günaydın arkadaşlar..
ilk günaydın benden olsun bugün..
berbat bi gece geçirdim..
ağlama krizine girdim resmen oğlumda beni gördü ama tutamadım kendimi..
bir insan aylarca uyumadan ayakta kalabilir mi ya..
başkasına söylesem inanmaz ama inanın oğlum gece hiiç uyumuyor hen an kucağımızda..
artık emzirmekten boynum sırtım göğsüm her bi yerim ağrıyor..
bel ağrısı nedir bilmezdim şimdi oğlum uyusa bile bel ağrısıdan ben uyuyamıyorum..
eşim salona kaçırıyo ama öyle ağlıyo öyle ağlıyoki durmuyo asla meme istiyo..
gerçekten psikolojim bozuldu artık..
eşimde olmasa delirmiştim allah razı olsun canım benim..
onada acıyorum gece yarısı kalkıp ayrı sabah namazında ayrı kalkıp masaj yapıyor..
gece yüz kere yatağından kaldırıyorum adamcağızı su getir oğlanı odasına götür getir..gezdir.. üstümü örtmeye bile gücüm olmuyo inanın kollarım iptal oluyo yastığımı bile ona indirtiyorum..
işe gitmeden kahvaltı hazırlıyor masaj yapıp çıkıyor..
vicdan azabı çekiyorum kendimi beceriksiz gibi hissediyorum bu aralar..
off çok uzattım kusura bakmayın içimi dökmek istedim..
sabah çayımı içtikten sonra geceki halimi görmeden inanmazsınız..
çayımı içeyim gece sanki rahat uyumuşum gibi hayatıma devam edebiliyorum ama geceleri çoook zor geçiyor bazı geceler kurt kadın oluyorum resmen zavallı adamada boş yere sinirlenip duruyorum..
işte sonrada böyle vicdan azabı çekiyorum

(
bi tel açayım bari..