- 8 Aralık 2012
- 1.022
- 1.263
Herkese merhaba , bilmiyorum konuyu doğru yere mi açtım ama desteklerinizi bekliyorum. tüp bebek ile 3. denememizde ikiz kızlarıma hamile kaldım. ekimin ilk haftası çok fazla akıntım vardı ama tüm uygulamalarda hamileliğin 20. haftasında akıntı artışının normal olduğu yazdığı için herhangi bir doktora gitmedim , 4 ekim günü günlük ped üzerinde çok küçük kahverengi bir leke gördüm ve iş yerime yakın olan kadın doğum hastanesinin aciline gittim , ultrasonla baktı bir sıkıntı görmüyorum artarsa ve ya rengi kırmızıya dönerse tekrar gel dedi. eve gittim nolur nolmaz diye 1 tane progestan fitil yaptım ve yattım , akşam eşim geldi masada yemek yerken bir an tuvalete gitme ihtiyacı hissettim ve bi gittimki pedde pembe leke var, birde çok afedersiniz o an gaz çıkışı oldu ama o gaz çıkarken bir an vücudumda değişik bir şey hissettim meğersem o hissettiğim açılmaymış. Tuvaletten çıktım eşime söyledim apar topar hastaneye gittik , akşam olduğu için kendi doktoruma değil de sabah gittiğim kadın doğum aciline gittim. adam muayene etti 4 cm açılman var hemen tepecik hastanesine gitmelisin dedi. İzmirde yaşayanlar bilir belki tepecik hastanesi bir çok hastalıkta son çare gidilen hastanedir. ben yolda kendi doktorumu aradım o da tepeciğe gitmemi söyledi ve tepeciğe gittik. iki hastane arasındaki yol 20 dk sürdü ve ben tepeciğe gittiğimde açılmam 6,5 cm olmuş ve bebklerden bir tanesi doğum kanalına girmişti 
beni hemen doğumhaneye çıkardılar orada bir süre takip edileceğim söylendi. bu esnada ben hiç bir şekilde sancı vs. hissetmedim. hastanenin perinatolog ve kadın doğumcuları geldi muayene ettiler ve bebeğin çok aşağıda olduğunu ilk bebek için yapacak bir şey olmadığını böyle durumlarda eğer ilk bebek plesantasıyla birlikte çıkarsa serklaj yaparak 2. bebeği kurtarma şansları olduğunu söylediler. perşembe günü başka bir perinatolog geldi muayene sırasında idrar torbasını şişirip açılmayı biraz kapatık daha sonrasında serklaj denemesi yapabileceğini ancak bunu yaprken önde olan bebeğin kesesi çok gergin olduğu için patlama ihtimali olduğunu söyledi. bizde her halükarda öndeki bebek için pek şans olmadığından doktorun dediğini kabul ettik. beni ameliyathaneye aldılar anestezi verildi ama doktorun spekulumu yerleştirmesiyle bebeğin kesesinin patlması bir oldu öyle olunca herhangi bir şey yapamadılar ve beni çıkardılar. perşembeyi de bekleyerek geçirdik bu esnada hastanedeki tüm doktorlar geldi beni muayene etti , bebek aşağı iniyor mu diye kontrol ediyorlardı. bebeğim en son o kadar aşağıdaydı ki elle muayenede doktorlar bebeğimin kafasını ve kulağını elleyebiliyorlardı. ama kesesi olmadığı için maalesef yaşama şansı yoktu. elle yardımcı olup bana ıkınma hareketleri yaptırdılar ancak bebek gelmedi , daha fazla zorlamayalım arkadaki bebekte gelebilir , biraz daha bekleyelim dedi doktorlar. ve cumartesi günü öğleden sonra artık öndeki bebeğin gelmesi lazım sana zarar verecek yoksa diyerek düşük dozda suni sancı vermeye başlayıp giderek suni sancının dozunu arttırdılar , toplamda 3,5 saatlik bir sancı süresi sonrası saat 14:50 de ilk kızım Deniz doğdu. doktorların isteği bebeğin plesantasının da gelmesiydi ancak gelmedi , elle müdahale etmediler çekersek diğer bebeği tetikler diye , suni sancının dozunu arttırıp bekledik. ancak saat 16:28 de 2. kızım Mila doğdu iki bebeğiminde doğmasına rağmen plesantalar hala gelmemişti bu sefer içerde bebek kalmadığı için artık plesantayı elle çekerek çıkarmaya çalıştılar , bir tane kadın doğum uzmanı yarım saat uğraştı ama plesanta hala gelmiyordu , benim suni sancımın dozunu arttırdılar iyice , bu sırada tepemde ne yapalım sezeryanamı alsak acaba , sezeryana alırsak rahmini almak gerekebilir gibi konuşmalar yapılıyor ve ben iyice geriliyorum derken bir tane perinatolog geldi , 20-25 dklık uğraş sonrası her iki plesantayı da çıkardı. bebeklerimin her ikiside son dakikaya kadar hareket ediyordu , canlıydı. ancak birisi 378 diğeri 380 gram oldukları için ve ciğer gelişim iğnesi yapılmasına rağmen ciğer gelişimleri tamamlanmadığı için kızlarımı kaybettim
bu öyle zor bir acıymışki. içim yanıyor , sürekli ağlıyorum. Ağlamaktan artık gözümde yaş bitti.
