Ağır lohusa depresyonu, bebeği kabullenememe!

Yellowpepper

Guru
Kayıtlı Üye
5 Kasım 2014
1.886
2.289
333
Herkese merhaba. Nerden başlasam bilmiyorum şuan 4 yaşında bir oğlum var ve o doğduğunda ağır bir lohusa depresyonuna girmiştim yaklaşık 6 ay sürdü psikolojik tedavi gördüm ama sonra iyiydim bu yaşına kadar da çok mutlu hissettim anne olduğum için. İkinci çocuk düüşünmüyordum korunmama rağmen hamile kaldım… aldıramazdım, inancıma göre uygun olmazdı. Şimdi doğum yapalı 2 ay olacak nerdeyse ve 1 aydır yine o günlere döndüm, ağır geçiriyorum yine doktora götürdüler ilaç terapi vs. Şuan annem ve kayınvalidem bakıyor bebeğe, büyük oğlum okula gidiyor. İlaçlar biraz fayda etti ilk günler yataktan çıkamıyordum, ama sanki yine bu ruh halinden çıkamıcam kafese kapatılmışım gibi hissediyorum. Bu kadar ağır geçiren varmı ? Ben ilkinde daha kötüydüm ama nasıl atlattım inanın hatırlamıyorum. Benimle aynı şeyleri yaşayan varsa konuşmak isterim, bir de sonuna kadar okuyanlar bana dua eder misiniz iyileşeyim artık kızımı sevebilmek istiyorum ona bakıp büyütebilmek istiyorum.
 
Rabbim gönlünüze ferahlık versin
Evlatlarinizi göz aydınlığı eylesin
Hep güzel düşünün inşallah daha güzeli için dua edin
İnsan dua ettikçe ancak kulluğu inkişaf eder
Siz hiç pes etmeyin, zorluklarla beraber kolaylıklar vardır
Geçecek hem de çok kısa zamanda inşallah:)
 
Rabbim gönlünüze ferahlık versin
Evlatlarinizi göz aydınlığı eylesin
Hep güzel düşünün inşallah daha güzeli için dua edin
İnsan dua ettikçe ancak kulluğu inkişaf eder
Siz hiç pes etmeyin, zorluklarla beraber kolaylıklar vardır
Geçecek hem de çok kısa zamanda inşallah:)
Amin çok teşekkür ederim dualarınız için
 
Allahım güç kuvvet versin inşallah arkadaşım.

Geçecek bugünler geçecek inşallah.

Benim de lohusa depresyonum çok ağır geçmişti.

Biliyorum kolay değil. Biraz sabır,biraz çaba,bol dua.

Allahım yavrularınızı sağlıkla mutlulukla analı babalı büyütmeyi nasip etsin inşallah.
 
Ilkini atlatmissiniz bunu da atlatamamaniz icin bir sebep var mi? Ustelik deneyimli de bi annesiniz. Suan size bunu dusunduren bu depresif hal. Bilincli bi sekilde tedavinizi de oluyosunuz. Yeniden iyi olmamaniz icin hicbir sebep yok. Tedavinizi olun sabredin. Gececek biliyosunuz :)
 
Aslında kendiniz için en iyi örnek yine kendinizsiniz. İlk depresyon daha ağırmış ve atlatmışsınız bundan güç alın bunun da geçeceğini sürekli kendinize söyleyin. İnşallah en kısa zamanda gönlünüze ferahlık gelir 🫶
 
