- 21 Ocak 2015
- 720
- 268
kısaca anlatcam olayı.boşanma aşamasında olduğum için bir aydır ailemle kalıyorum.
boğazım şiştiği için bugün doktora gittim.dönüşte erkek kardeşimle kuzenim ellerin şu büyük bilgisayar kasasını almışlar tamire götürüyolar.bizi bırakıver dedi.ben de arabayı verdim.normalde kardeşim gayet iyi kullanıyor arabayı.16 yaşında.
verdim ama eve zor attım kendimi halsizlikten.hem sıcak hem ilaçtan bi uyuşukluk var içimde.5 dk olmadı telefon.kaza yaptık.lüks bir arabanın tamponunu ezmişler.1 buçuk milyar masraf varmış.babam gitti hemen.arabının sahibi sigortaya yaptırsak oğlan ceza alcak filan demiş.o yüzden biz masrafı karşılıcaz.ben sinirden evde o bilgisayarın monitörünü camdan aşağı attım.o da kırıldı.
neyse bi saat daha geçti.annem işten gelcek.kardeşimi aradım git iş bul o parayı sen ödiceksin dedim.hala bana ergen ergen tavırlar.kendime de sinir oldum.iki gün önce ben dedim bidaha arabayı vermeyelim diye.
annem geldi.gelir gelmez.sen niye anahtarı veriyosun diye beni suçalamaya başladı.o kadar kötü hissettim ki kendimi.kazayı yapan kardeşim suçlusu benim.çok gücüme gitti.bu nedir böyle.
eşimi annesi savunur,kardeşimi annem savunur.benim hiç değerim yok mu bu dünyada.tek suçum kız olmak mı.her şeyde ben suçlu oluyorum.
evde bağırdım çağırdım, küfürler ettim, kapıları çarpttım, oğlunu savun sen beni hiç isteme zaten dedim.ne değerimiz var ki dedim.banyo yaptım.annem geldi bi ara.hiç konuşmadım.babam da bişey demedi.
onlar teraviye gidince kalktım yataktan.daha kardeşim de bana diyo ki anahtarı vermeseydin.yuh dedim artık.bu kadar olur.tamam konuşmak istemiyorum dedim.kimseyle de konuşmadım.yüzüm gözüm şiş içinde.
kendimi hiçbi yere sığdıramıyorum.bu sinir atakları kendimi haksızlığa uğradığımı düşündüğüm her an oluyor.nasıl beni suçlu bulabilirler.kazayı ben yapmışım gibi davranıyolar.
boğazım şiştiği için bugün doktora gittim.dönüşte erkek kardeşimle kuzenim ellerin şu büyük bilgisayar kasasını almışlar tamire götürüyolar.bizi bırakıver dedi.ben de arabayı verdim.normalde kardeşim gayet iyi kullanıyor arabayı.16 yaşında.
verdim ama eve zor attım kendimi halsizlikten.hem sıcak hem ilaçtan bi uyuşukluk var içimde.5 dk olmadı telefon.kaza yaptık.lüks bir arabanın tamponunu ezmişler.1 buçuk milyar masraf varmış.babam gitti hemen.arabının sahibi sigortaya yaptırsak oğlan ceza alcak filan demiş.o yüzden biz masrafı karşılıcaz.ben sinirden evde o bilgisayarın monitörünü camdan aşağı attım.o da kırıldı.
neyse bi saat daha geçti.annem işten gelcek.kardeşimi aradım git iş bul o parayı sen ödiceksin dedim.hala bana ergen ergen tavırlar.kendime de sinir oldum.iki gün önce ben dedim bidaha arabayı vermeyelim diye.
annem geldi.gelir gelmez.sen niye anahtarı veriyosun diye beni suçalamaya başladı.o kadar kötü hissettim ki kendimi.kazayı yapan kardeşim suçlusu benim.çok gücüme gitti.bu nedir böyle.
eşimi annesi savunur,kardeşimi annem savunur.benim hiç değerim yok mu bu dünyada.tek suçum kız olmak mı.her şeyde ben suçlu oluyorum.
evde bağırdım çağırdım, küfürler ettim, kapıları çarpttım, oğlunu savun sen beni hiç isteme zaten dedim.ne değerimiz var ki dedim.banyo yaptım.annem geldi bi ara.hiç konuşmadım.babam da bişey demedi.
onlar teraviye gidince kalktım yataktan.daha kardeşim de bana diyo ki anahtarı vermeseydin.yuh dedim artık.bu kadar olur.tamam konuşmak istemiyorum dedim.kimseyle de konuşmadım.yüzüm gözüm şiş içinde.
kendimi hiçbi yere sığdıramıyorum.bu sinir atakları kendimi haksızlığa uğradığımı düşündüğüm her an oluyor.nasıl beni suçlu bulabilirler.kazayı ben yapmışım gibi davranıyolar.
zaten bırak demiş çocuk bıraksaydın niye veriyosun arabayı
