- 6 Ocak 2015
- 2.212
- 1.209
- 34
- Konu Sahibi ikincielci
- #1
37+4 te, 6 kasım akşamı belimden kasıklarıma ve kalçama vuran bir ağrı vardı ve kasılmalar oluyordu. Süresi kısa aralıklıydı. Sanırım doğum başlıyor diye düşünüp biraz daha belirtilerin artmasını bekledim. Duş aldım. Ağrılar dayanılmaz değildi. Gece 12 gibi yarım saat kadar uyumuşum. Uyandığımda tuvalete gitme ihtiyacı oluştu. İshal olmuştum. Geri geldim yattım. Sancıları evde çekme konusunda çok şey okumuştum. Uyuyamadım kalktım salona gittim oraya yatacakken suyum geldi. Eşim uyandı biraz bekleyelim dedim. 5 dk olmadan tekrar suyum geldi ped koydum, hastaneye doğru yola çıktık. 15 dk sonra hastane acile geldik asansörden çıkarken yine suyum geldi hemen ebeyi çağırdık. Altını çıkar dediğinde pedde komple kan vardı. Endişelendim sordum normal dedi ebe doktoru çağırdılar açıklığa baktı muayene etti kanama sürüyordu. Plasenta erken ayrılmış acil sezaryene almaları gerekiyordu. Doktor bir de ultrasonda baktı. Kocam ağlayarak yanıma geldi onu sakinleştirmeye çalıştım. Hazırladılar doğumhaneye gittik genel anestezi uygulandı. Uyandırdılar kocama bebeğimizi sordum, Yenidoğan ünitesine aldılar 2550 gr 44 cm doğdu Dedi saçlarını başını anlattı. Ben sürekli uyudum uyandım uyandıkça ne zaman gelecek kızımız diye sordum. Hep birşeyler söylediler ama bi aksilik olduğunu anlıyordum. Sabaha karşı eşim bebeğimizin karnımda öldüğünü Söyledi. Doktor ona sezaryen öncesi anlatmış bebeğimiz artık yaşamıyormuş. Yıkıldım üzüldüm ağladım herkes çok ağladı. Sabah 8 gibi bebeğimi morgtan aldılar getirdiler. Kucağıma aldım o kadar masum o kadar minikti ki çok güzel bir bebekti. Onun için yaptırdığım müslin örtülerden birine sardılar kucağımda tutmaya sarılmaya bile kıyamadım. Öpemedim koklayamadım. Belki şok yüzünden belki narkoz ve sakinleştiricinin aptallığı ama şimdi çok üzülüyorum neden daha çok tutmadım öpmedim diye. Beş dk bile tutmamışımdır belki minicik yumuşak yanağına dokundum sadece sonra kocam kucağına aldı ve defnetmeye götürdü. Allahtan gelen Allaha döner. Bizi bekleyecek bir meleğimiz var artık. Ama bu acı çok farklı. İki gün sonra hastaneden çıkarken(aşırı kan kaybetmiştim) kucağımız boştu. Kadın doğum servisinden eli boş çıkan biri gerçekten çok üzücü ve ben bunu yaşadım. Evimize elimiz boş geldik. Eve geldiğimde göğüslerim şişti süt oldu. Her anne sütü olsun diye uğraşırken ben sütüm gitsin diye uğraştım ağrılar çektim. Bebeğim kendisi için oluşan sütten bir damla içemedi. Minicik bir mezarda minicik bedeni yatıyor. Bizi cennette bekliyor inşallah. Dün memlekete gitmek üzere yola çıktık ziyaretine gittik kuzumuzu. Yeni bir bebek gömmüşler yanına. Saygısızın biri benim kuzumun mezarının üstüne basmış çok üzüldüm. Bugün 10 gün oldu hala o sarıldığı müslin bezle yatıyorum. Bebek ördürmüştüm ona sarılıyorum. Çok özlüyorum kıymetlimi ama dayanmak zorundayız. Bu acıları yaşayanlar eminim vardır. Sizlerle paylaşmak istedim yazmak anlatmak istedim. Allah kimseye yaşatmasın bu durumu diyeceğim ama en iyisini O bilir.