Herkese merhaba. Nerden başlasam bilmiyorum şuan 4 yaşında bir oğlum var ve o doğduğunda ağır bir lohusa depresyonuna girmiştim yaklaşık 6 ay sürdü psikolojik tedavi gördüm ama sonra iyiydim bu yaşına kadar da çok mutlu hissettim anne olduğum için. İkinci çocuk düüşünmüyordum korunmama rağmen hamile kaldım… aldıramazdım, inancıma göre uygun olmazdı. Şimdi doğum yapalı 2 ay olacak nerdeyse ve 1 aydır yine o günlere döndüm, ağır geçiriyorum yine doktora götürdüler ilaç terapi vs. Şuan annem ve kayınvalidem bakıyor bebeğe, büyük oğlum okula gidiyor. İlaçlar biraz fayda etti ilk günler yataktan çıkamıyordum, ama sanki yine bu ruh halinden çıkamıcam kafese kapatılmışım gibi hissediyorum. Bu kadar ağır geçiren varmı ? Ben ilkinde daha kötüydüm ama nasıl atlattım inanın hatırlamıyorum. Benimle aynı şeyleri yaşayan varsa konuşmak isterim, bir de sonuna kadar okuyanlar bana dua eder misiniz iyileşeyim artık kızımı sevebilmek istiyorum ona bakıp büyütebilmek istiyorum.
Allah ım tez zamanda gönlüne ferahlık versin inşallah,geçecek ki siz daha iyi biliyorsunuz tecrübelisiniz,bende çok ağır atlattım ama binlerce şükür atlattım çok garip sadece yaşayanların bildiği anladığı bir durum.Asla o dipsiz kuyudan çıkamayacağımı,asla eski halime dönemeyeceğimi düşünmüştüm ama gerçekten geçiyor,kızınızla arkadaş olacaksınız,ilk konuşmaya başladığında annecim diye gelip öptüğünde bu günlerinizi yine hatırlamayacaksınız bile…şimdi o ilaçlar yavaş yavaş toparlayacak sizi,sadece geriye dönüp baktığınızda keşke bu kadar kırmasaydım yanımdakileri,sevdiklerini dememek için ettafınızda sizin için pervane olan yakınlarınızı kırıp dökmemeye çalışın lütfen ben çok pişman oldum çünkü resmen içinden bir canavar çıktı o dönem,sakin kalmaya çalışın hepsi geçiyor geçecek
 
Allahım güç kuvvet versin inşallah arkadaşım.

Geçecek bugünler geçecek inşallah.

Benim de lohusa depresyonum çok ağır geçmişti.

Biliyorum kolay değil. Biraz sabır,biraz çaba,bol dua.

Allahım yavrularınızı sağlıkla mutlulukla analı babalı büyütmeyi nasip etsin inşallah.
Sizin ne kadar sürmüştü ne gibi şeyler hissediyordunuz paylaşırmısınız? Çok teşekkür ederim
 
Allah ım tez zamanda gönlüne ferahlık versin inşallah,geçecek ki siz daha iyi biliyorsunuz tecrübelisiniz,bende çok ağır atlattım ama binlerce şükür atlattım çok garip sadece yaşayanların bildiği anladığı bir durum.Asla o dipsiz kuyudan çıkamayacağımı,asla eski halime dönemeyeceğimi düşünmüştüm ama gerçekten geçiyor,kızınızla arkadaş olacaksınız,ilk konuşmaya başladığında annecim diye gelip öptüğünde bu günlerinizi yine hatırlamayacaksınız bile…şimdi o ilaçlar yavaş yavaş toparlayacak sizi,sadece geriye dönüp baktığınızda keşke bu kadar kırmasaydım yanımdakileri,sevdiklerini dememek için ettafınızda sizin için pervane olan yakınlarınızı kırıp dökmemeye çalışın lütfen ben çok pişman oldum çünkü resmen içinden bir canavar çıktı o dönem,sakin kalmaya çalışın hepsi geçiyor geçecek
Çok haklısınız garip bir hal kimse anlayamaz yaşayandan başka. Sizde ne gibi hisler oluyordu ne zaman geçti
 
