- 2 Şubat 2019
- 49
- 90
- 3
- 40
- Konu Sahibi fortunefavorsthebold
- #1
arkadaşlar geçen yıl boşandım zaten kısa süreli evlilikti.
yeniden hayatımı kurana kadar ailemle yaşamaya başladım annem ve babamla.. fakat artık dayanamayacak haldeyim. herşeyime karışıyor annem.
iş çıkışı elimde filelere torbalara bakıyor ne diye...söyleniyor gereksiz herşeyi alıyosun ev doldu taştı vır vır vır .. bir tencere yemek yapmış, kendim canımın çektiği başka tavuk yemeği yapmak istiyorum , ev yemek dolu sonra çöpe gidecek durmadan yeni yemek yapıosun diye bağırıyor . bitane düzgün adam bulamadın diye ikide bi laf sokmalar.. akşam 8den sonra dışarda kalsam telefona yapışır nerdesin kimlesin .. niye çıktın..mutfakta herşeye karışır onu oraya koyma bunun yeri burası mı bilmemne.. bıktım yaaa herşeyimi inceler ..zaten sağlığı iyi deil ikide bir tansiyon çıkıyor başı dönüyor vs o tabiiki huzursuzluk beni de etkiliyor. alıp doktor doktor gezdiriyorum herşeyiyle ilgileniyorum temizlik vs hep bende ..stresten kabuslar görüyorum sürekli başım agrıyor. babam desen oda zaten emekli memur herşeyi düzen içinde ister. evin içinde iç çamaşırla gezmeye vs alişmışım ,baba evde olunca hep pijama uzun şeyler giyiyorum ..dikkat ediliyo tabii.. telefonla rahat konuşulmuyo .. dinlediğim müzik uymuyo hiçbirşey uymuyo uzaylı gibiyiz babamla ..eve giriş çıkış saatime karışır tabiiki ..ama neyseki ayrı bir ev açıp orda işyerime yakın diye tek oturayım desem bişey demez. yani bunalmış durumdayım kendimi kapana tıkılmış hissediyorum 
. sizler neler yaşadınız evli olup/ boşanmış olup yada hiç evlenmesede anne babayla yaşayan varmı 30 yaşından sonra?? ne gibi sorunlar çıkıyor sizde yada benimkiler normalmi ? herkes mi benim gibi yoksa bizimkilerde mi var bir sorun 
bekar olupda aynı evi paylaşmakla boşanıp aynı evi paylaşmak çok farklı. insan bir kere özgürlüğü tadınca anne babayla kapana kısılmış fare gibi hissediyor haksızmıyım 
yeniden hayatımı kurana kadar ailemle yaşamaya başladım annem ve babamla.. fakat artık dayanamayacak haldeyim. herşeyime karışıyor annem. iş çıkışı elimde filelere torbalara bakıyor ne diye...söyleniyor gereksiz herşeyi alıyosun ev doldu taştı vır vır vır .. bir tencere yemek yapmış, kendim canımın çektiği başka tavuk yemeği yapmak istiyorum , ev yemek dolu sonra çöpe gidecek durmadan yeni yemek yapıosun diye bağırıyor . bitane düzgün adam bulamadın diye ikide bi laf sokmalar.. akşam 8den sonra dışarda kalsam telefona yapışır nerdesin kimlesin .. niye çıktın..mutfakta herşeye karışır onu oraya koyma bunun yeri burası mı bilmemne.. bıktım yaaa herşeyimi inceler ..zaten sağlığı iyi deil ikide bir tansiyon çıkıyor başı dönüyor vs o tabiiki huzursuzluk beni de etkiliyor. alıp doktor doktor gezdiriyorum herşeyiyle ilgileniyorum temizlik vs hep bende ..stresten kabuslar görüyorum sürekli başım agrıyor. babam desen oda zaten emekli memur herşeyi düzen içinde ister. evin içinde iç çamaşırla gezmeye vs alişmışım ,baba evde olunca hep pijama uzun şeyler giyiyorum ..dikkat ediliyo tabii.. telefonla rahat konuşulmuyo .. dinlediğim müzik uymuyo hiçbirşey uymuyo uzaylı gibiyiz babamla ..eve giriş çıkış saatime karışır tabiiki ..ama neyseki ayrı bir ev açıp orda işyerime yakın diye tek oturayım desem bişey demez. yani bunalmış durumdayım kendimi kapana tıkılmış hissediyorum . sizler neler yaşadınız evli olup/ boşanmış olup yada hiç evlenmesede anne babayla yaşayan varmı 30 yaşından sonra?? ne gibi sorunlar çıkıyor sizde yada benimkiler normalmi ? herkes mi benim gibi yoksa bizimkilerde mi var bir sorun bekar olupda aynı evi paylaşmakla boşanıp aynı evi paylaşmak çok farklı. insan bir kere özgürlüğü tadınca anne babayla kapana kısılmış fare gibi hissediyor haksızmıyım 
Zaten evden 16 yaşımda ayrıldım üniversite okumak için, bir daha geri dönmeyi düşünmüyorum. Annemle babamla çok iyi anlaşırdım ve ona rağmen böyle düşünüyorum, bir de anlaşamasam cehenneme dönerdi hayatım herhalde.
