Merhabalar..
Dün çok acı bir deneyim yaşadım..6 hafta 3 günlük hamileyim. Makineye çamaşır attım belime ağrı girdi. Uzandım ağrım şiddetlendi. Kasıklarımda ağrımaya başlayınca tuvaletim geldiğini düşündüm. Tuvalete girdiğimde durduramadığım bir kanamam başladı. Evde yalnızdım ve eşim evime çok uzak bir yerde çalışıyor. Hatta tüm tanıdıklarım en az 2 saatlik uzaklıktalar. Önce doktorumu aradım ulaşamadım, sonra eşimi aradım. Ardından doktorumun sekreterini. Bu arada hala kanamayı durdurmak için tampon yapıyordum. Sonunda iyice paniğe kapılarak ağlama krizine tutuldum. Aklıma hastaneye gitmek geldi. Özel bir sitede oturduğum için güvenliği harekete geçirecek imdat düğmesine bastım. Hemen taksi geldi ve 5 dk içinde özel bir hastanenin acilindeydim. Hemen kadın doğum doktorunun yanına çıkartıldım. Benim paniğimin aksine doktor o kadar ağırkanlıydı. Üst ultrasonla göremedik bebeklerimi. Hemen vajinal ultrasona geçtik. Bebeklerimin keseleri duruyordu. Bir tanesinin kalp atışını bile gördüm doktor her ne kadar ikinciyi de gördüm kalbi atıyor desede gözümle görmediğim için tatmin olmadım. Bu arada kendi doktorum aradı. Bir iğne vurdurttu hemen bir de ağrılarım geçsin diye fitil verdi. Ben dün 50 yaş yaşlandım arkadaşlar. Allahıma çok şükür evlatlarım hala benimle. Ama yaşadığım şoku, çaresizliği anlatsamda kimse anlamaz. Şimdi yatak istirahatindeyim sadece tuvalete kalkmama izin var yani. Allahım kimseye yaşatmasın. Bırakın işşi gücü sadece bebeklerinizi düşünün. Ben onları kaybetseydim ne yapardım bilmiyorum. Allahım beni de tüm bebek bekleyenleri de korusun.
çok çok geçmiş olsun. okurken bile yüreğim ağzıma geldi. ne emekler harcadığımızı, ne hayaller kurduğumuzu bir biz biliriz bir de allah. umarım hepimiz sağ salim kavuşuruz bebeklerimize canım...