ilaç içmeme rağmen dün birde göğsümden süt geldi o sütü görünce daha da kötü oldum. Yaşadığım olaylar ve doğum süreci de çok ağrılı ve travmatikti benim için. çektiğim acılar , bebeklerimin kaybı inanılmaz yıprattı beni.
Bir yandan kafamda bir daha anne olamam hatta eşimle ilişkiye bile giremem düşüncesi , bir yandan her sabah burnumda bebek kokusuyla uyanmam ve hemen hamile kalmak isteği. kafam ve kalbim çok karışık. Nasıl hissedeceğimi ne yapacağımı kime ne anlatacağımı bilemiyorum. etrafımdaki insanlar beni hiç anlamıyor gençsiniz tekrar yaparsınız sen iyisin ya diye teselli ediliyorum hep. ama bu öyle bir şey değil ki , ben 2 tane evladımı kaybettim. onları hissediyordum ve bağ kurmuştum. isimleri , bezleri , kıyafetleri , odaları her şeyleri hazırdı yavrularımızın. doktorlar bir sonraki hamileliğinde 10-12 hafta arasında serklaj uygulanmalı dediler. benimle aynı süreçten geçen arkadaşlarım , sizler ne zaman hamile kaldınız ? serklaj yapıldı mı , yapıldıysa kaçıncı haftada yapıldı ? nasıl iyileştiniz , nasıl atlattınız bu süreci ? yardımlarınızı bekliyorum.
beni hemen doğumhaneye çıkardılar orada bir süre takip edileceğim söylendi. bu esnada ben hiç bir şekilde sancı vs. hissetmedim. hastanenin perinatolog ve kadın doğumcuları geldi muayene ettiler ve bebeğin çok aşağıda olduğunu ilk bebek için yapacak bir şey olmadığını böyle durumlarda eğer ilk bebek plesantasıyla birlikte çıkarsa serklaj yaparak 2. bebeği kurtarma şansları olduğunu söylediler. perşembe günü başka bir perinatolog geldi muayene sırasında idrar torbasını şişirip açılmayı biraz kapatık daha sonrasında serklaj denemesi yapabileceğini ancak bunu yaprken önde olan bebeğin kesesi çok gergin olduğu için patlama ihtimali olduğunu söyledi. bizde her halükarda öndeki bebek için pek şans olmadığından doktorun dediğini kabul ettik. beni ameliyathaneye aldılar anestezi verildi ama doktorun spekulumu yerleştirmesiyle bebeğin kesesinin patlması bir oldu öyle olunca herhangi bir şey yapamadılar ve beni çıkardılar. perşembeyi de bekleyerek geçirdik bu esnada hastanedeki tüm doktorlar geldi beni muayene etti , bebek aşağı iniyor mu diye kontrol ediyorlardı. bebeğim en son o kadar aşağıdaydı ki elle muayenede doktorlar bebeğimin kafasını ve kulağını elleyebiliyorlardı. ama kesesi olmadığı için maalesef yaşama şansı yoktu. elle yardımcı olup bana ıkınma hareketleri yaptırdılar ancak bebek gelmedi , daha fazla zorlamayalım arkadaki bebekte gelebilir , biraz daha bekleyelim dedi doktorlar. ve cumartesi günü öğleden sonra artık öndeki bebeğin gelmesi lazım sana zarar verecek yoksa diyerek düşük dozda suni sancı vermeye başlayıp giderek suni sancının dozunu arttırdılar , toplamda 3,5 saatlik bir sancı süresi sonrası saat 14:50 de ilk kızım Deniz doğdu. doktorların isteği bebeğin plesantasının da gelmesiydi ancak gelmedi , elle müdahale etmediler