Herkese merhaba. Nerden başlasam bilmiyorum şuan 4 yaşında bir oğlum var ve o doğduğunda ağır bir lohusa depresyonuna girmiştim yaklaşık 6 ay sürdü psikolojik tedavi gördüm ama sonra iyiydim bu yaşına kadar da çok mutlu hissettim anne olduğum için. İkinci çocuk düüşünmüyordum korunmama rağmen hamile kaldım… aldıramazdım, inancıma göre uygun olmazdı. Şimdi doğum yapalı 2 ay olacak nerdeyse ve 1 aydır yine o günlere döndüm, ağır geçiriyorum yine doktora götürdüler ilaç terapi vs. Şuan annem ve kayınvalidem bakıyor bebeğe, büyük oğlum okula gidiyor. İlaçlar biraz fayda etti ilk günler yataktan çıkamıyordum, ama sanki yine bu ruh halinden çıkamıcam kafese kapatılmışım gibi hissediyorum. Bu kadar ağır geçiren varmı ? Ben ilkinde daha kötüydüm ama nasıl atlattım inanın hatırlamıyorum. Benimle aynı şeyleri yaşayan varsa konuşmak isterim, bir de sonuna kadar okuyanlar bana dua eder misiniz iyileşeyim artık kızımı sevebilmek istiyorum ona bakıp büyütebilmek istiyorum.
Benim bebeğim Şu an 1 yaşında ve yeni doğan döneminden 3 aya kadar zaman zaman bebeğimi istemiyorum diyerek ağlıyordum lohusa depresyonunu ağır geçirenler gerçekten çok zor zamanlar yaşıyorlar Umarım bir an önce sağlığına kavuşursun emin ol ki iki bebeğinin de sana çok ihtiyacı var bunları düşünerek Ayakta durmaya çalış Çok geçmiş olsun 🙏🙏🌸
 
ilk defa kendime bile sesli itiraf edemediğim bir seyi söyleyeyim size.. bebeğimin ilk zamanları onu camdan atmayı veya yere falan fırlatmayı düsünüyordum. bazı geceler ağladığında duyduğum halde duymamış gibi yaptım. benim tek yardımcım da esimdi.

ama siz de cok iyi biliyorsunuz bu bir süreç. hepsi gececek. kendinize yüklenmeyin
 
Herkese merhaba. Nerden başlasam bilmiyorum şuan 4 yaşında bir oğlum var ve o doğduğunda ağır bir lohusa depresyonuna girmiştim yaklaşık 6 ay sürdü psikolojik tedavi gördüm ama sonra iyiydim bu yaşına kadar da çok mutlu hissettim anne olduğum için. İkinci çocuk düüşünmüyordum korunmama rağmen hamile kaldım… aldıramazdım, inancıma göre uygun olmazdı. Şimdi doğum yapalı 2 ay olacak nerdeyse ve 1 aydır yine o günlere döndüm, ağır geçiriyorum yine doktora götürdüler ilaç terapi vs. Şuan annem ve kayınvalidem bakıyor bebeğe, büyük oğlum okula gidiyor. İlaçlar biraz fayda etti ilk günler yataktan çıkamıyordum, ama sanki yine bu ruh halinden çıkamıcam kafese kapatılmışım gibi hissediyorum. Bu kadar ağır geçiren varmı ? Ben ilkinde daha kötüydüm ama nasıl atlattım inanın hatırlamıyorum. Benimle aynı şeyleri yaşayan varsa konuşmak isterim, bir de sonuna kadar okuyanlar bana dua eder misiniz iyileşeyim artık kızımı sevebilmek istiyorum ona bakıp büyütebilmek istiyorum.
Geçmiş olsun canım valla bende ikinci dogumumda ilk bebeğim 13 aylıktı ikincisi kazayla oldu bende aldırmak istedim ama günah dedim iki halileligimde de lohusalığımda da eşim destek oldu elinden geldiği kadar doğumdan sonra annem 1 hafta kalabildi yanimda kv demde geldiği gün halimi gördü çok kötüydüm biri sürekli meme istiyo agliyo biri duse kalka yürüme asamasindaydi bende de şiddetli öksürük vardı sezeryan dikislerim açıyordu ilk 4 gün nefes bile alırken iğneler batıyordu dikiş yerlerime kv dem de baktı durum vahim benim suratımı asik gösterip onu bahane edip gitti eşime de bı ton beni şikayet etmiş suratım asikmis yüzüm gulmuyormus bı baksak su bile getirmemisim diye baktı eşim ben çok kötüyüm 1 haftada kendi yıllık izninden kullandı tuvalete gitmeme çocuklara yardım etmede yardımcı oldu ama ondan sonrada hep tektim 20 günlükken evle çocuklarla uğraşmaktan dikislerim patladi enfeksiyon kapmış hep gece yarısı büyüğü eşim küçüğü ben kucağıma alıp acile gittim çok ağladım çok çaresiz kaldım aç aç emzirdim ben ve büyük bebegim infulensakucuk bebeğimde rsv oldu sağ elimin hem bileği hem basparmagim çıktı atelle yaptım onların ilaçlarını buharlarini ben yataktan zor kalkarken büyük bebeğimin mama diye ağlayıp gözümün içine bakardı hala aklıma geldikçe ağlıyorum o caresizliklerimi siz sansliymissiniz yanınızda anneniz kv Deniz var bu dediklerimi yanlış anlamayın ama bende istedim lohusaligi daha rahat atlatmayı annemlerden destek almayı ama şükür halime artık biri 20 aylık biri 7 aylık oldular yine yoruluyorum ama çok şükür o dikiş acısını yaşamıyorum yanlarimin açık olduğu yerler sizliyo tamam ama oluyo birsekilde çünkü oldurmak zorundayim
 
