- 25 Temmuz 2011
- 1.013
- 482
- 323
Benim derdim ailemle. Haksızım belki bilmiyorum. Ama içime atmaktan çok yoruldum artık. Buraya yazıp biraz rahatlarım belki. Okuyan herkese teşekkürler şimdiden.
Ben 24 yaşında bir genç kızım. Benden 2 yaş büyük bir ablam var psikolog kendisi!!! Ama benim psikolojimi çok bozuyor. Çok sinirli bir insan eskiden beri. Benimde sessiz bir insan olmamdan dolayı bir sorun oldumu herkes bana sus boşver ,alttan al, karışma vs gibi şeyler söylüyolar. Ama bende sabrımın sonuna geldiğimi hissediyorum artık.
Evde sürekli saçma sapan triplerde. İşte ay amma çok yiyosun sen. Onuda bitirirsin sen şimdi falan filan böyle alaycı gülmelerle(şişman değilim bu arada 59 kilo 1.63 boyundaym). Yok bişeyi kaybolur sendemiydi diye bile sormadan naptın söyle diye bağırır. Saçma sapan alaycı konuşmaları falan çok var. Genel olarak yapısı böyle belki ben abartıyorum ama en son şu olaylar yüzünden artık dayanamıyorum ne zaman patlıycam diye bekliyorum
Bir iki ay önce ben ablam bide benim bir arkadaşım buluşmuştuk. Saçmasapan birşeyden dolayı bana arkadaşımın yanında of salaksın dedi. İnanılmaz çok üzülmüştüm hatta gözlerim falan doldu
neyse geçen hafta bir arkadaşıma hediye alıcaktım doğumgünüydü bir gömlek beğendim defalarca sordum nasıl bu sence falan diye hiç bişey demedi. Yarım saat sonrada vericektim hediyeyi bişey demeyince aldım. Ödemeyi yaptım, iğrenç niye aldın çok çirkin falan demeye başladı. E dedim iki dakka önce söyleseydin almazdım diye(
En sonda iki gün önce arkadaş grubumuzla oturuyoduk yine beni tersledi ama yine küçük düşürcek bişeydi. Yine salak gibi bişeyler dedi. Ama bide şöyle saçmasapan surat el hareketiyle falan. Çok üzüldüm ama insanların içinde bişey diyemedim. Konuyu açıp evde konuşmakta istemedim. Muhatap dahi olmak istemiyorum çünkü. Zaten öyle bi hale geldim ki hep susturulduğum için istesemde konuşamıyorum artık. Anca ya kendimi sıkıp dayanamayıp ağlıyorum. Yada artık kalbimin sıkıştığını falan hissetmeye başlıyorum.
Bişey dediğim zaman sen çok değiştin cevaplara bak falan gibi saçma sapan şeyler söylüyolar. Bi kere anneme böyle hep sus sus diyerek bana iyilik yapmıyosunuz neden anlamıyosun demiştim. Bişey dememişti. Sonrada ben hiç konuşmuyomuşum , elimde hep telefon odamdan çıkmıyomuşum. Çok sinsiymişim bişeylerimi anlatmayıp alttan yürütüyomuşum falan oluyorum...
Aslında çok şey var yazıcak. Ama sıkmak istemem sizi bu yüzden uzatmak istemedim. Belki ben abartıyorum ama , gerçekten hep ağlıyorum artık(( belki burda bir iki cümle bişey duyarm haksız olduğum noktalar varsa söylersiniz diye yazdım , birazda rahatlamak için
Ben 24 yaşında bir genç kızım. Benden 2 yaş büyük bir ablam var psikolog kendisi!!! Ama benim psikolojimi çok bozuyor. Çok sinirli bir insan eskiden beri. Benimde sessiz bir insan olmamdan dolayı bir sorun oldumu herkes bana sus boşver ,alttan al, karışma vs gibi şeyler söylüyolar. Ama bende sabrımın sonuna geldiğimi hissediyorum artık.
Evde sürekli saçma sapan triplerde. İşte ay amma çok yiyosun sen. Onuda bitirirsin sen şimdi falan filan böyle alaycı gülmelerle(şişman değilim bu arada 59 kilo 1.63 boyundaym). Yok bişeyi kaybolur sendemiydi diye bile sormadan naptın söyle diye bağırır. Saçma sapan alaycı konuşmaları falan çok var. Genel olarak yapısı böyle belki ben abartıyorum ama en son şu olaylar yüzünden artık dayanamıyorum ne zaman patlıycam diye bekliyorum
Bir iki ay önce ben ablam bide benim bir arkadaşım buluşmuştuk. Saçmasapan birşeyden dolayı bana arkadaşımın yanında of salaksın dedi. İnanılmaz çok üzülmüştüm hatta gözlerim falan doldu
neyse geçen hafta bir arkadaşıma hediye alıcaktım doğumgünüydü bir gömlek beğendim defalarca sordum nasıl bu sence falan diye hiç bişey demedi. Yarım saat sonrada vericektim hediyeyi bişey demeyince aldım. Ödemeyi yaptım, iğrenç niye aldın çok çirkin falan demeye başladı. E dedim iki dakka önce söyleseydin almazdım diye(En sonda iki gün önce arkadaş grubumuzla oturuyoduk yine beni tersledi ama yine küçük düşürcek bişeydi. Yine salak gibi bişeyler dedi. Ama bide şöyle saçmasapan surat el hareketiyle falan. Çok üzüldüm ama insanların içinde bişey diyemedim. Konuyu açıp evde konuşmakta istemedim. Muhatap dahi olmak istemiyorum çünkü. Zaten öyle bi hale geldim ki hep susturulduğum için istesemde konuşamıyorum artık. Anca ya kendimi sıkıp dayanamayıp ağlıyorum. Yada artık kalbimin sıkıştığını falan hissetmeye başlıyorum.
Bişey dediğim zaman sen çok değiştin cevaplara bak falan gibi saçma sapan şeyler söylüyolar. Bi kere anneme böyle hep sus sus diyerek bana iyilik yapmıyosunuz neden anlamıyosun demiştim. Bişey dememişti. Sonrada ben hiç konuşmuyomuşum , elimde hep telefon odamdan çıkmıyomuşum. Çok sinsiymişim bişeylerimi anlatmayıp alttan yürütüyomuşum falan oluyorum...
Aslında çok şey var yazıcak. Ama sıkmak istemem sizi bu yüzden uzatmak istemedim. Belki ben abartıyorum ama , gerçekten hep ağlıyorum artık
(( belki burda bir iki cümle bişey duyarm haksız olduğum noktalar varsa söylersiniz diye yazdım , birazda rahatlamak için
.
