:Saruboceq::Saruboceq:Aylardır kafamı yediğim konuya sonunda girdik.Çalışsam mı, çalışmasam mı, bakıcı mı kreş mi derken.. Sonunda mecburi olarak çalışmaya başlamamam gerektiği için oğlumu kreşe verdim. Geceler boyu uyuyamadım. Günlerce ağladım, kendimle savaştım. Ama oğluma bakacak kimse olmadığı için mecbur kreşe verdim.
Allah' aşükür başlayalı 3 gün oldu, şimdilik çok iyiyiz. İlk günün sabahı biraz mızmızlandı sonra hemen alıştı. Beni görmez oldu ve 3 gündür koşarak gidiyor. Belki de evde benimle sürekli yalnız olduğu ve arkadaşı olmadığı içindir.
Ben iyi bir kreşe verdiğimi düşünüyorum. Sabah kahvaltı ediyolar, oyun oynuyolar, faaliyet yapıyolar, sonra da öğlen yemeği yiyolar. Sonra oğlum zaten eve geliyor. Daha işe başalmadığım için şimdilik yarım gün gidiyor. Ama işe başlayınca tam güne geçeceğiz.
İnşallah yanlış bir karar vermemişimdir. Oğluma geri dönüşü olmayan zararlar vermem. Zatne güveniyorum oraya, canlı yayın var. Ama bir anne olarak hala vicdan azabı duyuyorum. Oğluma iyi bir anne olamadığımı düşünüyorum, daha iyisini yapabilirdim diyorum. Ama inanın ki hiçbir imkanım veya desteğim yok arkamda.
Aranızda böyle zor günler geçirip atlatanlar varsa, bana biraz yardımcı olmalarıını rica ediyorum. Allah herkesin çocuğuna sağlık versin ve her türlü kötülükten korusun.