oluyor arada, insan yoruluyor yeni yeni atlattığım bir dönem var benimde ciddi anlamda hiç ama hiçbir sorunum yokken MUTSUZUM
insanların her halini kaldırabilirim, aklınıza gelebilicek en sorunlu insanla geçinebilirim ama kendimle geçinemiyorum kendimle barışık değilim
iş ev aile eş ve çocuk bunların içinde kendisine yer bulmaya çalışan bir kadınsan ihmal edildiğini, ilgisiz kaldığını düşünüyor olabilirsin, ailene hayatın boyunca fedekarlık yapsanda artık senin kendi ailen var önceliğiniz bu olmalı,
bu bir sorun değil diyenler de olacaktır sizin yazdıklarınız bir sorun eşinizin iyi biri olması, ailesine düşkün olması harika şeyler ama belkide iyi olurken atladığı, sürekli yaptığı için monotonlaşan ve sizin bir tık daha fazlasına ihtiyaç duyduğunuz bir şey vardır, belki bir iki sosyal arkadaş, belki eşinizle bir yemek, ya da sedece kendinizi vererek yapabileceğiniz bir aktivite (ben bu aralar örgüye sardım yeni öğreniyorum ama işe yarıyor)
çocuğunuza kendinizi fazla adamış olabilirsiniz, siz öylesine yetiyorsunuzdur ki çocuğunuza eşinizin de vazifelerini üstlenmiş ve iki katı yorulmuş olabilirsiniz, bırakın biraz da babası alsın sorumluluğu, yemekten sonra bi yarım saat oynasın ama oynamaktan kastım televizyon izlemek, telefon veya tabletle oynamak değil fiziken oynasın, saklambaç, kovalamaca, körebe herhangi bişi boyama yapmakt bile olur o yarım saatten siz de ayaklarınızı uzatın ve dinlenin biraz kitap karıştırın, yok mu bir arkadaşınız gidin bi kahve için ev dışında çalışıyorsanız iş dışında eşiniz dışında birşeylerden sohbet edin belki arkadaşınızın bir sıkıntısı vardır onu dinleyin kendinize zaman ayırın ama kendinizden uzak şeyler yaşayın
ama en önemlisi bir psikoloğa gidin zira bunlar biriktikçe bunalım depresyona depresyon daha zor şeylere dönüşebilir.
allaha emanet olun
şaka maka bir doktora gidin adama da yazık üstüne varmayın