Herkese merhaba. Nerden başlasam bilmiyorum şuan 4 yaşında bir oğlum var ve o doğduğunda ağır bir lohusa depresyonuna girmiştim yaklaşık 6 ay sürdü psikolojik tedavi gördüm ama sonra iyiydim bu yaşına kadar da çok mutlu hissettim anne olduğum için. İkinci çocuk düüşünmüyordum korunmama rağmen hamile kaldım… aldıramazdım, inancıma göre uygun olmazdı. Şimdi doğum yapalı 2 ay olacak nerdeyse ve 1 aydır yine o günlere döndüm, ağır geçiriyorum yine doktora götürdüler ilaç terapi vs. Şuan annem ve kayınvalidem bakıyor bebeğe, büyük oğlum okula gidiyor. İlaçlar biraz fayda etti ilk günler yataktan çıkamıyordum, ama sanki yine bu ruh halinden çıkamıcam kafese kapatılmışım gibi hissediyorum. Bu kadar ağır geçiren varmı ? Ben ilkinde daha kötüydüm ama nasıl atlattım inanın hatırlamıyorum. Benimle aynı şeyleri yaşayan varsa konuşmak isterim, bir de sonuna kadar okuyanlar bana dua eder misiniz iyileşeyim artık kızımı sevebilmek istiyorum ona bakıp büyütebilmek istiyorum.
Dizini için duş ettim bende sizinle aynı durumdayım şu an o depresyon halindeyken neler hissediyorsun ne oluyor yani paylaşırmısınız bende. Sizinle aynı durumdayım yardıma ihtiyacım var
 
ilk defa kendime bile sesli itiraf edemediğim bir seyi söyleyeyim size.. bebeğimin ilk zamanları onu camdan atmayı veya yere falan fırlatmayı düsünüyordum. bazı geceler ağladığında duyduğum halde duymamış gibi yaptım. benim tek yardımcım da esimdi.

ama siz de cok iyi biliyorsunuz bu bir süreç. hepsi gececek. kendinize yüklenmeyin
Ya gerçekten öyle şeyler düşünüyor ki insan kimseye anlatılacak şeyler değil yaşayan bilir.
İnşallah geçer gerçekten bazen hiç geçmicek sanıyorum.
 
