Aciz bir adam ve kaybolmuş bir kadın :(

Hayat Yolu .!.:

Arkadaşlar merhaba, buraya ilk kez bir konu hakkında bir şeyler yazıyorum. Çünkü inanın çok üzüntülü günler yaşıyorum. Ailemin yanındayım ve konuşacak dertleşecek daha doğrusu derdimi anlatabileceğim, anlatmak istediğim birileri yakınımda yok. Bir üniversitede yüksek lisans yapıyorum. Yaşım 23 ve bugüne kadar konuştuğum, yazıştığım, tanıştırıldığım, istediğim, istemediğim erkek arkadaslarım oldu. Ama hiçbiriyle sevgili olmadım. İdealist bir insandım üniversite hayatım boyunca. Kimseye gönlümü kaptırmadım. İlk önce okulum bitecek akademisyen olacağım dedim.Arkadaşlarım, ailem herkes bana hayranlıkla bakardı, hırslı ve kimseden korkmayan bir kızdım. Ben aynen bu şekilde liseyi,üniversiteyi alnımın akıyla bitirdim. Ardından akademisyenliğe ilk adımımı attım master yapmaya başladım. Ve asıl olanlar şimdi anlatacaklarım. Kaldığım evin sahibiyle aşk yaşamaya başladım. Kendisinin iş yerleri,evleri,apartları vs. var. Nasıl olduğunu anlayamadan ona aşık oldum. Kendimi kaptırdım. Yetmezmiş gibi aileme daha ilk ayda onu anlattım. Benim gibi değildi lise mezunuydu. Kimse yanlış anlamasın tabiki ama asla dönüp bakmayacağım biri olurdu eskiden olsa. Çünkü denk değildik. Evet işini kendi kurmuş, hırslı ve yoktan var etmiş biriydi. Buna diyeceğim yok zaten ben de bunlara hiç takılmadım. Ve ailemin ondan ayrıl olmaz devam edemezsin demesine rağmen ben onla tam 5 ay devam ettim hem de yalanla dolanla. Annem babam her aradığında o yanımdaydı ve arkadasımlayım vs. deyip yalan söylüyordum. Bunları niye yaptım derseniz, aşka inanmayanlara sebebinin üstüne basa basa aşk olduğunu söyleyebilrim. Her günümüz beraberdi. Sinemalar,yemekler,gelecek hayalleri...Hiç yaşamadığım aşkı yaşattı bana.Korudu,sahiplendi,ailesiyle tanıştım.Onlarla da yemekler,piknikler,özel günler derken adeta ailen biri gibi oldum ama bizimkilerin hiçbir halttan haberi yoktu. Ta ki bundan 1 hafta öncesine kadar... ve bomba, ben bu adamla birlikte oldum. Çok sevdim çok aşıktım ve yaptım. İlk zamanlar iyi güzel, ama bu adam beni tüm erkeklerden ayırmaya, hatta kızlardan bile kıskanmaya başladı. Telefonlarıma bakıyor, erkek arkadaslarımdan msj görünce deliriyordu. Küfürler,hakaretler gırla... ertesi gün özür diliyor ağlıyor sensiz yapamam affet diyor ama 3 gün sonra yine kavgaya bir sebep buluyordu. O kadar ki beni birçok erkekle yakıştırdı,ondan ayrılmamam için beni tehdit etti her ayrılmak isteyişimde... ben de kör aşık hep boyun eğdim yaptığım hatadan dolayı. Pişmandım bana güvenmeyen inanmayan iftira atan ama aynı zamanda seven yanından ayırmayan bir adamla birlikte oldum ve çok acı çekeceğimin de farkındaydım. Aylarca beni tehdit etti benden ayrılıyordu sesimi çıkarmayınca zaten sen de beni istemiyorsun rahat edersin dünden razısın gibi psikolojik baskılar yapıyordu. Kaç kez kapımda ağladığını, zili çaldığında açmadığımda merdivende beklediğini biliyorum. Benim için yapmayacağı yoktu ama bu durum gittikçe kötüleşmeye başladı. En yakın arkadaslarıla görüştürmedi. Hastalıklı bir ruh haline girdi. En son bie sabah tüm esyalarımı toplayıp taksiye atlayıp o şehirden kaçtım. Canıma tak etmişti yaptıkları, dedikleri, hakaretleri,beni olmadığım bir hale sokmaları...Aramalar,arkadaslarıma mesajlar,kardeslerime mesajlar...ve en sonunda babama msj attı. Onla yattığımı soyledi. Düşünün ki bir babaya bunu yazmak nasıl bir karaktersizliktir. Onun ne b.k olduğunu anladım ama geç oldu. Anneme tüm gerçeği anlattım kadın travma yaşıyor resmen. Babamsa bana o kadar güveniyor ki gerçeği söyleyemedim. İftira attığını sanıyor ama yakındır onun da bilmesi hatta kendi ağzımla soyleyeceğim. Başıma gelmeyen kalmadı. O kadar başarılıydım ki derslerim mahvoldu. Sınavlara başvuru yapamadım dertlerle uğraşmaktan.Ailem mahvoldu.Beni tahmin ediyorsunuzdur zaten. Hala beni sevdiğini söylüyor ve onla evleniceğimi sanıyr. Babama da o yuzden zaten msjları atmış. Onlar beni sokağa atıcak istemeyecek ben de koşa koşa ona gideceğim gibi düşünce yapısıyla...Acizlikten başka bir şey değil. Hasta bir ruh hali, saplantılı sevgi. Şimdi kurtulamadım hala msj atıyor. Canım çok acıyor. Hepimize ders olsun. Ben hata yaptım bedellerini çok ağır şekilde ödüyorum. Yapmayın. Kimseye kendinizi teslim edecek kadar güvenmeyin. Bırakın gitsin...ve size şunu söylüyoum aşkın eğitimle, tecrübeyle, tecrübesizlikle hiç alakası yok. Sen istiyorsun ve oluyor. Benim kalbim çok kırgın, uykularım terk acılar içindeyim...Bunları buraya yazmak beni bir nebze rahatlatıyor. Hepinize güzel günler diliyorum.

