- 22 Mart 2010
- 3.232
- 161
- 163
Mercim dün akşam bizimde 18:00'e doğru telefonlarımız kitlendi uçaklar kalkamıyor ve inemiyor diye havaalanında kalanlar sanki biz sisi dağıtabilecekmişiz gibi bizi aramaya başladılar. Neyseki 18:00 oldu da çıktık.
Sabırsızlıkla bekliyorum evinizi. Her şey sırayla yerine oturuyor ne güzel. En güzel zamanlar bunlar tadını çıkarın.
Bizde haftasonu üst katımızdakiler ile tanıştık. Eşim kapıdan çıkarken pazar günü çocuk yardım istedi bizden. Suyu bağlatmışlar ama akmıyormuş. Bizim yaşadığımız durum yani. Altta kilit vanaları var onları açmanız lazım dedik. Bir siz gelip bakabilir misiniz dediler eşim çıktı yukarı. 2 dakka geçmedi kapı çaldı. Aşkım yapamadım sen gelip bakar mısın diye. Çıktım bende ev bomboş yazık ikisi temizlik yapıyorlar belliki. Baktım eşim açmış kilitleri. Kırmızı vanaları açmamışlar. Vana başlıkları takılı değil, kerpetenle mi çevirsek dedik. Sonra baktım uçlarında vidalar var. Gittim hemen evden tornavida aldım. Vidaları çıkardım. Kızda eline bir şey olmasın diyor bana. Bilmiyor ki evdeki herşeyi ben tamir ediyorum. Eşim beceriksiz. Neyse kırmızı vana başlıklarını oturttum çevirdim su açıldı. Nasıl teşekkür ettiler. Bilirim o duyguyu. Bizimki de bağlanmıştıda haberimiz yoktu. Elini yüzünü yıkamıştı eşim sular akmaya başlayınca. Şimdi her gün eve geliyorlar anladığım kadarıyla gece bile birşeyler çakıyorlar. Onlardaki heyecanı bildiğimden hiç ses çıkarmıyorum. İsterse at koştursunlar. Yani böyle işte çok güzel heyecanlar sanırım yaşayan anlar sadece.
koşuşturmacalar bugün de kaldığı yerden devam etti
çok uzuldum canım ya baya zor olucak senın ıcın ınsallah yardımcı olacak bırılerı bulunurCanım çok sıkkın, birlikte çalıştığımız arkadaşın ayak parmağı kırıldı. 1 ay raporlu. Bu strese, bu iş yoğunluğunu nasıl dayanacağım.