çekersek diğer bebeği tetikler diye , suni sancının dozunu arttırıp bekledik. ancak saat 16:28 de 2. kızım Mila doğdu iki bebeğiminde doğmasına rağmen plesantalar hala gelmemişti bu sefer içerde bebek kalmadığı için artık plesantayı elle çekerek çıkarmaya çalıştılar , bir tane kadın doğum uzmanı yarım saat uğraştı ama plesanta hala gelmiyordu , benim suni sancımın dozunu arttırdılar iyice , bu sırada tepemde ne yapalım sezeryanamı alsak acaba , sezeryana alırsak rahmini almak gerekebilir gibi konuşmalar yapılıyor ve ben iyice geriliyorum derken bir tane perinatolog geldi , 20-25 dklık uğraş sonrası her iki plesantayı da çıkardı. bebeklerimin her ikiside son dakikaya kadar hareket ediyordu , canlıydı. ancak birisi 378 diğeri 380 gram oldukları için ve ciğer gelişim iğnesi yapılmasına rağmen ciğer gelişimleri tamamlanmadığı için kızlarımı kaybettim bu öyle zor bir acıymışki. içim yanıyor , sürekli ağlıyorum. Ağlamaktan artık gözümde yaş bitti.
ilaç içmeme rağmen dün birde göğsümden süt geldi o sütü görünce daha da kötü oldum. Yaşadığım olaylar ve doğum süreci de çok ağrılı ve travmatikti benim için. çektiğim acılar , bebeklerimin kaybı inanılmaz yıprattı beni.
Bir yandan kafamda bir daha anne olamam hatta eşimle ilişkiye bile giremem düşüncesi , bir yandan her sabah burnumda bebek kokusuyla uyanmam ve hemen hamile kalmak isteği. kafam ve kalbim çok karışık. Nasıl hissedeceğimi ne yapacağımı kime ne anlatacağımı bilemiyorum. etrafımdaki insanlar beni hiç anlamıyor gençsiniz tekrar yaparsınız sen iyisin ya diye teselli ediliyorum hep. ama bu öyle bir şey değil ki , ben 2 tane evladımı kaybettim. onları hissediyordum ve bağ kurmuştum. isimleri , bezleri , kıyafetleri , odaları her şeyleri hazırdı yavrularımızın. doktorlar bir sonraki hamileliğinde 10-12 hafta arasında serklaj uygulanmalı dediler. benimle aynı süreçten geçen arkadaşlarım , sizler ne zaman hamile kaldınız ? serklaj yapıldı mı , yapıldıysa kaçıncı haftada yapıldı ? nasıl iyileştiniz , nasıl atlattınız bu süreci ? yardımlarınızı bekliyorum.
bunun örneği çok fazla sayfalarca bulursun sen iyi ol yeter ki yaşadıkların korkunç şeyler empati kurabiliyorum ama bunların içinde boğulma çıkmak zorundasın doğmuş büyütmüş oldukları çocuklarını kaybeden anneler var hayat kötü olaylarla dolu ama içinde kalırsan çok zaman kaybedersin mutlaka git bir yerlere uzaklaş bana bir tek o iyi geldi aklımdasın dualarım hep seninle
o kadar zormuş ki bu acı. Son dakikaya kadar hep hareket etti yavrularım onları hissetmek çok güzeldi , çok özlüyorum kızlarımı.
30 ocakta d yapmıştım hala daha kendime gelemiyorum bazen ağlama krizlerine giriyorum Allahtan sabır diliyorum 
bir daha nasıl hamile kalmaya cesaret edeceğim , yaşadığım o kadar şeyden sonra nasıl eşimle ilişkiye gireceğim hiç bilmiyorum. siz nasıl atlattınız ? Tekrar hamile kalmayı düşündünüz mü ?
