüzden karşınızdaki kişiye karşı az da olsa duygu hissetmeniz lazım.

Bu kişiden bence olmaz. Size hiçbir konuda uymuyor. Bence size daha uygun biri olursa evlenin. Bu kadar risk almaya değmez.

Genişletmek için tıkla...

gullucem .!.:

Tüm konudan bağımsız o kadar iyi giden bir tutku varken aramızda masturbasyon yaptığını da biliyorum. Her erkek yapıyor diyen psikologlar sayesinde bunu da kabullendim. İç çamaşırını yıkayıp benden gizlemeye çalıştı kaç defa. Her defasında da inkar. Sonra bazen yapıyorım diye kabullenme. Gerçelten sizin ilişkilerinizde de erkekler bunu yapıyor mu? Farkına vardınız mı

Genişletmek için tıkla...

gullucem .!.:

Tüm konudan bağımsız o kadar iyi giden bir tutku varken aramızda masturbasyon yaptığını da biliyorum. Her erkek yapıyor diyen psikologlar sayesinde bunu da kabullendim. İç çamaşırını yıkayıp benden gizlemeye çalıştı kaç defa. Her defasında da inkar. Sonra bazen yapıyorım diye kabullenme. Gerçelten sizin ilişkilerinizde de erkekler bunu yapıyor mu? Farkına vardınız mı

Genişletmek için tıkla...

gullucem .!.:

Merhabalar. Çok uzun yıllar oldu ilk eşimden ayrılalı. Küçük yaşta ailevi nedenlerle evliliği seçmiş, bir çocukla ayrılıp iş hüç sahibi olmuş biriyim. Çocuğumu en iyi şekilde yetiştirmek için evlenmedim hayatıma birini de alamadım o istemiyordu bende bu sebeple hep korktum bir ilişkiden ama bir gün mutlu olmayıda hep bekledim. Doğru kişi doğru zamanı bekledim kısaca.
Çocuğum üniversiteyi başka şehirde okumak istedi. O gidince bende hayatıma birini alıp evleneyim diye düşündüm. Ama bu kadar bocalayıp huzursuzluğa düşeceğim aklıma gelmezdi. Galiba bu evlilik işi bana göre değil. Sevgili olmak hayatı paylaşmak kolay ve çok güzel ama benim yaşam tarzım uzun süre bunu sürdürmeye uygun değil.
Nerdeyse 3 yıldır biriyle birlikteyiz. 2.5 yıl nişanlılık var. Bir türlü evlenemiyoruz. Anlaşmazlıklar var. O istese ben istemiyorum ben istesem o istemiyor derken evleri birleştirip evlenelim dedik ama ben erteledim.
Kendisini seviyorum alışkanlıklar da oldu tabi. Ayrılmalarımızda oldu ancak başaramadım. Ondan ayrılınca çok mutsuz oldum acabalar ve pişmanlıklarla barışıp bu güne geldi.
Sorun benim çocuğumun artık kendi ayakları üzerinde durması ancak onun çocuklarının (iki kız) iş güç sahibi olamayacak durumda olmaları. Büyük liseyi zor bitirdi, küçükte unut vaad etmiyor. Muhtemelen bizimle yaşamaya başlayacaklar. Zaten hafta sonları bizdeler. Büyük bana karşı saygısı sevgisi olmayan biri. Küçük içinde en ufak bir yorumumda olay çıkaran mustakbel eş. Bunların maddi manevi en iyi şekilde bakımını babaları üstlenmiş öyle de olmalı. Annede zaten işsiz. Ara ara girip çalışıyor sonra çıkıyor falan. Çocuk sorumluğu belliydi bunların hepsine tamam demiştim ama birlikte yaşamak tamam demek kadar kolay değil. Bir de bu konu belirsiz bazen annede bazen bizde de olabilir.
Neyse
Tüm bunlardan sonra birde ailesi çıkmış durumda. Sürekli aileye maddi yardım. Ben kurban bayramında kurban keselim diye ikna etmeye çalıştım. tamam diyen adam on gün sonra gelip ben anneme kurban keseceğim diye bana sürpriz yaptı. Onlar zaten kesiyor ama o babasınaymış bizimki illa anneye kesecekmiş. Kendisi kesmek istemiyormuş. Büyükbaş hisse ve bir tane küçükbaş kesildi annesgile. Bizede 5 kilo kadar et getirmiş günler sonra. Buna da tamam olabilir. Bu konuda alındığım şey benim çok istemiş olmam ve annem var onlar kesemiyor biraz götürüm biraz çocuğuma veririm demiştim. Sanırım buna içi elvermedi. İstediği gibi de oldu. Çünkü bende kesemedim kendi adıma.
Ben çalışıyorum, nikah olmazsa maaşından beş kuruş istemem dedi bana. Ben yinede mutfağa katkı yaparım ama inkar eder. Dışarıda hesap öderim. Ona yüküm hiç yok kişisel harcamamda. Zaten bir yüzük bir alyanstan başka bir şeyde yapmadı bilezik sözü olduğu halde yapmıyor. Durumu yokmuş. Ama ailesi defalrca para istedi iki üç bilezik parasıdır istedikleri hiç ikiletmez verir. Parada bağ evi yapıyorlar diye sürekli isteniyor. Onun dışında uçak paraları vs hep destek yani onlara. Verebilir tabi ki ama ben bilezik diyince olay oluyor, ben tatile gidelim dediğimde para yok oluyor. Tatile sen götür oldu. Sonra çocuğumda gelsin gidelim oldu sonra memlekete gidelim tatile gitmeyelim derken muallakta..bu arada 90 bin geliri var. Ev kendinin.
Yani iyi ki bir yola çıktım ben nereye düştüm modundayım. Ama ayrılamıyorum bu şekilde devam da edemiyorum bana göre değil. Karar aşamasındayım aslında. Ya tüm bunları görmezden gelip bunlara alışıp evlenicem yada eşyamı alıp çıkıcam. Sanırım sadece ben seviyorum yoksa bunları bana yapmazdı. Bundan sonra çizgiyi çekip ondan önceki hayatıma dönmek konusunu yenemiyorum. Bir de ben mi olumsuzum beni manipüle ediyor da kendisi

