Ayni benim kardeslerimben evli onlar bekar iki anahtar onlarda istedikleri zaman gelip giderler bu yetmiyo giysi ayakkabi parfum
Bilmiyorum belki sorun ben de bunu çözemeye çalışıyorum ama abime de aynı yapıyor.Evet kararlıyım buna bir son vermem lazım daha fazla affedip kendime saygımı kaybetmek istemiyorum.
Neden alınayım farklı fikirler benim için değerli. Tekrar diyorum anne vasfını asla ona yüklemiyorum. Sadece istediğim iki arkadaş gibi konuşmak görüşmek ama artık çok da önemi yok bu saatten sonra kırgınlığımın zirvesindeyim. Ben sosyal bir insanım aile ilişkileri değerli olduğu için bu çabam başkası olsa çoktan silersin.
bundan sonra eskisi gibi olmayacak buraya yazdıysam son noktadır. Artık içime sığmayan bir dertti. Teşekkür ederim.
Ben de konuştum kabul etti haklısın dedi suçluyum ama devam etti. Ben yaşayıp şişmekten yoruldum. Bir kez daha konuşacağım bakalım.
Ne yapacaksın haklısın sen de. En büyük üzüntüm üç gün olmuştu doğum yapalı acillik oldum yanında ölüyordum sabahında bırraktı gitti. Yanımdayken çok üzüldü ama bu gidiş beni insanın Allah'tan başka dostu olmadığını gösterdi. Niye daha çabalıyorsun ki. Kötü gününde istemiyor iyi gününde istemiyor... Diyorum kendime
Ne güzel aranızdaki muhabbet maşallah diyeyim. Evinin anahtarı elimde olsun istemem öyle beklentim yok sadece istediğim konuşmak, istişare etmekti. Bi de 15 yaş aramızda. Ben küçükken istemezmiş benimle dışarı çıkmak onun çocuğu zannediliyorum diye belki de soğukluk bundan aradaki kuşak çatışması olabilir.Ablamla böyle uzak olamadığım için cidden algılayamıyorum galiba. Sanki abla değilde dış kapının dış mandalı sizinki.
Ablamla annem aynı apartmanda oturuyor. Bekarken ablamın evinin anahtarı vardı bende. İstediğim gibi girer çıkardım.
Evlendim başka şehire geldim. Hala anahtarı bende durur. Onun evi benim evimdir. Annemden çok o annelik yapmıştır bana bizimde aramızda 11 yaş var.
Yani sorun ablanızda. O ne anne olmuş size ne abla. İşin garibi hiç bişey olmamış. Üzüldüm sizin için.
Ben bir abla olarak ablanızı çok iyi anladım. Benim de bir kızkardeşim var, onu çok seviyorum. Ama evime gelmesini pek istemiyorum açıkçası. 2tane küçük çocuğu var, evi birbirine katıyorlar. Kızkardeşim de rahat biri. Kardeş evi olunca ekstra rahat oluyor yer içer bulaşıkları bırakır. Yeğenlerin dağıttıklarını olduğu gibi bırakır. Yeğenlerim hep oyun istiyor ben onlarla oynuyorum kardeşim kenarda oturup yeyip içiyor. Çocuk bakıcılığı yapıyorum, üstüne izzet ikram. Annemlere birlikte gittiğimizde de rahat yesinler diye yeğenlerimle oynuyorum sonra ben yıpranıyorum. En iyisi evde yalnız kalıp kafa dinlemek :)Benden 15 yaş büyük bir ablam var. Annemi ve babamı erken kaybettim. İki çocuğum var kızım 4 aylıkken kaybettim annemi babamı çocuk yaşta. Bir de abim var. Ablamı biraz anne gibi görmek istedim yardım anlamında değil sadece şefkat ve konuşmak için istediğim bu. Farklı şehirlerde yaşıyorduk aylar olurdu görüşmediğimiz genelde arayan ben olurdum. Her durumda ihtiyacı olduğunda o demeden koşmaya elimden gelenin fazlasını yapamaya çalıştım. 3 yıl önce benim yaşadığım şehre yerleşti. Çok sevindim artık görüşebileceğiz çaya gideriz birbirimize dertleşir birbirimize yardımcı oluruz dedim. İlk olaya geliyorum bir gün özledim gideceğim aradım abla evdeysen sana geleceğim çocuklar ile bir şeyler aldım çayın yanına. O da dışarıda olduğunu 20 dakika gibi bir sürede geleceğini söyledi o zaman gel dedi. Ben de o sürede orda oldum gittim evde kimse yok aradım işte kitap fuarındayım daha çıkmadım.... Az daha bekle yarım saati geçti bekledim. Sonra çok sinirlendim bastım gaza sinirli sinirli eve döndüm. O sinirle evi temizledim. Aldıklarımı çocuklar ile yedim. Aradan 2 saat geçti arıyor açmadım o gün açmıcam diye karar aldım sonra akşam bir daha arayınca bakayım dedim. Biz geldik evdeyizben döndüm dedim gelemem tamam dedi. Çok bozuldum aramadım bir süre sonra dedim ablan affet bir şey deme üzülmesin. Çocuklarım teyzelerine çok gitmek istiyor ya çağırıyorum ya bize davet ediyorum ama bu dediğim aynı şehirde olmamıza rağmen 10 gün ya da haftada bir olur. Onu bile istemiyor sanki aradığımda konuşurken aslında konuşmak istemediği çok net anlaşılıyor.