Genişletmek için tıkla...

Hayat Yolu .!.:

Arkadaşlar merhaba, buraya ilk kez bir konu hakkında bir şeyler yazıyorum. Çünkü inanın çok üzüntülü günler yaşıyorum. Ailemin yanındayım ve konuşacak dertleşecek daha doğrusu derdimi anlatabileceğim, anlatmak istediğim birileri yakınımda yok. Bir üniversitede yüksek lisans yapıyorum. Yaşım 23 ve bugüne kadar konuştuğum, yazıştığım, tanıştırıldığım, istediğim, istemediğim erkek arkadaslarım oldu. Ama hiçbiriyle sevgili olmadım. İdealist bir insandım üniversite hayatım boyunca. Kimseye gönlümü kaptırmadım. İlk önce okulum bitecek akademisyen olacağım dedim.Arkadaşlarım, ailem herkes bana hayranlıkla bakardı, hırslı ve kimseden korkmayan bir kızdım. Ben aynen bu şekilde liseyi,üniversiteyi alnımın akıyla bitirdim. Ardından akademisyenliğe ilk adımımı attım master yapmaya başladım. Ve asıl olanlar şimdi anlatacaklarım. Kaldığım evin sahibiyle aşk yaşamaya başladım. Kendisinin iş yerleri,evleri,apartları vs. var. Nasıl olduğunu anlayamadan ona aşık oldum. Kendimi kaptırdım. Yetmezmiş gibi aileme daha ilk ayda onu anlattım. Benim gibi değildi lise mezunuydu. Kimse yanlış anlamasın tabiki ama asla dönüp bakmayacağım biri olurdu eskiden olsa. Çünkü denk değildik. Evet işini kendi kurmuş, hırslı ve yoktan var etmiş biriydi. Buna diyeceğim yok zaten ben de bunlara hiç takılmadım. Ve ailemin ondan ayrıl olmaz devam edemezsin demesine rağmen ben onla tam 5 ay devam ettim hem de yalanla dolanla. Annem babam her aradığında o yanımdaydı ve arkadasımlayım vs. deyip yalan söylüyordum. Bunları niye yaptım derseniz, aşka inanmayanlara sebebinin üstüne basa basa aşk olduğunu söyleyebilrim. Her günümüz beraberdi. Sinemalar,yemekler,gelecek hayalleri...Hiç yaşamadığım aşkı yaşattı bana.Korudu,sahiplendi,ailesiyle tanıştım.Onlarla da yemekler,piknikler,özel günler derken adeta ailen biri gibi oldum ama bizimkilerin hiçbir halttan haberi yoktu. Ta ki bundan 1 hafta öncesine kadar... ve bomba, ben bu adamla birlikte oldum. Çok sevdim çok aşıktım ve yaptım. İlk zamanlar iyi güzel, ama bu adam beni tüm erkeklerden ayırmaya, hatta kızlardan bile kıskanmaya başladı. Telefonlarıma bakıyor, erkek arkadaslarımdan msj görünce deliriyordu. Küfürler,hakaretler gırla... ertesi gün özür diliyor ağlıyor sensiz yapamam affet diyor