Supriz bir hamilelikdi benimkisi...Henüz evliliğimizin 6.ayındaydık kocişimle.
Kendimi bildim bileli ilk kez ramazan ayında oruç tutmaya zorlanıyordum.
Mide bulantılarım vardı,kendimi üşüttüm heralde diyerek kandırıyordum.
Test alıp bakmak aklımın ucuna bile gelmiyordu taki kocişimin içtiği sigara bana kokana kadar.
Bebişim olabileceğini işde o an hissettim.Hemen test aldım ve çift çizgiyi gördüm.
Aglıyarak kocişimin yanına gittim,o kadar heyecanlanmıstım ki inanamıyordum.
Yanılma payını bildiğimiz için hemen aynı gun kan testı yaptırdık ve mutlu haberi bir kez daha onaylatmış olduk.
Şaşkındık,heyecanlıydık ama bir o kadar da mutluyduk...
Hamileliğimde son 2 ayıma kadar hiç zorlanmadım diyebilirim.
İşime devam ediyordum,eşim her konuda destekdi,nisan anneleri vardı :)
Ne olduysa işden izne çıktığımda oldu,kendimi bir anda boşlukda hissettim.
Eve kapatılmış gibi hissediyordum.Eşimin eve gelmesini dört gözle bekliyordum.
Eve geldiğinde sadece benle ilgilenmesini istiyor,etrafında fır dönüyordum.
İtiraf ediyim sabah işe gitmesini bile kıskanır hale gelmişdim :)
Son 1,5 ayımıza geldiğimizde idrarımda protein olduğunu öğrendim.
Eğer tansiyonla birlikde olursa bebeğime zarar verebilirdi.
Her hafta aynı testi tekrarlayıp sonucu beklemek saatleri saymak...
Çok sitresli günlerdi...
Doktoruma güveniyordum,allah razı olsun benim aramama fırsat kalmadan sonucu öğrenir öğrenmez beni bilgilendiriyordu.
Her zaman pozitif ve güler yüzlü yaklaşdı.Birlikde karşılıklı konuşarak sezeryan tarihini belirledik.
22 mart saat 10.30 da oğluşuma kavuşacakdım..
Hem proteinden hemde çatımın dar olmasından dolayı normal doğum şansım çok düşükdü.
Bende kendimi geçmişdim zaten,tüm ağrılara razıydım tek derdim oğluşumu sağlıkla kucağıma almakdı...
Doğumdan birgün önce kocişimle annemlere geldik.Hepimiz çok heyecanlıydık,endişeliydik...
O gece saatler geçmek bilmedi.Sabah erkenden hastanemize doğru yola çıkdık.
Hastane personeli daha işine başlamadan biz ailecenek hastaneye gelmişdik bile :)
Kocişimle el ele hastaneye girişimizi yaptık.Odamıza yerleştik.
Tüm sevdiklerim yanımdaydı rahattım.
Taki hemşireler odaya girip ameliyat onlugunu bana giydirene kadar :)
Erken değil mi daha dedim.Hazırlıklar yapılacak dediler.
Sonda takılacakdı,damar yolu acılacakdı o kadar cok okumustum ki hazırlamışdım kendimi.
İlk şoku atlattıktan sonra tum gerginliğim gitti.
Hemşireyle sohbet halindeyken sondam takıldı.
Acımadı diyebilirim,hemşire dahi beni tebrik etti.
En rahat taktığım sondaydı aferim sana dedi.
Sonrası o kadar hızlı gelişti ki ne olduğunu anlamadım bile.
Hemen sedyeyle içeri girdiler,beni sedyeye yatırdılar bonemi taktılar.
O ara eşim içeri girdi beni öptü,göz göze geldik.
Elimi tuttu ve sedye hareket etmeye başladı.
Herkesin gözü bendeydi.Başladım ağlamaya.
Kocişim asansöre binince elimi bırakmak zorunda kaldı işde o an çok zordu.
Dogumhaneye girerken yine tüm sevdiklerim yanımdaydı.
Ağlıyarak içeri girdim.Herkes güler yüzle karşıladı beni.
Aneztezi uzmanı işde bir sulu göz daha geliyor dedi:)
Bende ona genel anestezi istiyorum dedim :) Tamam sen nasıl istersen oyle olucak dedi.
Bebişimin cinsiyetini sordu,ismini sordu sohbet ederek içeri girdik.Artık ağlamıyordum.
Sonra beni ameliyat masasına aldılar,hazırlıklar basladı.
Hemşire fotograf çekmek için telefonumu istemişdi.
Hemşire saolsun doktorum gelene kadar kocişimi aradı :) Kocişimle konuştuk artık iyice sakinleşmişdim.
Sonra doktorum geldi,her zamanki gibi güler yüzlüydü.
Herşey çok güzel olucak dedi.Anestezi uzmanı başıma geldi.
Az yanıcak dedi.Evet dediğimi hatırlıyorum sonrası yok..
Uyandığımda anestezi uzmanı adımı söylüyordu.
Sedye hareket ediyordu.Ben cıkarken içeriye doğum için baska bir arkadaş alınıyordu.
Onada dedim ki hiç korkma,hiç zor değil herşey güzel olacak :)
Kız bana gülümsedi teşekkür etti,ben ona gülümsedim ve dışardaydım.
Kocişim,ailem sevdiğim herkes beni bekliyordu.
Ben iyiyim merak etmeyin dedim,ve ilk sordugum eşime ogluşum oldu.
Arası gördün mü sağlıklı mı diye sorduğumu hatırlıyorum.
Odama geldiğimizde oğluşumu gördüm,beyaz tenli sarısın bir oğluşum olmuşdu.
O kadar güzeldi ki kokusu,nefes alıp verişi tüm ağrılar ucup gitmişdi.
6 saat sonra ayaktaydım.Kocişimin yardımıyla kalkdım ve koridora çıkıp yürüdüm.
Sonrasında her fırsatta kalkıp yürüdüm,yürümenin etkisi belkide öyle çok aman aman bir ağrım olmadı.
İlk gün söylemesi ayıp lavaboyada çıkdım,gaz sancısıda çekmedim.
Kanamam çok yogundu,kanamam arttıkca agrıların gittiğini rahatladığımı hissediyordum.
Hastanedeki 2. günümde iki büyük parça düşürdüm ve bütün ağrılarım bitti.
Butün bu zor anlarımda ailemde kocişimde hep yanımdaydı.
Oğluşumun işitme testleri,göz muayenesi,cigerleri,sarılık testi bütün kontrolleri yapıldı hastanede.
Çok şükür hepsi temiz çıkdı.Ve hastanedeki 3. gunumuzde hastaneden taburcu olduk.
Evimize 3 kişilik aile olarak girdik.Allahım herkese sağlıkla nasip etsin çok ama çok güzel bir duygu.
Bugun oğluşum 10. gününde.
4. gunumde sütüm geldi.
İlk zamanlar emzirme konusunda sıkıntı yaşasakda çok şükür iki gündür onuda atlattık.
Zorunlu yada isteyerek sezeryan yapacak olan arkadaşlar umarım benim kadar kolay atlatırsınız...
benimle aynı durumu yaşayanlar var mı????
