Bende okudum kitabını uzun zaman önce meraktan,aklımda kalan bebeğe anne sütü yoksa elma suyu ,havuc suyu verin yazıyordu hatta 1 yaşına kadar ek gıda vermeyin vb cümleler geçiyordu. Meyve ile ek gıdaya başlamak felaket olacakken tek başına(tatlıya alışan sonra nasıl sebze yesin)birde 1 yaş sonrası çiğnemeyi yutmayı nasıl öğrenecek demiştim okurken. Sonra sıkıldım bir yerden sonra bıraktım açıkçası adetim olmamasına rağmen yarım kitap bırakmak.
Severim bu tip yaklaşımları aslında zaman zaman,mesela antibiyotik kullanmaktan çok hoşlanmam,çocuklarımı da tahlil yapmadan hemen antibiyotiği yazıp gönderen doktora ikinci kez götürmem ama herşeyin bazen gerekliliği var,yeri gelir antibiyotik kullanırsın mecbur kalırsın,yeri gelir başucuna soğan böler koyarsın nefesi açılsın da rahat uyusun diye.
Mesele sapla samanı ayırt edebilmekte bence.
Fermente gıdalara taktım bu ara,evde sirke yapıyorum mesela,elma sirkesi içiyorum sabahları ama bu tedavi değil benim için. Bir hastalık tedavisi anlamında bundan medet ummam.
Aşı konusu zaten bambaşka bir boyut. Ben 82 doğumluyum,o zamanda aşı vardı ,hatta su çiçeği,kabakulak geçirdim ne zor atlattım annem anlatır. Şu an çocuklar olmuyor su çiçeği,kabakulak vs.
Tabi ki alternatif tıp var,olmalı yer yer yararlanılır ama kendi seçimini yapamayacak,kendi kararını veremeyecek bir birey üzerinde böyle ağır bir şeklini uygulamak bana doğru gelmiyor. Hele bir çocuk için açlık bence dayanılmaz birşey.
Kızım 2 ay sonra 7 yaşına girecek,kilolu bir çocukta değil ama acıkınca gözü birşey görmez,akşam saati babanı bekleyelim yarım saat idare et diyorum(ailece yiyelim yemeğimizi diye)suratı beş karış oluyor. Bu çocuğa 2 gün sana yemek yok diyemem ben. Hiperaktifte olsa diyemem,canımdan bezdirse de diyemem.
İlk doğumumda suyum gelmişti aniden ve aç gittim,sezeryan oldum genel anestezi ile ve o narkoz bekleme süresinde kocaman kadın ben mahvoldum,çocuk nasıl dayansın. Ki ben açliğa dayanabilen biriyim,diyet geçmişim çok.
Oğlumu 45 günlük sünnet ettirdim ki ileride narkoz almasın,aclığa dayanamaz diye,öyle yer etmiş bende ilk doğumumdaki açlığım.
Bu arada kadının postunu gördüm(konu sahibi paylaşmış üye oldum sayfaya) ve tamamen kendi açısından yakinması,bezdim,yıldım,hacamat bile yapamadılar vs yazıyor. Tamamen kendi açısından dertlenmiş. Hani ben bıktım,kurtulayımda ne olursa olsun kafası,buna daha da sinir oldum. Çocuk açısından bakmamış olaya. Belki o çocuğa sorsak oda annesinden bıkmıştır.
Bilemedim,ama bildiğim tek şey çocuklar deney tahtası değil,olamaz. Ben aşı yaptırmadım birşey olmadı,ben hacamat yaptırdım iyi geldi vb yaklaşımlar aşırı derecede itici,tamam olmadı yada sen öyle varsayıyorsun zira 10 sene,20 sene sonrasını göremezsin ama bu başkasının çocuğuna zarar vermeyeceği anlamina gelmiyor ki.