ama 3 gün sonra yine kavgaya bir sebep buluyordu. O kadar ki beni birçok erkekle yakıştırdı,ondan ayrılmamam için beni tehdit etti her ayrılmak isteyişimde... ben de kör aşık hep boyun eğdim yaptığım hatadan dolayı. Pişmandım bana güvenmeyen inanmayan iftira atan ama aynı zamanda seven yanından ayırmayan bir adamla birlikte oldum ve çok acı çekeceğimin de farkındaydım. Aylarca beni tehdit etti benden ayrılıyordu sesimi çıkarmayınca zaten sen de beni istemiyorsun rahat edersin dünden razısın gibi psikolojik baskılar yapıyordu. Kaç kez kapımda ağladığını, zili çaldığında açmadığımda merdivende beklediğini biliyorum. Benim için yapmayacağı yoktu ama bu durum gittikçe kötüleşmeye başladı. En yakın arkadaslarıla görüştürmedi. Hastalıklı bir ruh haline girdi. En son bie sabah tüm esyalarımı toplayıp taksiye atlayıp o şehirden kaçtım. Canıma tak etmişti yaptıkları, dedikleri, hakaretleri,beni olmadığım bir hale sokmaları...Aramalar,arkadaslarıma mesajlar,kardeslerime mesajlar...ve en sonunda babama msj attı. Onla yattığımı soyledi. Düşünün ki bir babaya bunu yazmak nasıl bir karaktersizliktir. Onun ne b.k olduğunu anladım ama geç oldu. Anneme tüm gerçeği anlattım kadın travma yaşıyor resmen. Babamsa bana o kadar güveniyor ki gerçeği söyleyemedim. İftira attığını sanıyor ama yakındır onun da bilmesi hatta kendi ağzımla soyleyeceğim. Başıma gelmeyen kalmadı. O kadar başarılıydım ki derslerim mahvoldu. Sınavlara başvuru yapamadım dertlerle uğraşmaktan.Ailem mahvoldu.Beni tahmin ediyorsunuzdur zaten. Hala beni sevdiğini söylüyor ve onla evleniceğimi sanıyr. Babama da o yuzden zaten msjları atmış. Onlar beni sokağa atıcak istemeyecek ben de koşa koşa ona gideceğim gibi düşünce yapısıyla...Acizlikten başka bir şey değil. Hasta bir ruh hali, saplantılı sevgi. Şimdi kurtulamadım hala msj atıyor. Canım çok acıyor. Hepimize ders olsun. Ben hata yaptım bedellerini çok ağır şekilde ödüyorum. Yapmayın. Kimseye kendinizi teslim edecek kadar güvenmeyin. Bırakın gitsin...ve size şunu söylüyoum aşkın eğitimle, tecrübeyle, tecrübesizlikle hiç alakası yok. Sen istiyorsun ve oluyor. Benim kalbim çok kırgın, uykularım terk acılar içindeyim...Bunları buraya yazmak beni bir nebze rahatlatıyor. Hepinize güzel günler diliyorum.

Genişletmek için tıkla...

Hayat Yolu .!.:

