mrb arkadaşlar ben 22 yasındayım. dul biriyle evlendım 2 çocuğu vardı. benım acımdan hersey kabulumdu ama esım artık zıvanadan cıktı. halen ımam nıkahıyla yasıyoruz eşiyle mahkemesı bitmiş olmasına rağmen kıymıyor. çekersen bu çekmezsen sen bılırsın diyor. bu şekilde yasamakta ne kadar doğru. metres hayatı gibi.. ben 4 yıldır o kadar emek verdımkı karşılığında koca bi hiç... bunalımdayım korkuyorum kendımden. çocuklarıda ayrı bır dert. hersey üzerime geliyor hersey. siz olsaydınız napardınız empati kurun sonrasında akıl verın bana.