selimecim valla bigünüm bi günüme uymuyor.bazen çok sıkılıyorum,yok diyorum bu böyle zor olacak keşke aynı şehirde yaşasaydık akşam olunca herkes kendi evinde olurdu falan diye.bazende biçok şeyde aslında işime gelecek durumda, yemeğim yapılıyor temizliğim yapılıyor herkesin isteyeceği şeyler yani. ama tabi bunlar yapılırken benim düzenim gözardı ediliyor, mesela hergün mutfakta bişiylerin yeri değişiyor ve bende üşenmeden hergece tekrar değiştiriyorum yerlerini,söylüyorumda bunun yeri burası diye ama bi bakıom yine onların kolayına nasıl geliyorsa öyle olmuş,yada işte çocukla ilgili bi bakıom ellerine battaniye almışlar sallıolarakannehir yapmayın diyorum,yok yok uyutmuyoz oyun oynuyor o diyorlar. amann ne bilim işte, çocuk ağlar hemen kucağımdan almaya kalkarlar.gerçi artık vermiyorum ilk zamanlar sesimi çıkartmıyodum ama abartmaya başlandı sanki tüm sorumluluk tamamen onlarınmış gibi.
çok komik ya mesela birisi arıyor çağırıyor onları ''ay çocukla nasıl gelicezki '' diyorlar kaydirigubbakcemile3 bende geçen gün ''ben varım evde ya içiniz rahat olsun kendi çocuğum gibi bakarım'' dedim
yani selimecim yapabilcek pek bişeyimiz yok,sadece tartışmadığımıza hani böyle eşimle aramı açacak bi durum olmadığına seviniyorum.bizim yerimizde olmak isteyecek inan bir sürü insan vardır.