Kendi ilişkime göre konuşursam olayın tam da bahsettiğin gibi olduğunu söyleyebilirim.
1 yılı geçkin süredir sevgilimle beraberim.
1 yıl içerisinde çok fedakarlıklarda bulundu bana, çok değer verdi, ne istesem yaptı, hoşuma gitmeyen yönlerini bile törpüledi.
Yaptığım, söylediğim şeylerin çoğunda! haksızdım, bunu kabul ediyorum. Yinede hiçbir şey demedi bana. Benim yüzümden işinden oldu ( kendisi bir mekan işletiyordu, benimle görüşme sıklığından ve ilgilenemediğinden dolayı devretmek zorunda kaldı ). Yine de ağzını açıp bir kez olsun senin yüzünden demedi bana.
Ailesinden, akrabalarından bile uzaklaştı. Herşeyim sen oldun dedi. Senden önemli hiçbir şey yok hayatımda şu an dedi.
Sonuç ne dersen?
Ben bitirmeye çalışıyorum bir süredir. Anlaşamadığımızı düşünüyorum sebep bu.
Tabi tüm bunlara göre değerlendirdiğimizde bana yaranamadı gibi bir şey de diyebiliriz. O verdikçe ben daha fazlasını istedim hep ondan.
Bugün kendisi de söyledi zaten. tek suçum seni çok sevmekti dedi.
Bitti mi bitmedi mi tam olarak ben de bilmiyorum, hala arıyor çünkü konuşuyoruz. Ama biz diye bir şey olmayacak onu biliyorum.
İşin en önemli kısmıda bir erkeğin tüm bunlara katlanması ve tüm bunları yapması için karşısındaki kadını çok seviyor olması lazım. Tabii tahammül sınırı denen bir şey de var ama sevmeyen insan zaten bir süre sonra çeker gider.
Önce sevgi kesinlikle...