Genişletmek için tıkla...

gullucem .!.:

Merhabalar. Çok uzun yıllar oldu ilk eşimden ayrılalı. Küçük yaşta ailevi nedenlerle evliliği seçmiş, bir çocukla ayrılıp iş hüç sahibi olmuş biriyim. Çocuğumu en iyi şekilde yetiştirmek için evlenmedim hayatıma birini de alamadım o istemiyordu bende bu sebeple hep korktum bir ilişkiden ama bir gün mutlu olmayıda hep bekledim. Doğru kişi doğru zamanı bekledim kısaca.
Çocuğum üniversiteyi başka şehirde okumak istedi. O gidince bende hayatıma birini alıp evleneyim diye düşündüm. Ama bu kadar bocalayıp huzursuzluğa düşeceğim aklıma gelmezdi. Galiba bu evlilik işi bana göre değil. Sevgili olmak hayatı paylaşmak kolay ve çok güzel ama benim yaşam tarzım uzun süre bunu sürdürmeye uygun değil.
Nerdeyse 3 yıldır biriyle birlikteyiz. 2.5 yıl nişanlılık var. Bir türlü evlenemiyoruz. Anlaşmazlıklar var. O istese ben istemiyorum ben istesem o istemiyor derken evleri birleştirip evlenelim dedik ama ben erteledim.
Kendisini seviyorum alışkanlıklar da oldu tabi. Ayrılmalarımızda oldu ancak başaramadım. Ondan ayrılınca çok mutsuz oldum acabalar ve pişmanlıklarla barışıp bu güne geldi.
Sorun benim çocuğumun artık kendi ayakları üzerinde durması ancak onun çocuklarının (iki kız) iş güç sahibi olamayacak durumda olmaları. Büyük liseyi zor bitirdi, küçükte unut vaad etmiyor. Muhtemelen bizimle yaşamaya başlayacaklar. Zaten hafta sonları bizdeler. Büyük bana karşı saygısı sevgisi olmayan biri. Küçük içinde en ufak bir yorumumda olay çıkaran mustakbel eş. Bunların maddi manevi en iyi şekilde bakımını babaları üstlenmiş öyle de olmalı. Annede zaten işsiz. Ara ara girip çalışıyor sonra çıkıyor falan. Çocuk sorumluğu belliydi bunların hepsine tamam demiştim ama birlikte yaşamak tamam demek kadar kolay değil. Bir de bu konu belirsiz bazen annede bazen bizde de olabilir.
Neyse
Tüm bunlardan sonra birde ailesi çıkmış durumda. Sürekli aileye maddi yardım. Ben kurban bayramında kurban keselim diye ikna etmeye çalıştım. tamam diyen adam on gün sonra gelip ben anneme kurban keseceğim diye bana sürpriz yaptı. Onlar zaten kesiyor ama o babasınaymış bizimki illa anneye kesecekmiş. Kendisi kesmek istemiyormuş. Büyükbaş hisse ve bir tane küçükbaş kesildi annesgile. Bizede 5 kilo kadar et getirmiş günler sonra. Buna da tamam olabilir. Bu konuda alındığım şey benim çok istemiş olmam ve annem var onlar kesemiyor biraz götürüm biraz çocuğuma veririm demiştim. Sanırım buna içi elvermedi. İstediği gibi de oldu. Çünkü bende kesemedim kendi adıma.
Ben çalışıyorum, nikah olmazsa maaşından beş kuruş istemem dedi bana. Ben yinede mutfağa katkı yaparım ama inkar eder. Dışarıda hesap öderim. Ona yüküm hiç yok kişisel harcamamda. Zaten bir yüzük bir alyanstan başka bir şeyde yapmadı bilezik sözü olduğu halde yapmıyor. Durumu yokmuş. Ama ailesi defalrca para istedi iki üç bilezik parasıdır istedikleri hiç ikiletmez verir. Parada bağ evi yapıyorlar diye sürekli isteniyor. Onun dışında uçak paraları vs hep destek yani onlara. Verebilir tabi ki ama ben bilezik diyince olay oluyor, ben tatile gidelim dediğimde para yok oluyor. Tatile sen götür oldu. Sonra çocuğumda gelsin gidelim oldu sonra memlekete gidelim tatile gitmeyelim derken muallakta..bu arada 90 bin geliri var. Ev kendinin.
Yani iyi ki bir yola çıktım ben nereye düştüm modundayım. Ama ayrılamıyorum bu şekilde devam da edemiyorum bana göre değil. Karar aşamasındayım aslında. Ya tüm bunları görmezden gelip bunlara alışıp evlenicem yada eşyamı alıp çıkıcam. Sanırım sadece ben seviyorum yoksa bunları bana yapmazdı. Bundan sonra çizgiyi çekip ondan önceki hayatıma dönmek konusunu yenemiyorum. Bir de ben mi olumsuzum beni manipüle ediyor da kendisi

Genişletmek için tıkla...