- 1 Kasım 2017
- 356
- 235
- 103
- 36
- Konu Sahibi violetworld
-
- #21
Yok
Yumurtalık dondurma işlemi var .
Görücü usulü evlenme imkanınız yok mu ?
genç yasında hata yapmıssın ama kafa yapın hala aynıCook dertliyim cok. yasim 29, 30-a yarim kaldi. Ben kimle evlenecegim, ne zaman cocugum olacak diye deliriyorum. Neredeyse aglayacagim. Kadin oldum olali hep icim rahatti birgun anne olacagim diye. Garantilemis gibi. Erken evlilik yaptim 21 yasimda, 2 defa hamile kaldim, ikiside kurtajla sonlandi eski esim istemedi diye. Nedenlerine girmiyorum ama ben istemedim boyle olmasini.
23 yasimda bosandim, ondan sonra birkac sorunlu iliskiler... yasim 29, suan bekarim ve gelecegimle ilgili cok kaygilarim var. Erken yaslarda yaptigim hatalar yuzunden suan hayatimi kuramiyorum.
Dun gece bir anda aklima geldi, acaba hic anne olamayacakmiyim? Kurtajda kaybettigim bebeklerim aklima geldi, icim yandi. Coook aci cekiyorum simdi onlar icin, cookBir yandan diyorum iyiki olmamislar, babasiz buyuyecektiler. Artik benim icin geri sayim basladi, 35-e kadar bir cocuk sahibi olmam lazim benim Cok korkuyorum.
genç yasında hata yapmıssın ama kafa yapın hala aynı
35 e kadar çocuk sahibi olmam lazım benim yazmıssın
bunu buradan anladım
ben 38 yasındayım evliyim
olmuyor cocugum
hayat planladığımız şekilde gitmiyor, bunu yasadıgın tecrübelerden öğrenmiş olman gerekiyordu.
Çalışıyor musun ? Okul , iş ?YokBirisi tanistirsa isterim tabi ama etrafimda uygun tanistiracak biriside yok. Daha cok sosyallesmem lazim ama normal cevrede yok
Bir tanıdığım 43 yaşında ilk çocuğunu doğurdu şimdi 48 yaşında ve menapoza girdiğini düşünürken hamile olduğunu öğrendi. Umudunuzu kaybetmeyin.genç yasında hata yapmıssın ama kafa yapın hala aynı
35 e kadar çocuk sahibi olmam lazım benim yazmıssın
bunu buradan anladım
ben 38 yasındayım evliyim
olmuyor cocugum
hayat planladığımız şekilde gitmiyor, bunu yasadıgın tecrübelerden öğrenmiş olman gerekiyordu.
Calisiyorum, ozel bir sirkette. Plazada hemde, bir suru insan oluyor etrafimda. Icine kapali oldugum icin cok cikmiyorum kafelere, restoranlara. Yada baska aktivitelerim yok, ev-is-ev oluyor genelde. Sonrada sikayet ediyorum kismetim cikmiyor, degil mi? :) (not: tipimde normal, benden hoslanan, benim hoslandigim adamlar oldu ama bazi problemler yuzunden olmadi)Çalışıyor musun ? Okul , iş ?
35-e kadar bir cocuk sahibi olmam lazim benim
hayatimda okudugum en anlamsiz cümle galiba.
niye lazim? oksijeniniz kesilmicek sonucda? belkide asla anne olamayacaksiniz... bence kendinizi bu düsüncelerden arindirin. belki positiv bir aura sahibi olursaniz sizinle yuva kurmak isteyen bir bey cikar karsiniza
Canım bak ne guzel bir ortamda çalışıyorsun kendine biraz bak bu ruh halinden kurtulmak için mutlaka yardım al yaşadıklarını paylaş doktorla . Inancın varsa bol bol dua et. Daha sosyal ol. Aktivitelere zaman ayır. Böyle içine kapanırsan oturduğun yerden kısmet gelmez. Seninde Çaban Olmalı.Calisiyorum, ozel bir sirkette. Plazada hemde, bir suru insan oluyor etrafimda. Icine kapali oldugum icin cok cikmiyorum kafelere, restoranlara. Yada baska aktivitelerim yok, ev-is-ev oluyor genelde. Sonrada sikayet ediyorum kismetim cikmiyor, degil mi? :) (not: tipimde normal, benden hoslanan, benim hoslandigim adamlar oldu ama bazi problemler yuzunden olmadi)
Suan programci olmak icin ugrasiyorum, meslegimi degistiriyorum. Tum vaktimi ve enerjimi ona sarfetmek zorunda gibi hissettigimden eglenceye, aktivitelere pek vakit ayirmiyorum. Sikisip kaldim. Gelecek meslegim ve cocuk dogurmak meselesini ayni zamana denk getirdim
Bende o yuzden cikan bazi kismetleri istemedim. Yeni bir evlilik hatasi beni daha cok korkutuyor, asla yapmam.
gel sarilalim ya! dert arkadasim benim!