Arkadaşlar merhaba, buraya ilk kez bir konu hakkında bir şeyler yazıyorum. Çünkü inanın çok üzüntülü günler yaşıyorum. Ailemin yanındayım ve konuşacak dertleşecek daha doğrusu derdimi anlatabileceğim, anlatmak istediğim birileri yakınımda yok. Bir üniversitede yüksek lisans yapıyorum. Yaşım 23 ve bugüne kadar konuştuğum, yazıştığım, tanıştırıldığım, istediğim, istemediğim erkek arkadaslarım oldu. Ama hiçbiriyle sevgili olmadım. İdealist bir insandım üniversite hayatım boyunca. Kimseye gönlümü kaptırmadım. İlk önce okulum bitecek akademisyen olacağım dedim.Arkadaşlarım, ailem herkes bana hayranlıkla bakardı, hırslı ve kimseden korkmayan bir kızdım. Ben aynen bu şekilde liseyi,üniversiteyi alnımın akıyla bitirdim. Ardından akademisyenliğe ilk adımımı attım master yapmaya başladım. Ve asıl olanlar şimdi anlatacaklarım. Kaldığım evin sahibiyle aşk yaşamaya başladım. Kendisinin iş yerleri,evleri,apartları vs. var. Nasıl olduğunu anlayamadan ona aşık oldum. Kendimi kaptırdım. Yetmezmiş gibi aileme daha ilk ayda onu anlattım. Benim gibi değildi lise mezunuydu. Kimse yanlış anlamasın tabiki ama asla dönüp bakmayacağım biri olurdu eskiden olsa. Çünkü denk değildik. Evet işini kendi kurmuş, hırslı ve yoktan var etmiş biriydi. Buna diyeceğim yok zaten ben de bunlara hiç takılmadım. Ve ailemin ondan ayrıl olmaz devam edemezsin demesine rağmen ben onla tam 5 ay devam ettim hem de yalanla dolanla. Annem babam her aradığında o yanımdaydı ve arkadasımlayım vs. deyip yalan söylüyordum. Bunları niye yaptım derseniz, aşka inanmayanlara sebebinin üstüne basa basa aşk olduğunu söyleyebilrim. Her günümüz beraberdi. Sinemalar,yemekler,gelecek hayalleri...Hiç yaşamadığım aşkı yaşattı bana.Korudu,sahiplendi,ailesiyle tanıştım.Onlarla da yemekler,piknikler,özel günler derken adeta ailen biri gibi oldum ama bizimkilerin hiçbir halttan haberi yoktu. Ta ki bundan 1 hafta öncesine kadar... ve bomba, ben bu adamla birlikte oldum. Çok sevdim çok aşıktım ve yaptım. İlk zamanlar iyi güzel, ama bu adam beni tüm erkeklerden ayırmaya, hatta kızlardan bile kıskanmaya başladı. Telefonlarıma bakıyor, erkek arkadaslarımdan msj görünce deliriyordu. Küfürler,hakaretler gırla... ertesi gün özür diliyor ağlıyor sensiz yapamam affet diyor ama 3 gün sonra yine kavgaya bir sebep buluyordu. O kadar ki beni birçok erkekle yakıştırdı,ondan ayrılmamam için beni tehdit etti her ayrılmak isteyişimde... ben de kör aşık hep boyun eğdim yaptığım hatadan dolayı. Pişmandım bana güvenmeyen inanmayan iftira atan ama aynı zamanda seven yanından ayırmayan bir adamla birlikte oldum ve çok acı çekeceğimin de farkındaydım. Aylarca beni tehdit etti benden ayrılıyordu sesimi çıkarmayınca zaten sen de beni istemiyorsun rahat edersin dünden razısın gibi psikolojik baskılar yapıyordu. Kaç kez kapımda ağladığını, zili çaldığında açmadığımda merdivende beklediğini biliyorum. Benim için yapmayacağı yoktu ama bu durum gittikçe kötüleşmeye başladı. En yakın arkadaslarıla görüştürmedi. Hastalıklı bir ruh haline girdi. En son bie sabah tüm esyalarımı toplayıp taksiye atlayıp o şehirden kaçtım. Canıma tak etmişti yaptıkları, dedikleri, hakaretleri,beni olmadığım bir hale sokmaları...Aramalar,arkadaslarıma mesajlar,kardeslerime mesajlar...ve en sonunda babama msj attı. Onla yattığımı soyledi. Düşünün ki bir babaya bunu yazmak nasıl bir karaktersizliktir. Onun ne b.k olduğunu anladım ama geç oldu. Anneme tüm gerçeği anlattım kadın travma yaşıyor resmen. Babamsa bana o kadar güveniyor ki gerçeği söyleyemedim. İftira attığını sanıyor ama yakındır onun da bilmesi hatta kendi ağzımla soyleyeceğim. Başıma gelmeyen kalmadı. O kadar başarılıydım ki derslerim mahvoldu. Sınavlara başvuru yapamadım dertlerle uğraşmaktan.Ailem mahvoldu.Beni tahmin ediyorsunuzdur zaten. Hala beni sevdiğini söylüyor ve onla evleniceğimi sanıyr. Babama da o yuzden zaten msjları atmış. Onlar beni sokağa atıcak istemeyecek ben de koşa koşa ona gideceğim gibi düşünce yapısıyla...Acizlikten başka bir şey değil. Hasta bir ruh hali, saplantılı sevgi. Şimdi kurtulamadım hala msj atıyor. Canım çok acıyor. Hepimize ders olsun. Ben hata yaptım bedellerini çok ağır şekilde ödüyorum. Yapmayın. Kimseye kendinizi teslim edecek kadar güvenmeyin. Bırakın gitsin...ve size şunu söylüyoum aşkın eğitimle, tecrübeyle, tecrübesizlikle hiç alakası yok. Sen istiyorsun ve oluyor. Benim kalbim çok kırgın, uykularım terk acılar içindeyim...Bunları buraya yazmak beni bir nebze rahatlatıyor. Hepinize güzel günler diliyorum.

Genişletmek için tıkla...