Canım benim,ben aslında çok duygusalımdır.Ve ne yazık ki eş adayımın asıl karakteri aylar sonra,benim Onu sevdiğimden emin olduktan sonra ortaya çıktı.Yanımda eli ayağı titreyen,ona evet dediğimde ağlayan adam;emin olunca sevgimden tam bir karabasan yaşattı bana,nasıl olsa gitmez diye.İnan çok seviyordum öyle ki yüzüne bakmaya kıyamıyordum ama annemle babamın yüzündeki acıyı görünce ve mantığımın sesini dinleyince geleceği olmayacak bu evliliği başlamadan bitirmek en doğrusu gibi geldi,ha sorarsan inan son ana kadar da vazgeçmedim,düzelsin diye bekledim.2 gün kaybetme korkusuyla düzeldi,3. gün 3 gün önceki halinden de beter oldu.Koca bir hayatı yakmaktansa canımı yakmayı tercih ettim.Kolay mı oldu,hayır.Bu kararı alabilmek için 3 ay boyu yerlere vura vura ağladım,yataklardan kalkamadım,ağlarken ağzımdan burnumdan kanlar geldi ama mecburdum.Canım çok yandı evet,ama en azından hayatım yanmadı,ana babamın ciğeri yanmadı.Allah hakkımızda hayırlısını versin Rabbim...