Dizini için duş ettim bende sizinle aynı durumdayım şu an o depresyon halindeyken neler hissediyorsun ne oluyor yani paylaşırmısınız bende. Sizinle aynı durumdayım yardıma ihtiyacım var
Allah şifa versin inşallah size de. Bebeğiniz kaç aylık ne gbi şeyler hissediyorsunuz? Ben de genel olarak bebeği kabullenememe çok fazla bu da beni aşırı yoruyor, çaresiz tükenmiş yoğun kaygılı hissediyorum
 
Ben de kötü geçirdim o dönemi. Yardım edecek de kimse yoktu. Perişan olmuştum. Şimdi 2. Gebeliğim tam zamanlı bakıcı desteği alacağım çünkü ben altından kalkmakta zorlanıyorum. Anneanne babaanne de yok.
Size tavsiyem dahiliye kontrollerinizi de ihmal etmeyin. Doğum sonrası tüm dengeler değişiyor vücutta. Vücutta olan fizyolojik değişimler beyni etkiliyor aslında. Vitamin ve hormonlarınızı kontrol ettirin. Takviye kullanın. Yüksek doz omega 3 öneririm. Demir eksikliği B12 d vit bunlar ruh sağlığını da etkiliyor.
İmkan varsa spor yapın anneler yanınızdaymış. En azından günlük belli saatlerde yürüyüş vs
 
Ben de kötü geçirdim o dönemi. Yardım edecek de kimse yoktu. Perişan olmuştum. Şimdi 2. Gebeliğim tam zamanlı bakıcı desteği alacağım çünkü ben altından kalkmakta zorlanıyorum. Anneanne babaanne de yok.
Size tavsiyem dahiliye kontrollerinizi de ihmal etmeyin. Doğum sonrası tüm dengeler değişiyor vücutta. Vücutta olan fizyolojik değişimler beyni etkiliyor aslında. Vitamin ve hormonlarınızı kontrol ettirin. Takviye kullanın. Yüksek doz omega 3 öneririm. Demir eksikliği B12 d vit bunlar ruh sağlığını da etkiliyor.
İmkan varsa spor yapın anneler yanınızdaymış. En azından günlük belli saatlerde yürüyüş vs
Bakıcı desteği alma imkanım olsa inanın en iyisi o şuan alırdım ama benim terapi masrafları büyük oğlanın okulu falan derken bu dönem biraz sıkıştık, bence çok iyi yaparsanız. Takviye alıyorum çünkü vitaminlerimin hepsi düşük omega 3 de kullanıyorum içimden hiçbişey yapmak gelmiyor spor yapsam belki iyi gelir ama inanın bazı günler kalkamıyorum ilaçlar da biraz ağırlık yapıyor tabi ama zorlamak lazım. Siz inşallah iyi geçireceksiniz bu sefer, kolay sağlıklı doğum olsun inşallah
 
Allah şifa versin inşallah size de. Bebeğiniz kaç aylık ne gbi şeyler hissediyorsunuz? Ben de genel olarak bebeği kabullenememe çok fazla bu da beni aşırı yoruyor, çaresiz tükenmiş yoğun kaygılı hissediyorum
Bende kabulleneme gibi bi durum yık benim kızım zaten 5 buçuk yaşında bende anksiyete depresyon panik atak var ilaç kullanıyorum bi ara çok iyiydim ama sın 2 aydır çok kötü geri geldi ilaç kullanmamam rağmen sakinleştirici ile rahatlıyorum siz neler yaşıyorsunuz
 
Allah şifa versin inşallah size de. Bebeğiniz kaç aylık ne gbi şeyler hissediyorsunuz? Ben de genel olarak bebeği kabullenememe çok fazla bu da beni aşırı yoruyor, çaresiz tükenmiş yoğun kaygılı hissediyorum
bu duygular cok normal. Bize dizilerde filmlerde gösterildigi gibi degil gercek hayat. Insanin hayati tepetaklak oluyor cocuktan sonra. Bu duygular git gide azalicak ve tamamen yok olacak bak göreceksin.
 
Back
X