Erken, degil mi? Vaktim var birkac yil daha... Tek tesellim bu
Cok dogru yerden soylediniz! Beni en cok endiselendiren seylerde benzer seyler;
1) cocuk buyutme gibi zor bir gorevin ustesinden gelecek fiziki ve ruhsal enerjimin kalmamasi (bunun ergenligi var, genclik zorluklari var, ohooo...)
2) 30-40'larinda insan yetkinlesiyor ve aileye, anne babaya daha cok ihtiyac duyuyor. Genclik zamaninda serbest oluyor, aileden uzak olmasi daha makul, aksine. Ben gec dogurursam, cocugumun 30-40'larina kalarmiyim, onu bile bilmiyorum. Mesela, simdi 30'a girecegim yaslarda anneme hiiic olmadigim kadar duskunum, ailenin kiymetini daha iyi anliyorum, kendimi ve ruhumu daha iyi taniyorum diye. Annemle konusa bilmek, onunla arkadas gibi olmak bana cok iyi geliyor, yardim ediyor. Iyiki o var diyorum.
Anne olmak istegi genlerimizde, benim sucum ne, evrimde kabahat.
Cok pozitifim aslinda, bura dert yanmaya geldim, o yuzden boyle konusuyorum. Ara-ara krizler geliyor...
Ben de bebeğimi kaybettim. Travmasını atlatmaya uğraşırken eski eşim ile boşanma asamasindaydik ve bana dedi ki oh olsun ...
sanki ben kötü kadınım da başkasının çocuğunu taşıyorum.
o değil de ...
bir itirafta bu.ben bebeği olan kız arkadaşımla görüşmek istemiyorum. Deli gibi kıskanıyorum ve bazen sabaha kadar ağlıyorum yastigim sırılsıklam oluyor.
ama sonra onları ve eşlerini düşünüyorum. ben öyle erkek istemezdim şahsen.
şu da var bana kimseyi beğenmiyorsun diyen tipler, kendilerinin karşısına bu adamlar çıksa değil kahve içmek asla ama asla suratina bile bakmazlar.
karakter olarak da kesinlikle bana çok ters ve acayip erkekler karşıma çıkıyor.
yalnızlık kaderim gibi gözüküyor.
hele bir de boşandıktan sonra sürekli ailemle bir çatışma içerisinde oldum. eve sigamadim. Aşırı derecede sinirliyim. Ani tepkiler veriyorum. Onarilmayacak şekilde insanları uzuyorum. Fazla hircinlastim. Psikiyatri de ise yaramıyor.
İçinde yaşadığım topluma ben uyum saglayamiyorken, benim yetiştirdiğim çocuk nasil uyum sağlayacak ? gerçekten bir tuhaflık var ben de diye düşünmeye başladım.
kafa yapım uyusmazsa bir erkekle, onunla yatağa girip birlikte olamam yok yani
Ben de 29 yaşında bekar, çocuksuz bir kadınım. Ama galiba insanların olmayan çocuk için yanıp tutuşmasını hiç bir zaman anlayamayacağım. Herkes anne olmak zorunda mı? Yani olursa olur, olmazsa olmaz. Bunu bu kadar zorlamayı, karalar bağlamayı anlamıyorum açıkçası. İnsanlar kendi hayatını, kendi insanlığını unutup bunlarla hayatını zehir ediyor. Bana çok ters bir şey.
Bence hayatınızı yaşayın.
Hayır daralmıyor.
Annem 38 yaşında doğurdu kardeşimi.
Bendeyken de 30 falandı.
canim bence genetikden girme hic bu konuya. o gen kodlamasi öyle islemiyor. dünya capinda sperm bankalari mevcut- sadece anne olmak isteyen kadinlar icin. isteginiz SADECE anne olmaksa basvurun. siz bir yuva kurmak ve sevdiginiz insanla bir cocuk sahibi olmak istiyorsunuz. bunun icin es gerek. kendinizi bu düsüncelerden arindirirsaniz isil isil genc, güzel bir kadin ortaya cikacak. bundan eminim.
hem yasiniz daha asiri kücük. 29 neki? ben 31 yasindayim ve belki 2 sene sonra ilk cocugu düsünüyorum.
bakarsiniz yarin karsiniza hayatinizin erkegi cikar- positiv olun. sevmek ve sevilmek amacinizin olsun.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?