Arkadaşlar benden 5 yaş büyük bir ablam var. Kendisi 18 yaşında evlendi ve igrenç adamın biriyle.
''Sözde Severek''. Eniştem kıskancın öküzün önde gideni bir adam. Ablama resmen hayvan muamelesi yaptı. İnsanların içinde rezil de etti, parasız sefilde bıraktı, dövdüde sövdüde ne ararsan var yani.
Defalarca boşanmak istedi ablam baba evine geri döndü ama kıskanç herif senide kendimide öldürürüm diye tahditler yagdırdı ve geri döndürdü ablamı. Çocuguna kıyafet aldıgı için ellerini yakmıştı sobada düşünün.
Kendine ait bir büfesi vardı çok işlek bir yerde ciddi kazancı olan, kendi içki kumar zevki sefa içindeyken biz ablamın market alışverişini filan yapıyorduk... Millete alem yapıyordu karısı çocukları aç ...
Sonra işinin başında durmadığından işleri kötü gitti ve elden çıkardı dükkanı. Ve memleketine taşındı...
8 sene boyunca asla ailesine yollamadı ablamı, giderse geri dönmezmiş !!!
Biz giderdik ablamın yanına yazın onda bile yanımızdan ayrılmaz iki laf etmemize izin vermezdi. Ablamı aşagılardı bizim yanımızda bize çok bilmişlik yapardı. Annem babam dahil kimseye saygısı yoktu.
Diğer ablamla ben orda kalırken kapıyı kitlerdik korkudan ne yapacagı belli olmazdı çünkü. Adam karaktersizin terbiyesizin öde gideniydi. Ablamda her zaman Allah canımı alsada kurtulsam bıktım artık diye isyan ederdi sürekli. Yediği dayakların haddi hesabı yok.
Özellikle kendi annesi akrabalarının yanında güç gösterisi yaparmış!!
Her aradıgımda ablam işte beni dövdü, evde lokma yok kendi kumar peşinde diye sürekli anlatırdı.
Huzurlu geçen tek günü yoktu. Benimde ablam haliyle üzülüyor ve eniştem olacak olan adamdan nefret ediyordum. Ben ve ailedeki herkes. Ablamın hatırına suratına bakıyorduk düşünün.
Sonra birgün gene ablamı bizim yanımızda ezmeye küçük düşürmeye başladıgında bununla kavga ettim.
Ağız kavgası... o kadar sinirlendim ki hızımı alamayıp Allah seni abinden beter eder inşallah diye mesaj attım.
(Abiside kısa süre önce kanserden vefat etmişti)... O olaydan sonra ablamla görüştüm ama eniştemle kesinlikle konuşmadım. Geçen yıl ramazan bayramının 1. günü kalabalık koşturmaca filan ablamı arayamadım bayramın ilk günü. Oda anneme aramadığım için söylenmiş işte küçük olan o aramadı filan diye. Daha sonra defalarca aradım telefonu açmadı... Meğer Kocası açtırmamış !!!
Sonra eniştem olacak olan adam safra kesesinde kötü huylu timör oldugu için hastaneye yattı.
Çok içki içmekten kaynaklı sarılık oldu. Kanser diğer organlarına yayıldı ve 1 ay içinde vefat etti 40 yaşında.
Sonrasında ablama hep destek oldum iki günde bir aradım bişeye ihtiyacın varmı diye sordum yanlız hissetmesin diye. Bir gün annemle konusurken annem dediki; Ablan sana çok kızmış beddua ettiğin için keşke demeseydin. Kör öldü badem gözlü oldu yani.
Aradım ablamı dedimki abla: ben sana yaptıkları için onunla kavga ettim. Senin canın yanınca benimki daha beter yandı sonuçta ablamsın kaldıramadım. Yoksa normalde iki kelime edilecek biri değildi sen biliyorsun dedim. Bana dediği ablamın aynı durumda sen olsaydın ben karışmazdım !!!
Kocasıdır derdim dedi.
Sonra tamam ablacım sen haklısın.
Herkes hakettiğini yaşarmış demekki sende bunu haketmişsin dedim ve kapadım telefonu.
Öyle bir konuştuki sanki adam sapasağlammış ta ben beddua ettiğim için ölmüş gibi....
Aylarca konuşmadık daha sonra, aramadım. Kendisi hala şehirdışında bize 7-8 saat uzaklıkta oturuyor.
Pazar günü annem aradı ablan geldi diye.
Eşimle konuştuk Ramazan şimdi akrabadır git hoşgeldin de çok kalma eve dön dedi.
Gittim hiç bişey olmamış gibi hoşgeldin dedim... Tabiki eski samimiyetimiz yok kırgınlık belli ama buz gibi bir havada olmadı. Normal sagdan soldan 2 saat konuştuk sonra ben evime geldim.
Pazar günü annemde kaldı, dünde diğer ablamda ... Ben evde değilim çalışıyorum ne yapmalıyım nasıl davranmalıyım. İftara davet etsem hazırlık yapamam 35 haftalık hamileyim eve gidiyorum bacaklarım vucudum kütük gibi şişiyo. Direkt koltuga atıyorum kendimi. Cumartesi evdeyim o zaman hazırlık yapıp çağırayım diyorum bir tarafımda yapma hiçbişey anlasın kırgınlığını diyor.
