valla bebetocum ben çokk konuştum herşeyi söyledim zamanında ama annem haklısın ablan kıskanç falan dedi ama kötü niyetli değil anlayışlı ol o da onun huyu işte dedi,ben yine ablamın densizliklerine ses çıkarmadım ben sustukça kullanmaya devam etti.bikaç örnek vereyim bak: ablamın misafirleri geleceği zaman hep yardım için beni çağırırdı evi temizlerim pastasını vs...herşeyini hazırlarım sonra nemi olur hadi sen git der,oysa aramızda 1 yaş var onun arkadaşlarıyla oturamayacak kadar küçük değilim.bigün ben gitmeden misafirleri geldi bende kaldım arkadaşları ooo kardeşin döktürmüş yine ne şanslısın dediler ablamın tepkisi hayır herşeyi ben yaptım dedi.şok oldum şok...evimizi yeni almıştık daha inşaat aşamasındaydı meraketmiş annemle bakmaya geldiler 2 odayı gezdikten sonra başım ağrıyo gidiyorum dedi annemde kızım bekle evi gezelim beraber gideriz dedi.ablamın cevabı yine patavatsızca oldu valla pınar hanımı mutlu edecem diye burada kalamam dedi.ben sordum bi sorunmu var diye yok dedi :)) daha anlatayımmı....annem eskiden ablamın kötü huyları olduğunu kabulederdi ama bazen konu açmaya çalışıyorum gel görki o bir melek olmuş :) artık konuşma gereği kalmamış aramıza öyle mesafeler girmişki çözülmesi imkansız bunu anladım.sürekli benim çocuğumla onunki kıyaslanıyo aralarında 4 ay varda,annem ablamın yanında telefonda bizim yanımızda sürekli ablamın bebeğini anlatır oldu.benim yavrum çok şansız o konuda kimse kendinden bahsetmiyo,yaptıkları anlatılmıyo.sanki o hiç yok ...konuştum çoook konuştum güzellikle,sinirle,aklınıza gelen herşeyi denedim ama olmayınca olmuyo bende akışına bıraktım.onlar nasıl isterse öyle olsun dedim.onlar bana 1 geliyosa bende 1 gider oldum.doğum yaptım annem yanımda kalmadı çünkü ablamın panikatağı tuttu ne tesadüf demi...oysa daha ben hamile olmadan çok kısa zaman önceydi annem ameliyat oldu eşim defalarca annemi hastaneye götürüp getirdi ben günlerce yanında kalmıştım...sözün bittiği yer işte.biliyorum ailenin kıymetini önemini ama hep benden gittikten sonra ne anlamı varki aile olmanın....bende istedim biraz takdir görmeyi,değerli olmak istedim az da olsa mesela ben onların doğumgünlerini hatırlarken onlar neden hatırlamazlar,yada annem ablam ve eniştemin evlilik yıldönümlerini kutlayıp hediye alır heryıl ben 5 yıllık evliyim vee hiç hatırlanamadım...bilmiyorum anlıyormusunuz .anlatılmaz yaşanır diyorum ama kimsenin benim yaşadıklarımı yaşamasınıda istemem.benim bebeğim oldu ve aradan 2 ay geçti ablam bebek görmeye geldi bi çeyrek altın ve bi pijama of deli olcam düşündükçe elde aynısını yapıyo hediye değil umrumda olan ey abla nerdeydin 2 aydır??? ablam doğum yaptı benim bebeğim küçücüktü ben 2.gün gittim ablamı görmeye annem niye dün gelmedin dedi bende bebek var biliyosunuz dedim ablam 2 ay sonra gelmişti bana dedim.annemin cevabını dinleyin:fesat düşünüyorsun ne alakası var ablan hep aradı seni dedi ve konuyu kapattı.işte o zaman anladım sözün bittiği yer aha da burası dedim,ben ne yaparsam yapayım onlar anlamak istedikleri gibi düşünüyorlar...veee ben çoook yoruldum çook ağladım zamanında artık üzülmek yok hayatımda,resmiyet istediler o günden beri öyle yaşayıp gidiyoruz işte....keşke böyle olmasaydı tabi ama tek benim çabamla olmadı olmadı işte...