Meraba arkadaşlar, uzun zamandır bu sayfaya bakamıyordum üzülmemek için, yazamadım...
Çok olaylar oldu, kısacasını anlatmam gerekirse tam nişanlım çok iyi bir işe girdi diyip sevinirken, babasının rahatsızlığı ortaya çıktı.Yaklaşık 2 aydır, tetkikleri devam ediyordu, cuma günü heyet raporuyla beraber tüm umutlar tükendi.Karciğerde bulunan 2 büyük kitle,ve enzimlerin düşmemesi sebebiyle, ne herhangi bir müdahale ne de nakil işlemi gerçekleştirilemecek. Bundan sonraki zamanını çok güzel geçirsin dedi doktor...umutları %1 e düştü...Halbuki yıllar önce nişanlımın annesi meme kanseri geçirip kurtarmıştı, artık emekliliklerinin tadını çıkaracaklardı..nişanlım ve ailesi perişan durumdalar, sadece beklemeyip alternatif tıpa yönelmeye karar verdiler..bir umuttur belki işte deneyecekler.İşte o zaman hayattaki en önemli mutluluğun sağlık olduğunu anlıyorsunuz..ama bu esnada elde avuçta ne varsa herşeyi bunun için harcadılar..nişanlımda yardım ediyor ama bilen bilir sağlık harcamalarına oldukça fazla gidiyor..
biraz kendimden bahsedecek olursam eğer, hani dört dörtlük bir nişanlılık zamanı geçiremedim, bu hastalık olmadan önce içimde hayalkırıklığı, geleceğe karşı umutsuzluk oluşmuştu,yapılan bazı şeyler artık içimden taşmaya başlamıştı ve nişanlımla bundan dolayı tartışır olmuştuk ve düğünün nisanda olmasının ikimiz içinde hayırlı olacağını ve bu esnada iyice ölçüp tartmaya karar vermiştim ki, bu durum ortaya çıktı..şimdi nişanlım düğünü hemen yapabiliriz diyor,tamam haklı bende olsam allah korusun benimde babamın başına böyle birşey gelmiş olsaydı bende isterdim babamın görmesini..ama o kadar mutsuz hissediyorumki şuan kendimi, çünkü kaç sene bekledim, hayallerim vardı (öyle büyük şeyler değil) ama apar topar böyle olabilecek olması üzüyor beni çünkü ellerinde avuçlarında ne varsa harcadılar, ne kadar ne yapacaklar umutsuzum çünkü nişanlımda maaşını onlara veriyor..ne bileyim işte hüzünlü olacak herşey, apar topar, üstüne üstlük kafamda soru işaretleri varken olacak herşey...benim annemde evlenirken 30 sene önce hala der öyle içimde ukteler kaldıki bak hala unutamıyorum, kızım iyi düşün taşın diyor ama böyle bir durumda arkamı dönüpte gidemem-gitmek istemiyorum ama alelacele birşeylerinde olmasını istemiyorum-arkadaşlar..işte durum bu her sabah mutsuz uyanıyorum, çevreme karşı çok sinirliyim sanki onlar yapmış gibi,kötüyüm anlayacağınız,sizinle paylaşmak istedim. O yüzden siz siz olun küçük şeyleri kafanıza dert etmeyin,hayatta ne zaman başınıza ne gelecek bilemiyorsunuz...