Arkadaşlar siz olsanız napardınız nasıl davranırdınız bu durumda.
''Sözde Severek''. Eniştem kıskancın öküzün önde gideni bir adam. Ablama resmen hayvan muamelesi yaptı. İnsanların içinde rezil de etti, parasız sefilde bıraktı, dövdüde sövdüde ne ararsan var yani.
Defalarca boşanmak istedi ablam baba evine geri döndü ama kıskanç herif senide kendimide öldürürüm diye tahditler yagdırdı ve geri döndürdü ablamı. Çocuguna kıyafet aldıgı için ellerini yakmıştı sobada düşünün.
Kendine ait bir büfesi vardı çok işlek bir yerde ciddi kazancı olan, kendi içki kumar zevki sefa içindeyken biz ablamın market alışverişini filan yapıyorduk... Millete alem yapıyordu karısı çocukları aç ...
Sonra işinin başında durmadığından işleri kötü gitti ve elden çıkardı dükkanı. Ve memleketine taşındı...
8 sene boyunca asla ailesine yollamadı ablamı, giderse geri dönmezmiş !!!
Biz giderdik ablamın yanına yazın onda bile yanımızdan ayrılmaz iki laf etmemize izin vermezdi. Ablamı aşagılardı bizim yanımızda bize çok bilmişlik yapardı. Annem babam dahil kimseye saygısı yoktu.
Diğer ablamla ben orda kalırken kapıyı kitlerdik korkudan ne yapacagı belli olmazdı çünkü. Adam karaktersizin terbiyesizin öde gideniydi. Ablamda her zaman Allah canımı alsada kurtulsam bıktım artık diye isyan ederdi sürekli. Yediği dayakların haddi hesabı yok.
Özellikle kendi annesi akrabalarının yanında güç gösterisi yaparmış!!
Her aradıgımda ablam işte beni dövdü, evde lokma yok kendi kumar peşinde diye sürekli anlatırdı.
Huzurlu geçen tek günü yoktu. Benimde ablam haliyle üzülüyor ve eniştem olacak olan adamdan nefret ediyordum. Ben ve ailedeki herkes. Ablamın hatırına suratına bakıyorduk düşünün.
Sonra birgün gene ablamı bizim yanımızda ezmeye küçük düşürmeye başladıgında bununla kavga ettim.
Ağız kavgası... o kadar sinirlendim ki hızımı alamayıp Allah seni abinden beter eder inşallah diye mesaj attım.
(Abiside kısa süre önce kanserden vefat etmişti)... O olaydan sonra ablamla görüştüm ama eniştemle kesinlikle konuşmadım. Geçen yıl ramazan bayramının 1. günü kalabalık koşturmaca filan ablamı arayamadım bayramın ilk günü. Oda anneme aramadığım için söylenmiş işte küçük olan o aramadı filan diye. Daha sonra defalarca aradım telefonu açmadı... Meğer Kocası açtırmamış !!!
Sonra eniştem olacak olan adam safra kesesinde kötü huylu timör oldugu için hastaneye yattı.
Çok içki içmekten kaynaklı sarılık oldu. Kanser diğer organlarına yayıldı ve 1 ay içinde vefat etti 40 yaşında.
Sonrasında ablama hep destek oldum iki günde bir aradım bişeye ihtiyacın varmı diye sordum yanlız hissetmesin diye. Bir gün annemle konusurken annem dediki; Ablan sana çok kızmış beddua ettiğin için keşke demeseydin. Kör öldü badem gözlü oldu yani.
Aradım ablamı dedimki abla: ben sana yaptıkları için onunla kavga ettim. Senin canın yanınca benimki daha beter yandı sonuçta ablamsın kaldıramadım. Yoksa normalde iki kelime edilecek biri değildi sen biliyorsun dedim. Bana dediği ablamın aynı durumda sen olsaydın ben karışmazdım !!!
Kocasıdır derdim dedi.
Sonra tamam ablacım sen haklısın.
Herkes hakettiğini yaşarmış demekki sende bunu haketmişsin dedim ve kapadım telefonu.
Öyle bir konuştuki sanki adam sapasağlammış ta ben beddua ettiğim için ölmüş gibi....
Aylarca konuşmadık daha sonra, aramadım. Kendisi hala şehirdışında bize 7-8 saat uzaklıkta oturuyor.
Pazar günü annem aradı ablan geldi diye.
Eşimle konuştuk Ramazan şimdi akrabadır git hoşgeldin de çok kalma eve dön dedi.
Gittim hiç bişey olmamış gibi hoşgeldin dedim... Tabiki eski samimiyetimiz yok kırgınlık belli ama buz gibi bir havada olmadı. Normal sagdan soldan 2 saat konuştuk sonra ben evime geldim.
Pazar günü annemde kaldı, dünde diğer ablamda ... Ben evde değilim çalışıyorum ne yapmalıyım nasıl davranmalıyım. İftara davet etsem hazırlık yapamam 35 haftalık hamileyim eve gidiyorum bacaklarım vucudum kütük gibi şişiyo. Direkt koltuga atıyorum kendimi. Cumartesi evdeyim o zaman hazırlık yapıp çağırayım diyorum bir tarafımda yapma hiçbişey anlasın kırgınlığını diyor.
Arkadaşlar siz olsanız napardınız nasıl davranırdınız bu durumda.
