beni yanlış anlamazsanız bende başka bir pencereden olayı göstermek istiyorum size. Siz aynı erkek arkadaşım, bende aynı sizin erkek arkadaşınız gibiydik son zamanlarda.
Iyi anlaşıyorduk ama bazı sebeplerden ötürü bana batmaya başladı. Bizim sebeplerimiz elbette ki sizden farklıydı ama sonuç itibariyle ondan bir şekilde soğumaya başladım. Bu sürecin sonunda ondan her ayrılmaya kalkışımda beni bırakma, seni seviyorum demelere başladı. çok şans verdim ama asla eskiye dönemedim. Duygularım bittiğinde ise dürüstçe bunu ona söyledim ama olmadı. Seni çok seviyorum, ayrılmayalım, bırakma demeler yine... Ilk etaplarda tatlı dille red ederken sonraları canıma tak etmeye başladı. Sana seni sevmediğimi söylüyorum hala daha nasıl ısrar ediyorsun be adam demelere başladım bende. Gözümde gittikçe küçüldü. Onunki sevgi değil takıntıydı artık. Yahu nasıl bir ezikliktir bu dedim ona. Nasıl sana böyle davranmama izin veriyorsun dedim. Neden ceketini alıp çıkamıyorsun hayatımdan dedim. Neler neler dedim ya! Ama hala beni bırakma, lütfen vs vs...
Inanın gözümde iyice düştü. Ezik biri oldu benim için. Saygı duyacağım bir karakter olarak anmayacağım onu artık. Bir insan nasıl sevilmediğini bildiği yerde kalır? Nasıl ısarar eder bu kadar? Belki de adam gibi, sessiz sedasız durumu kabul etseydi, gözümde bambaşka biri olarak kalacaktı. Ve ben bir müddet sonra onu özleyecek ve hata yaptığımı düşünecektim. Ama bu tavırları beni ondan iyice soğuttu ve ayrıldığım için memnun etti.
Aranızda ne geçti bilemem ama size bkendi hayatımdan bir pencere açmak istedim. Belki onu daha iyi anlamanıza yardımcı olur.
Tez zamanda toparlanmanız dileğiyle. Birde unutmamalı ki, allah kötü birşey yapmaz. Elbet bir bildiği vardır. Sadece biz bunu şuan itibariyle göremiyoruz. Ileride bu ayrılık için belki de şükredeceksiniz.