- 2 Mart 2011
- 591
- 33
3 yildir o kadar psikolojik sorunlarim var ki bunu ceken yasayan bilir. gitmedigim doktor kullanmadigim ilac kalmadi. son 1.5 sene duzenli sekilde doktorun verdigi ilaci kullandim. duzeldim mi evet eskiye gore daha iyi olmustum. ama ben ben olmaktan ciktim anliyomusunuz ben insan olmaktan ciktim
su hayatta seni ne mutlu eder neyden zevk aliyorsun diye sorsaniz size verecek tek bir cevabim yok
cunku ben bu hayatta hicbiseyden mutlu olamiyorum zevk alamiyorum tamamen bos duygusuz hicbisey umrunda olmayan hedefi amaci olmayan yasamaktan zevk almayan biseyden korkmayan bos bir robot oldum
ne birini sevebiliyorum ne baska bisey
universite okuyorum ama gelin bide bana sorun nasil okuyorum
okula gitmiyorum vizelere bile girmiyorum. tek yaptigim uyumak ve televizyon izlemek. cunku evden cikamiyorum. istemiyorum cunku. okula gitmeyi degil hicbiseyi istemiyorum. arkadaslarim gel disari cikalim diyor cikmiyorum hepsini atiyorum basimdan. gezmeye tozmaya eglenmeye etkinliklere falan hicbiseye katilmiyorum. insanlari sevemiyorum hicbisey hissetmiyorum kimseye karsi.
hayattan zevk alamiyorum
inanin kac kere olumden dondum. intiharin esigine geldim. ama tam yapicakken durdum. neden durdum biliyomusunuz annem icin. sirf annem uzulmesin emekleri bosa gitmesin diye. o kadar kotuyum ki. annem olmasaydi belki ben size suan bu satirlari yazmiyordum. benim kilit noktam donum noktam annem iste. beni bu hayata baglayan robot gibi yasamami saglayan ufacik bir bagim varsa o da annem arkadaslar.
bu soylediklerimden ziyade benim olayim aslinda evden cikamamak
neden bilmiyorum. evden disari cikmak istemiyorum. nere oldugu onemli degil baska ulkeye yada sehire hatta baska semte bile gezmeye gitsem gidemiyorum evden cikamiyorum. korkuyorum stres yapiyorum atak geciriyorum ve cikmiyorum. arkadaslar nolur bana bisey soyleyin.
benim olayim bu iste. evden cikmaktan korkuyorum atak kriz stres yapiyorum diye 1,5 sene ilac kullandim. ama ilac beni iyilestirirken benden karakterimi herseyimi caldi. sizce benim sorunum ne benimle ayni seyleri yasayan var mi
20 yasinda icimdeki cehennemde yaniyorum ben. olumun kiyisinda yuruyorum.
basin agrisa bir ilac icersin 1 saat sonra gecer. ama ruhumun psikolojimin ilaci yok
bu sorunlarim yuzunden psikiyatrimin verdigi ilaci 1,5 sene duzenli kullandim. ama ilac beni mafetti karakterimi caldi. robot olmami sagladi. hayattan zevk alamiyorum sanat fitness ne olursa olsun istemiyorum. tek yaptigim uyumak televizyon izlemek. bu ilac yuzunden stresim ataklarim azaldi. ama dedim ya karakterimi degistirdi. ayrica 15 kilo aldim. doktora anlattigimda ilacimi biraktirdi bana. 2 haftadir ilac icmiyorum ve ataklarim geri geldi cok ama cok kotuyum evden cikamiyorum. surekli dusunup deliriyorum surekli negatif seyler falan.
okulumun baslamasina en az 70 gun var ve ben simdiden gidecegim gunu dusunup deliriyorum nefes alamiyorum
su hayatta seni ne mutlu eder neyden zevk aliyorsun diye sorsaniz size verecek tek bir cevabim yok
cunku ben bu hayatta hicbiseyden mutlu olamiyorum zevk alamiyorum tamamen bos duygusuz hicbisey umrunda olmayan hedefi amaci olmayan yasamaktan zevk almayan biseyden korkmayan bos bir robot oldum
ne birini sevebiliyorum ne baska bisey
universite okuyorum ama gelin bide bana sorun nasil okuyorum
okula gitmiyorum vizelere bile girmiyorum. tek yaptigim uyumak ve televizyon izlemek. cunku evden cikamiyorum. istemiyorum cunku. okula gitmeyi degil hicbiseyi istemiyorum. arkadaslarim gel disari cikalim diyor cikmiyorum hepsini atiyorum basimdan. gezmeye tozmaya eglenmeye etkinliklere falan hicbiseye katilmiyorum. insanlari sevemiyorum hicbisey hissetmiyorum kimseye karsi.
hayattan zevk alamiyorum
inanin kac kere olumden dondum. intiharin esigine geldim. ama tam yapicakken durdum. neden durdum biliyomusunuz annem icin. sirf annem uzulmesin emekleri bosa gitmesin diye. o kadar kotuyum ki. annem olmasaydi belki ben size suan bu satirlari yazmiyordum. benim kilit noktam donum noktam annem iste. beni bu hayata baglayan robot gibi yasamami saglayan ufacik bir bagim varsa o da annem arkadaslar.
bu soylediklerimden ziyade benim olayim aslinda evden cikamamak
neden bilmiyorum. evden disari cikmak istemiyorum. nere oldugu onemli degil baska ulkeye yada sehire hatta baska semte bile gezmeye gitsem gidemiyorum evden cikamiyorum. korkuyorum stres yapiyorum atak geciriyorum ve cikmiyorum. arkadaslar nolur bana bisey soyleyin.
benim olayim bu iste. evden cikmaktan korkuyorum atak kriz stres yapiyorum diye 1,5 sene ilac kullandim. ama ilac beni iyilestirirken benden karakterimi herseyimi caldi. sizce benim sorunum ne benimle ayni seyleri yasayan var mi
20 yasinda icimdeki cehennemde yaniyorum ben. olumun kiyisinda yuruyorum.
basin agrisa bir ilac icersin 1 saat sonra gecer. ama ruhumun psikolojimin ilaci yok
bu sorunlarim yuzunden psikiyatrimin verdigi ilaci 1,5 sene duzenli kullandim. ama ilac beni mafetti karakterimi caldi. robot olmami sagladi. hayattan zevk alamiyorum sanat fitness ne olursa olsun istemiyorum. tek yaptigim uyumak televizyon izlemek. bu ilac yuzunden stresim ataklarim azaldi. ama dedim ya karakterimi degistirdi. ayrica 15 kilo aldim. doktora anlattigimda ilacimi biraktirdi bana. 2 haftadir ilac icmiyorum ve ataklarim geri geldi cok ama cok kotuyum evden cikamiyorum. surekli dusunup deliriyorum surekli negatif seyler falan.
okulumun baslamasina en az 70 gun var ve ben simdiden gidecegim gunu dusunup deliriyorum nefes alamiyorum
Son düzenleme:
