5,5 yıllık evlilik, her ikimizin de 2. evliliği, 5 yaş altı 2 küçük çocuk, evden giderek uzaklaşan , evi otel gibi kullanmaya başlayan, ne desem beni dinlemeyen, ben esir miyim diyen, evde çocuk gürültüsünden rahatsız olma bahanesiyle beni akşam, haftasonu her an her zaman çocuklarımla yalnız bırakan, nerdeyse gözünün üstünde kaşın var diye her fırsatta hır gür çıkarıp ağzına geleni söyleyip aşağılayan,ellerimden su gibi akıp gittiğini hissetmeye başladığım bir adam, ve pazartesi gecesi saat 4te telefonunda silmeyi unuttuğu mesajından sırtımdan hançerlendiğimi öğrenmek...
sorgulamalar, araştırmalar, bir süredir devam eden şüphelerimin gerçek olduğunu görmek...Evden çıkar çıkmaz, ben evden çıktım mesajlarını görmek, bana işim var deyip telefonu kapatırken günde bazen 10 defa dakikalarca başka bir kadınla konuşmalarının ortaya çıkması.
BAşka bir şehrin otellerinde yaşananları zorla itiraf ettirmek....
Beni sevdiğini ve çocuklarımıza kıymayalım, evliliğimizi kurtaralım diyen artık bana yabancı bir adam karşımdaki . Pişman olduğunu söyleyen... sizce de komik değil mi,,,
ben yakalamasam devam edeceğini bildiğim bir namussuzluğun, şimdi evlilik kurtaralıma dönüşmesi
Sizce hangisi daha zor, iki küçük çocuğumu babasız büyütmek mi, yoksa onlar için onursuz gurursuz bir evliliği sürdürmek mi,
İçimdeki sevgiyi öldürüp robotlaşabilir miyim, daha fazla onurumu ayaklar altına alabilir miyim yoksa bir kere daha annemin babamın başını önlerine eğdiklerini görmeye dayanabilir miyim, çocuklarım geceleri haftasonları babalarını sorduklarında işi var kızım diyorken, bundan sonra babanız artık gelmeyecek diyebilir miyim...
Siz olsanız ne yapardınız....