Bu tarz olay çok yaşandı uzun yazıp sıkmak istemiyorum. Geçen hafta bana geldi ben portakallı kek yapmıştım çok sevdi. Dün de arayayım eğer evdeyse yapar götürürüm. Aradım açmadı ama içimdeki ses bilerek açmadı diyor inşallah yanlış diyordur. Üç saat sonra aradı işte mutfaktaydım işim uzun sürdü. Ben dedim sana gelmek istiyordum o sevdiğin kek ten yapıp. İşte iş yaptım mutfaktan çıkamadım bana döndüğü saat 6 ya gelirken eniştem de yok evde. Hiç gel demedi. O zaman içime bir yumru oturdu çok üzüldüm. Abim ve yengem görüşmeyi severler her hafta görüşelim isterler onu dediklerinde biraz özleyelim dedi abim de üzüldü. Bir ay 30 ya 31 gün haftada bir görüşülse ayda 4 defa eder sana bu kadar değer veren kardeşlerim varken neden bu tavır. Farklı bakış açılarına ihtiyacım var.
sizin kardeşiniz gibi değilim. Gittiğimde muhakkak bir kaç şey yapar giderim yük olmak istemem. Mutfağına girer her şeyi temizlerim hiç arkamda dağınıklık bırakmam çocukları da uyarırım. Çocukları ona hiç bırakmam öyle bir talebim de yok. Çocuklarımla oynayacak enerji de değil ki. Yani öyle durum yok. Siz de haklısınız yani o durum da görüşmek istemez insan
çok kırılmıştım ama ona yansıtıp üzmek istemedim. Bu kadar olmamam lazımdı.
inşallah dediğiniz gibi olur bakalım hayırlısı.Tatlım bence açık açık konuş. Güzelce hissettiklerini anlat ablana. İlla bir sebebi vardır bilemezsin içindekileri , o neler hissediyor acaba neden böyle davranıyor. İletişime geç ve rahatla. Hiç kendini üzme. İnanıyorum konuşarak halledersiniz
Beklentim bundan sonra çok görüşmemek daha az üzülmek. İçimde çok heves heyecan kalmadı. Her şeyi yazmadım uzun olur diye kendime saygım için bunu yapmalıyım. Belki böylesi hayırlı olan.
güzel anlattınız bu dediğim sık olan bir şey belki ayda iki kez aynı şehirde on dakika mesafede ve çocukları büyük. Ben onun bekar olduğu zamanı bile pek hatırlamıyorum 6 yaşımdaydım evlendiğinde sadece çok ağlardım bize gelip gittiğinde çok severdim. Ve ben de bekar değilim iki çocuk sahibiyim. Ondan yardım talep etmiyorum istediğim görüşmek aynı şehirde değilken aylarca bile görüşemezdik. Artık çok istemiyorum kırgınlığımın zirvesine geldim. Akışına bırakmak istiyorum. Sağlığı mutluluğu yerinde olsun görüşmesek de olur.
bence de bir kız kardeş servet ama benim için boş üzüntü veren bir bağ oldu. Zirvede bırakıyorum.
öyle kabul ettim Allah sağlık sıhhat versin evinde huzur ile yaşasın.Demek ki görüşmek istemiyor üstelemeyin sonuçta herkes bir değilben ablamı hergün görmek isterim ablam ayda yılda bir gelmek ister eee sevmiyor mu beni seviyor mizacı karakteri böyle
Ben yine de onu kötü gününde bırakmam bırakamam. Rutin görüşmeyi bırakmak zorundayım. Ayda iki kere de olsa.
ben ona sık sık hediye alırım sevdiği şeyleri yaparım. Arabası yok diye bir yere gidince onu da alırım evinden. Yani sadece gezmelik sohbetlik bir ablalık istiyordum o da artık çok olmayacak.
Akışına bırakıp çok da hayatımı isgal etmeyecek bu düşünce şu an tüm benliğim ile üzülmüş, kırılmış durumdayım. Onu aşmaya çalışıyorum.
Ablanızın soğukluğundan ben üşüdüm burda. Sizi tahmin edebiliyorum. Ben hem ablayım, hem de kızkardeşim. Ablamla günlük konuşuruz, bir gün iletişimsiz kalsak acaba kötü birşey mi oldu diye kendimizi yeriz. Yeğenlerim benim evimde rahat etmeyecek de kimde rahat edecek. Bebeğim yok tedavi görüyorum. Ama yeğenlerime de aşığım resmen. Kızkardeşim yapı olarak bize göre daha soğuk. Ama onunla da muhakkak verimli vakit geçirmeye çalışırız. Yakın bir ilde çalışıyor. 15 günde bir gelir. Muhakkak gider görürüm. Üzmeyin kendinizi, beklentileriniz çok doğal.
